Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity
Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity
Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
dwie japońskie marki: Ibanez i Yamaha. Amerykańska firma Alembic zaskakiwała kompletnie<br />
nowatorskimi rozwiązaniami: szyjki gitar zbudowane z kompozytów grafitowo-epoksydowych,<br />
monolityczne konstrukcje (gryf przechodzący przez cały korpus), zastosowanie egzotycznych<br />
gatunków drew<strong>na</strong>, czy rozbudowane układy<br />
elektronicznej korekcji dźwięku. Również w tym<br />
okresie dwaj konstruktorzy Gary Kramer i Travis<br />
Bean wsławili się zastosowaniem stopów<br />
aluminium w szyjkach gitar marki Kramer z<br />
charakterystycznymi główkami w kształcie litery<br />
"U" (ryc. 19). I w końcu powrócono do idei<br />
basów pięcio - i sześciostrunowych. (Góralski A.,<br />
1995). Nowe technologie miały wielki wpływ <strong>na</strong> poszerzenie możliwości brzmieniowych<br />
instrumentów.<br />
Lata dziewięćdziesiąte ugruntowały wcześniejsze zdobycze w dziedzinie rozwiązań<br />
technicznych oraz nowych sposobów gry. Od czasów Jaco Pastoriusa rzesze basistów<br />
kontynuowały ideę traktowania <strong>gitary</strong> <strong>basowej</strong> jako instrumentu solowego. Najbardziej twórczy<br />
muzycy po raz kolejny w historii przekraczali granicę jego możliwości. Szło to w parze z<br />
postępem w konstruowaniu basowego sprzętu. Spośród wielu innowatorów wyróżnić <strong>na</strong>leży<br />
Gary`ego Willisa (ryc. 20). W fachowej prasie <strong>na</strong>potkać moż<strong>na</strong> opinie, iż jest on kolejnym po<br />
Pastoriusie, basistą, którego unikalny styl gry popchnął gitarę basową w nowym kierunku. Czy tak<br />
rzeczywiście jest? Czas pokaże. Nie ulega jed<strong>na</strong>k wątpliwości, że<br />
Willis to postać niesłychanie waż<strong>na</strong>. Wraz z gitarzystą Scottem<br />
Hendersonem i grupą Tribal Tech, jest współtwórcą nowego,<br />
orygi<strong>na</strong>lnego i twórczego podgatunku, w stylu jazz-rock. Muzyk<br />
ten wy<strong>na</strong>lazł także, zupełnie niespotykany wcześniej i trudny<br />
techniczne rodzaj artykulacji dla prawej ręki. W odniesieniu do<br />
tego po raz kolejny <strong>na</strong>leży użyć stwierdzeń: nowe brzmienie,<br />
nowe możliwości. O muzyku tym w <strong>na</strong>stępujący sposób pisze<br />
Piotr Nowicki: "Gary Willis wszedł bez fanfar <strong>na</strong> basowy Olimp<br />
zastrzeżony zwykle dla basistów jazzowych uparcie forsujących<br />
rozwój gry <strong>na</strong> tym instrumencie. Jest antyefekciarzem, dlatego nie pasuje słuchaczom preferującym<br />
cyrk zamiast gry, ma całościowe spojrzenie <strong>na</strong> muzykę, a <strong>na</strong> dodatek nie komponuje prostych<br />
piosenek, tylko utwory wymagające pewnego skupienia i koncentracji, a zarazem luzu w odbiorze."<br />
(Nowicki P., 2000).<br />
Oprócz Willisa w an<strong>na</strong>łach <strong>basowej</strong> sztuki pozostawili trwały ślad (i czynią to <strong>na</strong>dal):
Change language