coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

StreszczenieW konfrontacji z nielegalnymi substancjami psychoaktywnymi Holendrzy, czerpiąc z tradycjii kultury tolerancji, zareagowali w sposób pragmatyczny, a nie oceniający. Centralnym elementemholenderskiej polityki narkotykowej jest istotna decyzja o prawnym i praktycznymrozróżnieniu konopi – uznanych za niosące akceptowalne ryzyko dla konsumentów i społeczeństwa– od twardych narkotyków, związanych z ryzykiem nieakceptowalnym. Ta politykarealnie zdekryminalizowała posiadanie i używanie konopi i utorowała drogę do zaakceptowaniasklepów sprzedających konopie na niewielką skalę, które z czasem przekształciły sięw dobrze znane coffee shopy. Dane pokazują, że dzięki coffee shopom konsumenci marihuanysą mniej narażeni na kontakt z rynkiem twardych narkotyków. Holenderskim użytkownikomkonopi oszczędzono kosztów związanych z figurowaniem w rejestrze karnym, a społeczeństwukosztów związanych z wyrokami więzienia za drobne przestępstwa. Polityka narkotykowaw Holandii rozwijała się pragmatycznie i oddolnie – poszczególne rozwiązania, często inicjowaneprzez lokalnych urzędników przy konsultacji z reprezentantami społeczeństwa obywatelskiegoi ze wsparciem prawodawców na poziomie krajowym, były wypracowywane nazasadzie prób i błędów na poziomie lokalnym.W przypadku heroiny i innych twardych narkotyków holenderskie władze na poziomiekrajowym i lokalnym postawiły na redukcję indywidualnych i społecznych szkód, inwestującw szeroko zakrojone usługi społeczne i zdrowotne. Niskoprogowe programy metadonowei bezpieczne pokoje iniekcyjne oraz programy wymiany igieł i strzykawek rozpowszechniły sięwcześniej niż w większości innych krajów europejskich i miały większy zasięg. Jednak nawetprzed udostępnieniem tych usług, tolerancja wobec sprzedaży i konsumpcji twardych narkotykówpod wyznaczonymi „domowymi adresami” poważnie zredukowała niebezpieczeństwa11