Wybrane dokumenty represji i życia codziennego - Fundacja Polsko ...

Kennkarte – „karta rozpoznawcza”,Warszawa, GG(wzór dla osoby narodowościpolskiej)wości) oświadczenie o aryjskim pochodzeniu. Nie wymagano obligatoryjnie przedwojennegodowodu osobistego jako załącznika do wniosku, gdyż w II Rzeczypospolitej posiadanie dowoduosobistego było prawem, a nie obowiązkiem obywatela. Można dodać, że w początkowymokresie okupacji praktykowano też wydawanie dowodów osobistych na dwujęzycznych (w językupolskim i niemieckim) drukach. Odcisk palca i podpis składany był przy odbiorze Kennkarty.Uwierzytelniała ją pieczęć i podpis przedstawiciela władz policyjnych. Karty rozpoznawczestosowane w GG różniły się kolorem i literowymi oznaczeniami stosowanymi w przypadkunarodowych mniejszości. Kennkarty Polaków były koloru szarego, Żydów i Romów – żółte,Ukraińców, Białorusinów, Rosjan oraz innych mniejszości – niebieskie. Na dokumentach Żydówumieszczano dodatkowo literę „J”, Romów – „Z”, Ukraińców – „U”, Białorusinów – „W”,Rosjan – „R” itd. Oprócz kolorowego dokumentu wydawanego właścicielowi sporządzano teżjego wtórnik koloru białego, który pozostawał do dyspozycji władz policyjnych i do któregosięgano w przypadku podejrzenia fałszerstwa, podszycia się pod czyjąś tożsamość itp. Kennkartamogła być wypełniona zarówno pismem maszynowym, jak i odręcznym. Wykonywano jąze specjalnego rodzaju papieru, który zmieniał fakturę w przypadku próby wytarcia, wyskrobaniawprowadzonego już zapisu (ulegał wtedy „zmechaceniu”). Nie zapobiegło to jednaktemu, iż Kennkarta należała w GG do jednego z najczęściej podrabianych dokumentów. Fałszywekarty personalne można było kupić na czarnym rynku. Stworzenie jednak całkowicie nowejtożsamości osoby wymagało dość skomplikowanych zabiegów i podołać temu mogły jedynie9