coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

Zarzuty posiadania do 30 gramów konopi miały być oddalane lub klasyfikowane jakowykroczenia (porównywalne z wykroczeniami drogowymi), co miało skutkować nie wpisywaniemich do rejestru karnego (de Kort 1995).Używanie substancji psychoaktywnych nie było i wciąż nie jest przestępstwemw Holandii, jednak posiadanie jakichkolwiek narkotyków pozostaje nielegalne. Odzwierciedlato przekonanie rządu, że używanie konopi niesie ze sobą jakieś ryzyko. Poza rozróżnieniemsubstancji pod względem ryzyka, wprowadzono również rozróżnienie na posiadanie na użytekosobisty oraz posiadanie w celu dystrybucji. Rząd celowo nie zredukował posiadania twardychsubstancji psychoaktywnych do rangi wykroczenia, aby utrzymać możliwość obowiązkowejterapii dla osób uzależnionych od heroiny. Znowelizowana ustawa opiumowa sformalizowaławytyczne dotyczące ścigania i utrzymywania porządku publicznego wystosowane przez ProkuraturęGeneralną w 1969 roku, od kiedy to policja przestała ścigać za posiadanie jakichkolwieksubstancji na własny użytek.Rozwój polityki narkotykowej od tego momentu formalnie koordynowało MinisterstwoZdrowia. Ministerstwo Sprawiedliwości nie aspirowało w tym czasie do odgrywania wiodącejroli w polityce narkotykowej, ponieważ – dzięki pracy wspomnianych komisji – równieżtam panowało przeświadczenie, że w reagowaniu na konsumpcję substancji psychoaktywnychi uzależnienia powinny dominować podejście medyczne i społeczne a nie prawo karne.2.2.1 Zasada korzyści i struktury polityczneW 1977 roku, niedługo po nowelizacji ustawy opiumowej, zmieniono wytyczne w taki sposób,by decyzję o tym, czy ścigać sprzedaż konopi na niewielką skalę, pozostawić w rękach„lokalnych trójek” (składających się z burmistrza, prokuratora i szefa lokalnej policji) (deKort 1995). Zmiany te były motywowane zasadą określaną w prawie holenderskim jakozasada korzyści. W Holandii prokuratura może odstąpić od ścigania, powołując się na zasadękorzyści, jeśli uzna ściganie za nieodpowiednie lub nie leżące w interesie publicznym, i możena tej podstawie wydawać instrukcje dla policji (Korf 2002). To podejście stało się podstawąholenderskiego stosunku do konopi i konsumpcji substancji psychoaktywnych – ściganieprzestępstw związanych z konopiami uznano za nie służące interesowi publicznemu. W kontekściepolityki narkotykowej, egzekwowanie prawa ustąpiło dbałości o zdrowie publiczne,ale także o porządek publiczny. Zasada korzyści utorowała drogę coffee shopom i kolejnymposunięciom w ramach holenderskiej polityki narkotykowej, odzwierciedlając holenderskątradycję pragmatyzmu i tolerancji.Innym ważnym aspektem holenderskiej polityki jest to, że Holendrzy cenią wolnośćosobistą i otwartą debatę, zwłaszcza na kontrowersyjne tematy etyczne. Wpływowy osiemnastowiecznymąż stanu Jan Rudolf Thorbecke stwierdził, że „transparentność jest wielką,powszechną szkołą edukacji politycznej”. Jako że Holendrzy są przywiązani do inkluzywnościCOFFEE SHOPY I KOMPROMIS 19