Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

w ułożeniu dłoni podobnym do gry na gitarze klasycznej. Stwarza to możliwość wykonywania
złożonych i bardzo charakterystycznych partii basowych, niemożliwych do uzyskania klasyczną
techniką.
* * *
Od pierwszych konstrukcji, aż po współczesne instrumenty, gitara basowa przeszła bardzo
dynamiczny rozwój. Dzisiejsze „basówki” to często dzieła sztuki lutniczej, zbudowane z różnych,
często egzotycznych gatunków drewna, wyposażone w rozbudowane układy elektroniczne,
wyposażone w różną ilość strun, sięgającą od
czterech, do dwunastu (choć standardem
pozostają gitary cztero- pięcio- i
sześciostrunowe). Wielkim uznaniem wśród
profesjonalnych muzyków cieszą się małe
manufaktury, produkujące najwyższej klasy,
ręcznie robione instrumenty: Ken Smitch,
Fodera, Jerzy Drozd. Z kolei wielkie firmy
stawiają na masową produkcję, często ze
względu na koszty, przenosząc ją do Azji, co ma wpływ na jakość gitar. Jednak, co bardzo ciekawe,
pomimo technologicznego rozwoju na przestrzeni dekad, nieprzerwanie wielkim uznaniem i
popularnością cieszą się produkty autorstwa Leo Fendera. Legendarne już basy o nazwach
Precision i Jazz-Bass , czy też jego późniejsza konstrukcja Music Man Sting Ray wciąż wiodą
prym, jeśli chodzi o sprzedaż.
Współczesne techniki gry na gitarze basowej opierają się na całej gamie, wypracowanych
przez lata środków. Oprócz klasycznego pizzicato, grywa się także plastikową kostką, na wzór
gitarzystów elektrycznych. Zauważyć można trochę mniejszą popularność slapu czy tappingu, na
rzecz nowych form artykulacji, bliskich temu co preferuje opisywany powyżej Matthew Garrisson
(wykorzystanie wszystkich palców prawej ręki w ułożeniu jak przy grze na gitarze klasycznej).
Właśnie ta technika robi ostatnimi czasy prawdziwą furorę wśród basistów.
Gitara basowa wciąż pozostaje bardzo ważnym i podstawowym instrumentem w składach
zespołów. Jej podstawowa rola, łącznika rytmiczno - harmonicznego, nadal zostaje zachowana.
Jednak rozwój „basówki” również jako solowego instrumentu pozwala często na jej wyjście "przed
szereg". Natomiast w typowym graniu sekcyjnym, nie musi ona ograniczać się tylko do zaznaczania
prym akordów, często oferując rozbudowane akompaniamenty.