coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

1990-2003 konsultant przy Miejskiej Służbie Narkotykowej w Amsterdamie, stwierdził:„W Amsterdamie wielokrotnie organizowano obławy na użytkowników i drobnych dilerówna Zeedijk 7 . «Musimy ich złapać i pozamykać» – taka była wtedy mentalność policji” (Polak,wywiad). Pomimo tych wysiłków, uliczne sceny narkotykowe wciąż rosły i wzbudzały złośćokolicznych mieszkańców. W odpowiedzi, około 1980 roku, lokalna policja zaczęła brać nacel i rozpędzać duży uliczny handel heroiną. Sceny heroinowe przeniosły się do robotniczychdzielnic przeznaczonych do rewitalizacji (Grund i Blanken 1993, van Brussel 1995). Miałoto swoje niezamierzone konsekwencje tak negatywne, jak i pozytywne.4.2.2 Lata 80.: z ulic do mieszkańRok 1980 był znaczący i najpewniej stał się punktem krytycznym (Gladwell 2000) w holenderskiejepidemii używania twardych narkotyków. Rozpoczynający się kryzys gospodarczy i związanez nim bezrobocie uderzyły w młodzież z tych samych robotniczych dzielnic, w których zadomowilisię dilerzy. Większość dilerów heroiny opuściła ulice i ustanowiła miejsca sprzedażyw pokojach „wynajmowanych” od użytkowników ciężkich narkotyków (którym odwdzięczalisię najczęściej codziennymi dawkami kokainy i heroiny) lub przeniosła się do pustostanów.Heroiny nie trzeba było już kupować od nieznajomego dilera ulicznego, można ją było nabyći skonsumować w bezpiecznym i dyskretnym otoczeniu „adresu domowego” za rogiem (Grundi Blanken 1993, Grapendaal et al. 1991). Ta sytuacja poskutkowała szybkim rozprzestrzenianiemsię heroiny w dzielnicach robotniczych, dotykając tak rodowitych Holendrów, jaki rodziny imigrantów (de Vos 1984, Grund 1993, van Brussel 1995). W połączeniu z kryzysemgospodarczym i procesem rewitalizacji wywołała ona trzecią falę używania heroinyw Holandii (Grund i Blanken 1993, Swierstra, Janssen i Jansen 1986, van Brussel 1995).W 1982 roku na scenach heroinowych powoli zaczęła pojawiać się również kokainai niedługo obie substancje można było kupić pod tym samym „domowym adresem”, gdziezapewniano również sprzęt i chemikalia konieczne do wyprodukowania cracku (ta nazwanigdy się nie przyjęła w Holandii) (Grapendaal et al. 1991, Grund, Adriaans i Kaplan 1991) 8 .Jednak palenie kokainy stało się problemem dla systemu terapii uzależnień dopiero kilka latpóźniej, ponieważ crack konsumowano w ukryciu razem z heroiną. Pojawienie się crackui palenie kokainy to kolejny punkt krytyczny, ponieważ skutkowało wciągnięciem w nałógnowych użytkowników (Kaplan et al. 1990). Dominującym sposobem konsumpcji heroinyi kokainy pod „adresami domowymi” było „gonienie smoka”, metoda palenia dająca7. Ulica na starym mieście w Amsterdamie – przyp. tłum.8. Kokaina i crack są tą samą substancją konsumowaną w inny sposób. Kokainę zażywa się przezśluzówkę, crack – ze względu na większą szkodliwość – pali – przyp.tłum.COFFEE SHOPY I KOMPROMIS 27