coffee-shops-and-compromise-pl-20140713

Konsumpcja substancji psychoaktywnych w Holandii, tak jak w wielu innych zachodnichkrajach, wzrosła gwałtownie w latach 60., gdy młodzi ludzie zaczęli eksperymentowaćz konopiami, LSD i amfetaminami. Początkowo reakcje organów ścigania miały na celupowstrzymanie nie tylko handlu substancjami psychoaktywnymi, ale również ich konsumpcji(Cohen 1975, Korf 2002). Aresztowania w związku z przestępstwami narkotykowymi gwałtowniewzrosły z 74 w 1966 roku do 544 w 1969 (Andere Tijden 2004). Według Dirka Korfa,profesora kryminologii na Uniwersytecie w Amsterdamie (wywiad), represyjne podejście spotkałosię z szeroką krytyką ze strony opinii publicznej i niektórych polityków. Skuteczneegzekwowanie prawa okazało się być trudne i czasochłonne oraz nie wpłynęło na widocznyspadek dostępności czy konsumpcji substancji psychoaktywnych. W 1969 roku ProkuraturaGeneralna opublikowała wytyczne, zgodnie z którymi ściganie przestępstw i utrzymywanieładu publicznego miało się skupiać nie na użytkownikach konopi, lecz na handlu oraz nasubstancjach takich jak LSD, amfetaminy i opium (Andere Tijden 2004).Ważnym punktem zwrotnym w egzekwowaniu prawa narkotykowego był Holland PopFestival w czerwcu 1970 roku w Rotterdamie, holenderska wersja Woodstocku – pierwszyw Holandii festiwal muzyczny na dużą skalę, organizowany pod gołym niebem. Policjai burmistrz Rotterdamu zdecydowali się na łagodniejsze podejście wobec stutysięcznego tłumu,który, jak uznano, nie stanowił zagrożenia dla porządku publicznego. Zamiast egzekwowaćustawę opiumową, aresztując wszystkich konsumentów konopi, zdecydowano się jedynie naobserwację tłumu. Policjanci zauważyli podczas festiwalu, że, po pierwsze, transakcje narkotykoweprzeprowadzano całkiem otwarcie, do tego stopnia że w końcu powstały stoiskaz substancjami psychoaktywnymi. Po drugie, że różne substancje (konopie, LSD i amfetaminy)były sprzedawane przez różnych sprzedawców. Najwyraźniej rynek narkotyków był jużdo pewnego stopnia podzielony według substancji. Zauważono, że ludzie mogli konsumowaćsubstancje na dużą skalę, nie stanowiąc przy tym ryzyka ani dla siebie, ani dla porządkupublicznego. Brak aresztowań podczas tego festiwalu zapoczątkował bardziej tolerancyjnepodejście wobec używania narkotyków, zwłaszcza konopi. Ograniczone działania policji podczasfestiwalu można uznać za pierwsze zastosowanie wytycznych z 1969 roku na dużą skalę.Następnie, władze zaczęły tolerować „domowych dilerów” w miejscach uczęszczanych przezmłodych Holendrów. Szczegóły opisano poniżej.Do wczesnych lat 70. konopiami handlowano w ukryciu i było to częścią kontrkultury,w której użytkownicy sprzedawali sobie nawzajem. Stopniowo wykształciła się nieformalnapolityka tolerancji wokół używania konopi i ich sprzedaży w ilości uznawanej za przeznaczonąwyłącznie na własny użytek. Dodatkowo, uwagę policji szybko przykuła heroina.16 POLITYKA WOBEC KONOPI