Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

tworzenia partii improwizowanych w wymagającej przecież stylistyce fusion. Dosyć szybko miało
się to zmienić. Warto jeszcze wspomnieć, że na płycie znalazła się autorska kompozycja basisty pt.
"Woytas".
Od połowy omawianej dekady Pilichowski na długi czas stał się najważniejszym wśród
basistów-sidemanów w kraju. Pierwsza autorska płyta z 1994 roku ukazała cechy wirtuozowskiego
stylu tego artysty, przez następne lata rozwijanego. Zwracało więc uwagę specyficzne brzmienie, z
dużą ilością wysokich częstotliwości. Można doszukać się tu inspiracji Markiem Kingiem,
angielskim basistą będącym dla Wojciecha Pilichowskiego (co sam często podkreślał), jednym z
największych autorytetów w dziedzinie gry na gitarze basowej. Większość utworów zagranych jest
techniką kciukową, Pilichowski często posługuje się efektownymi, "perkusyjnymi" zagrywkami
(tzw. patentami). Jest to kolejny znak firmowy tego muzyka. Inspiracja Markiem Kingiem oraz
innymi zachodnimi basistami, poparte własną pracą pozwoliły mu stworzyć wiele tego typu
zagrywek wplatanych do partii podkładowych i solowych. Co istotne, wirtuozeria nie okazuje się
być w tym przypadku jedynie „pustą sztuczką”. Wiele kompozycji z owej płyty ukazuje
muzykalność i melodyczny zmysł Pilichowskiego potrafiącego wymyślać podkłady basowe w ten
sposób, że stają się one niejako melodyczno-rytmicznym akompaniamentem uzupełnionych
odrobiną wirtuozerii. Dobrym na to przykładem jest utwór "Młyn dobry", po dziś dzień będący
sztandarową pozycją w koncertowym repertuarze artysty.
Warte uwagi jest także nagranie "W koszu, na wyspie", ukazujące melodyjny kunszt basisty.
Utwór oparty wyłącznie na nakładanych na siebie śladach elektrycznego basu, składa się z
akordowej podstawy, dwugłosowych wstawek melodycznych, na kształt tematu przewodniego i
partii solowej. Wszystko wykonane jest klasyczną techniką pizzicato. Sam styl kompozycji z tego
wydawnictwa lokuje się w okolicach instrumentalnej muzyki środka, czerpiącej z elektrycznych
odmian jazzu: fusion czy smooth.
Z czasem pojawiały się kolejne nagrania potwierdzające rozwój Pilichowskiego. W pracy
muzyka sesyjnego przełomową i jedną z najważniejszych płyt w jego dorobku stał się krążek
"Dotyk" Edyty Górniak. Partie instrumentalne nagrała tam młoda grupa Woobie Doobie -
nowocześnie grający muzycy, którzy podobnie jak ich kolega, szturmem zdobywali uznanie w
rodzimym show-businessie. Pilichowski wspaniale wpasował się w popowe aranże Wojtka Olszaka,
nagrywając oszczędne, ale charakterystyczne partie. Z basowego punktu widzenia najbardziej
cenionym i pamiętanym utworem w jego wykonaniu jest "Jestem kobietą" - piosenka w całości
zagrana techniką slap. Muzykowi udało się stworzyć, pomimo funkcji akompaniatora, bardzo
rozpoznawalną, wpadającą w ucho linię basową, która stała się jednym z najważniejszych
elementów tej przebojowej piosenki. Do tego okrasił ją krótkim i efektownym solem.
W. Pilichowski starał się aby jego kolejne autorskie dokonania różniły się od siebie. Nie