ASA JOURNAL 14/2023

Wood is Good 

2023.Jul-Aug 

The Architectural Journal of the Association of Siamese Architects under Royal Patronage

02 

advertorial 

Pareena Decor 

ในยุุคของการระดมไอเดียุหรือ Co-Creation เพื่่อต่่อยุอด 

แนวคิดจากฝ่่ายุใดฝ่่ายุหน่งหรือหลายุๆ ฝ่่ายุที่่เกียุวข้อง 

เพื่่อนำามาพื่ัฒนาสร้างสรรค์ผลิต่ภััณฑ์์ โดยุเฉพื่าะการระดม 

ไอเดียุระหว่างแบรนด์หรือเจ้าของธุุรกิจกับนักออกแบบนัน 

ถืือเป็นหน่งในแนวที่างที่่ได้รับความนิยุมและหลายุแบรนด์ 

ผ้ผลิต่ให้ความสนใจ 

เช่่นเดียุวกับ พื่ารีน่า เด็คคอร์ (Pareena Decor) แบรนด์ 

ผลิต่ภััณฑ์์เฟอร์นิเจอร์และของต่กแต่่งจากวัสดุไม้ไผ่ ไม้สัก 

และหวายุ ที่่นอกจากจะชัักช่วนให้นักออกแบบหลายุๆ รายุ 

ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการแสดงไอเดียุเพื่่อนำามาใช้้พื่ัฒนา 

ผลิต่ภััณฑ์์ใหม่ๆ ของแบรนด์อยู่เสมอแล้ว พื่ารีน่า เด็คคอร์ 

(Pareena Decor) ยัังใส่ใจถึึงเส้นสายุของแนวคิดในการ 

ออกแบบเป็นสำค ัญ จนนำามาส้่การบริการรับผลิต่ต่ามแบบ 

ที่่นักออกแบบต้้องการ เพื่่อให้เกิดผลิต่ภััณฑ์์หรือเฟอร์นิเจอร์ 

ที่่ต่อบโจที่ยุ์งานออกแบบที่างสถืาปัต่ยุกรรมและการต่กแต่่ง 

ได้อย่่างสมบ้รณ์ต่ามแนวคิดต่ังต้้น 

อีกทั้้งในกระบวนการพื่้ดคุยุและรับฟังมุมมองจากแนวคิดของ 

นักออกแบบที่่ พื่ารีน่า เด็คคอร์ (Pareena Decor) ได้ที่ำามา 

ต่ลอดน้ ยัังเป็นการต่่อยุอดผลิต่ภััณฑ์์ทั้้งที่างต่รงและที่างอ้อม 

ซึ่่งที่ำาให้คอลเลคช่ันต่่างๆ ของเฟอร์นิเจอร์ที่่ถููกผลิต่ออกมา มี 

การพื่ัฒนาอย่่างต่่อเน่องทั้้งด้านความงามและความเหมาะสม 

ของการใช้้งาน อย่่างเช่่น ผลิต่ภััณฑ์์ Day Bed คอลเลคช่ันใหม่ 

ล่าสุดที่่ถููกผลิต่ออกมาต่ามความต้้องการของผ้้ใช้้งานจริงและ 

ยัังได้รับการต่่อยุอดจากนักออกแบบคนสนิที่ ด้วยุแนวคิด 

มัลติิฟังช่ันหรือการออกแบบ Day Bed ที่่มักถููกใช้้งานแค่เพื่ียุง 

ต่อนกลางวันให้สามารถืใช้้งานได้ทั้้งกลางวันและกลางคืน 

ภัายุใต้้คอนเซึ่ปต์์ Day and Night โดยุเสริมไอเดียุในส่วน 

ของโต๊๊ะปรับระดับที่่สามารถืปรับข่น-ลง ได้ต่ามการใช้้งาน 

และฟังก์ช่ันบานไหลเพื่่อปรับระดับแสงในช่่วงกลางวันได้ 

ต่ามต้้องการ ซึ่่งไอเดียข้้างต้้นที่ำาให้ Day Bed คอลเลคช่ันน้ 

สามารถนำำามาพื่ัฒนาต่่อยุอดไปได้ถึึง 3 ร้ปแบบการใช้้งาน 

หรือ 3 ซึ่ีรีส์ ในอนาคต่ 

จากต่รงน้จะพื่บว่าแนวที่างการระดมไอเดียุหรือรับฟังความ 

ต้้องการจากนักออกแบบของ พื่ารีน่า เด็คคอร์ (Pareena 

Decor) ไม่เพื่ียุงแต่่นำามาส้่ผลิต่ภััณฑ์์ใหม่ๆ ของแบรนด์ที่่ 

ใส่ใจทั้้งคุณภัาพื่และความงามภัายุใต้้เสน่ห์ของงานหัต่ถืกรรม 

เที่่านั น แต่่ยัังที่ำาให้ พื่ารีน่า เด็คคอร์ (Pareena Decor) กลายุ 

เป็นที่่ร้จ ักในแวดวงนักออกแบบทั้้งในไที่ยุและต่่างประเที่ศ 

มากข่น ต่ลอดจนการได้รับความยุอมรับเป็นอย่่างดีในกลุ่ม 

ล้กค้าหลายุๆ โครงการที่่ต้้องการนำาเฟอร์นิเจอร์ไปใช้้ต่กแต่่ง 

ในสถืานที่่ต่่างๆ ต่ังแต่่ บ้าน โรงแรม รีสอร์ต่หร้ ไปจนถึึง 

ห้างสรรพื่สินค้า ในเวลาเดียุวกัน 

pareena21.com

PAREENA 

03

2023 

JUL-AUG 

WOOD 

IS GOOD 

The Association 

of Siamese Architects 

under Royal Patronage 

248/1 Soi Soonvijai 4 (Soi 17) 

Rama IX Rd., Bangkapi, 

Huaykwang, Bangkok 10310 

T : +66 2319 6555 

F : +66 2319 6419 

W : asa.or.th 

E : asaisaoffice@gmail.com 

Subscribe to ASA Journal 

T : +662 319 6555 

ASA JOURNAL 

COMMITTEE 

2022-2024 

Advisor 

Chana Sumpalung 

Chairperson of Committee 

Kulthida Songkittipakdee 

Committee 

Asst. Prof. Saithiwa 

Ramasoot, Ph.D. 

Vorapoj Tachaumnueysuk 

Padirmkiat Sukkan 

Prachya Sukkaew 

Namtip Yamali, Ph.D. 

Jenchieh Hung 

Secretary 

Theerarat Kaeojaikla 

บทความหรือภาพที่ลงใน 

วารสารอาษาหรือสื่ อออนไลน์ 

สมาคมฯ ขอสงวนลิขสิทธิ์ตาม 

กฎหมาย การนำาบทความ 

หรือภาพจากวารสารอาษา 

ไปตีพิมพ์ อ้างอิงหรือประโยชน์ 

ใดในสิ่งพิมพ์หรือสื่ อออนไลน์ 

อื่น ต้องได้รับอนุญาตจาก 

สมาคมฯ ผู้เป็ นเจ้าของลิขสิทธิ์ 

ตามกฎหมายเท่านั้น 

Editor-in-Chief 

Mongkon Ponganutree 

Editor 

Supreeya Wungpatcharapon 

Managing Editor 

Kamolthip Kimaree 

Assistant Editor 

Pichapohn Singnimittrakul 

Contributors 

Kullaphut Senevong Na Ayudhaya 

Nathanicha Chaidee 

Pitirat Yoswattana 

Pornpas Siricururatana, Ph.D. 

Suchon Mallikamarl, Ph.D. 

Supasai Vongkulbhisal, Ph.D. 

Suntan Viengsima 

Sunsuda Jiemjit 

Surawit Boonjoo 

Takumi Saito 

Xaroj Phrawong 

English Translators 

Tanakanya Changchaitum 

Pawit Wongnimmarn 

English Editors 

Daniel Cunningham 

Sheena Sophasawatsakul 

Graphic Design 

art4d WORKS 

Wasawat Dechapirom 

Jitsomanus Kongsang 

Photographer 

Ketsiree Wongwan 

Production Manager 

Areewan Suwanmanee 

Account Director 

Rungladda Chakputra 

Advertising Executives 

Napharat Petchnoi 

Chatchakwan Fagon 

Napisit Woranaipinit 

Special Thanks 

1922 Architects 

Duangrit Bunnag Architect Limited 

Francisco Garcia Moro 

Habita Architects 

Nontarat Hasitapong 

Panoramic Studio 

Ratthee Phaisanchotsiri 

Rungkrit Chroenwat 


Sher Maker 

Sumphat gallery 

Vasu Poshyanandana 

W Workspace 

Yangnar Studio 

Print 

SUPERPIXEL 

Publisher 

The Association of 

Siamese Architects 

Under Royal Patronage 

Copyright 2023 

No responsibility can be 

accepted for unsolicited 

manuscripts or photographs. 

ISSN 0857-3050 

Contact 

asajournal@asa.or.th 

Photo Credit: W Workspace

์ 

06 

message from the president 

รายนามคณะกรรมการ 

บริหาร สมาคมสถาปนิกสยาม 

ในพระบรมราชูปถัมภ์ 

ประจำปี 2565-2567 

นายกสมาคม 

ชนะ สัมพลัง 

อุปนายก 

นิเวศน์ วะสีนนท์ 

จีรเวช หงสกุล 

ไพทยา บัญชากิตติกุล 

ชุตยาเวศ สินธุพันธุ์ 

ผศ.ดร.รัฐพงษ์ อังกสิทธิ 

รุ่งโรจน์ อ่วมแก้ว 

เลขาธิการ 

พิพัฒน์ รุจิราโสภณ 

นายทะเบียน 

คมสัน สกุลอำนวยพงศา 

เหรัญญิก 

ไมเคิลปริพล ตั้งตรงจิตร 

สารจากนายกสมาคม 

สวัสดีสมาชิกและผู้อ่านวารสารอาษาทุกท่านครับ ฉบับที่ 

ทุกท่านถืออยู่ก็คือฉบับที่ 14 ของวาระการทำางาน ASA 

Journal ของผมเอง ซึ ่งนำาเสนอเรื่องของวัสดุก่อสร้างและ 

นวัตกรรมการทำางานด้านสถาปั ตยกรรมต่าง ๆ ด้วยเนื้อหา 

ที่เข้มข้นและครบถ้วนมาโดยตลอด ก็ต้องขอขอบคุณทีมงาน 

ที่ตั้งใจคัดเลือก และนำาเสนอทั้งผลงานออกแบบและนวัตกรรม 

รวมถึงวัสดุที่น่าสนใจมาให้ ได้รับชมกันเสมอ โดยครั้งนี้เป็ น 

เรื่องราวของวัสดุไม้ ซึ ่งนำาเสนอเรื่องราวของไม้ที่คงจะมี 

ความก้าวหน้า และพัฒนาจากเรื่องราวของไม้ ในยุคก่อน ๆ 

พร้อมทั้งนำาเสนอผลงานการออกแบบให้ผู้อ่านทุก ๆ คนได้ 

เกิดแรงบันดาลใจต่อไป 

ในเล่มนี้ นอกเหนือจากงานออกแบบที่สมาคมฯ ได้เคยถือเป็ น 

เรื่องหลักในการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ เราก็ยังคงเดินหน้า 

จัดกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็ นการบรรยาย การไปชมงาน 

ก่อสร้าง และอื่น ๆ อีกมากมาย เพื่อให้สมาชิกได้รับความรู้ 

ครบถ้วนในทุก ๆ มิติของวิชาชีพ 

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เป็ นกำาลังใจ และขอบคุณ 

ผู้สนับสนุนทุก ๆ ท่านที่ร่วมสนับสนุนให้กับวารสารของเรา 

ในแต่ละเล่ม ทำาให้ทุก ๆ อย่างยังสามารถเดินหน้าไปต่อได้ 

อย่างมีคุณภาพ และก็คงไม่ลืมให้เครดิตผู้จัดทำาอย่าง art4d 

ด้วย ที่ทำาให้หนังสือทุกเล่มออกมาอย่างมีประสิทธิภาพเสมอ 

หวังว่าหนังสือแต่ละฉบับจะเป็ นที่ชื่นชอบของสมาชิก ไปจนถึง 

มีความสำาคัญต่อแวดวงวิชาชีพ และเป็ นหนังสือที่อยู่รอดได้ 

ด้วยตัวเองต่อไปอย่างยั่งยืนในอนาคต 

ปฏิคม 

เฉลิมพล สมบัติยานุชิต 

ประชาสัมพันธ์ 

กุลธิดา ทรงกิตติภักดี 

กรรมการกลาง 

ศ.ดร.ต้นข้าว ปาณินท์ 

ดร.วสุ โปษยะนันทน์ 

เฉลิมพงษ์ เนตรพฤษรัตน์ 

อดุลย์ แก้วดี 

ผศ.ณธทัย จันเสน 

ธนพงษ์ วิชคำหาญ 

ประธานกรรมาธิการ 

สถาปนิกล้านนา 

ปราการ ชุณหพงษ์ 


สถาปนิกอีสาน 

วีรพล จงเจริญใจ 


สถาปนิกทักษิณ 

ดร.กาญจน์ เพียรเจริญ 


สถาปนิกบูรพา 

คมกฤต พานนสถิตย์ 

กรรมการที่ปรึกษา 

การบริการ 

สมิตร โอบายะวาทย์

08 

message from the president 

ASA COMMITTEE 

2022-2024 

President 

Chana Sumpalung 

Vice President 

Nives Vaseenon 

Jeravej Hongsakul 

Phaithaya Banchakitikun 

Chutayaves Sinthuphan 

Asst. Prof. Rattapong Angkasith, Arch.D. 

Rungroth Aumkaew 

Secretary General 

Pipat Rujirasopon 

Honorary Registrar 

Khomsan Sakulamnuaypongsa 

Honorary Treasurer 

Michael Paripol Tangtrongchit 

Hello, dear fellow members and readers of the 

ASA Journal. As the president of the Association 

of Siamese Architects under Royal Patronage, I am 

delighted to present you with the fourteenth issue of 

our beloved journal, featuring updates and reports 

on some interesting new construction materials, 

architectural innovations, and technologies. I would 

like to express my appreciation for the team’s commitment 

to bringing the readers engaging content, 

covering comprehensive aspects from the selection 

of fascinating architectural projects, materials, and 

innovations. Featured in this issue are many stories 

of wood and its ongoing evolution and innovations 

that are meant to inspire everyone to continue pursuing 

their architectural and creative endeavors. 

In addition to design, which has been the primary 

focus of the journal over the years, we have organized 

a variety of activities, including lectures, site visits, 

and so on, offering opportunities for members to 

experience and learn more about every aspect of 

the profession. 

Social Event Director 

Chalermpon Sombutyanuchit 

Public Relations Director 

Kulthida Songkittipakdee 

Executive Committee 

Prof. Tonkao Panin, Ph.D. 

Vasu Poshyanandana, Ph.D. 

Chalermphong Netplusarat 

Adul Kaewdee 

Asst. Prof. Nathatai Chansen 

Tanapong Witkhamhan 

Chairman of 

Northern Region (Lanna) 

Prakan Chunhapong 

Chairman of 

Northeastern Region (Esan) 

Werapol Chongjaroenjai 

Chairman of 

Southern Region (Taksin) 

Dr.Kam Phiancharoen 

Chairman of 

Eastern Region (Burapa) 

Komkrit Panonsatit 

Advisory Committee 

Smith Obayawat 

Lastly, I would like to thank all the readers for their 

support and all the sponsors whose contributions 

have allowed ASA Journal to continue its journey 

and maintain its quality, including art4d for making 

each issue as remarkable as it is. I sincerely hope 

that the journal will continue to be loved and useful 

to all of you and that it will continue to make significant 

contributions to the profession as it is able to 

flourish sustainably and creatively in the future.

10 

foreword 

ไม้ เป็นวัสดุหลักในงานสถาปัตยกรรมมาทุกยุคทุกสมัย และสามารถ 

พบเห็นในทุก ๆ แห่งทั่วโลก ในปัจจุบันเรายิ่งได้เห็นความพยายามใน 

การพัฒนาสถาปัตยกรรมไม้ที่ท้าทายมากขึ้น ด้วยคุณสมบัติของไม้ที่ 

สัมพันธ์กับแนวคิดเกี่ยวกับวัสดุคาร์บอนต่ำา และตอบโจทย์การออกแบบ 

อาคารที่ใช้พลังงานเป็นศูนย์ (zero energy building) โดยเฉพาะในช่วง 

ทศวรรษที่ผ่านมา ความสามารถในการสร้างอาคารด้วยไม้ที่ยิ่งสูงขึ้น 

เกิด Plyscrapers ขึ้นมากมายในประเทศแถบยุโรป และอเมริกาเหนือ 

อย่าง The Ascent อาคารพักอาศัย 25 ชั้น ที่ความสูง 86.6 เมตร ใน 

เมือง Milwaukee สหรัฐอเมริกา นับว่าเป็นอาคารไม้ที่สูงที่สุดในปัจจุบัน 

หรือ Gaia อาคารเรียนสูงหกชั้นที่สร้างด้วยไม้ที่ขนาดใหญ่ที่สุดในเอเชีย 

ด้วยขนาดพื้นที่ 43,500 ตารางเมตร และเพิ่งเปิดใช้งาน ตั้งอยู่ใน 

Nanyang Technological University สิงค์โปร์ และคาดว่าในปี 2025 

เราคงจะได้เห็นการสร้างเมืองแห่งไม้ “Wooden City” เป็นแห่งแรกใน 

สต็อกโฮล์ม เมืองหลวงแห่งสวีเดน ด้วยขนาดพื้นที่รวมกว่า 250,000 

ตารางเมตร อีกด้วย 

ในวารสารอาษาฉบับ Wood is Good นี้ นำาเสนอผลงานสถาปัตยกรรม 

ไม้ร่วมสมัยที่น่าสนใจของสถาปนิกไทย ทั้งผลงานออกแบบโรงแรม 

จาก Habita Architects ศูนย์ปฏิบัติธรรมโดย DBALP อาคารจัดแสดง 

งานศิลปะโดยสถาปนิกจาก Sumphat และงานบ้านพักอาศัยของ 

Yangnar Studio รวมถึงผลงานออกแบบโบสถ์โดยสถาปนิกชาวสเปน 

Paco Garcia Moro ในจังหวัดตาก ส่วนใน ASA Professional พบกับ 

บทสัมภาษณ์แนวทางการทำางานของ Sher Maker และ 1922 Architects 

สองสตูดิโอจากภาคเหนือที่มีผลงานสถาปัตยกรรมไม้ และเทคนิค 

การสร้างสรรค์กับวัสดุที่น่าสนใจ มีความเฉพาะตัว รวมทั้งบทความ 

พิเศษจากคุณสันธาร เวียงสีมา และคุณสรรสุดา เจียมจิต ผู้เชี่ยวชาญ 

งานสถาปัตยกรรมไม้ ซึ่งมีผลงานออกแบบ และงานเขียนที่เผยแพร่ 

ความรู้สู่สาธารณะอยู่เสมอ 

งานสถาปัตยกรรมไม้ นอกเหนือจากจะเป็นการออกแบบด้วยวัสดุและ 

แนวคิดที่ตอบสนองต่อผลกระทบอันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงภูมิ 

อากาศที่เรากำาลังจะเผชิญมากขึ้นในอนาคตแล้วนั้น ในส่วนหนึ่งยังนับว่า 

เป็นเสมือนการสร้างเสริมทักษะ ความรู้ใหม่ ๆ ของงานไม้ขึ้น ที่ทั้งต่อยอด 

สืบสานจากภูมิปัญญาเดิม และมีการผสานกับสิ่งใหม่ ๆ จากต่างบริบท 

วัฒนธรรม ซึ่งจะเป็นส่วนสำาคัญที่จะทำาให้ความรู้ ทักษะช่าง และความ 

คิดสร้างสรรค์ในงานสถาปัตยกรรมไม้ เท่าทันกับความเปลี่ยนแปลงของ 

ยุคสมัย และความต้องการของมนุษย์อยู่เสมอ 

Throughout the centuries, wood has been a primary component 

of architecture. and can be observed on every continent. 

Today, there are a growing number of endeavors to create 

challenging wooden architecture. Wood’s properties are 

related to the concept of low-carbon materials and respond 

well to the need for designing zero-energy buildings. With the 

increased ability to build with wood, many more plyscrapers 

have been constructed in many European and North American 

countries over the past decade, including The Ascent, a 25- 

story residential building with a height of 86.6 meters in 

Milwaukee, Wisconsin, which is currently the tallest wooden 

building, and Gaia, the largest six-story wooden classroom 

building in Asia. Singapore’s Nanyang Technological University 

has recently inaugurated a 43,500-square-meter campus 

expansion. It is anticipated that the first “Wooden City” 

will be constructed in Stockholm, the capital of Sweden, in 

2025, covering an area of more than 250,000 square meters. 

This issue of ASA Journal, Wood is Good, features contemporary 

wooden architecture projects by Thai architects, such 

as a hotel design by Habita Architects, a meditation center 

by DBALP, an art exhibition building by Sumphat, and a 

residential project by Yangnar Studio, as well as a church 

design by Spanish architect Paco Garcia Moro in Tak Province. 

There is an article in ASA Professional about Sher Maker 

and 1922 Architects, two Northern studios whose projects 

involved a great deal of wooden architecture with creative 

techniques and intriguing materials. It is distinct. There is 

a special article by experts in wooden architecture Suntan 

Viengsima and Sunsuda Jiemjit that contains design work 

and writings that continually disseminate knowledge to the 

public. 

In addition to being designed with materials and concepts 

that respond to the effects of climate change that we will 

increasingly face in the future, wooden architecture is still considered 

to create new skills and knowledge in woodworking 

that both build upon and carry forward the traditional wisdom, 

incorporating new things from various contexts and cultures. 

Creating knowledge, craftsmanship, and originality in wooden 

architecture is essential for keeping up with changing times 

and human needs.


JUL-AUG 

WOOD 

IS GOOD 

62 

Photo Credit: Rungkrit Chroenwat 

theme / review 

Learning 

by Doing 

Yangnar Studio designed a 

two-story wooden structure 

known as “Baan Tita” in San 

Kamphang, Chiang Mai, with a 

profound appreciation for the 

local woodworking wisdom 

and techniques of skilled local 

builders. 


Old into New 

On Samui Island, Habita 

Architects has redesigned an 

unfinished structure with a 

different design approach, 

using reclaimed wood to align 

with a new architectural 

language. 

88 

Photo Credit: Rungkrit Chroenwat 

around 

Serpentine 

Pavilion 2023 

by Lina Ghotmeh 


Rethinking 

Flexibility: 

A Lecture by 

Joshua Ramus 

18 

ASA Infinity 

Ground— 

Thailand 

and Taiwan 

Contemporary 

Architecture 

Exhibition 

28 

theme 

Wood is ... 

With softness originating from 

nature, once brought out, wood 

requires regular maintenance 

by human hands. Whether 

intentional or not, it introduces 

the idea of ordinariness to 

architecture. It uncovers what 

has, until recently, been blindly 

handled behind—a tangible 

plot between nature, humans, 

technology, time, and cycles in 

a single project. 

42 

Photo Courtesy of Frei Otto 


Time Passages 

Rath Plean-suk has 

transformed three old rice 

barns into a collection of 

buildings, ‘Atelier VELA’, 

featuring exhibition spaces 

and recreational areas that 

reflect an entwined dialogue 

between architecture and its 

surroundings. 

76 

Photo Credit: Philippe Moisan


Holy Crab 

At St. Xavier’s Oratory in Tak 

Province, the architect has 

worked closely with the local 

carpenter to create a religious 

building with beautifully woven 

wooden skin, a spectacular 

representation of the relationship 

between design and locals. 

102 


At the Heart of It 

In Khao Yai, DBALP’s Glass Hall 

stands out with its minimalistic 

modern architecture combined 

with traditional elements 

found in Buddhist temples in 

the northeastern and northern 

regions. 

114 

Photo Credit: Panoramic Studio 

Photo Credit: W Workspace 

material 

Materials, Tools, 

Techniques- 

Fundamental 

Factors in the 

Design Process 

and Wood 

Architectural 

Work 

This article discusses wood 

material as one of the common 

factors in designing and working 

with wooden architecture, 

as well as the fundamentals 

of examining the concept of 

“materials, tools, and methods” 

from a holistic standpoint. 

128 

Renewable 

Energy Wood 

Flooring 

Wood Flooring 

142 

Wood 

Chirp Barn 

Wood Structure 


ForestBank 

Collection 

Alternative 

Material 


professional 

Sher Maker 

ASA Journal talked to Sher 

Maker, a Chiang Mai-based 

design studio founded by 

Patcharada In-plang and 

Thongchai Chansamak, 

two trained architects who 

also refer to themselves as 

makers. 


professional 

1922 Architects 

160 

chat 

Vasu 

Poshyanandana 

VASU Poshyanandana shared 

his duties and roles as the 

director of the ASA Committee 

in charge of architecture conservation 

work. 

164 

Photo Courtesy of Sher Maker 

the last page 

168 

yumakano.com


around 

1 

Images: Serpentine Pavilion 2023 designed by Lina Ghotmeh. © Lina Ghotmeh — Architecture. Photo: Iwan Baan, Courtesy: Serpentine. 

The Neues Museum, courtesy of SPK / David Chipperfield Architects, photo Joerg von Bruchhausen

Serpentine Pavilion 2023 

15 

Lina Ghotmeh by Harry Richards for Serpentine 2023 

2 

Serpentine 

Pavilion 2023 

by Lina Ghotmeh 

Photo Courtesy of Serpentine 

01 

“À table” ผลงาน 

ออกแบบ Serpentine 

Pavilion 2023 โดย 

Lina Ghotmeh 

02 

Lina Ghotmeh 

“À table” ผลงานออกแบบ Serpentine Pavilion ปี 2023 

โดย Lina Ghotmeh สถาปนิกหญิงเลบานอน จากสำานักงาน 

ออกแบบ Lina Ghotmeh Architecture ในปารีส ซึ่งได้รับ 

การขนานนามผลงานออกแบบว่าเป็น “โบราณคดีแห่ง 

อนาคต” ด้วยการสร้างสรรค์สถาปัตยกรรมใหม่ที่มาจาก 

ร่องรอยของอดีต ผลงานที่ผ่านมาของ Ghotmeh ได้แก่ 

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเอสโตเนีย ซึ่งได้รับรางวัล Grand 

Prix Afex 2016 และเคยได้รับการเสนอชื่อเข้ารับรางวัล 

Mies Van Der Rohe Award 2017 อาคารปฏิบัติการงาน 

ออกแบบของแบรนด์ Hermès (Ateliers Hermès) ใน 

เมือง Normandy สร้างจากอิฐกว่า 500,000 ก้อน ที่ผลิต 

ในท้องถิ่น รวมทั้งยังเป็นผู้ออกแบบอาคารที่พักอาศัย 

Stone Garden ที่ภายหลังจากสร้างเสร็จเคยได้รับผลกระทบ 

จากเหตุระเบิดรุนแรงของสารเคมีบริเวณท่าเรือในเบรุตเมื่อ 

ปี 2020 ทั้งนี้ผลงานสถาปัตยกรรมของ Lina Ghotmeh 

Architecture นั้น เรียกได้ว่าให้ความสำาคัญกับนิเวศวิทยา 

และความยั่งยืน และการสร้างสุนทรียศาสตร์จากความ 

สัมพันธ์ใกล้ชิดกับธรรมชาติ รวมถึงการแสดงออกถึงแก่น 

แท้ของวัสดุที่สร้างขึ้น 

“À table” is the Serpentine Pavilion of 2023, 

designed by Lina Ghotmeh of Lina Ghotmeh Architecture 

in Paris. Ghotmeh’s work was frequently 

referred to as “Archaeology of the Future” due to 

the fact that it created new architecture based on 

relics of the past. Her previous projects include 

the Estonian National Museum, which was 

awarded the 2016 Grand Prix Afex, and the Mies 

Van Der Rohe Award nominee in 2017. Her most 

recent project, the Ateliers Hermès in Normandy, 

was constructed with over 500,000 locally made 

bricks. The studio also designed the Stone Garden 

Apartment, which was partially damaged by a 

devastating chemical explosion at Beirut’s harbor 

in 2020. Ghotmeh’s architecture is renowned 

for its emphasis on ecology and sustainability, 

aesthetics derived from a close relationship with 

nature, and expression of the material’s essence.

16 

around 

Images: Serpentine Pavilion 2023 designed by Lina Ghotmeh. © Lina Ghotmeh — Architecture. Photo: Iwan Baan, Courtesy: Serpentine. 

