plik pdf 9.55MB - Polska Izba Inżynierów Budownictwa

TechnologieFot. archiwum ES-SYSTEM SAFot.: Oświetlenie ulicy ul. 3-go Maja w Krakowie; autor projektuES-SYSTEM SA, wykonawca opraw oświetleniowych:ES-SYSTEM Wilkasy Sp. z o.o.Może ułatwić zrozumienie wymienialnościklas i sposobu charakteryzowaniacech oświetlenia.W części trzeciej podano zróżnicowaneprocedury oświetleniowych obliczeńwartości różnych parametrówzastosowanych dla charakteryzowaniacech oświetlenia wynikającychz wymagań oświetleniowych. W praktyceobliczenia oświetleniowe wykonywanesą ze wspomaganiem komputerowym,przy wykorzystywaniuspecjalistycznych programów. Podstawytworzenia takich programów sąistotne, ale mogą interesować stosunkowomałą grupę osób. Wydaje się, żemożna zrezygnować z więcej szczegółowegoopisu złożonych procedur obliczeniowych.W części czwartej podano metodywykonywania pomiaru wartościparametrów zastosowanych dlacharakteryzowania cech oświetleniawynikających z wymagań oświetleniowych.Są to szczegółowe opisy,z uwzględnieniem sposobu przygotowaniaurządzenia oświetleniowegodo badań, warunków klimatycznych,doboru przyrządów itd. Podany zostałrównież przykład sprawozdania z pomiarów.Taki zakres tematyczny, choćbardzo istotny, może interesować wąskągrupę specjalistów.W normie klasy oświetlenia zostałyprzyjęte – jak stwierdzono –z uwzględnieniem norm oświetleniowychistniejących w krajachczłonkowskich Europejskiego KomitetuNormalizacyjnego (CEN).Uczyniono to w celu zharmonizowaniawymagań. Toteż podstawowamerytoryczna treść normy,w zakresie wymagań oświetleniowych,niewiele odbiega od treściraportu technicznego MiędzynarodowejKomisji Oświetleniowej(CIE) [3, 4]. Odmienności w normieeuropejskiej, w zakresie wymagańoświetleniowych, wynikają głównie(pomijając stronę redakcyjną) z tendencjiuszczegółowiania czynnikówwpływających na oświetlenie orazwiększego różnicowania wymagańoświetleniowych, z uwzględnieniemstosowania w szerokim zakresie wymiennościklas oświetlenia.Zarys procedury wyboru klasoświetleniaW zależności od rodzajów ruchu,z uwzględnieniem ich prędkości,wprowadzono pojęcie sytuacji oświetleniowejprzyjmując pięć grup sytuacjioświetleniowych (A, B, C, D, E).W grupie A wyodrębniono sytuacjeA1, A2, A3, w grupie B - B1, B2, w grupieC - C1, w grupie D - D1, D2, D3i D4, w grupie E - E1, E2. Uzyskano, napodstawie tablicy, 12 sytuacji oświetleniowychbędących podstawą wyznaczaniaklas oświetlenia.Za dodatkowe czynniki wpływającena wybór klasy oświetlenia przyjęto– wyszczególnione w normie –cechy drogi, ruchu na drodze orazwłaściwości środowiska. Za cechy(geometryczne) drogi uznano: rozdzielczośćjezdni, rodzaj skrzyżowań(z podziałem na bezkolizyjne i jednopoziomowe),odległości między wiaduktamiskrzyżowań bezkolizyjnych,gęstość skrzyżowań jednopoziomowych,strefy kolizyjne, środki stosowanedla uspokojenia ruchu. Za cechyruchu uznano: liczbę dzienną pojazdóww danym punkcie w obu kierunkachruchu, liczbę rowerzystów, liczbępieszych, trudność poruszania się nadrodze, parkowanie pojazdów, potrzebęrozpoznawania twarzy osóbw strefie ruchu, stopień zagrożeniaprzestępczością. Za właściwości środowiskaprzyjęto: złożoność (obrazu)w polu widzenia użytkownika ruchu,poziomy luminancji w otoczeniu drogi,główny typ pogody. Sposób ocenyposzczególnych czynników (w skalijakościowej/liczbowej) podany zostałw tablicy. Ocenę czynników pozostawionodo decyzji lokalnym władzom.Procedura wyboru (powiedzmygłównych) klas oświetlenia jest dwuetapowawg tablic podanych w załącznikudo części 1. Dla poszczególnychsytuacji oświetleniowych, oprócz sytuacjigrupy D, podawana jest paratablic. Dla grupy D jedna para tablicpodawana jest dla dwóch sytuacji.W parze tablic uwzględniono –w zależności od danej sytuacji oświetleniowej– różne cechy wybranez cech drogi, ruchu i właściwości środowiska.Jedna tablica z pary tablic maGrudzień 2006 Inżynier budownictwa 49