Wybrane dokumenty represji i życia codziennego - Fundacja Polsko ...

wyspecjalizowane komórki legalizacyjne Państwa Podziemnego. Już we wrześniu 1939 roku,w oparciu o czyste druki przedwojennych dowodów osobistych, zmieniano tożsamość osóbtworzących początkową strukturę Służby Zwycięstwu Polski. Potem podrabiane Kennkartytrafiały do osób zaangażowanych w pracę konspiracyjną, zagrożonych aresztowaniem,ukrywających się ze względu na żydowskie pochodzenie. Bezpieczne „papiery” wiązały sięz wprowadzeniem zmian w biurach meldunkowych, z dostępem do białych wtórników. Metrykkoniecznych do wystawienia kart rozpoznawczych dostarczały parafie rzymskokatolickie(na ogół były to metryki dzieci zmarłych tuż po urodzeniu). Kennkarcie musiały towarzyszyćdokumenty potwierdzające zatrudnienie, najlepiej w przedsiębiorstwie ważnym ze względuna prowadzenie wojny; tu również należało mieć dostęp do dokumentacji znajdującej się wArbeits amcie. Procedurę legalizacji ułatwiała obecność Polaków w odpowiednich urzędach,gdzie mogli uwierzytelniać dokumenty oryginalnymi pieczęciami, przedkładać niemieckimurzędnikom do podpisu, wprowadzać wtórniki. W przypadkach szczególnego niebezpieczeństwawymieniano dokumenty nawet co kilka tygodni. Podobnie, jak na ziemiach wcielonych,gdzie podbitej ludności wydawano dowody tożsamości już od jesieni 1939 roku, tak i w GG,w trakcie wystawiania Kennkart, dała o sobie dać niemiecka polityka narodowościowa. Na Podhalupróbowano potraktować Górali jako naród odrębny względem Polaków. Propagowanoideę Goralenvolku – „narodu góralskiego” o germańskich korzeniach. W środowisku Podhalanznalazła się mała grupa ludzi, skupiona wokół Wacława Krzeptowskiego i Związku Górali,która poparła działania okupantów. W trakcie wydawania kart rozpoznawczych nakłanianoGórali do deklarowania się jako „Góral”, a nie „Polak”. Wywierano presję i straszono gestapoi osadnictwem ukraińskim. Ci, którzy określili się narodowościowo jako „Górale”, otrzymywaliniebieską Kennkartę z literą „G”. Akcja ta nie przyniosła większych efektów. Tam, gdzie presjabyła szczególnie silna, jak w Szczawnicy, w efekcie wydano przytłaczającą większość góralskichkart rozpoznawczych. Nie zmieniło to jednak faktu, że okolica ta była cały czas silnie zaangażowanaw pracę konspiracyjną. Należy dodać, że okupacyjne karty rozpoznawcze należałydo jednych z pierwszych masowo wydawanych dowodów tożsamości na ziemiach polskich(por. też „paszportyzację” pod okupacją sowiecką).Abmeldung bei der polizeilichen Meldebehörde – „zgłoszenie wymeldowaniau władz policyjnych”; Polizeiliche Anmeldung – „policyjne zameldowanie”. Ruch ludnościzarówno w obrębie ziem wcielonych, jak i GG podlegał ścisłej policyjnej kontroli. Dokumentyto potwierdzające miały na ogół formę dwustronnych formularzy w języku polskimi niemieckim. Jako źródło historyczne mogą dokumentować dyslokacje o charakterze represyjnym.Tu mamy do czynienia w jednym dokumencie z potwierdzeniem deportacji na robotyprzymusowe, a w drugim z przymusowym wysiedleniem.10