3 

03 

ผนังและหลังคาของ 

Serpentine Pavilion 

2023 โดย Ghotmeh 

เชื่อมโยงความเป็น 

ธรรมชาติของที่ตั้ง 

สวนโดยรอบและ 

แรงบันดาลใจจาก 

โครงสร้างธรรมชาติ 

ศาลาไม้ ใน Serpentine Pavilion 2023 นี้ Lina Ghotmeh 

จึงออกแบบและสร้างจากวัสดุธรรมชาติและคาร์บอนต่ำา 

เป็นส่วนใหญ่ เพื่อมุ่งเน้นความยั่งยืน รวมถึงการออกแบบ 

พื้นที่ใหม่ที่สนทนากับประวัติศาสตร์ และสภาพแวดล้อม 

ทางธรรมชาติที่อยู่รอบตัว เกิดเป็น “À table” ซึ่งจากศัพท์ 

ภาษาฝรั่งเศสสะท้อนถึงการนั่งด้วยกันที่โต๊ะเพื่อแบ่งปัน 

อาหาร และการสนทนา รูปแบบของศาลาหลังนี้จึงตอบ 

สนองต่อรูปร่างของหลังคาต้นไม้ของสวนที่ตั้งอยู่ คานไม้ 

ภายในที่ล้อมรอบปรากฏเป็นลําต้นของต้นไม้บางๆ และ 

แผงฉลุที่อยู่ระหว่างคานมีลวดลายที่เหมือนพืช ช่วยระบาย 

อากาศและให้แสงธรรมชาติเข้ามา ส่วนหลังคาจีบของศาลา 

ได้รับแรงบันดาลใจจากโครงสร้างของใบปาล์ม ในขณะที่ 

ช่องว่างตรงกลางช่วยรวมพื้นที่เข้ากับสภาพแวดล้อม โดย 

ทรงหลังคาเตี้ยยังได้รับแรงบันดาลใจจาก togunas หรือ 

ศาลาประชาคมที่พบตามพื้นที่สาธารณะของหมู่บ้านในมาลี 

แอฟริกาตะวันตก มักใช้สําหรับการประชุมในชุมชนเพื่อ 

หารือเกี่ยวกับปัญหาปัจจุบัน ช่วยให้ร่มเงา และบรรเทา 

ความร้อนอีกด้วย ซึ่งหลังคาที่ลาดต่ำาของโครงสร้างนี้เอื้อ 

ให้ผู้คนนั่งอย่างสงบ และหยุดชั่วคราวตลอดการอภิปราย 

หารือกัน 

Ghotmeh designed and constructed this wooden 

pavilion for this year’s Serpentine Pavilion with a 

concentration on sustainability using primarily 

natural and low-carbon materials, including the 

design of a new space that interacts with history 

and the surrounding natural environment, forming 

“À table” - the French term for eating and conversing 

around a table. Therefore, the shape of the 

pavilion corresponds to the shape of the garden’s 

canopy where it is situated. The internal wooden 

beams encircling it resembled slender tree trunks, 

and the perforated panels between the beams 

have plant-like patterns that allow natural light 

and ventilation. The pavilion’s pleated roof was 

inspired by the structure of palm leaves, and the 

central niche serves to integrate the space with its 

surroundings. The low roof form was also inspired 

by the togunas, or community halls, located in the 

public spaces of Mali, West Africa, where they are 

frequently used for community gatherings and to 

provide shade and heat relief. The structure’s lowslung 

roof encourages people to sit quietly and 

concentrate on the discussion.

Serpentine Pavilion 2023 

17 

ในการออกแบบนี้ Ghotmeh ยังให้เกียรติประวัติศาสตร์ 

ของอาคาร Serpentine South ซึ่งเดิมเป็นโรงน้ำาชา 

ที่ออกแบบโดย James Grey West เปิดเมื่อปี 1934 และ 

ถูกดัดแปลงเป็นหอศิลป์ในปี 1970 ในช่วงฤดูร้อนจนถึง 

ต้นทศวรรษปี 1960 พื้นที่นั่งเล่นของร้านยังเคยขยายถึง 

บริเวณสนามหญ้าซึ่งปัจจุบัน Serpentine Pavilion ครอบ- 

ครองอยู่ การตกแต่งภายในของศาลาไม้นี้ยังมีการจัดวาง 

โต๊ะกลมตามแนวเส้นรอบวง เชิญชวนให้เราประชุม และ 

เฉลิมฉลองการแลกเปลี่ยนที่ช่วยให้ความสัมพันธ์ใหม่ 

ก่อตัวขึ้น นำาเสนอช่วงเวลาแห่งความสนุกสนานรอบโต๊ะ 

อาจเรียกได้ว่า “À table” ของ Ghotmeh ยินดีต้อนรับ 

เราให้ร่วมแบ่งปันความคิด ความกังวล ความสุข ความ 

ไม่พอใจ ความรับผิดชอบ ประเพณี ความทรงจําทาง 

วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ที่นําเรามาอยู่ร่วมกัน 

Ghotmeh also pays tribute to the history of the 

Serpentine South Building, a former teahouse 

designed by James Gray West that opened in 1934 

and was converted into an art gallery from the 

1970s to the 1960s. Once, the teahouse’s seating 

area extended into the courtyard now occupied by 

the Serpentine Pavilion. This wooden pavilion’s 

interior also features round tables arranged along 

the perimeter, inviting guests to a gathering to 

celebrate the exchanges that foster the formation 

of new relationships while enjoying some lighthearted 

moments around the table. Ghotmeh’s 

“À table“ invites us to share our thoughts, concerns, 

pleasures, frustrations, responsibilities, traditions, 

and cultural recollections, as well as the history 

that brought us all here. 

serpentinegalleries.org 

04 

แผงฉลุของอาคารออกแบบ 

ให้ลวดลายดหมือนใบไม้ 

ยังช่วยระบายอากาศตาม 

ธรรมชาติ 

05 

พื้นที่ภายในสร้าง 

บรรยากาศของการพูดคุย 

พบปะเฉลิมฉลองโดย 

หลังคาที่ลาดต่ำาของอาคาร 

ได้แรงบันดาลใจจาก 

Togunas ศาลาประชาคม 

ในหมู่บ้านของประเทศมาลี 

Images: Serpentine Pavilion 2023 designed by Lina Ghotmeh. © Lina 

Ghotmeh — Architecture. Photo: Iwan Baan, Courtesy: Serpentine. 

4 

Images: Serpentine Pavilion 2023 designed by Lina Ghotmeh. © Lina Ghotmeh — Architecture. Photo: Iwan Baan, 

Courtesy: Serpentine. 

5

18 

around 

1 

Rethinking Flexibility: 

A Lecture by Joshua Ramus 

Text by Supasai Vongkulbhisal, Ph.D. 

Photo Courtesy of The Association of Siamese Architects under Royal Patronage 

01 

Joshua Ramus สถาปนิก 

ผู้ก่อตั้งบริษัท REX 

02 

ภาพบรรยากาศงาน 

บรรยาย Rethinking 

Flexibility จัดขึ้นที่ 

หอศิลปะวัฒนธรรม 

แห่งกรุงเทพฯ (BACC) 



Re-evolve 

การบรรยายหัวข้อ Rethinking Flexibility โดย Joshua 

Ramus สถาปนิกผู้ก่อตั้งบริษัท REX เป็นส่วนหนึ่งของ 

ชุดการบรรยาย ASA International Lecture Series จัดขึ้น 

ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ที่ 24 มิถุนายน 2566 ที่หอศิลปะ 

วัฒนธรรมแห่งกรุงเทพฯ (BACC) โดยมีคุณชนะ สัมพลัง 

นายกสมาคมสถาปนิกสยามฯ กล่าวเปิดงาน และได้พูดถึง 

วัตถุประสงค์ในการจัด ASA International Lecture Series 

ครั้งนี้ว่าเป็นการนำาสถาปนิกจากหลากหลาย ภูมิภาค 

ของโลก มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ การทำางาน วิธีคิด 

และแนวทางการออกแบบ รวมถึงถ่ายทอดองค์ความรู้ 

และคุณค่าของการ ออกแบบสถาปัตยกรรม ซึ่งตั้งอยู่ใน 

บริบทที่ต่างออกไปจากไทย โดยสถาปนิกไทยเองจะได้ 

รับประโยชน์ต่อเมื่อนำามา ปรับใช้อย่างเหมาะสม สถาปนิก 

Joshua Ramus เคยบรรยายที่ประเทศไทยในการจัดงาน 

ของ สมาคมฯ เมื่อ 13 ปีที่แล้ว ในครั้งนี้จึงนับเป็นโอกาส 

ครั้งที่สองของเขาในการบรรยายให้กับสถาปนิกไทย 



RE-evolve 

The founder of REX, Joshua Ramus, presented 

Rethinking Flexibility as part of the ASA International 

Lecture Series on Saturday, June 24, 2023, 

in the afternoon at the Bangkok Art and Culture 

Center (BACC). Mr. Chana Sumpalung, president 

of the Association of Siamese Architects, gave the 

opening remarks and discussed the purpose of 

this ASA International Lecture Series, which is to 

bring together architects from various regions of 

the world to share their experiences, work, ideas, 

and design guidelines. Additionally, it seeks to 

transmit knowledge and the value of architectural 

design to contexts other than Thailand. Thai 

architects will only benefit if they are employed 

appropriately. This is the second time that Joshua 

Ramus has shared his vision with Thai architects, 

as he previously did so 13 years ago at the association’s 

event in Thailand.

Rethinking Flexibility: A Lecture by Joshua Ramus 

19 

Joshua Ramus เริ่มต้นการบรรยายด้วยการกล่าวถึง 

Flexbility โดยอธิบายว่า “ความยืดหยุ่น-Flexibility” เป็น 

พื้นฐานของการออกแบบสถาปัตยกรรมของเขา ท่ามกลาง 

กระแสสังคมที่พูดถึงเรื่องความยั่งยืน (sustainability) 

การลด Carbon footprint การนำาวัสดุต่างๆ กลับมาใช้ 

การออกแบบที่มี Flexibility จะเป็นคำาตอบสำาหรับงาน 

ดีไซน์ที่ต้องการ จะแก้ปัญหาในอนาคต Joshua ยังได้ตั้ง 

ข้อสังเกตอีกว่า “ในสังคมนักออกแบบ การนำาไอเดียการ 

ออกแบบอันชาญฉลาด และมีประสิทธิภาพ (Intellectual 

Ideas) เดิมกลับมาใช้ซ้ำา ไม่ต่างจากการที่นักออกแบบ 

ต้องการที่จะพัฒนาผลงาน ให้มีความสวยงาม และสุนทรียะ 

เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ (Beauty of Aesthetic) หากแต่เมื่อ 

มองถึงวิธีการเดียวกันจากมุมมอง เชิงปรัชญาและเหตุผล 

การนำาแนวคิดเดิมกลับมาใช้ซ้ำาไปซ้ำามากลับกลายเป็นการ 

ไม่พัฒนา หรือไม่สร้างสรรค์ ให้เกิดแนวคิดใหม่ๆ ซึ่งชุด 

ความคิดอย่างหลังถูกฝังรากลึกอยู่ในความเชื่อของวิชาชีพ 

สถาปนิก เนื้อหาการบรรยายในครั้งนี้จึงต้องการแสดงให้ 

เห็นถึงวิธีการนำาแก่นความคิดกลับมาใช้ซ้ำา ในบริบทที่ 

ต่างออกไป ในภาษาอังกฤษ ใช้ศัพท์เรียก วิธีดังกล่าวว่า 

‘Recycling’ แต่สำาหรับ REX นั้น ใช้คำาว่า ‘Re-evolve’ 

โดย Joshua แบ่งเป็นการบรรยายตามแนวความคิด ของ 

เขาออกเป็น 4 หัวข้อหลัก ดังต่อไปนี้ 

Joshua Ramus begins his lecture by mentioning 

Flexbility, explaining that Flexibility is fundamental 

to his architectural design. Among the social 

trends that talk about sustainability, reducing carbon 

footprints, reusing materials, and designing 

with Flexibility will be the answers to designing to 

solve problems in the future. Joshua also noted, 

“In the designer society Implementing smart design 

ideas and efficient intellectual ideas is used 

repeatedly, just as designers need to develop 

the beauty of aesthetics. But when looking at the 

same method from the point of view of philosophy 

and rationality, reusing the same idea over and 

over again has turned out to be undeveloped or 

not creative, giving rise to new ideas. The latter 

set of ideas is deeply rooted in the beliefs of the 

architects. The content of this lecture would like to 

show how to reuse the essence of ideas. In a different 

context. This method is known as Recycling 

in English, but REX employs the term Re-evolve. 

According to his conceptions, Joshua divided the 

lecture’s content into four major sections. 

2

20 

around 

3 4 

6 

archdaily.com 

5 

7 

rex-ny.com/project/featured-projects-detail


21 

Rethinking Flexibility 

Divide and Conquer 

Joshua กล่าวถึงการเกิดแนวความคิดรูปแบบใหม่ๆ ว่า 

สถาปัตยกรรมสามารถปรับเปลี่ยนและยืดหยุ่นได้ ครั้งล่าสุด 

คือการก่อตัวของแนวความคิดแบบโมเดิร์น (Modernism) 

ซึ่งเกิดในช่วงศตวรรษที่ 19 และ 20 และพวกเรา สถาปนิก 

ได้ใช้ประโยชน์จากรากฐานแนวคิดนี้มาเป็นเวลาร่วมร้อยปี 

แต่ในช่วงเวลา 20-30 ปีให้หลังมานี้ วงการสถาปัตยกรรม 

ไม่สามารถสร้างแนวความคิดอะไรใหม่ๆ ได้เลย เป็นผล 

เนื่องมาจากสภาพเศรษฐกิจ และการขาดเงินลงทุน เนื่องด้วย 

นักลงทุนไม่ได้ใส่ใจที่จะปรับเปลี่ยนแนวความคิดและรูปแบบ 

ทางด้านสถาปัตยกรรมเท่าไรนัก อีกทั้งยังยึด ติดภาพจำา 

สเปซรูปแบบแบบเดิมๆ เช่น พิพิธภัณฑ์ควรเป็นห้อง 

สี่เหลี่ยมว่างเปล่าสีขาว และยึดติดกับความเฉพาะเจาะจง 

(specificity) ของประโยชน์ใช้สอย เปรียบเสมือนกุญแจมือ 

ที่ล็อคให้สถาปนิกไม่สามารถสรรค์สร้างอะไรใหม่ๆ ได้ แต่ 

ทาง Joshua และทีมงานเองกลับมองเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่ 

จะพัฒนา และขัดเกลาภาพจำา รวมถึงความเฉพาะเจาะจง 

ที่มีอยู่เดิม ให้มีความซับซ้อน และใช้งานได้หลายรูปแบบ 

มากยิ่งขึ้น 

Joshua ได้ยกตัวอย่างผลงานที่สร้างชื่อเสียงชิ้นแรกให้ 

กับเขา ได้แก่ Seattle Public Library โดยทั่วไปแล้ว 

ภาพจำาของคนมักนึกถึงห้องสมุดเป็นที่สำาหรับเก็บหนังสือ 

แต่ในปี ค.ศ. 1999 ซึ่งเป็นยุคเฟื่องฟูของ direct search 

engine คนที่มาใช้งานห้องสมุดไม่จำาเป็นที่ต้องวิ่งเข้าหา 

บรรณารักษ์เป็นอย่างแรกอีกต่อไป ทำาอย่างไรผู้ใช้งานจึงจะ 

สามารถ เข้าถึงสิ่งที่เขามองหาได้โดยตรงผ่านการออกแบบ 

สถาปัตยกรรม อีกทั้งทำาอย่างไรจึงจะสามารถจัดเก็บจำานวน 

หนังสือ ที่เพิ่มจำานวนมากขึ้นเรื่อยๆ ได้ ผลลัพธ์จึงออกมา 

ในรูปแบบการแบ่ง (divide) ฟังก์ชั่นห้องสมุดเสียใหม่ ให้ 

เชื่อมต่อ กันทั้งหมดเสมือนทางลาดของลานจอดรถ พร้อม 

ทำากราฟิกบอกตำาแหน่งหนังสืออย่างชัดเจนให้เข้าถึงได้ 

ด้วยตนเอง ซึ่งเป็นการเอาชนะ (conquer) ภาพจำาของวิธี 

การจัดเก็บหนังสือของห้องสมุดแบบเดิมได้ 

อีกหนึ่งผลงานที่ถูกนำามายกตัวอย่าง ได้แก่ Elizabeth 

Quay 1.0 ตั้งอยู่ที่ริมน้ำาเมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย 

ที่สถาปนิกทำาลายภาพจำาของอาคาร mixed-use ทั่วไป 

โดยการนำาพื้นที่ public access เช่น ร้านอาหารและห้อง 

ประชุม ขนาดใหญ่ ไปอยู่ช่วงชั้นกลางๆ ของตึกแทนที่จะ 

เป็นชั้นพื้นดิน ทำาให้เจ้าของอาคารสามารถเพิ่มพื้นที่ขายใน 

ชั้นล่างๆ ได้ ในขณะเดียวกันยังสามารถดำาเนินการก่อสร้าง 

ชั้นล่าง ระหว่างรอการตัดสินใจว่าควรจะเป็นพื้นที่ใช้สอย 

อะไรต่อไป เนื่องจากการตัดสินใจขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ของการ 

วิเคราะห์สภาพการณ์ของตลาดในช่วงเวลาที่อาคารใกล้ 

เปิดทำาการ 


Divide and Conquer 

Joshua describes the emergence of new concepts 

that architecture is adaptable and flexible, and the 

last one was the formation of Modernism, which 

took place in the 19th and 20th centuries; we, as 

architects, have been exploiting this foundation 

for hundreds of years. But during the past 20–30 

years, architects have been unable to create new 

ideas due to economic conditions and a lack of 

investment. It was because investors ignored 

conceptual change and the style of architecture. 

They are also very attached to traditional, same 

old spaces. For example, a museum should be a 

square, empty white room. They are also attached 

to the specificity of functionality. It’s like a shackle 

that prevents architects from innovating. Still, 

he and his team saw this as an opportunity to improve 

and refine the image, including its existing 

specificity, to be more sophisticated and usable 

in many more ways. 

Joshua gives an example of his first famous work, 

the Seattle Public Library. People often think of 

libraries as places to store books, but in 1999, 

when the direct search engine boom took place, 

libraries no longer needed to run to a librarian 

first. The question is how users can get immediate 

access to what they are looking for through architectural 

design and how to store the increasing 

number of books with no limit. The result comes 

out of dividing the function of the new library to 

connect all together like a car park ramp and to 

provide a clear information graphic system to indicate 

the book’s position, allowing self-access for 

visitors. The design conquers the memory of the 

traditional way of storing books in libraries. 

Another interesting example is Elizabeth Quay 

1.0, located on the waterfront in Perth, Australia. 

In this project, REX has conquered the conventional 

image of a typical mixed-use building by 

moving public access areas such as restaurants 

and large conference rooms to the middle instead 

of the ground level. It allows the building owner 

to increase the area for sale on the ground floor 

while still being able to continue the construction 

of the ground floor while waiting for a decision on 

what space should be used next. This is because 

the decision is based on the results of analyzing 

market conditions at the time when the building is 

close to opening. 

03 

คุณชนะ สัมพลัง 

นายกสมาคมสถาปนิก 

สยามฯ กล่าวเปิดงาน 

04 

ศ. ดร. ต้นข้าว ปาณินท์ 

กล่าวแนะนำาสถาปนิก 

05 

Seattle Public Library 

ผลงานสร้างชื่อชิ้นแรก 

ของ REX 

06 

Joshua อธิบายผลงาน 

ประเภท mix-used 

ให้แก่ผู้ชม 

07 

Elizabeth Quay 1.0 

(EQ 1.0) เมืองเพิร์ธ 

ประเทศออสเตรเลีย

22 

around 

rex-ny.com/project/the-lindemann-at-brown 

8 

08 

The Lindemann 

Performing Arts Center 

ของ Brown University 


Presets 

ในช่วงที่สองของการบรรยาย Joshua ได้กล่าวถึง Flexibility 

ในอีกรูปแบบหนึ่ง ได้แก่ “การตั้งรูปแบบไว้ล่วงหน้า 

(presets)” ซึ่งต่างจาก divide and conquer ที่อาคารเกิด 

จากการประกอบกันของหลายประเภทพื้นที่ใช้สอยที่ถูก 

นำามา จัดเรียงด้วยวิธีการใหม่ๆ โครงการที่มี presets เป็น 

อาคารที่เกิดจากความต้องการการใช้งานพื้นที่ใช้สอยหลัก 

เพียงอย่างเดียว แต่สามารถปรับเปลี่ยนและยืดหยุ่นการ 

ใช้งาน ให้สามารถทำาหน้าที่ได้หลากหลายรูปแบบมากยิ่งขึ้น 

โดย Joshua ได้ยกตัวอย่างผลงานประเภท Performing 

Arts Center ของ REX ไม่ว่าจะเป็น AT&T Performing Arts 

Center, Ronald O. Perelman Performing Arts Center, 

Brown Universiy’s Lindemann Performing Arts Center 

ซึ่งได้ถูกคาดการณ์วิธีการใช้งานที่เหมาะสมกับการแสดง 

ประเภทต่างๆ ไว้ล่วงหน้า และวางแผนที่สามารถปรับเปลี่ยน 

ส่วนประกอบต่างๆ ของอาคารให้ทำาได้หลากหลายรูปแบบ 

(pre-engineering) ไม่ว่าจะเป็นการปรับเปลี่ยนระดับพื้นใน 

ส่วนต่างๆ ของอาคารให้เหมาะกับการแสดงแต่ละประเภท 

การปรับเปลี่ยนขนาดความจุของห้อง ตำาแหน่งและรูปแบบ 

ของเวที การจัดวางที่นั่งผู้ชม การปรับเปลี่ยนแนวผนังให้ 

เลื่อนเข้าออกได้ โดยสิ่งเหล่านี้ได้ถูกออกแบบไว้แล้วโดย 

สถาปนิก อีกทั้งยังแสดงรายการคำานวณค่าใช้จ่าย ระยะ 

เวลา จำานวนพนักงานที่ต้องใช้ในการปรับเปลี่ยนรูปแบบ 

การใช้งานอาคาร ในแต่ละครั้งนำาเสนอต่อเจ้าของโครงการ 

ไว้ล่วงหน้าอีกด้วย 


Presets 

In the second part of the talk, Joshua addresses 

Flexibility in another form: Presets, as opposed to 

Divide and Conquer. Presets mean that a building 

is made up of many different types of space 

arranged in new ways. The project with this notion 

is a building that arises from the need for a single 

main functional space but can be adapted and 

flexibly used to perform various functions. Examples 

are REX’s performing arts center works, such 

as the AT&T Performing Arts Center, the Ronald 

O. Perelman Performing Arts Center, and Brown 

University’s Lindemann Performing Arts Center. 

These projects were predicted in advance for the 

use of various types of performances and plans 

that can modify the multiple components of the 

building to fit a variety of types, called Pre-engineering. 

The architects will plan these scenarios 

in advance, whether it be changing the floor levels 

in various parts of the building to accommodate 

various types of performances, altering the room’s 

capacity, the stage’s location and layout, the 

arrangement of spectator seats, or changing the 

wall direction to allow for movement in and out. It 

also includes the calculation of expenses, duration, 

and number of employees required to modify 

the building’s usage style each time, all of which 

are presented to the project owner.


23 


Flexible Array 

ในช่วงการบรรยายส่วนที่สาม Joshua ได้พูดถึงการออกแบบ 

อาคารที่มีลักษณะยืดหยุ่นในเชิงของ Flexible Array โดย 

หมายถึงการออกแบบอาคารที่มีหน้าที่เดียวกัน พื้นที่ใช้สอย 

เดียวกัน แต่ออกแบบให้ที่ว่างมีลักษณะการทำ างานที่ แตกต่าง 

กันออกไป เปรียบเสมือนจานสี (Palette) ที่แต่ละหลุมสีให้ 

เฉดสีที่ต่างกันออกไป Joshua ยกตัวอย่าง Munch Museum 

ที่ทีมเขาออกแบบในกรุงออสโลว ประเทศนอร์เวย์ โดยปกติ 

แล้ว หอศิลป์มักถูกออกแบบให้ผู้เข้าชม ได้รับประสบการณ์ 

แบบ Linear โดยมีเส้นทางเดินชมต่อเนื่องกันไปในทิศทาง 

เดียว ซึ่งก่อปัญหาต่อภัณฑารักษ์ เนื่องจากไม่สามารถปิด 

ซ่อมเฉพาะจุดใดจุดหนึ่งได้ อีกทั้งยังต้องสรรหาสิ่งของมาจัด 

แสดงเป็นจำานวนมาก เพื่อให้ครบรอบเส้นทางการเดิน REX 

จึงแก้ปัญหาด้วยการจัดผังสถาปัตยกรรม ที่ทำาให้วิธีการจัด 

แสดงสามารถยืดหยุ่นได้ โดยจัดทางเดินของผู้เข้าชมไว้ 

เป็นวงด้านนอก และให้ห้องจัดแสดงทั้งหมดเรียงกันเป็นวง 

อยู่ตรงกลางด้านใน แกนกลางของวงเป็นส่วนบริการ ซึ่ง 

สามารถจ่ายไปยังทุกห้องจัดแสดงได้ ช่วยแก้ปัญหาทำาให้ 

ทิศทางการเข้าชมงานไม่เป็นเส้นตรงอีกต่อไป และยัง 

สามารถเปิดปิดหรือขยายเชื่อมต่อห้องในแต่ละส่วนให้เป็น 

ห้องที่มีขนาดใหญ่ขึ้นได้ 


Flexible Array 

In the third part of the talk, Joshua talks about 

flexible array design, meaning the design of 

buildings with the same function and usable area 

but designed to allow space to behave differently. 

It’s like a palette, where each color well produces 

a different hue. Joshua cites the Munch Museum 

in Oslo, Norway, designed by REX. Art galleries 

are usually designed for visitors to have a linear 

experience in the form of a continuous walking 

path in one direction. This poses a problem 

for the curator because it cannot be closed for 

repairs. It must also recruit many items to exhibit 

to complete the walking path. REX solved the 

problem with an architectural layout that allows 

the method of display to be flexible by organizing 

the passage of visitors in an outer circle and 

having all the exhibition rooms arranged in the 

middle inside. The core is the service area, which 

can be connected to every exhibition room to help 

solve the problem that the direction of traffic is 

not a straight line anymore. Each room can also 

be opened, closed, or expanded to connect each 

section into a larger space. 

09 

Munch Museum เมือง 

ออสโลว ประเทศนอร์เวย์ 

10 

ผู้ชมมาชมการบรรยาย 

แน่นขนัดเมื่อวันเสาร์ 

ที่ 24 มิถุนายน 2566 

rex-ny.com/project/munch-museum 

9 

10

24 

around 

rex-ny.com/project/necklace-residence-final 

11 

11 

The Necklace 

Residence 

เมืองลองไอซ์แลนด์ 

รัฐนิวยอร์ค 

12 

ลักษณะการเชื่อมต่อ 

ของบ้านหลังย่อยที่มี 

ลักษณะเหมือนสร้อยคอ 

13 

Shenzhen Opera 

House 1.0 เมืองเซินเจิ้น 

ประเทศจีน 

rex-ny.com/project/necklace-residence-final 

12 

อีกผลงานหนึ่งที่ Joshua ใช้วิธีการ Flexible Array เช่น 

เดียวกันนั่นคือ Necklace Residence เป็นอาคารประเภท 

บ้านพักอาศัยที่เจ้าของมีความต้องการให้ลูกๆ ทั้งสี่ ที่แม้ 

แต่งงานออกไปมีครอบครัวแล้ว กลับมาอยู่อาศัยภายใต้ 

หลังคา เดียวกัน ทางสถาปนิกจึงได้นำาเสนอการออกแบบ 

บ้านที่มีลักษณะไม่ซ้ำากันห้าหลัง พร้อมพื้นที่ส่วนกลาง ที่ 

ทุกหลัง แยกขาดจากกัน รักษาความเป็นส่วนตัว มีลักษณะ 

เฉพาะแต่ละหลังที่แตกต่างกัน แต่ร้อยเรียงอยู่ในบริเวณ 

เดียวกันด้วย ทางเดินเชื่อมเหมือนสร้อย โดยบ้านพักอาศัย 

หลังย่อยๆ จะให้ความรู้สึกเหมือนบ้านพักตากอากาศที่จะ 

เปิดตามฤดูกาล เมื่อมีคนมาใช้สอย และสามารถปิดเมื่อ 

ไม่มีคนเข้ามาพัก โดยภาพรวมจะดูไม่เงียบเหงานักเมื่อ 

ส่วนใดส่วนหนึ่งถูกพัก การใช้งานไป 

The Necklace Residence is another project for 

which Joshua employs a flexible array approach. 

The project is a house where the owner wants 

his four children to come back to live under the 

same roof even though they got married. Here, 

the architect has come up with the scheme of five 

houses with a common area where every house 

is separated from each other, maintaining privacy. 

Each one is distinct, but the corridor arranges and 

connects them all like a necklace. These small 

houses give the feeling of a holiday home that 

opens seasonally when people come to use it 

and can be closed when no one comes to stay, 

so it would not be too quiet when one part is 

suspended. 

