Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

środków wyrazu, jakimi muzyk ten dysponował, był coraz większy i odnosił się do tego, co
wykorzystywali w grze zachodni basiści. Słuchając linii basowych w utworach zespołów, z którymi
w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych grał K. Ścierański, można dostrzec dużą precyzję i
stylowość w ich układaniu. Gitara basowa w rękach muzyka wypełniała swoją akompaniującą rolę,
ale grała „gęściej”, niż jeszcze jakiś czas temu było to przyjęte – podkreślała harmonię i rytmikę
utworów. Pojawiały się pierwsze improwizowane sola, pojawiła się technika slap, dając
Ścierańskiemu nowe możliwości interpretacji zamysłów muzycznych. Pójściem o krok dalej
okazały się autorskie płyty muzyka z gitarą basową w roli głównej. Zawarte tam kompozycje w
pełni ukazywały wyobraźnię i umiejętności techniczne K. Ścierańskiego. Pierwsze kompozycje na
bas solo okazały się udanym przecieraniem szlaków w historii tego instrumentu w naszym kraju.
Tak po prostu nikt wcześniej tutaj nie grał. Co najważniejsze, artysta umiejętnie pogodził wpływy
oddziaływujące na niego z zachodniej muzyki i własne poszukiwania w obrębie kompozycji czy
brzmienia. Zaryzykuję stwierdzenie, iż w tamtym czasie niektóre z jego solowych utworów
zaskakiwały świeżością i oryginalnością nawet wobec zachodnich standardów. Kolejnym etapem, w
którym basista ten poszerzył swoje horyzonty, kreując swoją muzykę przy pomocy nowych
środków, było przejście na technologię MIDI. Do tego rozwoju warto dodać także udane wplatanie
w utwory egzotycznych inspiracji. Ścierański stał się więc postacią nieocenioną i jedyną w swoim
rodzaju.
Jaki wpływ miał on na W. Pilichowskiego, który pojawił się na scenie w latach
dziewięćdziesiątych ? Myślę, że samo zapoczątkowanie przez Ścierańskiego wielu elementów w
podejściu do gitary basowej nie pozostaje bez wpływu (mniej lub bardziej świadomego) na żadnego
polskiego basistę poważnie traktującego instrument. Pilichowski w kilku detalach mógł się
wzorować na Ścierańskim. Ale historia się powtarza. Podobnie jak jego starszy kolega, kierując się
ku profesjonalnej drodze muzycznej z jednej strony czerpał od autorytetów, z drugiej dążył do
indywidualizmu. Konkretne różnice dotyczące stosowania elementów muzycznych opisałem w
analizie porównawczej – jak najbardziej one występowały. Bezcelowe wydaje się szukanie
zapożyczeń Pilichowskiego od Ścierańskiego. Faktem jednak jest, iż Ścierański jako czołowy i
wybitny współtwórca tradycji i rozwoju gitary basowej w Polsce miał na Pilichowskiego pośredni
wpływ, wespół z innymi muzykami tworzącymi „środowisko basowe”.
Przyjrzyjmy się teraz miejscu W. Pilichowskiego w historii gitary basowej w Polsce. Naukę
gry zaczynał w latach osiemdziesiątych. Bas elektryczny bardzo rozwinął się od momentu gdy na
muzyczną scenę wchodził Ścierański. W powszechnym użyciu był slapping, istniało całe grono
basistów o zapędach solistycznych, instrument wykorzystywano coraz wszechstronniej, zmianie
uległo jego brzmienie. Na świecie królowała muzyka pop i w nagraniach wielu gwiazd można było
usłyszeć wybijające się, efektowne partie basowe (Michael Jackson, Toto, Level 42). W Polsce