coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

A potem pojawiła się heroinaDo 1972 roku policja w Amsterdamie skutecznie ukróciła handel opium, głównie dziękideportacjom handlarzy z Azji (Van Riessen, wywiad). Konkurujący z nimi handlarze heroinąszybko wypełnili próżnię i w ciągu kilku miesięcy zastąpili ich w Amsterdamie i Rotterdamie(Grund i Blanken 1993, De Kort 1995). Liczba użytkowników heroiny szybko rosła, a samnarkotyk stawał się w Holandii coraz bardziej palącym problemem.W między czasie badania socjologa medycyny Hermana Cohena z 1969 roku poddaływ wątpliwość teorię, wedle której używanie tak zwanych miękkich narkotyków – marihuany– koniecznie prowadzi do konsumpcji twardych. Jednak uczestnictwo w zmarginalizowanejsubkulturze może zaznajomić użytkowników konopi z innymi substancjami i zachęcić doich konsumpcji (Cohen 1975). Odseparowanie konopi i ich użytkowników od innych substancji,twierdził Cohen, zapobiegłoby narażaniu użytkowników konopi na kontakt z twardszyminarkotykami. W ten sposób rosnąca fala konsumpcji twardych narkotyków wpłynęłana dekryminalizację konopi.Odseparowanie konopi i ich użytkowników od innych substancji (...) zapobiegłobynarażaniu użytkowników konopi na kontakt z twardszymi narkotykami.Algemeen Centraal Bureau voor de Geestelijke Volksgezondheid, Główne Biuro ds.Zdrowia Psychicznego – pozarządowe, a jednak bardzo wpływowe ciało doradcze rządu – zleciłotak zwanej Komisji Hulsmana sporządzenie raportu. Ukończony w 1969 roku dokument,bazując na debatach toczących się w tym czasie w holenderskiej literaturze akademickieji dotyczących dewiacji społecznych, zalecał zniesienie w długiej perspektywie sankcji karnychza używanie jakichkolwiek substancji psychoaktywnych i zajęcie się problemem narkotykowymz punku widzenia zdrowia publicznego. Rekomendacją komisji było również to, bynatężenie działań organów ścigania zależało od niebezpieczeństwa, jakie dana substancja niosładla jednostek i społeczeństwa. Konopie uznano za relatywnie łagodną substancję. To kontekstspołeczny determinował wysokość ryzyka związanego z ich używaniem, a marginalizacjazwiązana ze ściganiem mogła popychać użytkowników konopi do konsumpcji „twardszych,bardziej niebezpiecznych” substancji jak heroina (Komisja Hulsmana 1969).Kolejny raport, autorstwa Komisji Baana z 1972 roku, okazał się jeszcze bardziej wpływowyi dostarczył uzasadnienia dla wprowadzonych cztery lata później poprawek w ustawieopiumowej. Raport Komisji Baana koncentrował się głównie na konopiach i jako pierwszywprowadził rozróżnienie na substancje niosące „nieakceptowalne ryzyko” i „inne substancje”.Komisja podkreśliła również, że to zagrożenie, które substancja stanowi dla społeczeństwaCOFFEE SHOPY I KOMPROMIS 17