13


25 

rex-ny.com/project/shenzhen-opera-house

26 

around 


บรรยาการภายใน 

Opera House 

15 

มุมมองจากชั้นบน 

ของ Shenzhen Opera 

House 1.0 ไปยังวิวเมือง 

16 

คุณฉัตรพงษ์ ชื่นฤดีมล 

และผศ. ดร. สุพิชชา 

ร่วมสนทนากับ Joshua 

ในช่วง Q&A 

17 

Joshua Ramus 

กับทีมผู้จัดงาน ASA 

International Lecture 

Series 

rex-ny.com/project/shenzhen-opera-house 


15 

rex-ny.com/project/shenzhen-opera-house 

16 

17


27 


Intensification 

ในส่วน Flexibility ส่วนสุดท้ายที่ Joshua ได้นำามาเลคเชอร์ 

ในวันนี้ คือ Intensification หรือความเข้มข้นใน การจัดวาง 

ในแง่การวางผังสถาปัตยกรรมของ REX หมายถึงการ 

เอาส่วน ทางเดินและส่วนบริการในโครงการที่มีขนาดใหญ่ 

และมีความซับซ้อนมาวางเรียงอัดกันเป็นส่วนแกนกลาง 

ของอาคาร เพื่อทำาหน้าที่แจกจ่ายไปยังพื้นที่หลักส่วนต่างๆ 

ของอาคาร โดย Joshua ได้ยกตัวอย่างงาน Shenzhen 

Opera House 1.0 ที่ต้องการที่จะประกอบพื้นที่ใช้สอยที่ 

มีการใช้งานของคนจำานวนมากไว้ใไนอาคารเดียว ได้แก่ 

ส่วนจัดแสดงโอเปร่า ส่วนจัดแสดงคอนเสิร์ต ส่วนโรงละคร 

และส่วนจัดแสดงดนตรี โดยได้วางผังทางสัญจรซึ่งเป็นส่วน 

ที่ผู้คนสัญจรทับซ้อนกันมากที่สุด ไว้ตรงแกนกลาง ของ 

อาคารในแนวตั้ง นอกจากจะเป็นการประหยัดพื้นที่ของ 

อาคารแล้ว ยังทำาให้อาคารมี Footprint น้อยลง เพื่อเป็นการ 

เพิ่ม พื้นที่ให้แก่ภูมิทัศน์โดยรอบอาคารเพิ่มมากขึ้น ด้วย 

ข้อดีตรงจุดนี้ ทำาให้ REX ชนะการประกวดแบบ โครงการนี้ 

ที่จัดโดยรัฐบาลเมืองเซิ่นเจิน ซึ่งเป็นเมืองที่มีประชากรมาก 

และอาศัยอยู่กันอย่างหนาแน่น การเพิ่มพื้นที่สีเขียวให้แก่ 

เมือง เป็นจุดที่ทำาให้ REX ชนะใจกรรมการของโครงการ 

ประกวดแบบ 

Closing 

Joshua Ramus ปิดท้ายการบรรยายหัวข้อ Rethinking 

Flexibility โดยนำาเสนอภาพม้าไม้เมืองทรอย หรือม้าโทรจัน 

(Trojan horse) ที่เขาเคยนำาเสนอสไลด์หน้าเดียวกันนี้ 

เมื่อมาบรรยายที่ไทยเมื่อ 13 ปีที่แล้ว แต่ทว่าเป็นเวอร์ชั่น 

อัพเกรดจากภาพหุ่นม้าเป็นภาพหุ่นยนต์แทน โดยเขาได้ 

อธิบายว่าด้วยอาชีพสถาปนิกนั้น ถึงแม้เราจะมีความคิด 

สร้างสรรค์ ออกแบบอะไรได้ตามชอบใจ แต่ไม่ได้แปลว่า 

เราจะสามารถยึดถือความคิดของเรา เป็นใหญ่ได้ 100% 

เสมือนการยัดเยียดหุ่นม้าไปให้เมืองทรอยฝั่งตรงข้าม หาก 

แต่สิ่งนั้น จะต้องเป็นสิ่งที่ถูกปรับเปลี่ยน แล้วให้ตรงกับใจ 

ลูกค้าด้วย โดยอาจปรับเปลี่ยนให้เป็นหุ่นยนต์ที่ตรงใจกับ 

การใช้งานที่ลูกค้าอยากได้ มิฉะนั้น จะสามารถเกิดความ 

คิดเห็นที่ผิดใจกันได้โดยง่าย ทาง REX เองจึงมักนำาเสนอ 

งานสถาปัตยกรรมที่มีลักษณะสร้างสรรค์ และแตกต่างไป 

จากวิธีการคิดปกติไปเป็นอย่างมาก (blizzard things) 

ที่ถึงแม้บางโครงการจะถูก ออกแบบภายใต้เงื่อนไข และ 

ข้อจำากัด แต่ก็จะนำาเสนอไอเดียใหม่ๆ ที่ปรับปรุงจากพื้นที่ 

ใช้สอยพื้นฐานที่มีอยู่เดิม และที่สำาคัญที่สุดคือการออกแบบ 

สถาปัตยกรรมที่ทำาให้เจ้าของโครงการสนใจ ตื่นเต้น และ 

ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนให้ได้ 


Intensification 

The last part of Joshua’s lecture is about the idea 

of Intensification. In REX’s architectural layout, 

Intensification refers to arranging corridors and 

service areas in large-scale and complex projects 

as the core of the building to distribute to 

the main areas of the building. Shenzhen Opera 

House 1.0 is one with such an approach. The 

project wanted to group the functional spaces 

used by large crowds in one building, including 

the opera area, concert section, theater section, 

and musical performing section, by planning a 

thoroughfare layout where the parts that people 

travel the most overlap around the center of the 

building vertically. In addition to saving the building’s 

space, the design also enables the building 

to have a smaller footprint and more space for 

the landscape. With this advantage, REX won 

the competition for this project organized by the 

Shenzhen city government. Shenzhen is a very 

populated city, and people live together densely. 

Adding green space to the city was one of the 

key points that the judges admired. 

Closing 

Joshua Ramus concluded his Rethinking Flexibility 

presentation with the same image of the wooden 

Trojan horse that he displayed 13 years ago in Thailand. 

The traditional wooden horse was replaced 

with a technologically sophisticated robot for this 

version. In which he explained that, as architects, 

even if we are creative and able to design whatever 

we desire, this does not necessarily mean that we 

will be able to maintain complete control over our 

ideas. Comparable to pushing the Trojan horse into 

the city of Troy. However, it must also be adapted 

or modified to meet the requirements and expectations 

of the clients. It can be modified to be a robot 

that meets the requirements of the customers; 

otherwise, it is likely to spark disagreements. REX 

adopts a novel approach by proposing innovative 

architectural designs that deviate from conventional 

thinking. Despite working within constraints and 

limitations, REX strives to introduce improved 

ideas that challenge prevailing norms. The primary 

focus of REX is to consistently endeavor to develop 

architectural designs that captivate and stimulate 

the client while also being distinctively unique and 

unprecedented. 

ดร. ศุภาศัย 

วงศ์กุลพิศาล 

จบการศึกษาระดับ 

ดุษฎีบัณฑิตหลักสูตร 

สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้าง 

สาขาวิชาประวัติศาสตร์ 

ทฤษฎี และการสื่อความ- 

หมายสถาปั ตยกรรมจาก 

มหาวิทยาลัยวอชิงตัน 

ประเทศสหรัฐอเมริกา 

ขณะนี้ศุภาศัยเป็ นอาจารย์ 

อยู่ที่คณะสถาปั ตยกรรม- 

ศาสตร์ สาขาวิชาการ 

ออกแบบสถาปั ตยกรรม 

(หลักสูตรนานาชาติ) 

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 

Dr. Supasai 

Vongkulbhisal 

earned her doctoral 

degree in the Built 

Environment with 

a specialization in 

History, Theory, and 

Representation from 

the University of 

Washington, USA. 

Presently, she holds 

a faculty position at 

Chulalongkorn University 

in the International 

Program in Design and 

Architecture (INDA).

Infinity 

around 

Ground 

Thailand and Taiwan 

Contemporary Architecture 

Exhibition 

18 JUL - 6 AUG 2023 

Bangkok Art & Culture Centre 

(BACC), L Floor 

Hosts Co-Organizers Supporters

ASA Infinity Ground—Thailand and Taiwan 

Contemporary Architecture Exhibition 

29 

ASA Infinity Ground— 

Thailand and Taiwan 

Contemporary 

Architecture Exhibition 

Text by Supasai Vongkulbhisal, Ph.D. 

Photo Courtesy of The Association of Siamese Architects under Royal Patronage 

นิทรรศการสถาปัตยกรรมและการบรรยายภายใต้หัวข้อ 

“Infinity Ground-Thailand and Taiwan Contemporary 

Architecture Exhibition” จัดขึ้นที่หอศิลปวัฒนธรรม 

แห่งกรุงเทพมหานคร (BACC) เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม ถึง 

6 สิงหาคม 2566 จากการร่วมมือระหว่างสมาคมสถาปนิก 

สยามในพระบรมราชูปถัมภ์และสำานักงานเศรษฐกิจ 

และวัฒนธรรมไทเปประจำาประเทศไทย โดยได้รับการ 

สนับสนุนจากกระทรวงวัฒนธรรม สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) 

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร คณะ 

สถาปัตยกรรม ศิลปะและการออกแบบ สถาบันเทคโนโลยี 

พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง และคณะสถาปัตย- 

กรรมศาสตร์และการออกแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี 

พระจอมเกล้าธนบุรี มีจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่และ 

แลกเปลี่ยนองค์ความรู้ทางด้านสถาปัตยกรรมร่วมสมัย 

(Contemporary Architecture) ระหว่างไทยและไต้หวัน 

ในพิธีเปิดนิทรรศการ คุณชนะ สัมพลัง นายกสมาคม 

สถาปนิกสยาม ในพระบรมราชูปถัมภ์ ร่วมด้วย Hsiu-Mei 

Hsueh Deputy Representative of the Taipei Economic and 

Cultural Office in Thaland และคุณประภากร วทานยกุล 

นายกสภาสถาปนิก ได้ให้เกียรติเข้าร่วมพิธีเปิดงาน 

An architectural exhibition and lecture, Infinity 

Ground—Thailand and Taiwan Contemporary 

Architecture Exhibition, was held at the Bangkok 

Art and Culture Center (BACC) from July 18 to 

August 6, 2023. It was organized by the Association 

of Siamese Architects under the Royal Patronage 

of the King and the Taipei Economic and Cultural 

Office in Thailand, with support from the Ministry 

of Culture, Republic of China (Taiwan), the Faculty 

of Architecture Chulalongkorn University, the Faculty 

of Architecture Silpakorn University, the Faculty of 

Architecture and Design King Mongkut’s Institute 

of Technology Ladkrabang, and the Faculty of 

Architecture and Design King Mongkut’s University 

of Technology Thonburi. The event seeks to promote 

the dissemination and exchange of contemporary 

architecture knowledge between Thailand and 

Taiwan. The exhibition’s opening ceremony was 

presided over by Mr. Chana Sumpalung, President 

of the Association of Siamese Architects under 

Royal Patronage, Mr. Hsiu-Mei Hsueh, Deputy 

Representative of the Taipei Economic and Cultural 

Office in Thailand, and Mr. Prabhakorn Vadanyakul, 

President of the Architect Council of Thailand.

30 

around 

Curator Presentation on 

“The Story behind Infinity Ground—Thailand and 

Taiwan Contemporary Architecture Exhibition” 

and Infinity Ground Dialogue 

July 18, 2023 

กุลธิดา ทรงกิตติภักดี และ Jenchieh (Jerry) Hung สอง 

สถาปนิกผู้ก่อตั้งบริษัท HAS ซึ่งรับหน้าที่เป็นภัณฑารักษ์ 

หลักของนิทรรศการในครั้งนี้ ได้กล่าวถึงแนวความคิด 

เบื้องต้นเมื่อได้รับโจทย์ให้การออกแบบงานนิทรรศการ 

Infinity Ground โดยทางทีมผู้ออกแบบได้รับแรงบันดาลใจ 

มาจากแสงที่ส่องผ่านช่องแสงของหลังคา BACC ลงสู ่พื ้น 

ชั้นใต้ดิน ซึ่งเป็นพื้นที่จัดนิทรรศการ ด้วยเห็นว่าเป็นลักษณะ 

ร่วมที่พบได้บ่อยทั้งในงานสถาปัตยกรรมไทยและไต้หวัน 

ตัวอย่างเช่น ในโบสถ์ของวัดศรีชุม จังหวัดสุโขทัย และงาน 

สถาปัตยกรรมอีกหลายๆ แห่งในไต้หวัน ซึ ่ง Jerry ได้ตั้ง 

ข้อสังเกตถึง “ผืนดิน” ซึ่งเป็นส่วนเชื่อมโยงและประสานกัน 

ระหว่างทุกสิ่งบนโลก และได้ศึกษาเพิ่มเติมถึงประวัติศาสตร์ 

ด้านธรณีวิทยาของเปลือกโลกจากหนังสือ The Origin of 

Continents and Oceans เขียนโดย นักธรณีวิทยาชาว 

เยอรมัน Alfred Lothar Wegener ผู้เขียนได้อธิบายไว้ว่า 

“ในอดีต โลกเคยรวมตัวกันเป็นมหาทวีป Pangea ล้อมรอบ 

ด้วยผืนน้ำาของ Panthalassa ต่อมาได้เคลื่อนที่แตกออกเป็น 

7 ทวีป 5 มหาสมุทรอย่างที่เป็นในปัจจุบัน” ทีมผู้ออกแบบ 

จึงได้นำาแนวความคิดนี้มาปรับใช้กับการออกแบบนิทรรศการ 

เพื่อคงไว้ซึ่งมุมมองของ “การเลื่อนไหล” และ “การรวมตัว” 

ของเปลือกโลก 

ทางทีมภัณฑารักษ์จึงได้แบ่งการนำาเสนอสถาปัตยกรรม 

ร่วมสมัยของไทยและไต้หวันออกเป็น 2 หมวดหลัก 

หมวดแรกกล่าวถึง “การแลกเปลี่ยนบนผืนดิน” (Ground 

Exchanges) โดยนำาเสนอตัวอย่างผลงานสถาปัตยกรรม 

ทั้งไทยและไต้หวันที่ประกอบขึ้นจาก การอยู่ร่วมกัน 

(Togetherness) ความศักดิ์สิทธิ์ (Ritual) ลักษณะพื้นถิ่น 

(Native) และการแทรกซึม (Porosity) แสดงให้เห็นถึง 

ทิศทางการอยู่ร่วมกันระหว่างสถาปัตยกรรมสมัยใหม่กับ 

ผืนดินในอนาคต หมวดที่สองแสดงตัวอย่างผลงานที่สื่อถึง 

“ความรู้สึกจากผืนดิน” (Feeling Grounds) โดยยกตัวอย่าง 

งานที่ก่อให้เกิดความเอื้อเฟื้อและเห็นอกเห็นใจผืนดิน 

เกิดเป็นความพิเศษ (Extra Ordinary) การหวนถึง 

รากเหง้า (Nostalgia) การประยุกต์ให้เข้ากับบริบท 

พื้นถิ่น (Vernacular) และความเชื่อมโยงแบบไร้ขอบเขต 

(Boundaryless) องค์ประกอบเหล่านี้เป็นสิ่งที่เชื่อมโยง 

สถาปัตยกรรมร่วมสมัยของไทยและไต้หวันเข้าด้วยกัน 

เสมือนกับชื่อของนิทรรศการ Infinity Ground—Thailand 

and Taiwan Contemporary Architecture 

Kulthida Songkittipakdee and Jenchieh (Jerry) 

Hung, the two founding principals of HAS alse act 

as the chief curator of this exhibition, discussed the 

initial concept of the exhibition design. HAS was 

initially inspired by the light that passes through 

the skylight of the BACC’s roof and illuminates the 

exhibition space on the basement level. The design 

team saw this as a common phenomenon in both 

Thai and Taiwanese architecture, such as in the 

church of Wat Si Chum, Sukhothai Province, and 

many other architectural works in Taiwan, where 

Jerry has noted “the land,” which is the common 

ground, connection, and cohesion between all 

things on earth. HAS also studied the geological 

history of the earth’s crust from the book The Origin 

of Continents and Oceans by German geologist 

Alfred Lothar Wegener, which states: “In the past, 

the earth was formed as a supercontinent, Pangea, 

surrounded by the waters of Panthalassa, and 

then split into the seven continents and five oceans 

that exist today”. 

Therefore, HAS has utilized this concept to create 

an exhibition that illustrates the perspectives of 

“Sliding” and “Agglomeration” of the earth’s crust. 

The curatorial team divides the presentation of 

contemporary Thai and Taiwanese architecture 

into two primary categories. “Ground Exchanges” 

showcases examples of Thai and Taiwanese 

architecture that incorporate Togetherness, Ritual, 

Native, and Porosity. It indicates the direction of 

coexistence between contemporary architecture 

and the earth of the future. As Extra Ordinary, 

Nostalgia, Vernacular, and Boundaryless, the 

second section, “Feeling Grounds,” presents a 

collection of works that inspire benevolence and 

sympathy for the earth. As suggested by the title of 

the exhibition, Infinity Ground: Thailand and Taiwan 

Contemporary Architecture, these elements are 

what connect Thai and Taiwanese contemporary 

architecture.



31 

1 

2 

01 

ตัวอย่างผลงานของ 

สถาปนิกไทยและ 

ไต้หวันที่เข้าร่วม 

จัดแสดงภายในงาน 

02 

ตัวแทนสถาปนิก 

จากทั้งหมด 6 บริษัท 

ร่วมกันสนทนา ภายใต้ 

หัวข้อ Infinity Ground 

Dialogue 

ในช่วงท้ายของพิธีเปิดงานนิทรรศการในวันแรก ทีม 

ภัณฑารักษ์ได้เชิญตัวแทนจากบริษัทสถาปนิกไทยและ 

ไต้หวันเป็นจำานวนทั้งหมด 6 บริษัท (จากทั้งหมด 8 บริษัท 

ที่เข้าร่วมจัดแสดงผลงาน) เข้าร่วมสนทนาภายใต้หัวข้อ 

“Infinity Ground Dialogue” เพื่อแลกเปลี่ยนองค์ความรู้ 

ระหว่างไทยและไต้หวัน โดยตัวแทนจากบริษัททั้งหมด 

ประกอบด้วย ยิ่งยง ปุณโณปภัมภ์ จากบริษัท สถาปนิก 

ชุมชนและสิ่งแวดล้อม อาศรมศิลป์ จำากัด Maria Eugenia 

Carrizosa Rivera และ Rodrigo Reverte Marinez-Gil จาก 

บริษัท Behet Bondzio Lin Architekten นิธิศ สถาปิตานนท์ 

จากบริษัท สถาปนิก 49 จำากัด ดวงฤทธิ์ บุนนาค จากบริษัท 

ดวงฤทธิ์ บุนนาค จำากัด ทวิตีย์ วัชราภัย เทพาคำาและอมตะ 

หลูไพบูลย์ จากบริษัท ดีพาร์ทเม้นท์ ออฟ อาร์คิเทคเจอร์ 

จำากัด Sheng-Feng Lin จากบริษัท Atelier Or (ส่วนบริษัท 

MAYU Architects และ Studio Ambi ส่งผลงานเข้าร่วมจัด 

แสดงเพียงอย่างเดียว) 

At the conclusion of the opening ceremony on the 

first day, the curatorial team invited representatives 

from six Thai and Taiwanese architectural firms (out 

of a total of eight participating firms) to participate 

in a discussion titled “Infinity Ground Dialogue” 

to facilitate the exchange of information between 

Thailand and Taiwan. Representatives from all 

companies consisted of Yingyong Poonnopatham 

from Arsomsilp Architects, Maria Eugenia Carrizosa 

Rivera and Rodrigo Reverte Marinez-Gil from Behet 

Bondzio Lin Architekten, Nithis Sathapitanon from 

Architects 49, Duangrit Bunnag from DBALP, Twitee 

Vajrabhaya Teparkum and Amata Luphaiboon from 

Department of Architects Co., Ltd., and Sheng-Feng 

Lin from Atelier Or (MAYU Architects and Studio 

Ambi only submitted works).

32 

around 

03 

คุณชนะ สัมพลัง นายก 

สมาคมสถาปนิกสยามฯ 

มอบของที่ระลึกแก่ 

สถาปนิกผู้ร่วมสนทนา 

โดยบทสนทนาสร้างให้เกิดคำาถามและคำาตอบที่น่าสนใจ 

หลายหัวข้อ เป็นต้นว่า เราจะจำากัดความหมายของคำาว่า 

Infinity เมื่อมาร่วมกับคำาว่า Architecture ได้อย่างไร 

เราจะสามารถนำาเอาองค์ความรู้จากทางตะวันตกอย่างเช่น 

ArtificiaI Intelligence เข้ามาปรับใช้กับสถาปัตยกรรม 

พื้นถิ่นได้อย่างไร การพยายามคงไว้ซึ่งความเป็นพื้นถิ่นใน 

งานออกแบบ การผนวกหัตถศิลป์เข้ากับระบบอุตสาหกรรม 

และเทคโนโลยีของไต้หวัน การรวมไว้ซึ่งความหลากหลาย 

ในพื้นเพและเชื้อชาติของสถาปนิกในบริษัทเดียวกัน มีผล 

ต่อผลงานออกแบบอย่างไร ความเหมือนและแตกต่าง 

ระหว่างสถาปัตยกรรมไทยและไต้หวัน เป็นต้น 

ผลงานที่ถูกนำามายกตัวอย่างทั้งในการบรรยายและการ 

จัดแสดงจากทั้ง 8 บริษัทนั้นตั้งอยู่ในหลากหลายพื้นที่ที่ 

แตกต่างกันไม่ว่าจะเป็นในประเทศไทย เช่น กรุงเทพฯ 

ปทุมธานี สมุทรสาคร อยุธยา นครราชสีมา และพัทยา และ 

ในประเทศไต้หวัน เช่น ซินจู๋ หนานโถว หยุนหลิน เกาสง 

ผิงตง และอี๋หลาน ทั้งหมดนี้เป็นตัวแทนของความหลาก- 

หลายทางวัฒนธรรม สภาพภูมิอากาศ และสภาพสังคม 

ที่ทางทีมภัณฑารักษ์ต้องการให้ผู้ชมได้เล็งเห็นถึงความ 

คล้ายคลึงและแตกต่างกันระหว่างสถาปัตยกรรมร่วมสมัย 

ของไทยและไต้หวันทั้งทางตรงและทางอ้อม 

The conversation raises questions and gives many 

interesting answers, such as how the concept of 

infinity might be delineated within the realm of 

architecture. In what ways may Western expertise, 

particularly in the field of artificial intelligence be 

effectively utilized in traditional architecture? How to 

preserve vernacularity in design endeavors through 

the integration of craftsmanship with Taiwan’s 

industrial processes and technology. What impact 

does the inclusion of diverse backgrounds and 

nationalities among architects within a company 

have on the outcomes of design? Similarities and 

differences between the architecture of Thailand 

and Taiwan. 

The projects showcased in lectures and exhibitions 

by all eight companies are situated in diverse 

locations, encompassing various areas in Thailand, 

including Bangkok, Pathum Thani, Samut Sakhon, 

Ayutthaya, Nakhon Ratchasima, and Pattaya, as 

well as in Taiwan, such as Hsinchu, Nantou, Yunlin, 

Kaohsiung, Pingtung, and Yilan. The exhibition aims 

to showcase the cultural diversity, climate, and 

socioeconomic conditions in which the curator team 

intends for audiences to discern and appreciate 

the parallels and variations between Thai and Taiwanese 

contemporary architecture, both through 

direct and indirect means. 

3



33 

Lecture Series titled 

“Architecture as Dialogue for All” 

July 21 and 29, 2023 

Saowaruj 

Rattanakhamfu 

Vice President and 

Research Director 

Thailand Development 

Research Institute 

การบรรยายหัวข้อ Architecture as Dialogue for All 

เป็นส่วนหนึ่งของงานนิทรรศการ Infinity Ground ที่จัด 

ขึ้นเป็นจำานวนทั้งสิ้น 2 วัน ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ที่ 21 

กรกฎาคม 2566 และวันเสาร์ที่ 28 กรกฎาคม 2566 ณ 

หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพฯ (BACC) ประกอบไป 

ด้วยการบรรยายของผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งเป็นตัวแทนจาก 

ประเทศไทยและไต้หวันทั้งหมด 8 ท่าน มีรายละเอียด 

ของการบรรยาย ดังต่อไปนี้ 

The Architecture as Dialogue for All lecture is 

part of the second day of the 2-day Infinity 

Ground exhibition at Bangkok Art and Culture 

Center (BACC) on July 21, 2023, and July 28, 

2023. It was comprised of eight academics from 

Thailand and Taiwan who delivered lectures on 

the following topics: 

“Transforming the Thai Architecture Industry in the New Era” 

Dr. Saowaruj Rattanakhamfu 

ดร. เสาวรัจ รัตนคำาฟู ผู้อำานวยการวิจัยด้านนโยบาย 

นวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนจากสถาบัน TDRI กล่าว 

บรรยายด้วยหัวข้อ “อุตสาหกรรมบริการสถาปัตยกรรมไทย 

ในโลกยุคใหม่” โดย ดร. เสาวรัจ เริ่มต้นอธิบายถึงบทบาท 

ของภาคอุตสาหกรรมบริการด้านสถาปัตยกรรมของไทย 

ซึ่งนับได้ว่าเป็น 0.1% ของค่าจีดีพี (GDP) และเป็น 0.15% 

ของผู้ประกอบวิชาชีพต่างๆ ทั้งหมดในไทย วิชาชีพสถาปนิก 

จึงนับว่าเป็นวิชาชีพที่มีบทบาทสำ าคัญที่จะผลักดันเศรษฐกิจ 

ของไทยให้เติบโตขึ้น ดร. เสาวรัจ ได้แสดงให้เห็นถึงแนวโน้ม 

เศรษฐกิจ 3 รูปแบบที่กำาลังจะเกิดขึ้นในอนาคต และส่งผล 

ต่อการปรับเปลี่ยนรูปแบบการทำางานของสถาปนิก ได้แก่ 

เศรษฐกิจดิจิทัล (Digital Economy) หมายความถึงเศรษฐกิจ 

ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของโลกหลังจากยุคโควิด เศรษฐกิจ 

ใส่ใจ (Care Economy) หมายถึงเศรษฐกิจที่ตั้งอยู่บนพื้นฐาน 

ความใส่ใจทั้งต่อตัวเองและสังคม และเศรษฐกิจสีเขียว (Green 

Economy) หมายถึงเศรษฐกิจที่เกิดการความพยายามในการ 

แก้ปัญหาโลกร้อน โดย ดร. เสาวรัจ ได้ยกตัวอย่างผลงาน 

สถาปัตยกรรมที่จะเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อรูปแบบเศรษฐกิจ 

ทั้งสามประเภทนี้ ได้แก่ การใช้ระบบปัญญาประดิษฐ์ 

(Artificial Intelligence) มาช่วยออกแบบพื้นที่สำานักงาน 

การออกแบบสิ่งแวดล้อมของสถานพยาบาลให้ผู้ป่วยรู้สึก 

เหมือนบ้าน การออกกฎหมายสำาหรับอาคารสูงซึ่งต้อง 

ทดแทนพื้นที่สีเขียวที่หายไปของเมือง ในช่วงท้ายของการ 

บรรยาย ดร. เสาวรัจ ได้อธิบายถึงสภาพการณ์ของการเรียน 

การสอนวิชาสถาปัตยกรรมในปัจจุบัน ทักษะจำาเป็นที่ควรมีใน 

การประกอบวิชาชีพในอนาคต ตัวอย่างปฎิบัติที่น่าสนใจจาก 

ต่างประเทศ และบทบาทที่ภาครัฐจะสามารถเข้ามาสนับสนุน 

และส่งเสริมวิชาชีพนี้ได้ 

Dr. Saowaruj Rattanakhamfu, Research Director for 

Innovation Policy for Sustainable Development at 

the TDRI Institute, presented on “Thai Architectural 

Service Industry in the New World”. The lecture 

begins by describing the function of the Thai 

architectural services industry, which accounts for 

0.1% of the country’s GDP and 0.15 percent of all 

professionals. Architects are regarded as a profession 

that significantly drives the Thai economy. 

Dr. Saowaruj has presented three economic trends 

that will occur in the future and influence the change 

in the work style of architects, including the Digital 

Economy, which alludes to the economy caused 

by the changes in the world following the COVID 

pandemic. The Care Economy refers to an economy 

that is based on providing for oneself and society, 

whereas the Green Economy refers to an economy 

that is attempting to solve global warming issues. 

Dr. Saowaruj provided the following example of the 

architectural response to these three kinds of economic 

models: using artificial intelligence to assist 

in the design of office space; the design of hospital 

environments to make patients feel at home; and 

legislation requiring tall structures to replace the 

city’s lost green space. At the conclusion of the 

lecture, Dr. Saowaruj discussed the current state of 

teaching and learning architecture, the necessary 

skills that should be available in future professions, 

including interesting international practices, and 

the government’s ability to support and promote 

the architect profession.

34 

around 

“Space, Experiences, and Memories” 

Linda Cheng 

Linda Cheng กรรมการผู้จัดการศูนย์การค้าริเวอร์ ชิตี้ 

กรุงเทพฯ ได้นำาประสบการณ์ของตนเองในด้านการบริหาร 

จัดการอาคารที่เกี่ยวเนื่องกับศิลปวัฒนธรรมมาเป็นเนื้อหา 

หลักของการบรรยาย ไม่ว่าการนำาองค์ประกอบทางด้าน 

ดนตรีและศิลปะมาผนวกกับชื่อเสียงทางด้านวิทยาศาสตร์ 

ของมหาวิทยาลัยมหิดล ส่งเสริมให้อาคารมหิดลสิทธาคาร 

(Prince Mahidol Hall) เป็นที่น่าจดจำาของผู้คนและกลายมา 

เป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยมหิดลในเวลาต่อมา รวมไป 

ถึงผลงานล่าสุด คือ การเอานำาศิลปะประเภทต่างๆ โดยเฉพาะ 

ศิลปะร่วมสมัยมาจัดแสดงบนพื้นที่ของศูนย์การค้าริเวอร์ ซิตี้ 

โดยปรับภาพลักษณ์เดิมของศูนย์การค้าริเวอร์ ซิตี้ ที่เคยถูก 

จดจำาในฐานะเป็นพื้นที่สำ าหรับซื้อขายงานศิลปะและวัตถุโบราณ 

เพียงอย่างเดียว ให้มีความทันสมัยและสอดคล้องกับความ 

สนใจของสภาพสังคมปัจจุบันมากขึ้น โดย Linda ประสบความ 

สำาเร็จด้วยการดึงดูดผู้ชมงานศิลปะรุ่นใหม่ๆ เข้ามายังพื้นที่ 

As the managing director of River City Bangkok 

Shopping Center, Linda Cheng uses her own 

experience in management and administering 

culturally related buildings as the primary focus of 

her lecture. Cheng combined musical and artistic 

elements with Mahidol University’s reputation for 

science to attract people to the Prince Mahidol Hall 

and make it memorable, subsequently becoming 

a symbol of Mahidol University. Her most recent 

endeavor is to exhibit various types of art, notably 

contemporary art, in the River City Shopping 

Center, adjusting the original image of the River 

City Shopping Center, which was once only associated 

with the sale of art and antiques, to be 

more contemporary and in tune with the interests 

of contemporary social conditions. Cheng was 

successful because he attracted a significant 

number of new art viewers. She describes the 

4 

5 

04 

ภาพการบรรยายของ 

คุณ Linda Cheng 

กรรมการผู้จัดการ 

ศูนย์การค้าริเวอร์ ซิตี้ 

05 


รศ. Hsuan-Chen Chen 

อาจารย์ประจำาของ 

มหาวิทยาลัย Chung Yuan 

Christian 

06 


ดร. เสาวรัจ รัตนคำาฟู 

ผู้อำานวยการวิจัย 

จากสถาบัน TDRI 

6



35 

ได้เป็นจำานวนมาก Linda ได้ให้คำาจำากัดความของการจัด 

แสดงศิลปะบนพื้นที่ใหม่ๆ นี้ว่า “ควรคำ านึงถึงวิถีชีวิตของ 

ผู้คน วิธีการรับรู้ของผู้คน คุณค่าของพื้นที่ ความกลมกลืน 

และความเป็นอยู่ที่ดี เพราะประสบการณ์ของผู้เข้าชมงาน 

เป็นสิ่งสำาคัญ นอกเหนือจากการมีสถาปัตยกรรมที่สวยงาม 

เพียงอย่างเดียว ความรู้สึกประทับใจของผู้คนที่มีต่อผลงาน 

ศิลปะ และพื้นที่ที่จัดแสดงจะประทับอยู่ในความทรงจำ าของ 

เขาตลอดไป แม้จะเดินออกจากพื้นที่ไปแล้วก็ตาม” 

exhibition of art in this new space as “considering 

the lifestyle of the people, their way of perceiving 

others, the importance of space harmony, and 

the well-being of the visitors, because the visitor 

experience is essential in addition to possessing 

stunning architecture alone. The impressions of 

the artwork and exhibition area will remain in the 

minds of visitors long after they have left the place.” 

