DAS GESCHLECHTLEBEN

79. Czomn żenszczyna ne ch o tiłab buty zw iry n o ju ?
Odyn żynych pisla swalby pojichaw z nywistoju po polu kataćcia. Ce
d’iło buło pisla krasnoji horky pyryd trojcyju, koły wse zyłyńije. Jidut wony
mymo otary oweć. Żynych i pyta: A szob ty bażała but oweczkoju, dywyś
jaki wony harńi, krasywi! — Ni, ny choczu. - Projizdżujut mymo czyrydy
korow. Mołodyj upjef pyta: A korowkoju ty b chotiła buf?— Wyduma, chto
i zna, szo k czomu ce ty pytajisz. Ny choczu ja but koro woju, łuczcze ja budu
damoju. — Pojichały wojiy dalszi. Projizdżajut wony mymo tabuna konyj,
win i pyta: A kobyłkoju ty chotiłab buf? — Ta szo ty do mene prystaw, a
to ja budu serdyćcia. K czomu wyduma, czy ny choczysz buf tym, druhym
tretym, na szo mini wse ce? Czołowikowi łuczcze żyt! Zywotyńi raz u hod,|
a ja z toboju szczo dnia możu jibtyś!
Warum das Frauenzim m er k ein T ier sein möchte.
Ein Bräutigam fuhr mit der Braut nach der Hochzeit in’s Feld hinaus
spazieren. Es war um die Zeit vor der hl. Dreifaltigkeit, da grünt es bereits
draußen. Sie fuhren an einer Herde von Schafen vorbei. Da fragte der
Bräutigam: „Würdest du dir nicht wünschen ein Schäflein zu sein, — schau
nur, wie reizend, lieblich sie sind!“ --- „Nein, ich mag nicht“ Sie kamen
an einer Schar Kühe vorbei. Da fragte der Bräutigam wieder: „Und möchtest
du ein Kühlein sein?“ — „Was dir nicht einfällt, weiß Gott, wozu du so was
fragst! Ich mag keine Kuh sein, mir ist es lieber, daß ich eine Dame bin.“
Sie fuhren weiter; sie kamen an ein Koppel Pferde und er fragte: „Und ein
Stütlein möchtest wohl sein?" — „Aber laß mich in Ruh, sonst werd’ ich
böse. Was ihm nicht alles in den Sinn kommt! Möchtest nicht das, jenes
sein, ein drittes, — wozu brauch’ ich das alles? Einem Menschen ist’s angenehmer
auf der Welt! Das Tier darf nur einmal im Jahre, ich aber kann
mit dir jeden Tag vögeln!“
Parallele: Anthropophyteia V, S. 113, Nr. 10 (aus Westfalen).
80. Kowbasa w sztanach.
Odna barynia uże ny mołodych hodiw, buła jak kolino łysa. Hołowa buła
hołomoza, wse wołosia powykruczuwała~szczypciamy, wse kuczyri sybi za-
kruczuwała. Wona duże^pyrybyrała żynychamy i czy ryz te dowho ny wycho-
dyła zamiż. Jij chofiłoś wyj ty zamiż za takoho, u koho wyłykyj człen. Koły
chto prychodyw swataf sia, tak wona bilsze wsioho zwyrtała uwahu na brjuky,
czy zdorowo u joho odtoburczyw sia, czy ńi. Wona na łyce buła ny pahana i
hroszyj buło bahato tak, szo żynychy do neji czasto prybywałyś, ta wse wy-
chodyły_zJaszczamy. U neji chocz swoho wołosia ny buło, tak za te nosyła
krasy wyj paryk i czyryz joho sama kazałaś krasywoju. Odyn żynych doha-
daw sia, w czim d’iło i prydumaw, jak jiji naduf. Win proczuw czyryz pry-
l^łuhu, szo wona wybyra sybi żynycha z wyłykym człenom. Piszów u ławku,
kupyw chunt kowbasy, pryczypyw jiji za wirjowoczku do pojasa, upchnuw
jiji w matniu tak, szo kineć kowbasy wyśiw aż u chołoszu, czut тіу do kolina.
Brjuky na cej złuczaj win nacTiw pomniakszi, trykowi, szob wydńisz buło,
szo w joho wyłykyj. A w joho buw nywyłyczkyj, tak sybi srestwynyj. Pryj-
szow win swataf sia u fraći, szob wydńisz buło brjuky. Wona raz, druhyj
prydywyłaś na brjuky i ny dowho dumawszy, dała sohłasije wyj ty za joho
zamiż. Powinczałyś wony, odhulały swalbu. Pisla hulania, pisla tanćia, uże
pyryd świtom, piszły spaf. Poczały wony rozdiahaćcia. I tut uże wołyju-
������������������������������