Tradycje gitary basowej w Polsce na przykładzie dokonań - basscity

modyfikacjami ) jedną z najważniejszych w grze na gitarze basowej.
Oprócz Blantona warto wymienić jeszcze kilka ważnych dla kontrabasu jazzowego postaci,
tym bardziej że ich twórczość stanowi również inspirację dla gitarzystów basowych:
- Oscar Pettiford (1922-1960) - następca Blantona w orkiestrze Duke`a Ellingtona. Ceniony za
wspaniałą technikę i ekspresję gry.
Ray Brown (1926-2002) - współpracował z największymi postaciami jazzu, D. Gillespiem, E.
Fitzgerald, O. Petersonem, z tym ostatnim tworząc słynne trio. Grywał również solo, bez
akompaniamentu.
- Charles Mingus (1922-1979) - innowator w podejściu do muzyki, nie stroniący od atonalnych
eksperymentów. Jego wpływ na innych wykonawców uwidocznił się szczególnie po jego śmierci.
- Paul Chambers (1935-1969) - Współpracownik Milesa Davisa, z którym nagrał przełomową dla
jazzu płytę "Kind of blue". Kontrabasista równie dobrze grający smyczkiem. Przy grze pizzicato
słynący z dynamicznego ataku i potężnego brzmienia.
- Scott La Faro (1936-1961) - basista tria Billa Evansa. Miał duży wkład w rozwój kontrabasu jako
instrumentu solowego. Charakteryzował się unikalnym wyczuciem harmonii, stylu i rytmu utworu.
- Ron Carter (ur.1937) - współpracował z czołówką wykonawców jazzowych. Muzyk o wybitnych
umiejętnościach, preferujący jednak oszczędną, sekcyjną grę.
1.4 Elektryczna gitara basowa
Na przestrzeni lat kontrabas był dynamicznie
rozwijającym się instrumentem. Z czasem pojawiła się
więc potrzeba nagłaśniania zbyt cicho brzmiącego
instrumentu w stosunku do coraz większych sal
koncertowych lub liczebności zespołów. Równolegle więc
zapoczątkowany został proces rozwoju urządzeń
nagłaśniających: wzmacniaczy, głośników oraz
przystawek elektrycznych (pickups) przekazujących sygnał instrumentu do tychże wzmacniaczy.
Tutaj pionierem stała się firma Ampeg, będąca do dziś czołowym producentem wzmacniaczy
basowych. Konstruktorzy zaczęli też myśleć o utworzeniu instrumentu basowego podobnego do
gitary, czyli mającego zdecydowanie mniejsze rozmiary i brzmiącego dużo głośniej. Na początku
warto więc zwrócić uwagę na Lloyda Loara. Był on z zawodu inżynierem akustykiem, z
zamiłowania mandolinistą. Pracując w gitarowej firmie Gibson opracował własny projekt
elektrycznego kontrabasu (widoczny na fotografii obok wraz z konstruktorem i jego zespołem - ryc.
3). Ów projekt jednak okazał się na tamte czasy (1924 rok ) zbyt śmiały i nowatorski, nie zyskując