Linda Cheng 

Managing Director 

River City Bangkok 

“Observation of the Phenomenon of Contemporary 

Architectural Creation in Taiwan: Strength in Numbers, 

Unity is Strength” 

Adjunct Associate Professor Chun-Ming Huang 

รองศาสตราจารย์ Chun-Ming Huang ดำารงตำาแหน่ง 

อาจารย์พิเศษที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย 

Chung Yuan Christian University ประเทศไต้หวัน เริ่มต้น 

การบรรยายหัวข้อ “ข้อสังเกตจากการสำารวจปรากฎการณ์ 

การสร้างสรรค์สถาปัตยกรรมร่วมสมัยของไต้หวัน” ด้วย 

การเล่าถึงความเป็นมาของประเทศไต้หวันให้ผู้ฟังได้เข้าใจ 

พอสังเขป ตามลักษณะทางภูมิศาสตร์แล้ว ประเทศไต้หวัน 

ตั้งอยู่บนแนวแผ่นดินไหวที่ชื่อว่า “วงแหวนแห่งไฟ” (Ring of 

Fire) เช่นเดียวกับประเทศฟิลิปปินส์และญี่ปุ่น ด้านประวัติ- 

ศาสตร์ ชนกลุ่มแรกที่อาศัยบนเกาะไต้หวัน ได้แก่ ชาวพื้นเมือง 

ต่อมาถูกปกครองโดยชาวดัชท์ สเปน จีน (ราชวงศ์ชิง) และ 

ญี่ปุ่น และเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองขึ้นอีกครั้งหลัง 

การเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ในช่วงปี 1980s 

หลังการยกเลิกกฎอัยการศึก ชาวไต้หวันได้ตั้งคำ าถามถึง 

อัตลักษณ์ของตนเอง คำาถามนี้ส่งผลถึงการปรับเปลี่ยนรูปแบบ 

วิธีการคิดและสร้างสรรค์สถาปัตยกรรมของไต้หวัน การ 

บรรยายในครั้งนี้ Huang ได้สรุปทิศทางการพัฒนาและการ 

เปลี่ยนแปลงรูปแบบของสถาปัตยกรรมไต้หวันออกเป็น 4 

ทิศทางด้วยกัน ได้แก่ 1) สถาปัตยกรรมไต้หวันที่แสดงให้ 

เห็นถึงประวัติศาสตร์ความเป็นมาอันซับซ้อนของประเทศ 

(The space field in dialogue with history) 2) สถาปัตย- 

กรรมไต้หวันที่ออกแบบให้สอดคล้องกับวิถีการใช้งานของ 

ชาวเมือง (The regional construction of the common 

people’s living space) 3) สถาปัตยกรรมไต้หวันที่สามารถ 

ตอบรับกับสิ่งแวดล้อมได้โดยเฉพาะเรื่องของแผ่นดินไหว 

(Structural expressionism in response to terrior and 

environmental conditions) 4) สถาปัตยกรรมไต้หวันที่เกิด 

ได้ด้วยความร่วมมือกับสาขาภาควิชาอื่นๆ (Cross-disciplinary 

creation of architectural design) ทั้งหมดนี้ Huang ได้ยก 

ตัวอย่างงานสถาปัตยกรรมประกอบและบางส่วนได้ถูกนำามา 

แสดงในนิทรรศการ Infinity Ground ในครั้งนี้ด้วย 

Associate Professor Chun-Ming Huang, a visiting 

professor at the Faculty of Architecture at Taiwan’s 

Chung Yuan Christian University, begins the lecture 

by providing a concise overview of Taiwan’s history. 

Taiwan, along with the Philippines and Japan, is 

situated on a seismic fault line known as the “Ring 

of Fire,” based on geographical characteristics. 

Taiwan was originally inhabited by natives, who 

were subsequently ruled by the Dutch, Spanish, 

Chinese (Qing Dynasty), and Japanese, with 

another change in government occurring in the 

1980s after World War II. 

After the abolition of martial law, Taiwanese have 

questioned their identity. This question has resulted 

in changing the style, way of thinking, and creation 

of architecture in Taiwan. In this lecture, Huang 

summarized the direction of development and 

transformation of Taiwanese architecture into four 

directions: 1) Taiwanese architecture that shows 

the country’s complex history (the space field in 

dialogue with history) 2) Taiwanese architecture 

designed in accordance with the urban lifestyle 

(the regional construction of the common people’s 

living space) 3) Taiwanese architecture that can 

respond to structural expressionism in response to 

terrain and environmental conditions 4) Taiwanese 

architecture that was born in cooperation with 

other disciplines (cross-disciplinary creation of 

architectural design) Some of them have been 

included in the Infinity Ground exhibition. 

Chun-Ming Huang 

Adjunct Associate 

Professor 

Department of 

Architecture, Chung 

Yuan Christian 

University 

Chairman 

Alliance for Architectural 

Modernity Taiwan

36 

around 

Hsuan-Chen Chen 

Associate Professor 

Department of 

Architecture, Chung 

Yuan Christian 

University 

Principal Architect 

ArchiBlur Lab 

Apiradee 

Kasemsook 

Dean and Associate 

Professor 

Faculty of Architecture, 

Silpakorn University 

“The Encounter of Life” 

Associate Professor Hsuan-Chen Chen 

รองศาสตราจารย์ Hsuan-Chen Chen ดำารงตำาแหน่ง 

อาจารย์ประจำาอยู่ที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัย 

Chung Yuan Christian University และยังก่อตั้งบริษัท 

สถาปนิก ArchiBlur Lab ร่วมกับทีมงานขึ้นในปี 2015 เพื่อ 

ทดลองและจัดแสดงผลงานไปทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นที่ประเทศ 

ปาเลสไตน์ มาเลเซีย หรือในไต้หวันเอง Chen ได้ตอบโจทย์ 

การสัมมนาเรื่อง Architecture as a Dialogue for All ด้วย 

การบรรยายในหัวข้อเรื่อง “การประสบพบเจอสิ่งต่างๆ 

ในชีวิตประจำาวัน” จากการเริ่มต้นตั้งคำาถามว่า “เราจะ 

สามารถออกแบบสถาปัตยกรรมอย่างไร ที่จะไม่เป็นการ 

ผลาญทรัพยากรธรรมชาติเพียงอย่างเดียว และจะทำา 

อย่างไรให้เราสามารถอยู่ร่วมกับสิ่งแวดล้อมได้อย่างเกิด 

ประโยชน์สูงสุด (co-create)” 

Chen ได้อธิบายหลักการทำางานของ ArchiBlur Lab ซึ่ง 

ประกอบไปด้วย 3 ส่วน ได้แก่ การค้นหาฟังก์ชั่นและลงมือ 

ก่อสร้าง (Architecture Action) การร่วมมือกับศิลปินเพื่อ 

ศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะบนพื้นที่ (Art Archeology) และการ 

ลงสนามทำาการศึกษาบนพื้นที่จริง (History Reconnaissance) 

และเพื่อให้สืบเนืองกับนิทรรศการ Infinity Ground นั้น Chen 

ได้ยกตัวอย่างผลงานของ ArchiBlur Lab ที่เกี่ยวข้องกับ 

พื้นดินมาบรรยาย 2 ตัวอย่างด้วยกัน ผลงานแรกชื่อ Urban 

Archipelago Project เป็นผลงานที่มีลักษณะเหมือนบ้าน 

เคลื่อนที่ที่สามารถปรับเปลี่ยนสถานที่ตั้งและประโยชน์ใช้สอย 

ให้ตอบสนองกับความต้องการของผู้คนในย่านนั้นๆ ได้ โดย 

ไม่ยึดติดอยู่กับพื้นดิน อีกผลงานหนึ่งเป็นผลงานที่ยึดติด 

กับพื้นดิน เป็นการออกแบบภูมิสถาปัตยกรรมใหม่ให้กับ 

ลานส่วนกลางของมหาวิทยาลัย CYCU ท้ายสุด Chen ได้ 

แนะนำาให้ผู้ฟังลองกลับไปคิดว่า “พวกเราจะออกแบบ 

สถาปัตยกรรมอย่างไรให้ ‘เกิดบทสนทนา’ กับผู้คน ชุมชน 

และพื้นที่โดยรอบได้” 

Associate Professor Hsuan-Chen Chen is a lecturer 

at the Faculty of Architecture at Chung Yuan Christian 

University and founded ArchiBlur Lab with his 

team in 2015 to experiment and showcase his work 

around the world. Whether in Palestine, Malaysia, 

or Taiwan itself, Chen answered the questions of 

Architecture as a Dialogue for All with a lecture 

titled “The Encounter of Life” with a question: How 

can we design architecture that will not be a waste 

of natural resources alone, and what can we do 

to co-exist with the environment to the greatest 

benefit?” 

Chen provides an overview of the operational 

framework of ArchiBlur Lab, comprising three 

fundamental components: architecture action, art 

archeology, and history reconnaissance. Chen referenced 

the work of ArchiBlur Lab as an illustrative 

example pertaining to the concept of the ground 

in conjunction with the Infinity Ground exhibition. 

The first work, known as the Urban Archipelago 

Project, is the development of a movable dwelling 

that possesses the capacity to adapt its positioning 

and functionality in order to cater to the specific 

requirements of individuals residing in a given 

locality while remaining detached from the earth’s 

surface. Another example of a work is one that is 

firmly fixed to the ground. The central courtyard of 

CYCU University is the subject of a novel landscape 

architecture design. Towards the conclusion of the 

lecture, Chen poses a thought-provoking question 

to the audience: How can we design an architecture 

that can create a ‘dialogue’ with people, communities, 

and surroundings? 

“One Health: Inclusive Urban Life: 

Transformation of Cities and Building” 

Associate Professor Dr. Apiradee Kasemsook 

รองศาสตราจารย์ ดร. อภิรดี เกษมศุข คณบดีคณะ 

สถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ได้นำา 

บรรยายในหัวข้อ “One Health: Inclusive Urban Life” 

โดย ดร. อภิรดี เริ่มต้นการบรรยายด้วยการยกตัวอย่าง 

ผลงาน The Hive at Kew ออกแบบโดยศิลปิน Wolfgang 

Buttress ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่สื่อถึงวงจรชีวิตของผึ้ง 

และความเกี่ยวพันของแมลงและสัตว์ขนาดเล็กที่มีต่อระบบ 

The lecture titled “One Health: Inclusive Urban 

Life” was delivered by Dr. Apiradee Kasemsook, 

an Associate Professor and the Dean of the Faculty 

of Architecture at Silpakorn University. The lecture 

commenced by presenting an illustrative case study 

of The Hive at Kew, an architectural creation conceived 

by artist Wolfgang Buttress. This structure 

serves as a symbolic representation of the intricate



37 

7 

นิเวศวิทยาทั้งหมด เพื่ออธิบายถึงหลักการ non-human 

sociology ที่นักสังคมวิทยาเริ่มให้ความสนใจในช่วง 1970s 

โดยเปลี่ยนจากมุมมองเดิมที่มักให้ความสำาคัญกับมนุษย์ 

ให้มนุษย์เป็นจุดศูนย์กลางในการศึกษาทั้งหมด เป็นการ 

ศึกษาวิถีชีวิตของสัตว์และนำามาเปรียบเทียบกับพฤติกรรม 

ของมนุษย์ หลักการ non-human sociology จึงเป็นจุด 

เริ่มต้นในการจุดประกายให้นักวิชาการศึกษาถึงความ 

สัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตต่างๆ ในระบบธรรมชาติกับสังคม 

โลก นอกเหนือไปจากการศึกษาเรื่องมานุษยวิทยาเพียง 

อย่างเดียว 

ในส่วนที่สอง ดร. อภิรดี ได้ยกตัวอย่างผลงานการจัดแสดง 

และการออกแบบไทยพาวิลเลี่ยนที่อาจารย์รับหน้าที่เป็น 

ภัณฑารักษ์ร่วมกับ ผศ. บุญเสริม เปรมธาดา ภายใต้หัวข้อ 

“เราอยู่ร่วมกันอย่างไร” (How do we live together?) เพื่อ 

จัดแสดงผลงานบ้านคน-บ้านช้างของอาจารย์บุญเสริมใน 

งาน Venice Biennale 2021 ที่แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ 

ของการสร้างสภาพแวดล้อมการอยู่ร่วมกันและพึ่งพาอาศัยกัน 

เชิงสถาปัตยกรรมและเศรษฐกิจระหว่างคนกับช้างในบริบท 

ของประเทศไทยที่หมู่บ้านตากลาง อำาเภอท่าตูม จังหวัด 

สุรินทร์ และเพื่อเป็นการยืนยันถึงความเป็นไปได้ของหลักการ 

One Health ที่พูดถึงความสัมพันธ์ ระหว่างคุณภาพชีวิตที่ดี 

ของสัตว์ คน รวมไปถึงสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ในระบบนิเวศน์อีกด้วย 

life cycle of bees and the interconnectedness 

between insects and other little creatures within the 

broader ecosystem. The Hive at Kew exemplifies 

the ideas of non-human sociology that emerged as 

a focal point for sociologists throughout the 1970s, 

marking a departure from the conventional anthropocentric 

perspective that positioned humans as the 

central object of study. This field of research examines 

the behavioral patterns and characteristics of 

animals in relation to human behavior. The concepts 

of non-human sociology serve as a foundational 

framework that stimulates scholarly inquiry into the 

interconnections between living organisms within 

the natural system and the broader global society, 

expanding beyond the scope of anthropology as a 

standalone discipline. 

In the second section, Dr. Apiradee provided 

examples of the exhibition’s works and the design 

of the Thai Pavilion, for which she and Asst. Prof. 

Boonserm Premthada served as curators. The 

exhibition’s theme was “How do we live together? 

This exhibition at the 2021 Venice Biennale was 

intended to showcase the Ban Khon-Elephant 

House of Boonserm, which examines the possibility 

of establishing an environment that fosters coexistence 

and interdependence between humans 

and elephants. This architectural and economic 

relationship is explicitly examined in the context 

of Thailand, specifically in Ta Klang Village, Tha 

Tum District, Surin Province. In addition, the study 

validates the viability of the One Health principle, 

which refers to the interdependencies between the 

health of animals, humans, and other organisms 

within an ecosystem. 

07 


รศ. ดร. อภิรดี เกษมศุข 

จากมหาวิทยาลัยศิลปากร

38 

around 

8 

08 

ภาพการบรรยาของ 

ผศ. คมกฤช ธนะเพทย์ 

อาจารย์ประจำา 

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 

09 


ม.ล. ภาสกร อาภากร 

ตัวแทนจากกรมส่งเสริม 

การค้าระหว่างประเทศ 

กระทรวงพาณิชย์ (DITP) 

10 


ดร. พร้อม อุดมเดช 

จากสถาบันเทคโนโลยี 

พระจอมเกล้าคุณทหาร 

ลาดกระบัง 

11 

คุณชนะ สัมพลัง 

คุณกุลธิดา ทรงกิตติภักดี 

และคุณ Jenchieh Hung 

ถ่ายภาพร่วมกับคณาจารย์ 

จากทั้งมหาวิทยาลัยในไทย 

และไต้หวัน ผู้สนับสนุนให้ 

เกิดการจัดงานนิทรรศการ 

ASA Infinity Ground 

9 

10 

11

ผศ. คมกฤช ธนะเพทย์ อาจารย์ประจำาภาควิชาการวางแผน 

ภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ 

มหาวิทยาลัย เริ่มต้นการบรรยาย หัวข้อ “เมืองอย่าง 

กรุงเทพฯ เหมาะสำาหรับคนพิเศษแค่ไหน” ด้วยการตั้ง 

คำาถามเปิดประเด็นที่น่าสนใจ อย่างเช่น พวกเราต้องใช้ 

ความพยายามมากแค่ไหนในการเดินทางออกจากบ้าน 

มายัง BACC กฎหมายควบคุมอาคารอย่างเดียวเพียงพอ 

และเหมาะกับคนใช้งานทุกกลุ่มหรือไม่ ในการบรรยายนี้ 

ผศ.คมกฤช ได้อธิบายเนื้อหาของโครงการทุนวิจัยสหศาสตร์ 

เรื่อง “แนวทางการออกแบบพื้นที่เมืองเพื่อการเรียนรู้สำ าหรับ 

บุคคลที่มีความต้องการพิเศษในเขตกรุงเทพมหานคร” 

โดยชี้แจงว่าประเทศไทยมีจำานวนผู้พิการที่ขึ้นทะเบียนกับ 

ทางรัฐเป็นจำานวนประมาณสองล้านคน เฉพาะในเขตกทม. 

เพียงอย่างเดียว มีจำานวนผู้พิการประมาณหนึ่งแสนคน 

ผศ. คมกฤช ได้ให้คำาจำากัดความคำาว่า “คนพิเศษ” ประกอบ 

ไปด้วยคนสี่กลุ่ม ได้แก่ ผู้ที่มีความบกพร่องและมีความ 

ต้องการพิเศษด้านพัฒนาการและพฤติกรรม ด้านร่างกาย 

ด้านสายตา ด้านการได้ยิน กลุ่มบุคคลเหล่านี้เดินทางไป 

ยังจุดต่างๆ ของเมืองได้ยากลำาบาก โดยเฉพาะการข้าม 

โซนออกนอกเขตพื้นที่อาศัยของตนเอง อีกทั้งกรุงเทพฯ 

ยังขาดแคลนสิ่งอำานวยความสะดวกสำาหรับบุคคลเหล่านี้ 

บนพื้นที่สาธารณะ ที่จะช่วยให้พวกเขาเหล่านั้นใช้ชีวิตได้ 

ใกล้เคียงบุคคลธรรมดา ผศ. คมกฤช จึงสนับสนุนการ 

ออกแบบตามหลักการเมืองสุขภาวะ (Healthy City) และ 

สนับสนุนให้นักออกแบบศึกษาวิธีการออกแบบที่สอดคล้อง 

กับระบบผัสสะ (Sensory Design) เช่น การออกแบบที่ 

ปลอดภัย เข้าถึงและเข้าใจง่าย มีความเป็นธรรมชาติสูง 

สร้างเสริมประสบการณ์การเรียนรู้ มิใช่ออกแบบให้ครบ 

ถ้วนตามกฎกระทรวงเพียงอย่างเดียว 



“Is Bangkok a City for People with Special Needs?” 

Assistant Professor Komgrit Thanapet 

Assistant Professor Komgrit Thanapet, Lecturer, 

Department of Regional and Urban Planning, 

Faculty of Architecture, Chulalongkorn University, 

begins the presentation by questioning how much 

effort we expend getting out of the house to attend 

the lecture. Is the building code sufficient and 

appropriate for all user groups? In this presentation, 

Asst. Prof. Komgrit discussed the multidisciplinary 

research grant project “Urban Design Guidelines 

for the Learning of Persons with Special Needs 

in Bangkok.” He notes that the Thai government 

has registered nearly two million people with 

impairments. There are over 100,000 people with 

disabilities in the Bangkok area alone. 

He has defined “special people” as including four 

groups: those with disabilities and special requirements 

in terms of development and behavior; the 

physically challenged; the visually impaired; and 

the hearing impaired. It is difficult for these groups 

to travel to various parts of the city, particularly 

since they must cross the border between their own 

residential area and Bangkok. In public spaces, 

there are still insufficient facilities for these 

individuals. Therefore, he supports design based 

on the Healthy City principles and encourages 

designers to study design methods that are consistent 

with sensory design, such as safe design, 

easy access, being natural, enhancing the learning 

experience, and not completely designing based 

on the ministerial regulations alone. 

39 

Komgrij Thanapet 

Assistant Professor 

Department of Urban 

and Regional Planning, 

Faculty of Architecture, 

Chulalongkorn University 

Prompt Udomdech 

Head of Department 

of Architecture and 

Design Intelligence 

School of Architecture, 

Art, and Design, King 

Mongkut’s Institute of 

Technology Ladkrabang 

“Re-learning Architecture: 

Our Last Hope to Save Architectural Dialogue” 

Dr. Prompt Udomdech 

ดร. พร้อม อุดมเดช ผู้อำานวยการสำานักงานบริหารหลักสูตร 

สถาปัตยกรรมสหวิทยาการนานาชาติ สถาบันเทคโนโลยี 

พระจอมเกล้าคุณทหารลาดกระบัง ได้พูดถึงความหมายของ 

คำาว่า “dialogue” หรือ “บทสนทนา” ซึ่งตามความหมาย 

ทั่วไป ผู้คนมักนึกถึงเพียงเฉพาะผู้ส่งสารและผู้รับสาร แต่ 

เมื่อผนวกกับคำาว่า “สถาปัตยกรรม” แล้ว บทสนทนา 

สถาปัตยกรรมมักรวมไปถึง inclusivity, collaboration, 

communication, flexibility, feedback, contextualization 

Dr. Prompt Udomdech, Director of the International 

Interdisciplinary Architecture Program Administration 

Office at King Mongkut’s Institute of Technology 

Ladkrabang, discussed the significance of the 

term “dialogue,” which is typically associated with 

the sender and the recipient. However, when 

coupled with the word “architecture,” architecture 

dialogues frequently include inclusivity, collaboration, 

communication, flexibility, feedback, and

40 

บทสนทนาสถาปัตยกรรมที่ดีจึงมักประกอบไปด้วย 3 สิ่ง 

พื้นฐาน ได้แก่ ตอบสนองความต้องการหรือความจำาเป็นของ 

คน (needs) ตอบสนองความปรารถนาของคนบนพื้นที่นั้นๆ 

(aspiration) และต้องรวบรวมทัศนคติและมุมมองต่างๆ ของ 

คนได้ (perspectives) ดังนั้นถ้ามองสถาปัตยกรรมเป็นสื่อกลาง 

ที่ใช้สำาหรับสนทนาระหว่างผู้คน สถาปัตยกรรมจึงหมายถึง 

การเข้าใจผู้คนและชุมชน ธรรมชาติและสภาพแวดล้อม 

ประวัติศาสตร์และบริบท เทคโนโลยีและนวัตกรรม สุนทรียภาพ 

และการสื่อความหมาย ทรัพยากรและเศรษฐกิจ สภาพสังคม 

และการเมือง ประโยชน์ใช้สอยและวิธีการใช้งาน รวมไปถึง 

การคำานึงถึงบทบาทในระดับท้องถิ่นและระดับนานาชาติ 

ดร. พร้อม ได้ยกตัวอย่างผลงานระดับนานาชาติที่แสดงให้ 

เห็นว่าสถาปัตยกรรมสามารถสร้างบทสนทนาได้ ไม่ว่าจะเป็น 

โปรเจค Highline ในเมืองนิวยอร์ค The Bvlgari Factory ใน 

ประเทศอิตาลี หรือโครงการม้ากระดก Teeter-Totter ที่ตั้ง 

อยู่บนแนวพรมแดนระหว่างประเทศสหรัฐอเมริกาและเม็กซิโก 

พร้อมกับตั้งคำาถามว่า “ทำาไมสถาปัตยกรรมที่เป็นบทสนทนา 

จึงมีจำานวนน้อยมากในประเทศไทย” ดร. พร้อม ได้ทำาแบบ 

สอบถามบุคคลทั่วไปถึงความเข้าใจในคำาว่า “สถาปัตยกรรม” 

พร้อมกับเสนอวิธีการ re-learning architecture เพื่อสร้าง 

ความรู้และความเข้าใจเรื่องสถาปัตยกรรมให้เด็กตั้งแต่อายุ 

ยังน้อย นำาเสนอวิธีการ celebrating architecture โดย 

ยกตัวอย่างนักออกแบบที่มีชื่อเสียงให้เด็กเจริญรอยตาม 

สุดท้ายแล้ว ดร.พร้อม เสนอให้ผู้ฟังจินตนาการภาพของ 

สถาปัตยกรรมที่เป็นไปได้ไกลมากกว่าการเป็นเพียงแค่อาคาร 

นั่นคือ สถาปัตยกรรมยังสามารถทำาหน้าที่ปรับเปลี่ยนเมือง 

(change) ร่วมไปถึงเสนอแนะแนวทางการบริหารจัดการเมือง 

(politics) ได้อีกด้วย 

around 

contextualization. Good architecture dialogue consists 

of three fundamental principles: responding to 

human requirements, responding to the aspirations 

of people in a particular location, and connecting 

people’s attitudes and perspectives. Consequently, 

if we view architecture as a medium for human 

communication, then architecture requires an understanding 

of people and communities, nature and 

environment, history and context, technology and 

innovation, aesthetics and interpretation, resources 

and economy, social and political conditions, 

functions and usage, as well as local and global 

roles. 

Dr. Prompt cited international examples of how 

architecture can foster dialogue, including the 

High Line project in New York City, the Bvlgari 

Factory in Italy, and the Teeter-Totter on the 

U.S.-Mexico border. He posed the query, “Why 

are there so few dialogue-based structures in 

Thailand? Dr. Prompt conducted a survey of the 

general public to determine their understanding 

of the term architecture. He also provided methods 

for re-learning architecture to build children’s 

knowledge and understanding of architecture at 

a young age, as well as methods for celebrating 

architecture by providing examples of famous 

architects for children to emulate. It proposes 

that the audience envision architecture that is 

far more than just buildings, i.e., architecture can 

also play a role in altering the city and in politics, 

thereby suggesting methods to manage the city. 

M.L. Paskorn 

Abhakorn 

Head of Branding 

Division 

Office of Innovation 

and Value Creation, 

Department of 

International Trade 

Promotion 

“Promoting Thai Design to Global” 

M.L. Paskorn Abhakorn 

ม.ล. ภาสกร อาภากร หัวหน้ากลุ่มงานส่งเสริมแบรนด์ 

ประเทศด้านการค้า กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ 

กระทรวงพาณิชย์ (DITP) เล่าถึงกลยุทธ์ระดับประเทศที่ 

ภาครัฐร่วมกันผลักดันและส่งเสริมงานออกแบบไทยสู่สากล 

แต่เดิมกรมส่งเสริมการส่งออกทำาหน้าที่ส่งออกสินค้าไทยสู่ 

ต่างประเทศเพียงอย่างเดียว ปัจจุบันทางกรมฯ เปลี่ยนบทบาท 

มาทำาหน้าที่สนับสนุนการค้าขายสินค้าระหว่างประเทศรวม 

ไปถึงสนับสนุนด้านการบริการด้วย โดยเล็งเห็นว่า “การ 

ออกแบบ” มีบทบาทสำาคัญที่จะเพิ่มมูลค่าให้แก่สินค้าไทยได้ 

ทางกรมฯ จึงมีเป้าหมายในการสนับสนุนและส่งเสริมสินค้าไทย 

4 หลักการด้วยกัน ได้แก่ การพัฒนาผู้ประกอบการ (Capacity 

Building) การเพิ่มมูลค่าสินค้ารวมไปถึงการสร้างแบรนด์ไทย 

(Value Creation) การทำาหน้าที่เป็นผู้จัดงานแสดงสินค้า 

M.L. Paskorn Abhakorn, Head of Country Brand 

Promotion in Trade, Department of International 

Trade Promotion, The Ministry of Commerce (DITP), 

describes the government’s national strategy to 

promote Thai design in accordance with international 

standards. Initially, the Department of Export 

Promotion was solely responsible for exporting 

Thai goods abroad. Currently, the department’s 

function has shifted to support international goods 

trade. Adding value to Thai products is largely 

dependent on the inclusion of “design”-related 

support services. The Department intends to support 

and promote Thai products in accordance with the 

following four principles: entrepreneur development 

(capacity building), product value addition, including



41 

12 13 

(Trade Channels) การให้ข้อมูลและทำาการประชาสัมพันธ์ 

ออนไลน์ (Information Service) รวมไปถึงการสร้างเครือข่าย 

และมีสำานักงานในต่างประเทศ (DITP Overseas Network) 

การบรรยายในวันนี้ ม.ล. ภาสกร เจาะจงลงไปที่การเพิ่มมูลค่า 

ให้กับแบรนด์ไทย ซึ่งแบ่งออกเป็น 3 ส่วนหลัก ได้แก่ People 

ผลักดันและส่งเสริมนักออกแบบของไทยให้อยู่ในสายตา 

ชาวโลก Products โดยการจัดตั้งรางวัล Design Excellence 

Award หรือ Demark Award เพื่อสร้างมาตรฐานใหม่ให้ 

สินค้าไทย สร้างการแข่งขันให้เป็นที่ยอมรับ และ Services 

สนับสนุนเรื่องการบริการด้านการออกแบบ โดยแต่ละปี DITP 

จะสนับสนุนผู้ประกอบการตามแนวทางเมกะแทรนด์ของ 

แต่ละปี ครึ่งหลังของการบรรยาย ม.ล. ภาสกร ได้ยกตัวอย่าง 

ผลงานออกแบบของนักออกแบบไทยที่ประสบความสำาเร็จ 

ในระดับนานาชาติและแนะนำาให้นักออกแบบไทยโดยเฉพาะ 

สถาปนิกประชาสัมพันธ์ผลงานของตนให้มากยิ่งขึ้น 

จากการจัดนิทรรศการและการบรรยาย Infinity Ground 

ในครั้งนี้ ทางทีมผู้จัดงานนิทรรศการหวังว่า ทางผู้ชมจะ 

สามารถเล็งเห็นได้ว่า “สถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือสื่อสาร 

ชนิดหนึ่ง ที่สามารถแสดงถึงความรู้สึก เป็นตัวแทนของผู้คน 

และชุมชน” และหวังว่าประเทศไทยจะได้มีโอกาสจัดแสดง 

นิทรรศการสถาปัตยกรรมดีๆ อีกหลายๆ ครั้งและได้รับ 

ความร่วมมือจากประเทศอื่นๆ เพื่อพัฒนาผลงานร่วมกัน 

นับจากนี้เป็นต้นไป 

Thai brand building (value creation), acting as a 

trade show organizer (trade channels), providing 

information and public relations online (information 

service), and having offices abroad (DITP Overseas 

Network). 

