Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

najważniejsze zostało już powiedziane. Takie przypadki istnieją i w muzyce tzw. "poważnej", w
jazzie, czy też rocku. Jeszcze inna grupa, szanując tradycję, mniej lub bardziej próbuje wytyczać
własne ścieżki, z rożnymi proporcjami na przeciwległych opcjach : tradycja - postęp . Czy jednak
da się zupełnie odciąć od tradycji, idąc wyłącznie własną drogą ? Na to pytanie również spróbuję
odpowiedzieć w dalszej części tego rozdziału.
3.3. Ścierański, Pilichowski, Grott wobec tradycji gry na gitarze basowej
Mówiąc o tradycjach gitary basowej w Polsce należy znaleźć punkt od którego należy zacząć
porównania. W przypadku tej pracy, taki moment chciałbym wyznaczyć od połowy lat
siedemdziesiątych XX w. Gitara basowa funkcjonowała już wtedy w polskiej muzyce rozrywkowej,
ale jeszcze na zasadzie „robienia tła”. Na zachodzie z kolei zaczęła wychodzić z cienia, odgrywając
coraz istotniejszą rolę w rocku i jazz-rocku, który rozwijał się niezwykle dynamicznie. Pojawiali się
pierwsi basiści kierujący bas elektryczny w stronę bardziej solistyczną. W tamtym okresie
rozpoczęła się kariera K. Ścierańskiego, który poprzez udział w zespołach Laboratorium, później
String Connection i Air Condition, poprzez pierwsze autorskie dokonania, wyrastał na postać
absolutnie wyjątkową. Tyczy się to nie tylko obszaru gitary basowej, ale i polskiej sceny muzycznej
w ogóle.
O wielkości artysty, o tym, na ile zapisze się w historii, czy będzie stanowił inspirację dla
innych, świadczy przede wszystkim wykształcenie przez niego indywidualnego stylu. W dalszej
kolejności związane jest z tym nowatorstwo, przetarcie nowych ścieżek. K. Ścierański oczywiście
nie mógł i zapewne nie zamierzał odciąć się od tego, co zastał w basowym świecie, zaczynając
swoją przygodę z muzyką i potem kontynuując ją jako profesjonalny basista. Czerpiąc ze zdobyczy
techniki i odkryć w kwestii brzmień, technik gry, interpretacji muzyki, szukał jednocześnie
własnego języka.
Co więc „zastał” Ścierański wchodząc na profesjonalną, jazzową scenę muzyczną z grupą
Laboratorium ? W Polsce niewiele. Na zachodzie natomiast, w szczególności w Stanach
Zjednoczonych istniała już technika grania slapem propagowana przez Larry`ego Grahama i Louisa
Johnsona. W rękach Jaco Pastoriusa pojawiła się bezprogowa gitara basowa. Sam Jaco na fali
eksplozji jazz-rocka eksponował gitarę basową w kompozycjach zespołowych, jak również tworzył
utwory solowe na ten instrument. Podobnie rzecz się miała ze Stanleyem Clarkiem. Ścierański mógł
z tych źródeł wziąć co najlepsze (i to co co do Polski docierało zza „żelaznej kurtyny”). W ten oto
sposób w kraju coraz szerzej uwidaczniała się twórczość basisty grającego zupełnie inaczej. Zasób