Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

chorus.
Czas sięgnąć po solowe dokonania muzyka. Już od pierwszej płyty "Bass Line" wydanej w
1983 roku słychać, że we własnych kompozycjach Ścierański w pełni rozwija skrzydła
indywidualnej, muzycznej wypowiedzi. W wielu utworach pierwszoplanową rolę odgrywają
pomysły oparte na środkach artykulacyjnych: flażolety, akordy, efekt Volume ("Touching You"),
slap ("Hard Plastic Funk"), plamy dźwiękowe z efektem Volume i Overdrive ("Wieloryb basowy").
Wciąż niebagatelne znaczenie ma dla basisty barwa wynikająca z precyzyjnej artykulacji i
zastosowania Chorusa. Same zaś kompozycje nie są jedynie popisem basowej wirtuozerii,
stanowiąc wartościowy artystycznie materiał. Utrzymane są one w stylistyce muzyki fusion, gdzie
znajduje się miejsce na improwizację, ale też zaaranżowaną formę. Sam kompozytor zwraca uwagę
na podstawę harmoniczną, współpracę basu z perkusją w sekcji rytmicznej, ale równie istotne są
tematy i partie solowe grane w wyższych rejestrach przez gitarę basową. Daje się zauważyć u
Ścierańskiego chęć jak najpełniejszego wykorzystania skali instrumentu, bez ograniczania się tylko
do nisko brzmiącego podkładu. Artysta zaczynał przygodę z muzyką jako gitarzysta, co jak sam
twierdzi, nie pozostało to bez wpływu na jego późniejszą twórczość - (...) gitarowe doświadczenia
spowodowały, że nigdy nie zostałem typowym basistą grającym tylko niskie dźwięki. Szukałem
nowych sposobów wykorzystania tego instrumentu. (Inglik K., 2011).
Na kolejnych solowych płytach słychać coraz większą fascynację elektronicznymi
brzmieniami generowanymi przy pomocy gitary basowej podłączonej do efektów elektronicznych.
Doskonale słychać to na krążku "Krzysztof Ścierański" z 1984 roku i "The king is town" z 1989
roku - dużo nakładanych na siebie, przestrzennych efektów, bardziej niekiedy budzących
skojarzenia z ilustracyjną, elektroniczną, syntezatorową muzyką, aniżeli z jazz-rockiem. W
twórczości muzyka gdzieniegdzie zaczynają być też słyszalne inspiracje muzyką Wschodu: arabską
czy indyjską. W przyszłości jeszcze bardziej pójdzie on w tym kierunku. Istotne, że dla
Ścierańskiego zawsze jedną z najważniejszych rzeczy było wykształcenie indywidualnego stylu i
brzmienia. Oprócz umiejętności muzyka, dużą rolę w ich kreowaniu odgrywał instrument. Jedna z
najlepszych gitar jaką posiadał - Fender Jazz Bass, częściej była zastępowana nowoczesnym
konstrukcyjnie i przez to charakterystycznie brzmiącym Kramerem. Jak twierdzi Ścierański -
Zawsze uciekałem od naśladownictwa. Przykładowo Jaco Pastorius – był tak mocny i tak
wciągający w tym, co robił, że wystarczyło zagrać na Jazz Bassie jakiekolwiek dwa dźwięki i
skojarzenia były jednoznaczne. Uwielbiam to wiosło, ale na nim miałem ochotę grać tak jak Jaco. Z
tego powodu kupiłem Kramera – chciałem grać po swojemu, innym brzmieniem, innym pasmem i
on mi to umożliwiał. (Inglik K., 2011).
Na nagraniach z grupą Air Condition Zbigniewa Namysłowskiego basista odchodzi jednak
w stronę bardziej tradycyjnego, sekcyjnego grania. Mniej tu wykorzystywania efektów