M.L. Paskorn divided his presentation into three 

primary categories to underscore the theme of 

his talk regarding the value-added nature of Thai 

brands: People: encouraging and promoting the 

international exposure of Thai designers. Products: 

establishing the Design Excellence Award, also 

known as the Demark Award, would establish a 

new standard for Thai products, allowing them to 

compete and be recognized. Services: supporting 

design services. Each year, DITP will also promote 

entrepreneurs based on the megatrends of the 

year. In the final part of his presentation, M.L. 

Paskorn provided examples of internationally 

successful designs by Thai designers and encouraged 

Thai designers, particularly architects, to 

promote their work even further. 

The organizer of the “Infinity Ground” exhibition 

and lecture hopes that the audience will recognize 

“architecture as a communicative medium, 

capable of expressing emotions and representing 

individuals and communities.” In addition, the 

organizer conveys a desire for Thailand to host 

numerous notable architecture exhibitions in the 

future, thereby encouraging international collaboration 

and the advancement of architectural 

endeavors. 

12-13 

ทีมภัณฑารักษ์และ 

ผู้จัดงาน Infinity Ground 

ถ่ายรูปร่วมกับผู้บรรยายใน 

ส่วนของ Infinity Ground 

Dialogue ทั้งหมด 

asa.or.th

42 

theme 

Wood 

is ... 

With softness originating from nature, 

once brought out, wood requires 

regular maintenance by human hands. 

Whether intentional or not, it introduces 

the idea of ordinariness to architecture. 

It uncovers what has, until recently, 

been blindly handled behind—a tangible plot 

between nature, humans, technology, time, 

and cycles in a single project. 

Text: bsides: Pornpas Siricururatana, Takumi Saito

1 

Image credit: Frei Otto Archives / Carlfried Mutschler + Partners Archives ©saai | 

Sudwestdeutsches Archiv fur Architektur und Ingenieurbau, Karlsruhe Institute of Technology 

01 

ภายใน Herzogenriedpark 

Mannheim หรือที่รู้จักกัน 

ในชื่อ Mannheim Multihalle 

เดือนพฤศจิกายน 

ปี 1974

44 

theme 

Image credit: bsides 

2

WOOD IS ... 

45 

1. Resumability 

ด้านหลังฝ้าสีขาว ไม้เคร่าขนาด 3นิ้ว ยาวประมาณ 4 เมตร 

จำานวนมากถูกแขวนจากไม้ท่อนเล็กๆ ที่ถูกยึดติดกับท้องพื้น 

คอนกรีตเสริมเหล็ก ถึงแม้ว่ามันจะบิดเบี้ยวไปบ้าง จากการ 

แขวนเป็นเวลานาน มันยังคงแข็งแรงและใช้งานได้ หลังจาก 

การรื้อถอนฝ้าออกประมาณ 1,000 ตารางเมตร ไม้เคร่า 

ประมาณหนึ่งคอนเทนเนอร์ก็สุมเต็มห้อง สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น 

ระหว่างการปรับปรุงอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กยุค ค.ศ. 

1960 หลังนึงของเรา ที่ก่อนรื้อดูเผินๆ แทบไม่มีส่วนประกอบ 

ของไม้ พวกเรากำาลังอยู่ในกระบวนการออกแบบวิธีใช้ใหม่ 

ของไม้เหล่านี้ 

สมมติฐานว่า “การออกแบบถึงจุดจบ เมื่อสถาปัตยกรรม 

เสร็จสมบูรณ์” ทำาให้วัสดุในการก่อสร้าง ถูกปรับปรุง 

เปลี่ยนแปลงด้วยเทคโนโลยีที่สูงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้ได้วัสดุ 

ที่สมบูรณ์ เพรียบพร้อมด้วยสมรรถะภาพที่ต้องการ ก่อน 

จะถูกวางไปในสถาปัตยกรรมในฐานะองค์ประกอบที่มี 

หน้าที่เฉพาะ ลองนึกถึงกรอบหน้าต่างอลูมิเนียม เส้นทาง 

ของหินบอกไซด์ คดเคี้ยวและยาวนาน กว่าจะถูกเก็บ บด 

สกัด ผสม เพื่อสร้างความทนทาน ก่อนจะไปหาหน้าตัดที่ 

เหมาะสม เพื่อการใช้วัสดุน้อยที่สุด ต่อด้วยการหลอม รีด 

อบ ชุบแล้วจึงจะถูกประกอบเป็นกรอบหน้าต่างที่เรารู้จัก 

เมื่อเปรียบเทียบกับวัสดุเหล่านี้ ไม้เป็นวัสดุบ้านๆ ที่เรียบง่าย 

เส้นทางของไม้แปรรูป จากป่า สู่ สถาปัตยกรรม เป็นเส้นทาง 

ที่ตรงไปตรงมา ความเบาเมื่อเทียบกับปริมาตรและความ 

แข็งแรง หรือ ความสามารถในการปรับเปลี่ยนตัดแต่งรื้อ 

ถอนได้ด้วยมือของคน ทำาให้ไม้ แม้จะอยู่ในสถานะที่เสร็จ 

สมบูรณ์ ยังคงศักยภาพในการปรับเปลี่ยนรูปแบบได้ สิ่งที่ 

เคยเป็นเสาเป็นคานในวันนี้ อาจจะกลายเป็นสิ่งอื่นที่เปลี่ยน 

ไปอย่างสิ้นเชิงได้ในวันหน้า ไม้ ยังคงความเป็นทรัพยากร 

แม้จะอยู่ระหว่างการใช้งานในสถาปัตยกรรม 

ในวันที่ วัสดุที่ถูกพัฒนาด้วยระบบอุตสาหรรมขั้นสูง ครอบ- 

ครอบพื้นที่แทบทั้งหมดของงานสถาปัตยกรรม ในวันที่วัสดุ 

ที่ถูกกำาหนดวงจรชีวิตล่วงหน้า ด้วยความหวังว่าจะช่วย 

ตอบโจทย์ของความยั่งยืนถูกพัฒนาออกมามากขึ้นเรื่อยๆ 

ไม้แปรรูป เป็นเหมือนโอกาสที่ซ่อนตัวอยู่ในความเสร็จ 

สมบูรณ์ มอบความเป็นไปได้ของการหมุนเวลา ให้กลับมา 

เดินได้อีกครั้ง บางครั้งในเส้นทางที่อาจไม่มีใครเคยคิด 

1. Resumability 

Behind the white ceiling, many ceiling joists, approximately 

4 meters in length of 3-inch wood were 

hung from the RC slab, running across horizontally. 

Although they were slightly warped from being 

suspended for a long time, they are still sturdy and 

usable. After dismantling about 1,000 square meters 

of ceiling, we found ourselves in a room filled with 

heaps of solid wood, roughly amount of one container. 

This happened during our ongoing renovation 

efforts of conventional RC column-beam buildings 

from the late 1960s. Now we are currently in the 

process of designing how to use these woods. 

The assumption that "Planning is done when architecture 

is complete” necessitates materials to be 

refined as finished products with intended performance. 

This requires a highly rational and advanced 

process before strategically positioning them as 

functional elements. Take, for example, aluminum 

window frames. They are sourced from bauxite, 

and refined to provide structural strength, weather 

resistance, and an efficient cross-sectional shape, 

all achieved with minimal material usage. These 

components are meticulously machined, painted, 

and assembled to form the window frames we 

recognize today. 

Compared to these materials, solid wood introduces 

a straightforward charm. Once the wood 

is processed into lumber, it seamlessly becomes 

an integral part of the construction. Solid wood is 

lightweight and pliable, making it easy to handle by 

human hands, and its processing and deconstruction 

are straightforward. When it comes to secondary 

components, adjusting or reinstallations is a breeze. 

Even in its final state, it maintains an inherent potential 

to transcend its form at any given moment. What 

was a beam today might transform into something 

totally different on another day. Even when employed 

in construction, they continue to exist as a resource 

for the future. 

In an age where construction is dominated by 

highly industrialized and processed materials, the 

development of materials that anticipate sustainability 

advances rapidly. Solid wood stands as a 

material that unequivocally provides architecture 

with the potential to revisit plans that were once 

considered concluded, offering the possibility 

to set time in motion again. A mutable entity that 

perpetually welcomes the hand of human agency. 

02 

Solidwood 2023

46 

theme 

Image credit: Courtesy of Jim Thompson House 

3 

03 

บ้าน Jim Thompson 

ระหว่างการก่อสร้าง 

ชิ้นส่วนของบ้านไม้รอ 

การประกอบหลังจาก 

ถูกขนมาด้วยเรือ 

2. Flexibility 

ในช่วงปลายยุค 1950 Jim Thompson ตัดสินใจสร้าง 

บ้านใหม่ โดยใช้บ้านไม้เก่าเป็นวัตถุดิบ มันคือกระบวนการ 

ออกแบบที่เริ่มจากการเลือกวัตถุดิบ และ (ไม่ว่าจะโดย 

ความตั้งใจหรือไม่ก็ตาม) ระบบการก่อสร้าง "การประกอบ 

ส่วนประกอบในลักษณะที่ทอมป์สันต้องการ ซับซ้อนกว่า 

ที่เขาและสถาปนิกไทยของเขาคาดไว้….ในที่สุดเขาต้องนำา 

กลุ่มช่างไม้ที่มีความชำานาญมาจากอยุธยา ที่ที่ยังคงมีการ 

สร้างบ้านพื้นถิ่นในพื้นที่" 

ในปี 1973, Ishiyama Osamu สถาปนิกญี่ปุ่น นำาเข้าไม้ 

แปรรูปสำาหรับสร้างบ้านจากอเมริกาฝั่งตะวันตก พร้อม 

ช่างด้วยหนึ่งคน เขาขอให้ช่างชาวอเมริกาทำางานกับช่างไม้ 

ญี่ปุ่นสี่คน เพื่อสร้างบ้านในโตเกียว “……สิ่งที่น่าสนใจคือ 

กระบวนการแทบทั้งหมดอยู่ในหัวของเขา (ช่างไม้อเมริกัน) 

กระบวนการเหล่านั้นถูกอัดในวิธีการเชื่อมต่อชิ้นส่วนที่ถูก 

ผลิตจากโรงงาน… เขาทำาหน้าที่เหมือนเป็นแรงงานประกอบ 

ชิ้นส่วน บวกกับผู้ควบคุมงาน กลับกัน ช่างไม้ญี่ปุ่น.. มี 

ความเป็นช่าง สร้างของออกจากไม้หนึ่งท่อน.. พวกเขา 

ชินกับการแบ่งความถนัด ไม่ว่าจะเป็นช่างไม้โครงสร้าง 

ช่างเหล็ก ช่างประกอบประตู ช่างปูน แถมช่างแต่ละคนมี 

ทักษะสูง ทำาให้เขาไม่เห็นด้วยกับวิธีการใช้แรงงานทักษะ 

เดียว ในการดำาเนินโครงการก่อสร้างทั้งหมด 

2. Flexibility 

In the late 1950s, Jim Thompson decided to build 

his new house using traditional wooden houses as 

raw materials. It was a design process that began 

with the selection of materials and (whether intentional 

or not) the construction systems. “Assembling 

these components in the fashion Thompson wanted 

proved far more complex than either he or his Thai 

architect had envisioned…in the end, it was necessary 

to bring a group of skilled carpenters down 

from Ayutthaya, where traditional houses were still 

being built.” 

In 1973, Osamu Ishiyama imported lumber and a 

local craftsman from the West Coast of the U.S. to 

build a house in collaboration with four Japanese 

carpenters in Tokyo. "......An American carpenter... 

had a lot of factory workers in him. Interestingly, 

he had almost the entire process in his head, all of 

which were integrated into a joint system of factorymade 

parts. ... it was a combination of single-skilled 

workers and site supervisors In contrast, Japanese 

carpenters...are more of a maker, creating something 

out of a single piece of wood.. are accustomed to a 

division of skills such as steeplejack, carpenter, fitter 

and plasterer. Each of their skills is high, so they 

are opposed to this method of using single-skilled 

workers to push through the entire construction 

project.. "

WOOD IS ... 

47 

ความสัมพันธ์ระหว่างคน วัสดุ ทักษะ และ เทคโนโลยี ใน 

ระบบการก่อสร้างด้วยไม้ หลายครั้งมีความเฉพาะในพื้นที่ 

ในบางพื้นที่ ความสัมพันธ์นั้นสามารถเจริญเติบโต และ 

คงอยู่ได้เป็นเวลานาน แต่บางครั้งความเฉพาะที่เกิดขึ้น 

เมื่อระบบหยั่งรากลึก ก็ทำาให้ระบบนั้นมีความปิด ไม่เปิด 

รับกรณีพิเศษได้ง่ายๆ ในขณะเดียวกัน สำาหรับโครงการที่ 

ไม่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของระบบการก่อสร้างเฉพาะของพื้นที่ 

ระบบการก่อสร้างด้วยไม้ก็เปิดกว้างต่อการออกแบบวิธี 

การเชื่อมต่อ ทำาให้สามารถสร้างระบบใหม่เฉพาะกิจ ที่ใช้ 

โครงการต่อโครงการ หรือต่อชุดของโครงการได้ 

ในช่วงปลาย 1970s-80s วิธีของ Segal หรือ “Segal 

Method” ถูกใช้ในโครงการบ้านสร้างเองยุคแรกของเทศบาล 

เขต Lewisham ในลอนดอน มันเป็นระบบการสร้างด้วย 

โครงไม้น้ำาหนักเบา ที่ทำาด้วยส่วนประกอบที่หาได้ในตลาด 

โครงไม้ และแผ่นวัสดุไม้ ถูกเชื่อมต่อกันด้วยสกรูและสลักไม้ 

ทำาให้การก่อสร้างเป็นแบบแห้งทั้งหมด “(คนสร้าง) สามารถ 

ออกแบบปรับผังภายใน และปรับเปลี่ยนการออกแบบของ 

Segal โดยการเพิ่มส่วนขยาย รวมถึงสามารถเลือกตำาแหน่ง 

และขนาดของหน้าต่างได้” มันเป็นสถานะของการ “เอาไป 

ทำาดู” มากกว่า “ตามฉันมาสิ” 

The system of architecture or a relationship between 

people, material, skill, and technology in wooden 

construction can be sustained and flourish over the 

long term in a certain region. At the same time, sometimes 

this also makes the system closed. Sometimes, 

the more rooted it becomes, the more it becomes a 

closed system that does not easily accommodate 

exceptions. On the other hand, if the project does not 

rely on conventional construction methods, wood is 

a construction method that allows for instant and immediate 

building systems to be realized on a projectby-project 

basis by designing its joinery and joints. 

During the end of the ‘70s to ’80s in Lewisham, 

London, as part of the UK’s first council-run selfbuild 

housing scheme, houses were built by the 

“Segal Method”, a lightweight timber-framed house 

which used readily available materials in their brought 

sizes as much as possible to minimize the cutting. 

The timber frame and wood-based panel were put 

together by only bolts and screws with batten make 

it a wholly dry construction. “The development was 

designed around identical structural frames, instead 

of individual designs…the self-build group...could 

devise their own internal layout and adapt Segal’s 

design by adding cantilevered extensions, as well as 

choose the size and position of the windows.” There 

wood offers a state of 'here you go' rather than 

'follow me'. 

04 

กระบวนการประกอบด้วย 

Segal Method โครงไม้ 

ถูกวางซ้อนกันตามลำาดับ 

การประกอบ ข้อต่อเหล็ก 

กัลวาไนซ์ Bracing และ 

ชนิดของไม้เนื้ออ่อนที่ผ่าน 

มาตรฐานงานโครงสร้าง 

โดยเฉพาะ ช่วยให้สัดส่วน 

ของโครงไม้ มีความบางเบา 

ง่ายต่อการก่อสร้าง 

4 

Image credit: ©Jon Broome Architect

theme 

หลังคาของ Multihalle ใน Mannheim ที่สร้างเสร็จใน 

ปี 1975 เป็นโครงสร้างไม้ระบบกริดเชลล์ ที่ใช้ไม้สนขนาด 

5x5 ซม วางเป็นตาราง ห่างประมาณ 50 cm สานซ้อน 2-4 

ชั้น โดยข้อต่อของไม้สน มีการออกแบบความคลาดเคลื่อน 

ยินยอม โดยการใส่รอยบากที่ข้อต่อ เพื่อให้สามารถปรับ 

ตำาแหน่งการยึดข้อต่อได้”…ตะแกรงไม้ ถูกวางบนฐานชั่วคราว 

แล้วประกอบที่ละชิ้น เพื่อสร้างกริดขนาดใหญ่ สกรูจะถูก 

ปรับให้แน่นขึ้นหลังจากประกอบทั้งหมดแล้ว มันมีจุดที่ถูก 

กำาหนดไว้ก่อน เพื่อให้ไม้แต่ละชิ้นสามารถประกอบกันได้ 

ตรงจุดอย่างแม่นยำา” หลังจากนั้น ระบบการยกชั่วคราว 

ที่ประกอบด้วย นั่งร้าน และรถยก จะค่อยๆ ดึงโครงสร้าง 

ทั้งหมดขึ้นด้านบน เพื่อให้เกิดรูปร่างตามที่ถูกออกแบบไว้ 

จุดเชื่อมแต่ละจุด จะถูกปรับให้แน่น หลังจากโครงขึ้นแล้ว 

ความยืดหยุ่นของข้อต่อไม้ ในระบบการก่อสร้างด้วยไม้ 

เป็นสิ่งที่ทำาให้เกิดความยืดหยุ่นในระบบทั้งหมด ข้อต่อ จึง 

เป็นเหมือนร่างของระบบที่ซ่อนอยู่ในสถาปัตยกรรมนั้น 

05 

โมเดล1:1 ของ Joint ที่ถูก 

สร้างขึ้นใน Institute for 

Lightweight Structure, 

University of Stuttgard 

เมื่อปี 1974 

06 

ภาพระหว่างการก่อสร้าง 

Mannheim Multihalle 

หลังจากโครงสร้างถูกยก 

ขึ้น และปรับ Joint ให้แน่น 

ถ่ายช่วงปี 1974/1975 

The roof of the Multihalle in Mannheim, completed 

in 1975, is a lattice structure built from 2-4 layers of 

5 cm square pine with a 50cm pitch grid. Members 

were connected with slit joints which allow redundant 

adjustment of the fixing position after assembly. 

The roof shape was developed using physical 1/100 

scale models. At the actual assembly site, the laths 

were arranged on a temporary platform, “then joined 

together piece by piece to form a large grid: the 

bolts were tightened later.” After this initially flexible 

structure was created, the improvised lifting system 

consisting of scaffolding towers and forklifts slowly 

pushed the entire construction upwards to achieve 

the designed form precisely. The node bolts of the 

lattice shells were tightened after that. To bring precision 

to the complex shape of the roof, slit joints 

were designed to allow adjustment after assembly. 

Softness is the idea behind this building system. 

The flexibility of timber joints in wood construction 

provides flexibility to the building system. The 

system of joinery is an incarnation that represents 

the system behind the architecture. 

5

WOOD IS ... 

49 

Image credit 05-06 : Frei Otto Archives / Carlfried Mutschler + Partners Archives ©saai | Sudwestdeutsches Archiv fur 

Architektur und Ingenieurbau, Karlsruhe Institute of Technology 

6

50 

theme 

7 

Image credit: ©Gehry Partners, LLP. 

07 

ภายนอก Danziger 

Studio & Residence, 

Los Angeles หลังจาก 

สร้างเสร็จไม่นาน 

3. Autonomy 

“ผมคิดว่าผมมองหาการเคลื่อนไหวมาโดยตลอด…วิญญาณ 

ของคิวบิสม์พยายามหนีออกจากบ้านแปลกประหลาดที่มัน 

ติดอยู่…” 

ในบ้านของเขา “วิญญาณของคิวบิสม์” คือโครงไม้ 2x4 

ที่ถูกเพิ่มเข้ามาใน และรอบบ้านเดิม นำาแสงและความ 

เคลื่อนไหว เข้ามาใน บ้านแบบฉบับคนชั้นกลางยุค 1920 

ใน Santa Monica ความกระจัดการจายเป็นชิ้นๆ จาก 

ภายนอก ถูกเชื่อมต่อเป็นห้องเดี่ยวขนาดใหญ่ด้านใน 

ประมาณ 10 ปี ก่อนหน้านั้น ในปี 1964 Gehry ออกแบบ 

บ้านและสตูดิโอ ให้ Lou Danziger ที่ฮอลลีวูด กล่องไม้ 

สองกล่องถูกเชื่อมต่อด้วยผนังรั้ว ทำาให้ดูเผินๆ เหมือนมี 

Volume 3 ชิ้น เชื่อมต่อกันอยู่ กล่องเหล่านี้ เดิมเขาตั้งใจ 

ให้เป็นคอนกรีตเปลือย แบบ Corbusier แต่เนื่องจากงบ 

ประมาณที่จำากัด Gehry ตัดสินใจเปลี่ยนระบบการก่อสร้าง 

มาใช้ระบบโครงไม้ 2x4 ที่แพร่หลายมากในพื้นที่ แล้วจบ 

ด้วยการพ่นปูน (Sprayed-on Stucco) แทน กล่องไม้ 

หุ้มปูนทั้งสอง เปิดรับคนด้วยพื้นที่ Double Space ช่อง 

เปิดขนาดใหญ่หลายทิศทางทำาให้โครงไม้เปลือยด้านบน 

ที่ปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด ลอยอยู่ในความสว่าง สร้างความ 

เคลื่อนไหวให้อาคาร 

3. Autonomy 

“…I'd always thought I was looking for movement… 

this ghost of cubism was trying to escape this weird 

house that it got caught in.” 

In his own house, the “ghost of cubism”, acrobatic 

2x4 timber frames are inserted into and around 

the existing house bringing light and movement to 

a 1920s typical middle-class suburban house of 

Santa Monica. 

Almost a decade earlier, in 1964 in Hollywood, 

Danziger House, a three-volume structure was made 

of two shifted wooden boxes connected by a wall. 

Each box contained two stories of high-ceilinged 

space and was originally intended to be built with 

Corbusien Beton Brut. However, due to a very limited 

budget, the architect, Frank Gehry, changed the 

construction method to the two-by-four stud wood 

construction that is ubiquitous in the area. The 

two stucco-sprayed wooden boxes both welcome 

people with tall double space. The ceiling surface 

with exposed wood studs covers the entire space 

far overhead, and openings cut high above the space 

allow the ceiling to float brightly.

WOOD IS ... 

51 

“Wood as Everyday Material.. a strategy for introducing 

the concepts of movement and time into architecture 

while dealing with budgetary constraints. It creates 

large spaces inside while taking advantage of its 

inexpensiveness. “ 

“.…ตอนนั้นชานเมืองดูจะไม่มีที่สิ้นสุด มันถูกสร้างขึ้นอย่าง 

รวดเร็วด้วยระบบโครงไม้ 2x4 ฉาบปูน ถ้าคุณขับรถ คุณ 

จะเห็นอาคารไม้ที่ยังไม่เสร็จ กำ าลังก่อสร้างยาวไปเป็นไมล์ๆ” 

Gehry ใช้โครงสร้างไม้ระบบ 2x4 ซ้ำาๆ ในกลุ่มบ้านที่เขา 

ออกแบบในช่วงเริ่มต้นของการทำางาน มันเป็นกลยุทธ์ใน 

การใช้ประโยชน์จากการจัดการกับข้อจำากัดทางงบประมาณ 

ระบบ 2x4 นอกจากจะสร้างพื้นที่ขนาดใหญ่ได้ในราคาที่ 

ย่อมเยา ยังเป็นตัวแทนของความธรรมดา ไม้ในฐานะวัสดุ 

ในชีวิตประจำาวัน 

“..สถาปัตยกรรมถูกโยงและผูกไว้กับปัญหาของการใช้งาน 

มากเกินไป….. พื้นที่แบบห้องเดี่ยว เป็นแนวคิดที่ดึงดูดผม 

เพราะเป็นวิธีที่สามารถหนีออกจากไม้ค้ำายันพวกนี้ ..สิ่งที่ 

ลูกค้าต้องการ สิ่งที่คุณต้องการ งบประมาณ กฏหมาย 

ทั้งหมดเป็นเพียงแค่ไม้ค้ำายัน..” 

อะไร คือสิ่งที่ทำาให้สถาปัตยกรรมยืนได้ด้วยตัวเองเป็น (หรือ 

ดูเหมือนเป็น) อิสระจาก function และความต้องการอื่นๆ 

สำาหรับ Gehry มันคือการออกแบบพื้นที่”ห้องเดี่ยวขนาด 

ใหญ่” มาโดยตลอด ความพิเศษของ Gehry อยู่ที่วิธีการ 

แปลสิ่งเหล่านี้ ไปสู่วิธีการห่อหุ้ม และถึงวิธีการยืนอยู่ของ 

อาคาร โครงไม้ที่ถูกเปิดเผยในห้องเดี่ยวขนาดใหญ่ ทำางาน 

ไปพร้อมๆ กับการกำาหนดขนาด Volume ให้สอดคล้อง 

กับพื้นที่ด้านในเพื่อให้เกิดห้องเดี่ยว มันคือวิธีการที่ Gehry 

เรียกมันว่า วิธีหมู่บ้าน ซึ่งผลที่ได้มีลักษณะเป็นกลุ่มของ 

volume 

เมื่อเวลาผ่านไป ระบบโครงสร้างไม้ 2x4 ค่อยๆ หายไป 

จากงานของ Gehry แต่วิธีการสร้างความสัมพันธ์ ระหว่าง 

ขนาดของพื้นที่กับ Volume เป็นสิ่งที่ถูกค้นหาอย่างต่อเนื่อง 

ในงานที่ตามมาของเขา การก่อสร้างด้วยระบบโครงไม้ 2x4 

ของอเมริกาฝั่งตะวันตกในช่วง 1960 น่าจะเป็นตัวกระตุ้น 

ที่สำาคัญของกระบวนการค้นหาและสร้างความสัมพันธ์แบบ 

ตรงไปตรงมา ระหว่างพื้นที่ภายในและวิธีการตั้งอยู่ของ 

สถาปัตยกรรม 

“...The suburbs were endless. And it was all being 

done very quickly with two-by-fours, wood, studs 

and plaster. You drove around; you’d see miles of 

unfinished wooden buildings as they were being 

constructed.” 

Wood as Everyday Material: In a series of houses 

that Gehry designed early in his career, two-by-four 

was a strategy for introducing the concepts of movement 

and time into architecture while dealing with 

budgetary constraints. It creates large spaces inside 

while taking advantage of its inexpensiveness. 

“Architecture is so cluttered with problems of function…For 

me.. the one-room building…..appealed 

to me because I was trying to look for a way to 

get rid of the crutches...The client wants this, you 

want that, budget, building codes, zoning - all that. 

They're all crutches.” 

How can architecture exist autonomously while being 

(or appearing to be) isolated from its function and 

other architectural requirements (or contents)? From 

the beginning of his career, Gehry has consistently 

designed huge one-room spaces to address this 

issue. Yet, Gehry's invention came when he translated 

it into how the building stands. The wooden 

frame is exposed in the huge one-room space, and 

the architectural exteriors are set in a volume that 

corresponds immediately to the size of the space 

or what he called, a village type, as it results in 

multiple volumes. 

Over the years, the 2x4 gradually fell out of use, but 

the technique of creating a relationship between the 

size of the space and the volume was explored in 

later works. The assemblage of interiors and volumes 

in collusion...The two-by-four constructions of the 

60s on the West Coast were at least the trigger for 

that pursuit, the direct relationship between the 

interior and the way the architecture stands.

52 

Image credit: ©Gehry Partners, LLP.

53 

08 

08 

ภายใน Danziger Studio & 

Residence ในช่วงที่ 

Danziger ยังอยู่อาศัยใน 

บ้าน Danziger ขายบ้าน 

ของเขาหลังจากที่เขาอยู่ที่ 

บ้านนั้น กว่า30ปี ปัจจุบัน 

บ้าน Danziger ถูกปรับปรุง 

เป็นที่ตั้งของ Gallery ชื่อ 

Seventh House

54 

theme 

“It can create many links 

between the different 

systems. Sometimes, 

“so numerous that you 

don’t see them anymore.” 

09 

Hebelstrasse 

Apartments, Basel 

4. Accessibility 

ไม้ อยู่ในแทบทุกพื้นที่ ตั้งแต่การเริ่มต้น ของแทบทุก 

วัฒนธรรม ด้วยประวัติและเรื่องราวที่หลากหลาย ทำาให้ 

ไม้สามารถสร้างจุดเชื่อมโยงระหว่างระบบได้ บางครั้ง 

“มากจนคุณไม่สามารถเห็นมัน” 

ผลงานในระยะแรกของ Herzog de Mouron อย่าง Studio 

Frei ที่ Weil am Rhein หรือบ้านไม้อัดที่ Bottmingen 

แสดงให้เห็นว่าไม้สามารถทำาหน้าที่เป็นตัวเชื่อมโยงระหว่าง 

ภาพทางสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันได้ ไม่ว่าจะเป็น 

โรงเรียนไม้อนุบาล หรือกระท่อมไม้ ในสวนหลังบ้าน หรือ 

งานช่างไม้ญี่ปุ่น หรือแม้แต่ Pavilion ของ Corbusier 

ที่อพาร์ตเมนท์บนถนน Hebel แผ่นไม้โอ๊คและเสาไม้โอ๊ค 

ที่ถูกปรับแต่งด้วยมือ พร้อมพื้นไม้ของระเบียงทั้งสองชั้น 

“สร้าง “พื้นผิว” ที่มีความลึกที่แตกต่างให้กับสัณฐาน เป็น 

เหมือนห้วงอากาศระหว่างพื้นที่ภายใน และภายนอก” 

สำาหรับคลังสินค้าให้ Ricola ใน Laufen ผนังที่ถูกปลดปล่อย 

จากหน้าที่ของการรับน้ำาหนัก ทำาหน้าที่สร้างสัดส่วนเฉพาะ 

ให้กับปริมาตร “โครงสร้างซ้ำาๆ ของ facade เมื่อเดินเข้าใกล้ 

ค่อยๆ เปลี่ยนสถานะเป็นชิ้นส่วนรับแรง ที่ต่อกันแบบหยาบๆ 

….แนวคิด เรื่องชั้นเก็บของ ไม่ใช่แนวความคิดที่ถูกใช้กับ 

อาคาร แต่เป็นสิ่งที่อาคารนั้นเป็น” 

4. Accessibility 

Wood has been everywhere since the start of almost 

every civilization. It has multiple histories, multiple 

stories. It can create many links between the different 

systems. Sometimes, “so numerous that you don’t 

see them anymore.” 

