Nr 226-227, kwiecień-maj 1973 - Znak

WtARA W PI SMIE SWI~TY M 533stwie: "Zamykam swiadectwo i pieczt:tujt: nauczanie wsrod moichuczniow. Oczekujt: Jahwe, ktory ukrywa swe oblicze przed domemJakuba i w Nim pokladam nadziejt:. Oto ja i dzieci moje, ktore midal Jahwe, staillowimy cudowne znaki w Izraelu, od Jahwe Zastt:­pow, co n a gorze Syjonu przebywa" (Iz 8, 16-18).Drugim prorokiem wiary, ktory jest nam blizszy , bo bardziej ludzki,jest Jeremiasz. On rna swoje zalamania. Nie Sq to zalamaniawiary teoretycznej, leez kryzys czlowieka, kt6remu jego zadaniezdaje sit: chwilami przerastae jego slabe sily. Prorok, ktory rna byeci'lgle tylko "mt:zem sporu", buntuje sit: przeciw temu zrzqdzeniuBoga. W porywie rozgoryczenia ,vola do Niego: "Uwiodles mnic,J ah we" (Jr 20, 7). Przeklina dzien swego urodzenia: "Biada mi, matkomoja, :les mnie porodzila mt:za skargi i niezgody dla calego krajn(Jr 15, 10). To Sq bardzo nam bliskie kryzysy wiary czlowieka, ktoremu zbyt cit:zko jest n i e wierzyc teoretycznie, lecz ponosie konsekwencjetych zadan, jakie wiara na niego naklada.Prorocy, ktorzy mieli przed sobq bardzo ciemny obraz odstt:pstwaIzraela, w ieszczq wiart: przyszlego ludu Bozego, nie widzqc w swoichczasach idealu, zapowiadaj'l go na przyszlose mesjansk'l.Pojawia sit: u prorokow tajemnicze pojE;cie "Reszty", zdrowej resztyludu Bozego. Dzis wiemy, ze b~zie niq w pr zyszlosci Kolici6l Mesjasza.Ta pr zepowiedziana Reszta nie poklada nadziei w czlowieku ,ta reszta to "Iud pokorny i biedny, kt6ry szuka schronienia w imieniuJahwe" (So 3, 12). To Sq ci "ubodzy" i ufni zarazem; ci, ktorzyrealizujq w sobie zapowiedz Izajaszow'l: "Kto wierzy - nie potkniesit: (Iz 28, 16).Obok prorok6w, nieco pozniej, kierunek dydaktyczny, M ~ drcyPanscy, zwraca uwagt: na zyciowq donioslolic wiary od innej strony.o ile prorocy musieli wystt:;powac przeciwko naduzyciom spolecznym,przeciwko niegodziwemu zyciu ludu Bozego, 0 t yle u M~dr c6wPanskich wy st~puje inny momerit - ten, kt6ry nas dzisiaj tak czt:­sto frapuje, a miarnowicie zagadnienie wiary u jednostki poddanejci ~zkim pr6bom. Tutaj na pierwszy plan w ysuwa si~ tragiczna, jakzebliska wielu ludzioin dzisiejszym, postac biblijnego Joba. On, tak .cit:zko doswiadczony, protestuje przeciwko geometrycznej zasadzieodplaty za czyny, mimo ze trzech jego przyjaci61 ciqgle mu przypominat~ zasadt:: m usisz bye winowajc'l, skoro jestes w tej chwiIi takci~ zko doswiadczony. On jednak przy tylu swoich bolach i wewn~tr z ­nych buntach, wypowiada wreszcie zdanie: "Wybawca moj zyje naziemi, wystqpi jako ostatni" (Job 19, 25 n). Po tylu buntach stwierdza,modI,!c sit: do Boga: "Wiem, ze Ty wszystko mozesz, co 'Zamyslasz.Wszystko pot rafis z uczynic" (Job 42 , 2) .Kierunek mqdrosciowy wychowal t ych ostatnich bohaterow w ia­