coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

zmniejszona z 30 do 5 gramów dziennie na osobę i nałożono ograniczenia co do ilości towaruprzechowywanego w sklepie. Władzom lokalnym dano możliwość ustalenia limitu, poniżejktórego ich organy miały nie interweniować; z kolei asortyment do 500 gramów miał nieskutkować działaniami władz krajowych (Korf et al. 1999). Według naszych respondentów,górny limit był arbitralny i nie uzasadniony choćby poziomem sprzedaży w sklepach (Beckers,Bos, wywiady, Eerenbeemt i Visser 1995). W 1995 roku ogłoszono również, że coffeeshopy miały być miejscami „suchymi”, czyli wolnym od alkoholu, ale zasada ta weszła w życiedopiero w roku 2000 (Bieleman et al. 2008). Dodatkowo władze miejskie zyskały możliwośćwydawania kolejnych lokalnych dyrektyw w sprawach takich jak minimalny dystans dzielącycoffee shopy od szkół (na przykład co najmniej 250 lub 350 metrów) lub zarządzeń wyznaczającychgodziny otwarcia i kryteria podziału na strefy (Bieleman et al. 2006).5.2 Narkoturystyka i stosunki międzynarodoweWiele z tych nowych restrykcji przyjęto pod wpływem presji krajów sąsiadujących, ONZowskiegoMiędzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających (Van der Stel 1999,Boekhout van Solinge 2010) i części mediów (Wiedemann 1994).Podpisany w 1985 roku Układ z Schengen faktycznie zniósł kontrole graniczne międzywieloma krajami w Europie. W kolejnych latach turystyka konopna w regionach Holandiigraniczących z Niemcami i Belgią znacznie wzrosła, a wraz z nią liczba skarg lokalnych mieszkańcówna zakłócanie porządku. Zmiany, takie jak zmniejszenie górnego limitu dozwolonejdziennej ilości kupowanych i posiadanych konopi (z 30 do 5 gramów) były bezpośredniąodpowiedzią na wzrost zakłóceń porządku i miały na celu zniechęcenie zagranicznych klientówdo coffee shopów.5.3 Nasilenie działańNadając niski priorytet ściganiu drobnej, nieprofesjonalnej domowej hodowli, „Ciągłośći zmiana” miała na celu zmniejszenie wpływu przestępczości zorganizowanej na zaopatrywaniecoffee shopów. Jednakże od około 2000 roku organy ścigania zaczęły coraz bardziejkoncentrować się na uprawie konopi. Ta sytuacja trwa do dziś. Gdy policja zaczęła tworzyćanonimowe linie informacyjne i współpracować na przykład ze stowarzyszeniami osiedlowymi,firmami ubezpieczeniowymi, firmami zajmującymi się energią elektryczną i bankami,hodowla konopi straciła na atrakcyjności dla tych drobnych hodowców, którzy chcieli uniknąćeksmisji lub wpisu do kartoteki policyjnej. Te kroki mogły jedynie wypchnąć konopie dalej do32 LATA 90.