Herzog and de Meuron’s early works, such as Frei 

Studio in Weil am Rhein or the plywood house in 

Bottmingen show how wood can establish connections 

between different architectural pictures whether 

it be wooden barrack-like buildings for kindergartens 

or the sheds of the neighbouring garden or Japanese 

craftsmanship or even Corbusier’s pavilion. 

At the Apartment on Hebelstrasse, the oak panels 

together with hand-tuned oak columns and wooden 

floor of the two loggias form “a ‘surface’ to the 

configuration with varying depth, a kind of timber 

spatial layer between interior and exterior” 

For the Ricola Storage in Laufen, the wall which had 

liberated from its function as a supporting structure, 

“creates a specific proportion for an object-like 

volume”. Upon approaching, “the repetitive structure 

of the facades falls apart into its carrying and loading 

components that adjoin one another in a harsh 

way... The idea of stocking shelves is not applied to 

the building but is embodied by the building itself.”

WOOD IS ... 

55 

09 

Image credit: Architekturzentrum Wien, Collection, Photo: Margherita Spiluttini

56 

theme 

ใน Goetz Gallery ที่มิวนิค กล่องคอนกรีตที่ถูกกดลงไปใน 

ดิน ถูกวางทับด้วยกล่องไม้ที่สูงเท่ากัน ไม้ถูกจัดการให้เท่า 

และเหมือนกับคอนกรีตมากที่สุด แกลอรี่สองชั้นมีตำาแหน่ง 

และขนาดของช่องแสงด้านบนเท่ากัน จากภายในมันมี 

ลักษณะเหมือนกันมากจนยากที่จะแยกได้ ภายในกล่องไม้ 

เสาที่จำาเป็นทางโครงสร้าง วิ่งผ่านช่องแสงเป็นระยะ แต่การ 

มีอยู่ของมันถูกทำาให้จางลง ด้วยกระจกสีขาวขุ่นที่ติดตั้ง 

จากภายใน กล่องไม้สี่เหลี่ยมผืนผ้าถูกสร้างด้วย Grid ขนาด 

ประมาณ 4.7x6.7 เมตร จำานวน 5 ชุด ซึ่งเป็น span ที่ใกล้ 

เคียงกับ span ที่สร้างจากโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก 

ความสูงรวม 9.4 เมตรของอาคาร บวกกับท่อคอนกรีต 

ขนาดเล็กสองอัน ที่ถูกวางในระดับเดียวกับพื้นด้านนอก 

สำาหรับพื้นที่ออฟฟิส ยิ่งทำาให้อาคารนี้เหมือนอาคารสามชั้น 

เข้าไปอีก แต่ถ้ากล่องคอนกรีตเล็กสองกล่องนี้ ทำาหน้าที่รับ 

แรงจริง คานขนาด 40 cm ของกล่องไม้ด้านบน ก็จะต้อง 

ทำาจากคอนกรีตเสริมเหล็กไม่ใช่ไม้ จากด้านนอก พื้นผิว 

สีเทาอุ่นคล้ายคอนกรีต ค่อยๆ โชว์ผิวของคานไม้ Glulam 

และรอยต่อของไม้อัด เมื่อเราเข้าใกล้ 

ที่นี่ ไม้ ไม่ได้ถูกใช้ เพื่อคุณสมบัติที่เป็นเนื้อแท้ของมัน หรือ 

เพื่อความต่อเนื่องของประวัติศาสตร์หรือประเพณี แต่มัน 

ถูกบูรณาการเข้าไปในองค์ประกอบ แม้แต่คุณสมบัติและ 

ลักษณะเฉพาะด้านกลศาสตร์ของไม้ ก็ถูกนิยามใหม่ บน 

ความสัมพันธ์กับวัสดุอื่นๆ 

In Goetz Art Gallery, Munich, a two-storey building 

consisting of a partially submerged concrete box 

topped by a wooden box of the same height, wood 

is treated to appear as equivalent to the concrete 

as possible. The two galleries both have the same 

high-side light with one-third the height of the box, 

are so similar that they are indistinguishable in the 

interior. Structurally required columns cross the 

high sidelight in the wooden box, but the presence is 

blurred by the milky white glass which was installed 

on the interior side as well. The wooden box is made 

up of five sets of approximately 4.7m x 6.7m grids 

repeated to form a rectangular outline, the span of 

which is almost identical to the span that could be 

formed by a concrete structure. The total height of 

9.4 m and two small concrete tubes which are placed 

to contain an office as a continuation with the ground 

level made it look even more like a three-story. A 

concrete-like tinted warm grey surface started to 

reveal a texture of glulam beam and the joints of 

the plywood when approaching the building itself. 

Here, wood is not pursued for its intrinsic qualities 

or as an extension of its historical use, but rather, 

it is integrated into the overall organization of the 

building as part of a framework. Even the properties 

and mechanical characteristics of wood were 

redefined in relation to other materials. 

10 

Sammlung Goetz, 

Munich 

10 

Image credit: wikicommon

WOOD IS ... 

57 

”ผมเชื่อว่ามีสถานที่ที่ถูกกำาหนด หรือถูกวางโครงสร้างไว้ 

ล่วงหน้า การแทรกแซงที่นอบน้อมและ เหมาะสม ที่อาจ 

จะเป็นแค่การเน้นอะไรบางอย่างของสถานที่นั้น อาจจะ 

เหมาะสมกว่า การตะโกนป่าวประกาศ” วิธีการของพวก 

เขา ไม่ใช่ความพยายามในการสร้าง "ศูนย์กลางใหม่ที่ 

อิสระ" แต่เป็นการตีความวัสดุ สภาพแวดล้อม และบริบท 

แล้วกำาหนดระยะห่างที่เหมาะสม เป็นความแตกต่างที่เริ่ม 

เห็นเมื่อเข้าไปมองใกล้ๆ หรือเมื่อสังเกตด้วยระยะเวลาที่ 

ยาวนาน ที่นี่ "เวลาคือส่วนของเครื่องมือในการทำางาน" 

ความทำางานง่าย และเข้าถึงได้ง่าย ทำาให้ไม้สามารถย้อม 

เลียนแบบ หรือเชื่อมต่อ กับพื้นที่หรือฐานของการอ้างอิง 

ได้หลากหลาย ไม่ว่าคุณจะเรียกคุณลักษณะนี้ ว่าความ 

ปรุโปร่ง หรือความไม่มีตัวตน ก็ตาม ไม้สามารถเป็นพื้นที่ 

แห่งการทดลอง ของกระบวนการสร้างความเป็นนามธรรม 

ด้วยมิติของการอ้างอิง 

5. Longevity 

"Shikinen Zotai" หรือ การรื้อสร้างใหม่ตามปีที่กำาหนด 

ไม่ว่าจะเป็นการสร้างใหม่ทั้งหมด หรือเฉพาะส่วน เคยเป็น 

พิธีที่ถูกปฏิบัติอย่างแพร่หลายตามศาลเจ้าในประเทศญี่ปุ่น 

ปัจจุบันจำานวนศาลเจ้าที่ยังคงปฏิบัติอยู่ลดน้อยลงมาก 

การที่ศาลเจ้าบางแห่งเลิกประเพณีนี้ไป เพราะอาคารถูกขึ้น 

ทะเบียนเป็นอาคารอนุรักษ์ บ่งชี้ความแตกต่างทางความ 

คิดต่อความต่อเนื่องและยืนยาว 

หนึ่งใน Shikinen Zotai ที่ยังคงเหลือ และใหญ่ที่สุด คือ 

ของศาลเจ้าหลวงที่ Ise ที่ถูกเรียกว่า Shikinen Sengu ซึ่ง 

เกิดขึ้นทุกๆ 20ปี มาเป็นเวลากว่า 1300 ปี มันเป็นตัวอย่าง 

ที่โด่งดังของความยั่งยืนที่ไม่ต้องคงทนเป็นตัวอย่างของ 

การมองสถาปัตยกรรมเป็นเครือข่ายของปรากฏการณ์ที่มี 

กระบวนการและอาณาบริเวณ ที่นี่ ระยะเวลา 20 ปี ไม่ใช่ 

ระยะห่าง แต่เป็น 20 ปี ของการเตรียมการและการมีส่วน 

ร่วม เป็นช่วงเวลาของการฝึกฝนและแสดงความสามารถ 

ของช่างแขนงต่างๆ ซึ่งรวมถึงพิธีกรรมและเทศกาลต่างๆ 

ที่มีอย่างต่อเนื่อง แต่ความต้องการไม้ฮิโนกิขนาดใหญ่ 

คุณภาพสูงมากกว่า 10,000 ต้น ทุกๆ 20 ปี ต้องการวงจร 

ที่ยาว และแม่นยำามากกว่านั้น ตั้งแต่ประมาณศตวรรษ 

ที่ 11 ไม้ฮิโนกิขนาดใหญ่ที่จำาเป็นในการก่อสร้างเริ่ม 

ขาดแคลน การบริโภคอย่างต่อเนื่องโดยการเปลี่ยนที่หา 

ทรัพยากรไปเรื่อยๆ โดยไม่ปลูกทดแทน เกิดขึ้นเป็นเวลา 

นาน แผนจัดการป่า 200 ปี ที่ถูกประกาศ ในปี 1923 เป็น 

ความพยายามจริงจังครั้งแรกในการจัดการและดูแลป่าของ 

ศาลเจ้าเอง หลังจากนั้นเกือบ 100 ปี ใน "Shikinen Sengu" 

ครั้งล่าสุด เมื่อปี 2013 เป็นครั้งแรกตั้งแต่ยุคคามาคุระที่ 

ศาลเจ้า สามารถใช้ไม้ฮิโนกิบางส่วนประมาณ 20% ของ 

ปริมาณทั้งหมดจากป่าของศาลเจ้าเอง 20%ใน 100 ปี! 

”…I believe that there are places already so strongly 

predetermined or pre-structured that very subordinated, 

well-suited interventions, which only accentuate 

the place in a small way, are more appropriate 

than loud statements.” Their approach was not 

an attempt to build up "a new and independent 

centrality" but rather how to interpret materials, 

surroundings, and context, and then set a proper 

distance from them, a difference that gradually 

emerged when looking closer or when observed with 

a longer period. Here, “time is part of a working tool”. 

Wood is easy to work with. It can bleach, mimic, and 

connect with places or references. Through all these 

accessibilities, wood creates differences. Whether 

this quality is called transparency or immateriality, 

in either case, wood was a central material in experimentation. 

It is a process of abstraction thanks to the 

plural dimensions of references. 

5. Longevity 

The culture of the Shikinen Zotai or periodic rebuilding, 

whether total rebuild or partial rebuild of specific 

elements, used to be practiced in a number of 

shrines in Japan. Today, the number has decreased, 

some ironically, stop this tradition due to the “preservation” 

after being registered as cultural heritage. 

One of the remaining practices is the one of the Ise 

Jingu, or the Shikinen Sengu, which has been carried 

out approximately. every 20 years for over 1300 years. 

It is a famous exemplar of longevity that does not 

center around durability. A great example of how 

to see architecture not as an individual entity but 

a collective phenomenon with its own territory and 

process. The 20-year interval here doesn’t mean 

a 20-year gap but 20 years of preparation and 

involvement. A continued practice of skilled workers 

involving constant rituals and festivals. However, the 

need for more than 10,000 large, high-quality Japanese 

cypresses of hinoki every 20 years requires a 

much more precise and longer cycle. From around 

the 11th century, the depletion of high-quality hinoki 

became clear. The phenomenon of not cultivating 

resources, but continuously consuming by changing 

the logging location continued for a long time. In 

1923, a 200-year plan of forest management, an 

initiative to ensure a sustainable supply of Hinoki 

from the shrine-owned forests was first announced. 

About 100 years later, during the latest Shikinen 

Sengu in 2013, for the first time since the Kamakura 

period, a portion of Hinoki, just over 20% of the total 

needed, could be supplied from the shrine-owned 

forests. Barely 20% in 100 years!

58 

theme 

11 

หลังจากที่ไม้ถูกตัดและ 

เคลื่อนออกจากภูเขา จะ 

ถูกลำาเลียง เคลื่อนย้ายทาง 

เรือ และทางบก เป็นการ 

นำาเอาความเป็นเทศกาล 

มาช่วยเปิดกระบวนการ 

ทำาให้ผู้คนจำานวนมากใน 

พื้นที่ที่เกี่ยวข้อง สามารถ 

เข้ามามีส่วนร่วม สร้าง 

ความผูกพันและความ 

คุ้นชิน

WOOD IS GOOD 

59 

11 

Image credit: ©Jingushicho

60 

theme 

12 

Misoma Hajime Sai 

( 御杣始祭 ) หรือพิธี 

เปิดภูเขา Misoma เป็นพิธี 

แรกๆ ในพิธีจำานวนมาก 

ที่เกิดขึ้นในระยะเวลากว่า 

แปดปีของการ”ก่อสร้าง” 

เป็นการแสดงความเคารพ 

ต่อป่า และต้นไม้ ไม้ที่ทำา 

หน้าที่เป็นเสาที่ใหญ่ที่สุด 

ของโถงหลักของศาล เมื่อ 

ถึงเวลา Shikinen Sengu 

หลังจากถูก “รื้อ” แล้ว จะ 

ถูกปรับเปลี่ยนและใช้ต่อ 

อีก 20 ปี ในฐานะ ประตู 

Torii ที่ทางเข้าของศาล 

และหลังจากนั้นอีก 20 ปี 

จะถูก ย้ายไปทำาหน้าที่ 

เป็นประตู Torii ในเมือง 

Kameyama และ Kuwana 

ซึ่งเป็นทางเข้าของ Ise 

ในอดีต 

“Wood offers time to nurture commitment, a period to confirm 

the trust and care of the people. It presents options-depending on 

the will of those involved, care and commitment can be added 

to maintain or to release it back into the wild.” 

Image credit: ©Jingushicho 

12 

1 Warren, W. (2007). Jim Thompson: The House on The Klong (pp27). 

2 Ishiyama, O. (1982). Barracks Jodo (pp23). 

3 Grahame, A., Wilkhu, T. (2017). Walter Ways and Segal Close: The Architect Walter Segal and London’s Self-Build Communities. 

4 Vrachliotis, G., Kleinmanns, J., et al. (2017). Frei Otto: Thinking by Modeling. 

5 Frank Gehry Interviewed by Obrist, H. U. (2016). Lives of the Artists, Lives of the Architects (pp158). 

6 Frank Gehry Interview from Friedman, M. (2009) 

7 El Croquis Herzog de Meuron 1981-2000 (pp80). 

8 Herzog, J. (1988). The Hidden Geometry of Nature (in Herzog & De Meuron 1978-1988: The Complete Works Volume1 (1997), pp209). 

9 Herzog, J. (Interviewee), & Zaera, A. (Interviewer). Continuities (in El Croquis: Herzog & De Meuron, 1981-2000, pp 22). 

10 Unno, S. (2022). Mori to Ki to Kenchiku no Nihonshi (pp. 199-209).

สิ่งสำาคัญอีกอย่างที่ควรคำานึงคือความจริงที่ว่า นี่คือระบบ 

ของศาลเจ้าที่ทั้งศักดิ์และสิทธิ์สูงที่สุดในประเทศญี่ปุ่น ว่า 

กันว่า "Shikinen Sengu" ครั้งล่าสุด ใช้งบประมาณกว่า 

55 พันล้านเยน มากกว่าครึ่งมาจากค่าไหว้เจ้าที่เก็บจาก 

ศาล 80,000 กว่าแห่งทั่วประเทศญี่ปุ่น ที่เหลือมาจากการ 

บริจาคโดยตรงจากกลุ่มธุรกิจและการเมือง มันไม่ใช่แค่ 

เรื่องของวงจรของคน วัสดุ และเทคโนโลยี แต่รวมไปถึง 

กลยุทธ์ในการรณรงค์และการหาทุน การขยายอิทธิพลผ่าน 

กิจกรรมทางวัฒนธรรม 

พัฒนาการทางเทคโนโลยี ทำาให้ไม้ กลายเป็นสื่ออเนกประสงค์ 

ปัจจุบันเราสามารถสร้างชิ้นส่วน ไม้ขนาดใหญ่ได้ ด้วยวัตถุดิบ 

ที่เล็กและเกรดต่ำาลง ทำาให้สามารถใช้ประโยชน์จากไม้ที่มี 

วงจรชีวิตสั้นลง นอกจากนั้นมันยังทำาให้เราตระหนักได้ว่า 

ไม่มีวัสดุ หรือระบบวิเศษที่สามารถอยู่อย่างยั่งยืนได้ด้วย 

ตัวของมันเอง ระบบและกลยุทธ์ที่ดีเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ แต่ 

คงไม่พอเพียง ประเด็นอาจจะอยู่ที่ศิลปะของการสร้างความมี 

ส่วนร่วม และเหนือสิ่งอื่นได้การสร้างสิ่งที่คนรัก และใส่ใจจริง 

ความยืนยาวของสถาปัตยกรรมไม้ แสดงถึงปริมาณของ 

ความใส่ใจและทรัพยากรที่ถูกมอบให้ตลอดช่วงอายุ ลอง 

นึกถึงพื้นที่เมืองเก่าของเกียวโต สิ่งที่เราเห็นไม่ใช่แค่กลุ่ม 

อาคารไม้ แต่มันคือความเอาใจใส่และความต่อเนื่องของ 

วัฒนธรรม การที่เราแทบไม่เห็นไม้ในพื้นที่ทางประวัติศาสตร์ 

ในอยุธยา ไม่ได้หมายถึงไฟสงครามเพียงอย่างเดียว แต่ 

หมายถึง ความขาดช่วงของวัฒนธรรม ข่าวการทุบอาคาร 

คอนกรีตจำานวนมาก น่าจะสร้างความกระจ่างแล้ว ว่าความ 

คงทนไม่ได้หมายถึงความยั่งยืน ความไม่คงทนและคุณสมบัติ 

ที่ย่อยสลายได้ของไม้ อาจกลายเป็นข้อดีได้ ไม้ ให้เวลาใน 

การยืนยันความใส่ใจ และให้โอกาสในการปลูกฝัง เป็นการ 

เปิดตัวเลือกที่จะดูแลเอาใจใส่เพื่อรักษาให้ยืนยาว หรือเลือก 

ที่จะปล่อยเค้ากลับไป 

เมื่อพาไม้ออกจากธรรมชาติ ความอ่อนธรรมชาติของ 

ไม้ ทำาให้มันต้องการการดูแลที่ต่อเนื่องจากมนุษย์ ไม่ 

ว่าจะตั้งใจหรือไม่ ไม้นำาความธรรมดา เข้ามาในงาน 

สถาปัตยกรรม บางครั้งพร้อมกับความลำาบากที่ต้อง 

ดูแล บางครั้งในฐานะคู่ตรงข้ามของความสูงส่ง ที่เคย 

ผลัก (ทั้งร่างกาย และความเข้าใจของ) มนุษย์ออกจาก 

สถาปัตยกรรม ไม้เปิดเผยสิ่งที่เคยถูกจัดการในกล่องดำา 

เปิดโอกาสในการวางความสัมพันธ์ที่จับต้องได้ ระหว่าง 

ธรรมชาติ คน เทคโนโลยี เวลา และวงจร ไม้ช่วยตอบ 

ว่าทำาไมเรากำาลังเขียนเรื่องวัสดุอยู่ในวันนี้ การทำางาน 

กับคุณสมบัติของระบบ มาพร้อมกับประเด็นของความ 

ธรรมดาที่ว่านี้ 

WOOD IS ... 

It is essential to recognize that these are systems 

of the most sacred, the top of the top. The latest 

Shikinen Sengu is estimated to cost around 55 

billion JPY. More than half come from the first 

offering fees collected from over 80,000 shrines 

nationwide. The remaining comes from direct donations 

from the political and business sectors. In other 

words, it’s not only about achieving circularity that 

incorporates human, material and technology, but 

it also involves campaigns through cultural events, 

and a strategic fundraising system- a perfect fanbased 

process economy! 

Technological advancement has transformed wood 

into a more versatile medium. Today large-scale 

wooden components in contemporary architecture 

can be made from smaller or lower grades of wood, 

thus shortening the cultivation process. Still, the story 

of Ise reminds us how there’s no magic material or 

system that can be sustained without effort. A strategic 

system is necessary but not enough. Rather, 

it’s about the art of engaging people and, above all, 

creating something they genuinely care about. 

The longevity of wooden constructions directly 

means the volumes of care and commitment they 

have received over the years. Think of those wooden 

temples and houses in Kyoto, it’s not just the 

building, but the continuity of the building culture 

and unwavering commitment behind it. The fact that 

the wooden part of the historical sites of Ayutthaya 

has barely survived, not only indicates the impact of 

fires and wars but also the discontinuity of culture. 

The news of demolishing modern concrete buildings 

reminds us that durability doesn't necessarily equate 

to sustainability. The decaying nature of wood can 

be seen as an advantage today. Wood offers time 

to nurture commitment, a period to confirm the trust 

and care of the people. Depending on the will of 

those involved, care and commitment can be added 

to maintain or to release it back into the wild. 

With softness originating from nature, once brought 

out, wood requires regular maintenance by human 

hands. Whether intentional or not, it introduces the 

idea of ordinariness to architecture, sometimes with a 

certain burdensomeness for care, sometimes against 

the idea of nobility which keeps people at a distance 

(from understanding and bodily experience). It uncovers 

what has, until recently, been blindly handled 

behind—a tangible plot between nature, humans, 

technology, time, and cycles in a single project. 

Here, wood offers why we write on material today. 

We pose the properties of the system in a project, the 

world in which the "ordinariness" is also a concern. 

61 

ภรพัสุ ศิริคุรุรัตน์ 

ผู้ร่วมก่อตั้งสำนักงาน 

bsides และอาจารย์ประจำ 

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 

ภรพัสุเคยทำงานในฐานะ 

นักวิชาการวัฒนธรรม 

และสถาปนิก ที่สำนักงาน 

ศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย 

กระทรวงวัฒนธรรม ในปี 

2021 ภรพัสุได้รับปริญญา 

เอกด้านสถาปั ตยกรรม 

จากมหาวิทยาลัยโตเกียว 

ทาคุมิ ไซโต 

ก่อตั้ง bsides สำนักงาน 

ออกแบบสถาปั ตยกรรม 

ที่กรุงเทพในปี 2012 หลัง 

จากจบการศึกษาระดับ 

ปริญญาโท ด้านสถาปั ตย- 

กรรมจากมหาวิทยาลัย 

โตเกียว ทาคุมิมีประสบ- 

การณ์การทำงานในฝ่าย 

ออกแบบ บริษัท Thai 

Takenaka International 

Pornpas 

Siricururatana 

is a co-founder of 

bsides and a lecturer 

at Department of Architecture, 

Kasetsart 

University. She used 

to serve as a cultural 

officer and in-house 

architect at the Office 

of Contemporary Art 

and Culture, Ministry 

of Culture. Recently she 

received a doctorate 

degree from her alma 

mater, the University 

of Tokyo. 

Takumi Saito 

founded bsides, an 

architectural practice 

based in Bangkok in 

2012 with Pornpas 

Siricururatana. He 

graduated a master's 

degree in architecture 

from the University of 

Tokyo in 2012, and has 

experience working in 

the design department 

of Thai Takenaka International 

Ltd.

62 


Learning 

by 

Doing 

1 

Yangnar Studio designed a two-story wooden structure known as “Baan 

Tita” in San Kamphang, Chiang Mai, with a profound appreciation for the 

local woodworking wisdom and techniques of skilled local builders. 

Text: Kullaphut Seneevong Na Ayudhaya 

Photo Courtesy of: Yangnar Studio and Rungkit Charoenwat except as noted

2 

01 

ภาพมุมสูงของบ้านทิตา 

02 

ช่องเปิดที่ส่วนครัว 

ถูกออกแบบให้เป็นช่อง 

สำาหรับนำาผักจากแปลงปลูก 

รวมถึงวัตถุดิบอื่นๆ เข้า 

มายังพื้นที่ส่วนเตรียมครัว

64 


ท่ามกลางพื้นที่ราบลุ่มที่อุดมสมบูรณ์โอบล้อม 

ไปด้วยแนวทิวเขา ของตำาบลห้วยทราย อำาเภอ 

สันกำาแพง จังหวัดเชียงใหม่ เรือนไม้หลังหนึ่ง 

ถูกปลูกขึ้นร่วมกับภูมิทัศน์ของสวนกล้วยและ 

พืชผักสวนครัว อาคารไม้ขนาดสองชั้นหลังนี้ 

ถูกสร้างขึ้นด้วยความเคารพต่อภูมิปัญญาการใช้ 

ไม้ผ่านการเรียนรู้จากช่างท้องถิ่นสถาปัตยกรรม 

ที่ให้ความสำาคัญต่อการทดลองถึงความเป็นไป 

ได้ใหม่จากแรงบันดาลใจของงานสถาปัตยกรรม 

พื้นถิ่นมาสู่การออกแบบร่วมสมัย เรือนไม้หลัง 

นี้คือ “บ้านทิตา” ผลงานของ คุณเท่ง-เดโชพล 

รัตนสัจธรรม สถาปนิกจากยางนาสตูดิโอ 

“โครงการนี้เหมือนโครงการทดลองที่เรานำาเอา 

ทักษะและความรู้เชิงช่างที่ได้สั่งสมมาจากการ 

ทำางานไม้ตลอดระยะเวลาการทำางานออกแบบ 

สถาปัตยกรรมมาประกอบรวมกันขึ้นเป็นผลงาน 

ชิ้นนี้” คุณเดโชพล กล่าวถึงภาพรวมของโครง- 

การบ้านทิตา โดยวัตถุประสงค์แรกที่ทำ าให้เกิด 

การก่อสร้างบ้านเกิดขึ้นมาจากความต้องการของ 

คนในครอบครัว ที่ต้องการบ้านพักอาศัยรวมกับ 

พื้นที่ทำางานออกแบบ ทำากิจกรรม Workshop 

และผลลัพธ์ที่ได้มาคือการออกแบบเรือนไม้ที่ 

ผสมผสานภูมิปัญญาการออกแบบพื้นที่ใช้สอย 

จากสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น ประกอบรวมเข้ากับ 

เทคนิคการก่อสร้างเชิงช่างจากช่างไม้ท้องถิ่น 

ในมิติทางสถาปัตยกรรมของบ้านทิตา ผู้ออกแบบ 

ให้ความสำาคัญกับการเชื่อมต่อเชิงพื้นที่โดย 

ใช้ภูมิปัญญาการจัดสรรพื้นที่ใช้สอยในงาน 

สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นตามบริบทพื้นที่ตั้ง กล่าวคือ 

