coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

w Kalifornii i zalegalizowana rekreacyjna konsumpcja w Kolorado i Waszyngtonie w USA.Należy zauważyć, że różne modele dystrybucji wypracowano na lokalnym lub regionalnym(stanowym) poziomie.Z tego powodu w Holandii polityka oparta na zdrowiu publicznym również uwzględniawspółpracę między różnymi szczeblami władz publicznych, działających w obszarach,które rozumieją najlepiej, oraz dużą autonomię społeczeństwa obywatelskiego i lokalnychurzędników.10.7 Czynnik ludzkiW końcu, tak jak w raporcie na temat czeskiej polityki narkotykowej autorstwa Joanne Csete(2012), my również zauważyliśmy istotną rolę czynnika ludzkiego w tworzeniu holenderskiejpolityki narkotykowej. Kilku respondentów zwróciło uwagę na fakt, że nie tylko przynależnośćpartyjna wpływała na stosunek polityków i ministrów do polityki narkotykowej – wagaprzypisywana reformowaniu polityki narkotykowej w równym stopniu zależała od ich osobistegozainteresowania. Co być może ważniejsze, do późnych lat 90. miejscem, w którymtworzono ogólnokrajową politykę narkotykową, był Międzyresortowy Komitet Sterujący ds.Alkoholu i Narkotyków (ISAD), któremu przewodniczył wyższy rangą urzędnik MinisterstwaZdrowia. Wewnątrz Ministerstwa Zdrowia, głównymi odpowiedzialnymi za tworzenie politykibyli lekarze, socjolog i historyk – oddane tematowi osoby mające słuszne wątpliwościco do stosowania represji wobec użytkowników narkotyków i prohibicji w ogóle. Wyjątkowoistotną postacią był Eddy Engelsman, który – do czasu odejścia z narkotykowego departamentuMinisterstwa Zdrowia w 1992 roku – jako twarz holenderskiej polityki narkotykowejkonsekwentnie opowiadał się za racjonalnym, pragmatycznym i zrównoważonym podejściemdo tworzenia polityki narkotykowej, w której celem jest ochrona zdrowia, a organy ściganiatylko jednym z instrumentów, by ten cel osiągnąć.COFFEE SHOPY I KOMPROMIS 65