coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

iedniejszych dzielnic, gdzie coraz więcej bezrobotnych osób parało się uprawą, by wspomócbudżet domowy, a sama hodowla w coraz większym stopniu trafiała pod kontrolę organizacjiprzestępczych. Według Boekhout van Solinge (2010) ostrzejsze podejście rządu doprowadziłodo zwiększenia skali upraw i kryminalizacji podaży konopi.Ostrzejsze podejście rządu doprowadziło do zwiększenia skali upraw i kryminalizacjipodaży konopi.Wytyczne do ustawy opiumowej dotyczące coffee shopów były dwuznaczne: niski priorytetścigania posiadania miękkich narkotyków na własny użytek i wysoki priorytet ściganiadużych upraw i handlu dużymi ilościami. Stworzyło to tak zwany „problem tylnych drzwi”– choć nie toczyły się przeciwko coffee shopom postępowania za sprzedaż małych ilości, kupowaniedużych ilości w celu zaopatrzenia podlegało karze. Jeroen Bos, długoletni właścicielcoffee shopu podsumował problem „tylnych drzwi” w następujący sposób: „Z jednej strony,jako właściciel musisz przestrzegać zasad, z drugiej – nie masz prawie żadnych praw, zgodniez hasłem «jesteś tolerowany i wiedziałeś o tym, gdy zakładałeś swój interes»”.Była minister zdrowia Hedy D’Ancona tłumaczyła, że brak regulacji „tylnych drzwi”wynikał z tego, co było politycznie możliwe do osiągnięcia. Gdy holenderska polityka wobecnarkotyków była kształtowana w latach 70. i 80., „byliśmy tak bardzo zadowoleni z tego,co mieliśmy, że nie zdawaliśmy sobie sprawy z nadchodzących problemów” (wywiad). Pozatym, koalicyjne partie nigdy nie chciały zrobić kroku naprzód w tej sprawie. Dries van Agt,minister sprawiedliwości w latach 1971–1977, powiedział, że rząd chciał najpierw wykazać,iż liczba użytkowników konopi nie wzrośnie gwałtownie i że mogą oni konsumować konopiew bezpiecznym otoczeniu. Panowało przekonanie, że separacja rynków i użytkowników byłana tyle sensowna, że wkrótce inne kraje podążą tą samą drogą (Everhardt, wywiad). Gdy presjamiędzynarodowa okazała się silniejsza niż się spodziewano, porzucono pomysł regulacji uprawi wprowadzenia zamkniętego systemu kupna i sprzedaży marihuany i haszyszu.Choć żadne oficjalne rachunki dotyczące ilości coffee shopów nie istnieją, pierwszeszacunki zrobione w 1995 roku (TK 24 077 nr 3, 1995) mówiły o 1200 sklepach i dodatkowych900 nielegalnych punktach sprzedaży. Dla rządu było to zdecydowanie za dużo.„Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłam w 1995 roku, było nakazanie władzom lokalnym zamknięciasetek coffee shopów. Było ich za dużo, co oznaczało, że niektóre zaczynały sprzedawać równieżtwarde narkotyki. Najwyraźniej z powodu dużej konkurencji brakowało im przychodów”(Else Borst-Eilers, była minister zdrowia, wywiad). Od tego momentu liczba coffee shopóww Holandii stopniowo malała, do 846 w 2000 roku i 666 w 2009 (Bieleman i Goeree 2000,Bieleman et al. 2005, Bieleman i Nijkamp 2010). Ponadto, od 1996 roku lokalne władzeCOFFEE SHOPY I KOMPROMIS 33