ออกแบบให้เป็นเรือนไม้ยกพื้นสูงผังพื้นรูปตัว L 

และให้ความสำาคัญกับพื้นที่ ชานแดดและชานร่ม 

โดยพื้นที่ชานแดดคือพื้นที่ทางเข้าบ้านบริเวณ 

ทิศเหนือ ออกแบบไว้เป็นพื้นที่อเนกประสงค์ 

สำาหรับการทำางาน หรือการทำา Workshop งานไม้ 

ของยางนา สตูดิโอติดกับพื้นที่รับประทานอาหาร 

เมื่อเดินขึ้นบันไดจะเข้าสู่พื้นที่ชานร่ม หรือเติ๋น 

ในภาษาเหนือ พื้นชานไม้ตีเว้นร่องเพื่อช่วยให้ 

ฝุ่นละอองที่ติดมากับขาตกลงไปด้านล่างตาม 

ภูมิปัญญาท้องถิ่น พื้นที่ชานที่เชื่อมโยงพื้นที่ 

ชั้นล่างเข้ากับส่วนชั้นบนนี้ติดตั้งประตูเฟี้ยม 

เพื่อสร้างความยืดหยุ่นของการอยู่อาศัย สร้าง 

คุณลักษณะกึ่งเปิดโล่ง เชื่อมโยงการเชื่อมต่อ 

ทางสายตา รวมถึงทำาให้เกิดการถ่ายเทอากาศ 

เพื่อสร้างสภาวะน่าสบายขึ้นภายในพื้นที่ใช้สอย 

ของเรือน 

ถัดเข้ามาเป็นพื้นที่ครัวของบ้านอยู่ฝั่งทิศตะวัน- 

ออก สามารถเข้าได้สองฝั่ง จากทางฝั่งทิศใต้ 

ทางด้านหลังบ้าน ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ผู้ออกแบบ 

ปลูกสวนกล้วยเอาไว้ ทางขึ้นบ้านส่วนนี้มีพื้นที่ 

ล้างเท้าไว้ก่อนขึ้นบันได และเข้าได้จากส่วนชาน 

ร่มที่เชื่อมกับพื้นที่อเนกประสงค์ด้านหน้าของ 

บ้าน พื้นของครัวในส่วนครัวไฟ และส่วนซักล้าง 

ปูพื้นไม้กระดานแบบตีเว้นร่องเช่นเดียวกับส่วน 

พื้นชานร่ม ขณะที่พื้นที่ส่วนเตรียมครัวที่เชื่อม 

ต่อกับส่วนห้องนั่งเล่นปูไม้กระดานแบบชิดเพื่อ 

ให้สอดคล้องกับการใช้สอย บริเวณพื้นที่ส่วน 

ครัวผู้ออกแบบได้ออกแบบช่องเปิดในระดับที่ 

หลากหลาย ทั้งหน้าต่างบริเวณส่วนเตรียมครัว 

และซักล้าง รวมไปถึงหน้าต่างในระดับเดียวกับ 

พื้นครัว ซึ่งหน้าต่างนี้ถูกใช้เป็นช่องเปิดสำ าหรับ 

การหยิบจับส่งวัตถุดิบในการทำาครัว เช่น ผักที่ 

เด็ดมาจากเรือกสวนด้านข้าง โดยไม่จำาเป็นต้อง 

เสียเวลาเดินผ่านตัวบ้านเข้ามาในครัว ในส่วน 

ของผนังถูกออกแบบให้เป็นฝาไหลไม้ ที่สร้าง 

คุณลักษณะของการใช้สอยได้สองแบบ ในระหว่าง 

การทำาครัว ฝาไหลเปิดจะช่วยเอื้อให้เกิดการ 

ระบายอากาศ ในช่วงฤดูหนาวหรือในโมงยามที่ 

ต้องการความเป็นส่วนตัวผู้ใช้สอยสามารถเลื่อน 

ปิดกลายเป็นผนังทึบได้ เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่น 

ที่ปรากฏในงานสถาปัตยกรรมพื้นถิ่น ช่องเปิด 

และรูปแบบของฝาไหลของผนังเหล่านี้เกิดขึ้น 

จากการทดลองสร้างความเป็นไปได้ของการ 

เชื่อมต่อระหว่างพื้นที่จากการใช้สอยจริงของ 

ผู้ใช้อาคาร 

ทางฟากทิศตะวันตกเป็นพื้นที่ของครอบครัวที่ 

ยกระดับขึ้นมาจากส่วนนั่งเล่น ก่อนที่จะมีบันได 

ยกระดับไปสู่ส่วนพื้นที่ทำ างาน และห้องนอนรวม 

ถึงห้องน้ำา โดยผู้ออกแบบใช้พื้นที่เชื่อมต่อของ 

ห้องนอน และห้องน้ำาเป็นส่วนพื้นที่ทำางาน 

วางโต๊ะทำางานประชิดกับแนวผนังเปิดหน้าต่าง 

รับวิวทางฝั่งทิศตะวันตก เป็นพื้นที่ที่ผู้ออกแบบ 

จัดภูมิทัศน์ของพื้นที่ปลูกผักสวนครัว และพืช 

หมุนเวียนเอาไว้ ทำาให้มองเห็นทัศนียภาพของ 

ภูมิประเทศรอบข้างได้ไกลเพิ่มแรงบันดาลใจ 

ขณะใช้พื้นที่ทำางาน ส่วนของห้องนอนมีจำานวน 

สองห้องถูกแบ่งออกในแนวแกนทิศเหนือและ 

ทิศใต้ ออกแบบเป็นผนังแป้นเกล็ด ห้องน้ำ าอยู่ 

มุมอาคารฝั่งทิศใต้ 

ในส่วนของวัสดุของโครงการ ผู้ออกแบบใช้การ 

สะสมรวบรวมไม้เก่าสำาหรับโครงสร้างในส่วน 

ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเสา คาน ตง หรือโครงสร้าง 

หลังคา โดยในขั้นตอนการก่อสร้างใช้ทีมงาน 

ของยางนาสตูดิโอ ซึ่งมีทั้งสถาปนิก ช่างท้องถิ่น 

รวมทั้งหมด 20 คน ลงแขกกันประกอบโครง- 

สร้างหลักของบ้าน ตั้งแต่วางเสาลงบนตอม่อปูน 

จนถึงการเข้าสลักโครงสร้างหลังคา แล้วเสร็จ 

ภายใน 1 วัน ก่อนจะค่อยๆ ทำาในส่วนอื่นของ 

สถาปัตยกรรมในเวลาต่อมา ในส่วนของวัสดุมุง 

ผู้ออกแบบเลือกใช้แป้นเกล็ดไม้เก่าจากร้าน 

รับขายไม้เก่า เมื่อพิจารณาถึงการเลือกใช้วัสดุ 

และการออกแบบภูมิทัศน์โดยรอบ จะพบว่า 

ผู้ออกแบบคำานึงถึงความสำาคัญของการออกแบบ 

ที่คำานึงถึงวงจรชีวิต (Life Cycle) ของวัสดุก่อ- 

สร้างไม้ในงานออกแบบ เพื่อให้โครงการบรรลุ 

ประโยชน์สูงสุดในการสร้างสถาปัตยกรรม 

ที่สอดคล้องกับความยั่งยืนให้มากที่สุด ผ่าน 

ภูมิปัญญาที่ได้สะสมรวบรวมเอาไว้ 

เมื่อกล่าวถึงมิติของการใช้งานไม้ในการออกแบบ 

สถาปัตยกรรม ผลงานบ้านทิตาได้สนทนาถึง 

ความสำาคัญขององค์ความรู้เชิงช่าง ของช่างไม้ 

ท้องถิ่น ผ่านการแสดงออกจากการสนทนา 

ของไม้ต่อผู้ใช้สอยสถาปัตยกรรม บทสนทนา 

ที่อนุญาตให้ไม้สามารถสื่อสารตัวของมันเองได้ 

“ในบางครั้งการแปรรูปไม้ในปัจจุบันที่อาศัย 

เทคโนโลยีขั้นสูง ทำาให้เกิดความเนี้ยบขึ้นกับ 

งานไม้ แต่ในทางกลับกันมันอาจทำาให้ไม้ขาด 

มนต์สเน่ห์ เพราะสเน่ห์ของไม้คือความเป็นไม้ 

ความเป็นธรรมชาติในตัวมันเอง การแปรรูปไม้ 

ด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น จากช่างท้องถิ่น ผ่านการ 

ถากไม้ การไสไม้ มันเป็นการด้น (improvise) 

ไม้ที่เป็นสเน่ห์” คุณเดโชพลกล่าวเสริมถึงการ 

ให้ความสำาคัญต่อการแปรรูปไม้ผ่านภูมิปัญญา 

ท้องถิ่นที่ปรากฏอยู่ในโครงการบ้านทิตา และ 

รวมถึงโครงการอื่นๆ ของยางนาสตูดิโอ 

การอนุญาตให้ไม้ได้แสดงความเป็นธรรมชาติ 

ปรากฏผ่านพื้นผิว การเข้าไม้ การบากเจาะ ฯลฯ 

เป็นคุณสมบัติที่เกิดขึ้นจากการสั่งสมองค์ความรู้ 

ที่ยางนาสตูดิโอทดลองการใช้ไม้มาโดยตลอด 

และโครงการบ้านทิตา เป็นหนึ่งในความพยายาม 

สร้างความสมดุลระหว่างการสร้างสุนทรียศาสตร์ 

ทางสถาปัตยกรรมของงานไม้ กับแนวทางการ 

ออกแบบสถาปัตยกรรมที่ยั่งยืนท่ามกลางทาง 

เลือกในการใช้วัสดุก่อสร้างในงานสถาปัตยกรรม 

ที่ทวีความหลากหลายให้แก่นักออกแบบได้ 

เลือกใช้

LEARNING BY DOING 

65 

03 

มุมมองทางทิศตะวันตก 

ของบ้านที่ติดกับแปลงผัก 

สวนครัว และเป็นบริเวณ 

พื้นที่ทำางานและส่วน 

พักผ่อนของบ้าน 

04 

ภาพตัดยาวของบ้านทิตา 

แสดงให้เห็นความเชื่อมต่อ 

ของพื้นที่ระหว่างพื้นที่ 

ชั้นล่างกับพื้นที่ชั้นบน 

และความสัมพันธ์ของ 

พื้นที่ชานแดดและชานร่ม 

ด้านใน 

3 

4 

SECTION A 

1. PANTRY 

2. LIVING AREA 

3. FAMILY AREA 

4. WORKSHOP AREA

66 

5


67 

6 

05 

พื้นที่ชานร่มหรือ “เติ๋น” 

ที่ถูกออกแบบระดับ 

ความสูงให้สัมพันธ์กับ 

การเชื่อมต่อเชิงสายตา 

และการเข้าถึงระหว่าง 

ชานแดดชั้นล่างและส่วน 

รับแขกชั้นบน โดยพื้น 

ในส่วนนี้เป็นไม้ตีเว้นร่อง 

เพื่อกำาจัดฝุ่นที่ติดมา 

กับเท้าเวลาเข้าบ้าน 

06 

พื้นที่รับแขกชั้นบน 

ออกแบบให้ยืดหยุ่น 

ด้วยประตูบานเฟี้ยม 

ที่สามารถเปิดเป็นพื้นที่ 

กึ่งเปิดโล่งได้ 

In the lush flat terrain of Houy Sai sub-district, San 

Kamphang district, Chiang Mai province, Thailand, 

there is a wooden house built within the surrounding 

landscape of a home-grown garden with banana 

trees and various edible plants. Dechophon Rattanasatchatham, 

an architect from Yangnar Studio, 

designed a two-story wooden structure known as 

“Baan Tita” with a deep appreciation for the local 

woodworking wisdom and techniques of skilled local 

builders. The architecture of “Baan Tita” highlights 

the significance of experimenting and exploring new 

possibilities in vernacular architecture for the design 

of a contemporary architectural creation. 

“This project is pretty much an experiment where 

I was able to incorporate the artisanal woodworking 

skills and knowledge I have acquired throughout 

my career in architectural practice into the design 

of the house,” Dechophon said in regards to the 

main concept behind Baan Tita’s architecture. The 

fundamental motivation for the creation of this 

house derives from the members of the family who 

own it and their desire for a home that combines 

living spaces with other functional areas meant to 

accommodate design-related activities as well as 

workshops. Such requirements gave birth to the 

wooden residential building, which incorporates the 

design of living spaces based on components and 

characteristics of vernacular architecture as well 

as the construction techniques and skills of local 

craftsmen and builders. 

From an architectural standpoint, the architect 

focuses on facilitating a spatial connection that 

employs local knowledge to create usable spaces 

that draw inspiration from the spatial allocation 

and characteristics of vernacular architecture. To 

further explain, the design is realized as a stilt house 

with an elevated floor, created with an L-shaped 

layout that includes outside and shaded decks as 

a key element. The outdoor deck is the entryway to 

the property, located to the north, and is built as a 

multi-functional space that houses Yangnar Studio’s 

workstation and workshop area, as well as the dining 

area. Walking up the steps leads to the shaded 

deck known as ‘Tern’ in northern Thai. The floor is 

made of wooden planks with grooves that allow 

dust and debris from the inhabitants’ feet and legs 

to fall through the cavities, a feature common in 

Thai vernacular residential architecture. The deck 

connects the ground floor space to the higher level 

via a set of folding partitions, allowing for a more 

flexible living space with the semi-outdoor feature 

that provides both a visual connection and natural 

ventilation, ultimately bringing thermal comfort to 

the overall living space.

68 


7 

GROUND FLOOR PLAN 

1. SHOES CORNER 

2. DINNING AREA 

3. WORKSHOP AREA 


5. WASHING AREA 

6. BATHROOM 

07 

ผังพื้นชั้นล่าง แสดง 

พื้นที่ความสัมพันธ์กับ 

การออกแบบภูมิทัศน์ 

โดยรอบแวดล้อมด้วย 

แปลงผักสวนครัว 

08 

ผังพื้นชั้นบน แสดงความ 

สัมพันธ์ระหว่างชานและ 

ส่วนพักอาศัยภายใน 

8 

1st FLOOR PLAN 

1. BALCONY 


3. PANTRY 

4. KITCHEN 

5. WASHING AREA 

6. FAMILY AREA 

7. BEDROOM 

8. WORKING AREA 

9. BATHROOM


69 

09 

พื้นที่ชานร่มและ 

ส่วนรับแขกของบ้าน 

ถูกออกแบบแนวผนัง 

ฝาไหลเพื่อเอื้อให้เกิด 

การถ่ายเทอากาศ 

The kitchen is located farther inside and towards 

the east side of the residence, and it can be entered 

from the south side and back of the house, where 

the banana trees are growing. Before walking up the 

steps to the higher floor and the main living area, 

residents and visitors can wash their feet at the 

foot of the staircase, where a small brick tub filled 

with water is provided. The room is also accessible 

from the shaded deck, which connects to the multifunctional 

ground at the front of the house. 

The hot kitchen and washing area’s floors are built 

of wooden planks with grooves in between, similar 

to the floor of the shaded deck. The floor of the 

pantry next to the family room, however, has no 

grooves between the planks since the space’s functions 

do not require such a feature. The kitchen also 

has a number of openings at various locations and 

levels, such as the pantry and washing areas, as 

well as windows that are built on the same level as 

the floor. The window allows inhabitants to place 

the freshly harvested home-grown vegetables and 

fruits directly in the pantry area without having 

to stroll through other living spaces of the house. 

The walls are made of sliding panels that serve two 

purposes. The panels can be left open when all 

the cooking takes place to enhance ventilation or 

slid and closed during the winter or when privacy 

is required, another component inspired by the 

local wisdom in Thai vernacular architecture. The 

apertures and sliding panels are genuine usergenerated 

functions that resulted from the architect’s 

experimentation with different possibilities 

to create efficient spatial connections. 

Old wood is used for the house’s columns, beams, trusses, and 

structural components of the roof. The building crew consisted 

of twenty Yangnar Studio staff members, including the architect 

and builders, who all worked together to construct the house’s 

essential elements. 

9

10

10 

พื้นที่ส่วนเตรียมครัว 

และส่วนครัวไฟของบ้าน 

ถูกออกแบบให้มีการ 

ระบายอากาศถ่ายเทที่ 

พอเหมาะด้วยภูมิปัญญา 

การใช้ผนังฝาไหที่ปรากฏ 

ในงานสถาปัตยกรรม 

พื้นถิ่นของภูมิภาค

72 


11 

พื้นที่ส่วนซักล้างอยู่ติด 

กับพื้นที่ครัว ถูกออกแบบ 

ให้วางในตำาแหน่งของ 

ชานแดดฝั่งทิศใต้ของบ้าน 

11 

Located to the west is the family area, whose floor 

is elevated from the main living space. From here, 

another set of steps leads up to the working area, 

bedrooms, and bathroom. The architect transforms 

the transition space between the bathroom and the 

bedroom into a workspace. A fairly big table is 

placed next to the wall, facing a series of windows 

that open towards the west with a view of the 

beautiful outside surroundings of the edible garden 

that grows various vegetables on different parts of 

the plot all year round. As one sits at the table, 

looking out the windows at the scenic view of 

the mountain from a distance can be a source 

of delightful relaxation and inspiration. The two 

bedrooms are on the north-south axis, with the 

bathroom situated on the south side. The walls 

are constructed using a traditional architectural 

technique of stacked wooden planks known as 

‘pan gled.’


73 

Among the materials chosen for the project is 

old wood, used for the house’s columns, beams, 

trusses, and structural components of the roof. 

The building crew consisted of twenty Yangnar 

Studio staff members, including the architect 

and builders, who all worked together to construct 

the house’s essential elements, from setting the 

wooden columns into the concrete footing to 

assembling the timber parts of the roof structure. 

These processes took one day to complete 

before the rest of the house was erected in the 

following stages. The roofing material is made 

of wooden tiles bought from a local business 

that sells antique and recycled wooden building 

parts. Looking deeper into the architect’s choice 

of material and landscape architecture, there is 

an apparent effort and attention paid to the life 

cycle of the wooden materials used in the design 

in order to create the most sustainable work of 

architecture possible by devising all of the accumulated 

local wisdom and knowledge. 

12 

12 

รายละเอียดการเข้าไม้ 

บริเวณบันไดขึ้นบ้าน 

13 

พื้นที่ทำา Workshop งานไม้ 

ของบ้านบริเวณใต้ถุนบ้าน 

13

74 


14


75 

“One of the greatest attractions of wood is its unique nature. 

The local builders’ skills and wisdom in processing timbers 

into usable wooden components is what makes wood so 

charming because it adds all these improvisational details 

of how each piece of wood is cut and shaved,” 

Baan Tita presents an exploration of the use of 

wood in architectural design, serving as an interesting 

dialogue between the building techniques 

employed by local builders and their exceptional 

craftsmanship skills, as well as interactions between 

the material and users. It is a conversation that 

enables wood to truly express itself. “Advanced 

technology is sometimes utilized in the manufacturing 

and processing of wood, leading to products 

that exhibit enhanced precision and neatness. 

Nevertheless, on the flip side, these products lack 

a certain charm. One of the greatest attractions 

of wood is its unique nature, which sets it apart 

from other materials. The local builders’ skills and 

wisdom in processing timbers into usable wooden 

components is what makes wood so charming 

because it adds all these improvisational details 

of how each piece of wood is cut and shaved,” 

explained Dechopon about the emphasis that has 

15 

been put on the incorporation of local wisdom in 

the construction of Baan Tita and other projects by 

Yangnar Studio. 

The ability of wood to reveal its true nature through 

its surface, joinery, and traces of drilled and shaved 

textures is a result of Yangnar Studio’s continuous 

experimentation and growing understanding of how 

the material can be used in architecture. Baan Tita 

is an admirable and inspiring attempt by the studio 

to achieve a balance between the aesthetics of 

wooden architecture and a sustainable approach to 

architecture. This is particularly challenging given 

the wide range of building materials available today 

and the multitude of options that architects and 

designers have at their disposal. 

fb.com/YangNarStudio 


ภาพจากฝั่งทิศตะวันออก 

ของบ้าน บริเวณทางเข้า 

ด้านหน้าเป็นพื้นที่ทำา 

กิจกรรมกลางแจ้ง 

15 

บริเวณชานแดดที่เชื่อมต่อ 

พื้นที่ส่วนรับแขกชั้นบน 

เข้ากับส่วนห้องนอน 

และสัมพันธ์กับพื้นที่ 

ทำากิจกรรมชั้นล่าง 

กุลพัชร์ เสนีวงศ์ 

ณ อยุธยา 

ปั จจุบันเป็ นหัวหน้านัก 

วิจัยสำารวจภาคสนาม 

ให้กับ Maritime Asia 

Heritage Survey Thailand 

Project มหาวิทยา 

ลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ ่ น 

และนักศึกษาปริญญา 

เอกสาขาสถาปั ตยกรรม 

พื้นถิ ่น คณะ 

สถาปั ตยกรรมศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยศิลปากร 

สนใจศึกษามรดกทาง 

วัฒนธรรมและขณะนี้ 

กำาลังทำาวิจัยเกี่ยวกับ 

สภาพแวดล้อมสรรค์สร้าง 

ในพื้นที่ภูมิทัศน์วัฒนธรรม 

มลายู 

Kullaphut Seneevong 

Na Ayudhaya 

is a Field Team Leader 

of the Maritime Asia 

Heritage Survey Thailand 

Project, Kyoto 

University, Japan, and 

a vernacular architecture 

Ph.D. candidate 

at Silpakorn University. 

His research on 

the built environment 

of the Malay cultural 

landscape is being 

done out of a passion 

for cultural heritage. 

Project name: Baan Tita Company name: Yangnar studio Project location: San Kamphaeng, Chiang Mai, Thailand Building Type: Wood House Completion Year: 2021 Area: 

150 sq.m. Lead Architect: Dechophon Rattanasatchatham Interior design: Yangnar studio Construction Supervisor: Yuttana Yanawong Structure Engineer: Yangnar studio 

Builder Team: Yangnar studio builder team Documentary Photographer: Yuttana Yanawong Photographer credits: Rungkit Charoenwat Materialization: Used wood source in 

neighborhood area, Used wooden shingle roof sheet, Local handmade brick, Cement roof tiles

76 


Time 

Passages 

Rush Plean-suk has transformed three old rice barns into a collection 

of buildings, ‘Atelier VELA’, featuring exhibition spaces and recreational 

areas that reflect an entwined dialogue between architecture and its 

surroundings. 

Text: Surawit Boonjoo 

Photo Courtesy of Sumphat gallery and Philippe Moisan except as noted

01 

มุมมองบริเวณส่วนหลังคา 

ของอาคารหลอมข้าวฝั่งซ้าย 

1

่ 

่ 

้ 

78 


“ในแง่หนึ่งที่ผมชื่นชอบอาคารสถาปัตยกรรม 

ไม้ของไทยนั้น เนื่องจากอาคารไม้เหล่านี้ 

สามารถสะท้อนกลับไปถึงลักษณะวิถีชีวิตของ 

ชุมชนและผู้อยู่อาศัย หรือให้ไปไกลกว่านั้น 

ถึงเรื่องของรูปแบบสังคมที่ต้องย้ายถิ่นฐาน 

จึงส่งผลให้อาคารไม้มีขนาดเล็ก แต่สามารถ 

ต่อขยายและถอดประกอบพอให้ขนขึ้นเกวียน 

ได้ รวมกับลักษณะเสาสูงเนื่องจากเป็นพื้นที่ 

อุ้มน้ำา” 

อาคารยุ้งข้าวที่มีลักษณะเสาอยู่ด้านนอก ผนัง 

กลับเข้าไปอยู่ด้านใน รวมกับบรรยากาศหลัง 

การนำาข้าวมาเก็บในยุ้ง ที่มีผู้คนในชุมชนมาร่วม 

ตัวพูดคุย สังสรรค์ ร้องเพลง และรับประทาน 

อาหารร่วมกัน เป็นภาพความทรงจำาในอดีตที่ 

เกิดขึ้นรายล้อมพื้นที่บริเวณบ้านขณะอาศัยอยู 

กับครอบครัวของรัฐ เปลี่ยนสุข แห่ง Sumphat 

gallery ผู้ออกแบบดัดแปลงอาคารหลอมข้าว 

หรือยุ้งข้าวทางภาคเหนือ เป็นชุดอาคารและ 

พื้นที่จัดแสดงผลงานศิลปะและงานออกแบบ 

รวมถึงเป็นบริเวณพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจให้ 

ผู้ที่ผ่านไปผ่านมาได้นั่งพักดื่มด่ำากับธรรมชาติ 

เครื่องดื่มและขนมหวาน สัดส่วนของกลุ่มอาคาร 

บริเวณอาคารฝั่งซ้ายและขวาชั้นล่างเป็นพื้นที่ 

จัดแสดงผลงานและทำากิจกรรมต่างๆ ขณะที 

บริเวณด้านบนของอาคารซึ่งเป็นโครงสร้าง 

หลอมข้าวฝั่งซ้ายจะเป็นส่วนออฟฟิศและทาง 

ด้านฝั่งขวาจะเป็นสถานที่จัดแสดงผลงาน 

ออกแบบขนาดเล็ก ในขณะที่อาคารในตำาแหน่ง 

กลางขนาดเล็กได้ทำาหน้าที่เป็นอาคารพื้นที่ 

บริการ 

สำาหรับกลุ่มอาคารซึ่งสถาปนิกออกแบบขึ้นใหม่ 

ในชื่อ ‘Atelier VELA’ หรือ ‘สถานที่ทำางาน 

ที่อยู่ภายใต้ร่มเงา’ ที่ตั้งอยู่ ณ อำาเภอบ้านนา 

จังหวัดนครนายก นี้ไม่เพียงเป็นการนำาอาคาร 

ที่เคยใช้เป็นที่เก็บข้าวมาปรับเปลี่ยนขยับขยาย 

เพิ่มบริบททางพื้นที่ใหม่ พร้อมไปกับการพลิก 

เผยองค์ประกอบโครงสร้างเรือนไม้โบราณ 

หากแต่ยังแสดงบทสนทนาสอดประสานระหว่าง 

สถาปัตยกรรมกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ 

อันนับเป็นหัวใจหลักในการออกแบบแต่ต้น 

อาคารทั้งสามหลัง ซึ่งได้ถูกวางแปลนให้โอบรับ 

ล้อมรับกับต้นไม้หลักที่มีอยู่ในพื้นที่ก่อนการ 

ก่อสร้าง อย่างต้นจามจุรีขนาดใหญ่ที่ยืนต้น 

ตระหง่าน ณ บริเวณทางเข้า 

กลุ่มอาคารทั้งสามเรียงแนวเป็นตัวอักษร U 

สอดรับไปกับร่มเงาของต้นจามจุรี ตามแนว 

ทิศตะวันออก-ตะวันตก ส่งผลให้ทิศทางร่มเงา 

ของแสงที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่เปลี่ยนแปลงไป 

ตลอดทั้งวัน กล่าวคือด้วยผังของอาคารจะ 

ช่วยเสริมสร้างการรับรู้ถึงการเคลื่อนตัวของ 

เวลา ในที่นี้ก็คือร่มเงาตกกระทบอันแวดล้อม 

พื้นที่ ทั้งจากธรรมชาติ รวมถึงองค์ประกอบ 

ทางสถาปัตยกรรมส่วนต่างๆ ที่ไหวไปตาม 

การย้ายตำาแหน่งของดวงอาทิตย์ อันเข้ามา 

ตอกย้ำาถึงที่มาที่ไปของ ‘สถานที่ทำางานที่อยู่ 

ภายใต้ร่มเงา’ 

นอกจากนั้น รัฐ ยังเน้นย้ำาถึงอีกหนึ่งส่วนสำาคัญ 

ของการออกแบบอาคารและการใช้งานของ 

สถานที่แห่งนี้ นั่นคือความเรียบง่ายและสามารถ 

เข้าใจได้ง่าย โดยเมื่อไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เข้ามาเยี่ยม 

