Idazlan-sorta

Joxe
Lagunakiñ batían
artalde antzían
Kuba-ra bota zuten
sarturik ontzían.
1
Kantauri itxasoko
arroka batian,
arrantzan ari nitzan
illunabarrian;
nola ez nekiela
nuen kañabela
autsirik, nabaitzen det
etxe bat zegoe1a
ur bazter-bazterrian
antxeta bezela,
t'esango nuke nere
begiyetan dela
an ezagutu nuen
amona Mikela.
Ximela, su onduan,
xarra ta itxua,
baña biyotza bero,
argiya zentzua,
eskuetan xintxillik
errosariyua.
Zer ta nola nebillen
esaten asia
nitzan, non bat-batetan
beterik atia
sartzen dan Pello, gizon
biziya, trebia,
burutik oñetara
egoki, noblia,
Mikelaren semia,
zer arrantzalia! ...
Ta diosal elkarri
egiñ ondorian,
ixill gelditu giñan
pixkatxo batian ...
ni begira ... begira ...
nola paretetan
ageri ziran iltze
kako muturretan
eskalaproi, zamarra,
otar, kulubixak,
sare, korde1a, treza
ta aparejuak,
eguneroko ogiya
irabaztekuak,
menturaz, ai!, ... betiko
galduaztekuak.
51