ชมแกลเลอรี หรือมาแวะเที่ยวชมธรรมชาติและ 

ทานอาหาร ก็จะสามารถรับรู้ถึงการจัดแบ่ง 

สัดส่วนและบทบาทหน้าที่ของอาคารแต่ละ 

หลังได้อย่างชัดเจน อีกทั้งเมื่อพวกเขาเหล่านี 

กลับไปก็จะยังสามารถจดจำาภาพเหล่านั้นไว้ได้ 

นี่อาจไม่ใช่เพียงการทำางานระหว่างความ 

เรียบง่ายทางการออกแบบอาคารไม้ หากแต่ 

เป็นการออกแบบที่คลุกเคล้าสิ่งดังกล่าวเข้า 

กับธรรมชาติโดยรอบไปพร้อมๆ กัน ซึ่งสร้าง 

ให้เกิดบรรยากาศ ความทรงจำา เรื่องราวที่ 

ช่วยโอบอุ้มและปลุกปั้นภาพความทรงจำาจาก 

องค์ประกอบต่างๆ โดยเฉพาะองค์ประกอบ 

ทางสถาปัตยกรรมเรือนไม้ที่หล่อหลอมไว้ด้วย 

ความทรงจำาและเรื่องราวอันมากมาย 

ยุ้งข้าวที่ประกอบก่อขึ้นเป็นกลุ่มอาคารทั้ง 

สามหลัง เป็นยุ้งข้าวหรือหลอมข้าวจากทาง 

ภาคเหนือของประเทศไทย โดยรัฐ ผู้ออกแบบ 

และเจ้าของโครงการได้สั่งซื้อผ่านช่องทาง 

ออนไลน์ในช่วงขณะของการแพร่ระบาดของ 

เชื้อโควิด-19 เขาเล่าต่อว่าหลอมข้าวแต่ละหลัง 

มีขนาดและรูปทรงแตกต่างกัน ซึ่งก็สัมพันธ์ 

ไปกับสถานะทางสังคมของผู้เป็นเจ้าของ โดย 

หลอมข้าวทั้งสามหลังมีลักษณะตั้งแต่เป็น 

อาคารขนาดเล็กที่มีไม้ไผ่สานขัดรอบอาคาร 

บริเวณด้านนอกที่แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตของ 

ชาวเหนือที่จะนำาอาหารเนื้อสัตว์และผักมาห้อย 

ตากแห้ง อาคารที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกเท่าตัว 

ที่มีลักษณะแผ่นผนังไม้ปิดทึบสื่อถึงการอยู่ 

อาศัยเป็นครอบครัวใหญ่ หรือแม้กระทั่งเรือน 

ขนาดใหญ่ขึ้น เป็นอาคารหน้าจั่ว มีตราประจำา 

ตระกูลซึ่งบอกเล่าถึงความมั่งคั่งมีอยู่มีกิน 

ของผู้สูงศักดิ์ ในส่วนนี้เองที่เป็นส่วนสำาคัญ 

อีกประการซึ่งผู้ออกแบบให้ความสนใจ 

นอกเหนือไปจากโครงสร้างการประกอบเข้า 

ไม้ที่มีรูปแบบเฉพาะอันน่าสนใจของหลอมข้าว 

ทางภาคเหนือ 

อาคารหลอมข้าวทั้งสามได้ค่อยๆ ถอดรื้อ 

โดยช่างไม้ผู้มีประสบการณ์ภายในพื้นที่อย่าง 

ประณีต อาคารถูกถอดออกนับตั้งแต่แผ่นไม้ 

จนถึงกระเบื้องมุ้งหลังคาที่เต็มไปด้วยร่อง 

รอยและคราบตะไคร่ ก่อนขนส่งเดินทางมา 

ก่อสร้างเป็นอาคารในบทบาทใหม่ อาคารหลัง 

ใหม่ได้ก่อสร้างบนรากฐานคอนกรีตเสริมเหล็ก 

ในรูปแบบการตั้งเข้าเสาแบบสลับไปมาเพื่อ 

รองรับแรงลมพายุ ในส่วนบริเวณพื้นเป็นการ 

เทปูนขัดหยาบ ผนังอิฐมอญก่อ นอกจากนั้น 

ในหลายส่วนของงานสถาปัตยกรรมยังมีการ 

ใช้โครงไม้ไผ่สานขัดอีกด้วย 

เนื่องด้วยอาคารโครงสร้างไม้โบราณแต่ละ 

หลังเมื่อรื้อถอนออกมาก็ประสบกับปัญหา 

ไม้แตกชำารุดในบางส่วน ส่งผลให้หน้าต่าง 

อะลูมิเนียมถูกนำามาใช้ทดแทนทั้งในส่วนที่ 

แตกหักหรือช่องลม เพื่อให้เกิดความสะดวก 

ในการรองรับการติดตั้งเครื่องปรับอากาศ 

อีกทั้งเสริมสร้างทัศนะที่ไม่ตัดขาดระหว่าง 

ห้องจัดแสดงผลงานกับพื้นที่ธรรมชาติโดยรอบ 

และในกรณีคล้ายกัน ซึ่งเกิดขึ้นกับการจัดการ 

กระเบื้องหลังคา เนื่องจากอายุการใช้งานที่ 

ยาวนานของกระเบื้อง ประกอบคุณสมบัติวัสดุ 

เป็นรูพรุนอุ้มน้ำา ทำาให้มีความเปราะ แตกง่าย 

ประกอบกับการนำามาจัดเรียงใหม่ ส่งผลให้ 

อาจเกิดการรั่วซึมของน้ำาในบางจุด ผู้ออกแบบ 

จึงจัดการเสริมแผ่นสังกะสี รองรับด้วยแผ่นไม้ 

อัดกันน้ำา และต่อดัวยชั้นไฟเบอร์อีกครั้งหนึ่ง 

เพื่อจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น 

เห็นได้ว่า การเลือกใช้วัสดุเก่าไม่ว่าจะเป็นแผ่น 

ผนังไม้หรือกระเบื้อง ก็จะตามมาด้วยข้อจำากัด 

ในการนำามาประกอบสร้างใหม่ให้สามารถคง 

ความดั้งเดิมไว้อย่างครบถ้วน โดยเฉพาะกับ 

ในกรณีนี้ที่ผู้รื้อถอนและผู้จัดการก่อสร้างใหม่ 

เป็นช่างคนละชุด อีกทั้งผู้ออกแบบก็ไม่สามารถ

เข้ามาจัดการควบคุมดูแลได้อย่างเต็มที่กระนั้น 

ก็ตามด้วยความพร่องไม่สมบูรณ์แบบ อย่าง 

ถูกฝาถูกตัวในการนำาอาคารไม้ที่ถูกรื้อมา 

ประกอบใหม่แห่งนี้ ก็ช่วยสร้างเสริมความ 

เป็นไปได้ใหม่ๆ อันหลากหลายให้นำาไปสู่การ 

จัดการรับมือได้อย่างน่าสนใจไปพร้อมกัน 

ผลสืบเนื่องจากการปรับเปลี่ยนรูปแบบโครง 

สร้างของอาคาร ไม่ตอกเสาลงลึกดังรูปแบบ 

อาคารเดิม ร่วมกับการกลับด้านรับไม้เสาของ 

อาคารเข้ากับฐานคอนกรีตที่สลับไป-มา ส่งผล 

ให้อาคารมีความสูงชะลูด จึงนำาไปสู่การบิด 

รูปแบบสถาปัตยกรรม ต่อโครงสร้างหลังคา 

เป็นชายคาเข้าไปช่วยค้ำา ซึ่งนอกจากจะช่วย 

TIME PASSAGES 

ค้ำาโครงสร้างของอาคารแล้ว ยังเพิ่มพื้นที่ 

บริเวณด้านล่างของอาคารให้สามารถได้ใช้งาน 

น่าสนใจว่าพื้นที่ที่เกิดขึ้นนี้ในมุมหนึ่งก็เข้ามา 

มีส่วนในการช่วยปรับมุมมอง รวมถึงเอื้อให้ 

สามารถใช้งานบริเวณพื้นที่ใต้หลอมข้าวหรือ 

ยุ่งข้าวได้อย่างเต็มที่ ซึ่งแต่เดิมมักจะเป็นที่วาง 

สิ่งของใช้ทั่วไป 

การปรับเปลี่ยนให้กลายเป็นพื้นที่ยกฐานสูงขึ้น 

ให้สามารถได้เข้ามาใช้งานเป็นห้องจัดแสดง 

ผลงานศิลปะและงานออกแบบ รวมถึงพื้นที่ 

ให้สามารถพักผ่อนหย่อนใจที่เปลี่ยนไปนี้ 

ชวนให้ฉุกคิดถึงรูปแบบพื้นที่ที่ประหนึ่งเป็น 

“ใต้ถุนบ้าน” ซึ่งนอกเหนือจากการจัดเก็บจัด 

79 

วาง ก็จะเป็นบริเวณที่ผู้คนใช้พักผ่อน พูดคุย 

และทำากิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน ด้วยมุมมอง 

นี้เองจะเห็นได้ว่าไม้แต่ละแผ่นของหลอมข้าว 

ที่ประกอบขึ้นเป็นอาคารแห่งใหม่ แม้จะ 

แปลงเปลี่ยนจากความดั้งเดิม แทรกเสริมด้วย 

โครงสร้างใหม่ จนท้ายที่สุดกลายเป็นสิ่งอื่น 

แต่สิ่งหนึ่งที่ทั้งสองอาคารยังคงไว้ไม่ต่างกัน 

คือ กลิ่นอายของความสัมพันธ์ระหว่างวิถีชีวิต 

ของผู้คนที่จะช่วยเข้ามาดำาเนินและขับเคลื่อน 

สถาปัตยกรรมแห่งนี้ให้รุ่มรวยไปด้วยเรื่องราว 

ชีวิต และความทรงจำาชุดใหม่ที่จะดำาเนินต่อไป 

อย่างไม่รู้จบ 

2 

02 

บรรยายกาศจากมุมมอง 

ทางเข้าแสดงให้เห็นบริบท 

แวดล้อมของที่ตั้งโครงการ

80 


3 

1ST FLOOR PLAN 

1. GALLERY 

2. CRAFT PRODUCT 

3. TEA BREAK 

4. PANTRY 

5. KITCHEN 

6. GUEST W.C. 

7. BATHROOM 

8. COURTYARD 

9. BBQ AREA 

4 

2ND FLOOR PLAN 

1.1 GALLERY OFFICE 

2.1 SMALL OBJECT DISPLAY 

3. STORAGE

TIME PASSAGES 

81 

The project itself is distinctive for being a revamp of old 

rice barns that removed unnecessary components to 

reveal the original timber structure and new spatial 

context, its design should be recognized for the way it 

represents an entwined dialogue between architecture 

and its surroundings. 

03 

ผังอาคารชั้นล่างของ 

โครงการ 

04 

ผังอาคารชั้นสองของ 

โครงการ 

“One thing I admire about Thai wooden architecture 

is how it reflects the characteristics and lifestyles 

of its users and dwellers. If we look even further and 

deeper into the social characteristics of nomadic 

communities, we can see how wooden buildings 

were designed to be small but expandable. They 

could be dismantled, reassembled, and transported 

using less advanced vehicles, such as an ox cart. 

Other components, such as tall poles, were derived 

from the need to elevate the built structure from 

flooded terrain during the rainy season.” 

Rush Plean-suk, the architect of Sumphat gallery, 

recalls his childhood memories of ‘Lhom Khao, or 

rice barns, commonly found in a northern part of 

Thailand, which included not only the architectural 

details of the columns, which were placed on the 

periphery with the walls built further inside, but also 

how it was a place where community members 

gathered to talk, socialize, sing, and share meals. 

Rush is the mastermind behind the transformation 

of three rice barns into a collection of buildings 

that is home to exhibition spaces and semi-public 

recreational areas that welcome everyone to step 

inside and enjoy the presence of nature as well 

as a wide range of dishes and drinks. The design 

divides the functional programs of the right and 

left wings of the building cluster into the ground 

floor, which houses the exhibition and activity 

spaces, and the upper floors, where the office 

space is located. The upper part of the structures 

was built with components from traditional rice 

barns in the northern region, while the exhibition 

showing smaller-scale works is placed on the 

right side of the premises, with the small building 

in the center housing the project’s service areas. 

The new building complex is named ‘Atelier VELA’ 

and is located in the Banna district of Thailand’s 

Nakhon Nayok province. While the project itself is 

distinctive for being a revamp of old rice barns that 

removed unnecessary components to reveal the 

original timber structure and new spatial context, its 

design should be recognized for the way it represents 

an entwined dialogue between architecture and its 

surroundings. The concept became the essence of 

the design of the three buildings, whose placements 

and orientations correlate with pre-existing trees 

growing on the site, such as the towering rain tree at 

the project’s entrance. 

In response to the shade provided by the spreading 

canopies of the rain trees, the three structures are 

arranged in a U-shaped layout in an east-west 

orientation. Because of this, the structures and 

spaces become a canvas for the paths of natural 

light and cast shadows throughout the day. Through 

their interactions with light and shadow that move 

about the premise, the walls of the buildings 

enhance one’s perception of the constant progression 

of time. The built structures interact with the 

surrounding nature and architectural components 

when the course of sunlight changes, adding to the 

project’s concept of “workspaces in the shade.”

82 


05 

อาคารหลอมข้าวฝั่งซ้าย 

ของโครงการที่ได้รับการ 

ดัดแปลงเป็นพื้นที่จัดแสดง 

ผลงานศิลปะและออกแบบ 

Rush went on to say that another important feature 

of the architectural design and functionality 

of this place is its simplicity and accessibility. 

Whether the users are gallery visitors or people 

who come to enjoy the presence of nature and 

fine food, they can all experience the divide and 

connection, as well as the functions assigned to 

each of the buildings, and leave with a lasting 

memory of the spaces. The project is thus more 

than just the beautiful simplicity of wooden architecture. 

The design interweaves all of these things 

with the natural surroundings, all while curating 

the right ambiance, memories, and stories that will 

collectively be formed and shaped into a lasting 

impression, particularly towards the elements of 

wooden architecture that serve as the embodiment 

of countless memories and stories. 

The architectural components of the erected 

structures, which have been turned into a cluster 

of three buildings, are those of rice barns that 

were ubiquitous in Thailand’s northern region. 

Rush, as the project’s designer and owner, got 

a hold of these structural members through an online 

channel during COVID-19. He described how 

each built structure has a unique size and design 

that correspond to the owner’s social rank. The 

three barns range in size from a modest structure 

with woven bamboo components constructed 

around the perimeter to a larger structure that 

reflects the way of life of northern Thai people 

who sun-dry meat and vegetables. Another building 

is nearly twice the size and has a gable roof 

installed with a family insignia, implying the riches 

and status of the owner’s family. It became one 

of the aspects that Rush was interested in about 

the barns, in addition to structural components 

with details of wood joinery developed and inherited 

through generations of local artisans and 

builders. 

5

TIME PASSAGES 

83

6 

06 

มุมภายในอาคารที่แสดง 

ให้เห็นถึงการกลับด้าน 

รับไม้เสาของอาคารเข้ากับ 

ฐานคอนกรีต

TIME PASSAGES 

85 

Each of the wooden panels 

salvaged and reconstructed 

from old rice barns and 

reinforced with new structural 

members may have 

been given new meanings. 

What is preserved in these 

new buildings are the traces 

of people’s connections and 

relationships, which will 

endlessly fill the architecture 

with many more 

new stories, lives, and 

memories. 

7 

07 

ส่วนชายคาที่ได้รับการ 

ต่อเติมเพื่อให้สอดรับไป 

กับความสูงที่ชะลูดขึ้น 

ของอาคาร 

The original three buildings were progressively and 

carefully dismantled by competent local carpenters, 

even down to the moss-covered wooden panels 

and roofing tiles. The components were then 

transferred and assembled into new structures with 

new functions and responsibilities. The new buildings 

were built on a reinforced concrete base with an 

alternating layout of column placements designed 

to endure storms and rain. The architectural components 

of the buildings include a rough, polished 

exposed concrete floor, red brick walls, and woven 

bamboos. 

The dismantled parts of each of these old wooden 

buildings were partially damaged, necessitating 

the use of aluminum frames to replace the broken 

ones and some of the openings to ease the installation 

of air conditioning systems while permitting 

visual access between the exhibition spaces and 

the outside natural surroundings. The roof tiles 

were in a similar situation. With the originals having 

already been used for an extended period of time 

and the water-absorbing characteristics of the 

material making the tiles fragile and breakable, 

reusing them may result in water leakage. To solve 

the issue and prevent future problems, the designer 

reinforced the roof with galvanized sheets supported 

by highly water-resistant plywood and 

another layer of fiber.

86 


8 

08 

ภายในพื้นที่ห้องจัดแสดง 

บริเวณชั้นหนึ่งของหลอม- 

ข้าวฝั่งขวา 

09 

บริเวณชั้นสองภายใน 

โครงสร้างหลอมข้าว 

ฝั่งขวาซึ่งเป็นพื้นที่ห้อง 

จัดแสดงผลงานออกแบบ 

ขนาดเล็ก 

9

TIME PASSAGES 

87 

10 

บรรยากาศมุมมองพื้นที่ 

พักผ่อนย่อนใจซึ่งมี 

อาคารพื้นที่ส่วนบริการ 

อยู่เบื้องหลัง 

It is obvious that using old materials such as 

wooden panels and tiles comes with restrictions, 

especially when the reassembly attempts to retain 

the materials’ authenticity. The process was made 

even more difficult with this project because 

the contractors in charge of dismantlement and 

reconstruction were on different teams, and the 

designer was unable to thoroughly oversee the 

entirety of the project. Nonetheless, within imperfections 

are some intriguingly fitting components, 

and reassembling old components resulted in 

many new possibilities and impressive solutions. 

There are certain noticeable elements that were 

born from the modifications made to some of the 

building’s structural elements, such as how the 

columns were embedded less deeply into the 

ground or the arrangement of the wooden columns 

to correspond with the alternating attributes 

of the foundation, which resulted in the building 

being rather tall in height. This eventually leads 

to some additional changes to the overall architectural 

structure. One of them is the canopy, 

which was initially constructed to support the roof 

structure but ended up creating additional functional 

space. It’s interesting to see how the newly 

built components allow the space within the barns 

to be used more efficiently than just for storage. 

There are certain commonalities found in the design’s 

elevated floor that grant access to the exhibition 

space showcasing art and design creations, 

including the additional recreational functions and 

the space underneath the elevated floor of traditional 

Thai stilt homes. The space is used not just 

to keep miscellaneous objects but also for people 

to rest, relax, converse, and engage in different 

kinds of activities. From this perspective, each 

of the wooden panels salvaged and reconstructed 

from old rice barns and reinforced with new 

structural members may have been given new 

meanings. While they may evolve into something 

else, what is preserved in these new buildings are 

the traces of people’s connections and relationships, 

which will endlessly fill the architecture 

with many more new stories, lives, and memories. 

sumphat.com 

สุระวิทย์ บุญจู 

จบการศึกษาจากคณะ 

โบราณคดี มหาวิทยาลัย 

ศิลปากร ปั จจุบันมีความ 

สนใจด้านงานศิลปะ 

วัฒนธรรม ทั้งแบบ 

ประเพณีและร่วมสมัย 

10 


Graduated from the 

Faculty of Archeology, 

Silpakorn University. 

His interest currently 

is in art and culture, 

both traditional and 

contemporary. 

Project: Atelier VELA Location: Nakhon Nayok, Thailand Year of Completion: 2022 Design: Sumphat gallery 

Design team: Rush Pleansuk and Philippe Moisan

88 


Old into 

New 

1 

On Samui Island, Habita Architects has redesigned an unfinished 

structure with a different design approach, using reclaimed wood to 

align with a new architectural language. 

Text: Pitirat Yoswattana 

Photo Courtesy of Habita Architects, Suntan Viengsima and Rungkrit Chroenwat except as noted

2 

01 

การใช้ไม้เป็นเปลือกอาคาร 

ในรูปแบบต่าง ๆ มองผ่าน 

หลังคาวิลล่าที่เป็นหลังคา 

ซีดาร์ชิงเกิ้ล ไปยังกลุ่ม 

อาคารต้อนรับที่ถูกห่อหุ้ม 

ด้วยไม้เก่าที่ถูกนำามาใช้ใน 

รูปแบบใหม่ 

02 

ลักษณะเปลือกอาคาร 

Lanai coves ที่เป็นระแนงไม้ 

ที่ถูกใช้ซ้ำา ๆ เพื่อสะท้อน 

แนวคิด into the coconut 

grove สะท้อนความเป็นสมุย

90 


กลุ่มอาคารไม้สีเข้ม ที่ทอดตัวโอบรับสายตา 

ผู้มาเยือน ตัดกับผนังสีขาว ลายสานขาวดำา 

เงาจากระแนงไม้เฉียงสลับไปมา แล้วไล่เรียง 

ผ่านผิวสระน้ำาสีฟ้า ทิวมะพร้าว ยาวไปสู่ 

ท้องทะเลหาดเชิงมนของเกาะสมุย เป็นภาพ 

จำาหลักของโครงการ คิมป์ตัน คีตาเล สมุย 

ที่สร้างความน่าสนใจให้แตกต่างออกไปจาก 

โครงการรีสอร์ทริมทะเลอื่น พื้นที่โครงการนี้ 

มีประวัติการถูกออกแบบและก่อสร้างมาจนถึง 

ระยะหนึ่ง แล้วได้หยุดดำาเนินการไป จากนั้น 

ได้ถูกส่งต่อมาถึง บริษัทสถาปนิกแฮบบิตา 

ในโจทย์ใหม่ทั้งหมด ทิศทางการออกแบบจึง 

ต้องถูกรื้อมาพิจารณาใหม่ตั้งแต่ต้น ทั้งในแง่ 

กฎหมาย การวางผังบริเวณ จำานวนและขนาด 

ห้องพัก ขนาดอาคาร รวมไปถึงแนวคิดในการ 

ออกแบบรูปทรงและวัสดุที่ใช้ก่อสร้าง 

เนื่องจากอาคารเดิมที่หยุดก่อสร้างไป ประกอบ 

ด้วยงานไม้จำานวนมาก ทั้งส่วนโครงสร้าง 

โครงหลังคา ผนังไม้ สถาปนิกจึงได้นำามา 

เป็นประเด็นในการสร้างทิศทางการออกแบบ 

โครงการใหม่ ไม้ทั้งหมดถูกสำารวจ นำากลับ 

มาใช้ หรือนำาไปเรียบเรียงด้วยภาษาทาง 

สถาปัตยกรรมใหม่ ซึ่งการตัดสินใจใช้สีเข้ม 

ในการย้อมไม้ เกิดจากเหตุผลด้านความ 

หลากหลายของชนิดไม้ที่มีอยู่เดิม ทั้งตะเคียน 

ตะแบก รวมไปถึงไม้ใหม่ที่นำามาเสริม และไม้ 

สังเคราะห์บางส่วนที่มาเติมเต็มในจุดที่ไกล 

จากสายตา เพื่อให้สามารถคุมโทนสีงานไม้ 

ทั้งโครงการให้ไปด้วยกัน นอกจากงานไม้แล้ว 

อาคารเดิมถูกรื้อใหม่ คงเหลือไว้เพียงโครง 

สร้างในบางส่วน เช่น อาคารต้อนรับด้านหน้า 

และกลุ่มห้องอาหารริมทะเล ซึ่งจำาเป็นต้องถูก 

ปรับตามหน้าที่ใช้สอยและทิศทางการออกแบบ 

ใหม่เช่นกัน 

พื้นที่ของโครงการประกอบไปด้วยส่วนต้อนรับ 

(Lanai Coves) ส่วนห้องอาหาร คาเฟ่ บาร์และ 

เลานจ์ (Lanai, Hom, Boho) เป็นอาคารหลัก 

สองชั้น ต่อเนื่องไปยังสระว่ายน้ำา ถึงห้องอาหาร 

ริมทะเล (Fish House) และบาร์ริมทะเล 

(Shades) เรียงตัวอยู่ในแกนกลางทั้งหมดเปิด 

พื้นที่ด้านข้างซ้ายขวาจัดวางห้องพักไว้ทั้งหมด 

138 ห้อง ในบริเวณริมหาด จัดวางวิลล่าหนึ่ง 

ห้องนอน พร้อมสระส่วนตัวริมทะเล 12 หลัง 

(One Bedroom Ocean Front Pool Villas) 

ขนาด 224 ตารางเมตร เปิดรับวิวหน้าหาด 

เต็มตา โดยมีวิลล่าขนาดใหญ่ สองห้องนอน 

พร้อมสระส่วนตัว 1 หลัง (Two Bedroom 

Villa Kitalay) ขนาด 628 ตารางเมตร ตั้งอยู่ 

ริมทะเลมีความเป็นส่วนตัว ถัดมาด้านในเป็น 

ส่วนของวิลล่าขนาดหนึ่งห้องนอน พร้อมสระ 

ส่วนตัวในสวน 8 ห้อง (One Bedroom Garden 

Pool Villas) ขนาด 171 ตารางเมตร และ 

อาคารห้องพักความสูง 3 ชั ้น จำานวน 6 หลัง 

สำาหรับห้องพัก 117 ห้อง แบ่งเป็นห้องขนาด 

เริ่มต้น 58 ตารางเมตร (Rooms) และห้องสวีท 

117 ตารางเมตร (Suites) โดยมีห้องชั้นล่าง 

เชื่อมต่อกับสระว่ายน้ำาได้ (Pool Access) 

ส่วนสปา (Pimãanda) ห้องออกกำาลังกาย 

(Power Room) และคิดส์คลับ (Junio) 

แยกเป็นกลุ่มอาคารด้านหลังที่มีบริเวณและ 

บรรยากาศเป็นส่วนตัว 

จากความต้องการขนาดพื้นที่ใช้สอย และ 

เงื่อนไขที่ต้องจัดการกับโครงสร้าง และวัสดุ 

ของอาคารเดิม ผนวกกับความพยายาม 

ทดลองเสาะหาภาษาทางสถาปัตยกรรมที่ 

เป็นไปได้ในการออกแบบองค์ประกอบของ 

“ความเก่ากับความใหม่” และ “ความเป็น 

พื้นถิ่นกับความร่วมสมัย” ให้อยู่ร่วมกันอย่าง 

ลงตัว สถาปนิกจึงนำาเสนอแนวทางออกแบบ 

ให้มีการแยกองค์ประกอบความเก่าใหม่ออก 

จากกันให้ชัดเจน และมองความเป็นไปได้ 

ของปฏิสัมพันธ์ของทั้งสองสิ่ง ด้วยเทคนิค 

“แทรกสอด (insertion) ฝาก (parasite) 

แตะ-ชน (juxtaposition) ห่อ (wrap) และ 

ถักทอ (weaving)” เช่น ส่วนของโครงสร้าง 

เสาไม้ที่ลอยแยกออกจากตัวอาคารสมัยใหม่ 

อย่างชัดเจน เสมือนงานสมัยใหม่ถูกห่อด้วย 

อาคารไม้ หรือการยื่นส่วนของห้องที่เป็น 

องค์ประกอบไม้ทั้งหมด ให้ลอยฝากอยู่บนผิว 

อาคารปูนด้านนอก 

“Into the Coconut Grove” อีกภาษาหนึ่งใน 

การออกแบบ ที่สถาปนิกได้เลือกใช้หลังคา 

ระแนงไม้แนวเฉียงสลับทิศทาง ซ้อนด้านล่าง 

ด้วยหลังคาที่ยอมให้แสงส่องผ่าน สื่อถึงแสงเงา 

ผ่านใบมะพร้าว เพื่อแสดงความเคารพต่อที่ 

ทาง คือความเป็นเกาะสมุย สำาหรับแนวคิดนี้ 

สถาปนิกเคยสะท้อนผ่านงานออกแบบสนามบิน 

สมุย แต่สำาหรับ คิมป์ตัน คีตาเล ได้มีการ 

ทบทวนการออกแบบงานไม้ร่วมกับ คุณสันธาน 

เวียงสิมา ผู้เชี่ยวชาญพิเศษ เพื่อพัฒนารูปแบบ 

โครงสร้าง รอยต่อ และรายละเอียดให้เหมาะสม 

มากขึ้น สามารถถอดเปลี่ยน ซ่อมแซม ได้ง่าย 

ในอนาคต มีระบบกันซึมที่ดีขึ้น ซึ่งระแนงเฉียง 

นี้ถูกนำาไปใช้เป็นภาษาหลักในการออกแบบทั้ง 

ผนัง และหลังคาที่ห่อหุ้มอาคารไว้หลายส่วน 

อย่างไรก็ตามด้วยข้อจำากัดบางอย่าง แม้จะ 

ต้องยกเลิกในบางจุดที่ถูกมองว่าสำาคัญรอง 

ลงมา แต่ก็ยังกลายเป็นองค์ประกอบหลักที่ 

สร้างบรรยากาศให้โรงแรมได้เป็นอย่างดี โดย 

เฉพาะ 

ในอาคารต้อนรับและพื้นที่ส่วนกลางหลักรูปตัวยู 

ที่แขกผู้เข้าพักจะเดินเข้ามาเพื่อพบกับมุมมอง 

เปิดกว้างผ่านสระไปสู่ทะเล ได้ประสบการณ์ 

จากบรรยากาศแสงเงาของหลังคาที่เป็นแผง 

ระแนงไม้ทั้งหมด 

นอกจากระแนงไม้เฉียงแล้ว สถาปนิกและ 

ผู้เชี่ยวชาญยังได้ศึกษารายละเอียดงานไม้ 

พร้อมจัดทำาหุ่นจำาลองขนาดเท่าจริงในอีก 

หลายจุด เพื่อพัฒนาการออกแบบรายละเอียด 

ให้ดียิ่งขึ้น ทั้งในแง่การใช้งาน ความแข็งแรง 

ความสวยงาม และโดยเฉพาะการทำางานจริง 

ของช่าง เช่น ส่วนของรอยต่อมุมผนัง โครง 

หลังคา การเข้าไม้จุดต่างๆ การชนกันของ 

องค์ประกอบอาคารในตำาแหน่งต่างๆ 

จากความพยายามออกแบบจัดการกับงานไม้ 

ทั้งหมดของสถาปนิก ทั้งด้านความสวยงาม 

การก่อสร้าง ความคุ้มค่า การดูแลรักษา แม้ว่า 

ในระหว่างทาง งานไม้บางส่วนที่ตั้งใจออกแบบ 

ในตอนต้น อาจถูกปิดทับ หรือยกเลิกไป ด้วย 

เหตุผลด้านอื่นๆ ที่เข้ามาเป็นเงื่อนไข เช่นเดียว 

กับในหลายโครงการ ถึงแม้ความตั้งใจทั้งหมด 

ของสถาปนิก จะไม่ได้ไปต่อถึงปลายทางอย่าง 

ภาพที่ฝันไว้ด้วยเหตุปัจจัยนานา เพื่อประนี- 

ประนอมกับการก่อสร้าง งบประมาณ การแก้ 

ปัญหาร่วมกับผู้ออกแบบส่วนอื่น รวมไปถึง 

แนวคิดจากผู้ลงทุนและผู้บริหารโรงแรมเอง 

เพื่อให้โครงการดำาเนินไปอย่างสำาเร็จราบรื่น 

ร่วมกัน แต่ก็เห็นได้ชัดว่า ในท่ามกลางความ 

พยายามยาวนานตลอดการออกแบบ สิ่งที่ 

กลั่นกรองออกมาเป็นภาพสุดท้ายที่ส่งเสริม 

กันกับทุกองค์ประกอบจากความร่วมมือของ 

ผู้ออกแบบทุกฝ่าย ก็จะกลายเป็นภาพสำาเร็จ 

ที่สวยงามของโครงการได้ ดังเช่น โครงการ 

คิมป์ตัน คีตาเล ที่สามารถสื่อสารไปถึงผู้ใช้ 

งานได้อย่างน่าประทับใจ

OLD INTO NEW 

91 

3 

03 

ทางเดินสู่อาคารต้อนรับ 

ที่มีเส้นขอบฟ้าอยู่ที่ปลาย 

ทางเดิน ตัวอาคารใช้สีไม้ 

ที่เข้ม และจะมีการใช้สีสัน 

ที่มากขึ้นภายใน พื้นของ 

อาคารปูกระเบื้องในลวดลาย 

ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก 

ลวดลายของเสื่อที่ชาวบ้านใช้ 

04 

พื้นที่ส่วนกลาง ซึ่งทำาหน้าที่ 

เป็นบาร์ เลาจน์ 

และร้านอาหาร ที่ต่อเนื่องไป 

ยังสระว่ายน้ำา และทะเล ที่ 

อยู่เบื้องหน้า 

4

92 


The project was resumed, with Habita Architects assigned as 

the new design team to work on a completely new brief. This 

involved redesigning the project in various aspects, including 

legal constraints, area plan design, the number and sizes of 

the rooms and buildings, as well as the design concept and 

choice of building materials. 

05 

อาคาร Fish house 

ที่ถูกออกแบบเป็นกลุ่ม 

เรือนพื้นถิ่น ที่วางตัว 

ในธรรมชาติ 

06 

รายละเอียดของกลุ่ม 

อาคาร Fish house 

ที่เน้นความเรียบง่ายและ 

รายละเอียดของอาคาร 

พื้นถิ่น

OLD INTO NEW 

93 

6 

A collection of charming, dark-colored wooden 

buildings beautifully adorns the picturesque 

landscape, extending a warm invitation to visitors. 

The structures create a pleasing contrast with 

the white walls and the black and white woven 

pattern. The alternating, angled series of laths 

cast delightful shadows, while the blue aquatic 

mass of the pool makes its presence known. Rows 

and rows of coconut trees add to the idyllic scene, 

leading to a stunning curved beach on Samui 

Island. All of these exist as parts of Kimpton Kitalay 

Samui, setting this beachfront resort apart from 

other establishments ubiquitous in this tropical 

paradise. 

5 

The project’s design was initially completed 

and underwent a construction phase before all 

operations came to a halt. The project was later 

resumed, with Habita Architects assigned as the 

new design team that would be working on a 

completely new brief. This involved redesigning 

the project in various aspects, including legal 

constraints, area plan design, the number and 

sizes of the rooms and buildings, as well as the 

design concept and choice of building materials.

94 


Due to the presence of unfinished structures that 

were originally built, the architecture team had to 

find a new approach for the design. They noticed 

that there was an abundance of wood used in the 

structural components, roof frames, and walls, 

which led them to explore a different direction. The 

wooden components went through inspection and 

were either reused or reconfigured to align with 

a new architectural language. The decision to dye 

the reclaimed wood a darker shade was influenced 

by the variety of wood types used in the previous 

design. These included ta-khian, Thai crape myrtle, 

and other additional kinds of timber, including 

synthetic wood. The darker shade was specifically 

chosen for parts of the wood that are not clearly 

visible to maintain the overall mood and tone of the 

project. In addition to the woodwork, the majority of 

the original building had been dismantled, resulting 

in only certain parts of the structure remaining, such 

as the front lobby building and the beach-front 

restaurant. These sections also required modifications 

to serve the new functions and design 

direction. 

07 

ผังบริเวณ วางพื้นที่ 

ส่วนกลางไว้เป็นแกนกลาง 

นำาสายตาสู่ทะเล 

MASTERPLAN 

5 M 

A RECEPTION AND FOOD 

AND BEVERAGE OUTLETS 

B SPECIALITY RESTAURANT 

C POOL BAR 

D SPA AND GYM 

E KIDS CLUB 

F HOTEL CLUSTER 1-6 

G POOL VILLA 1-4 

H BEACHFRONT VILLA 1-6 

I PRESIDENTIAL VILLA 

J BACK OF HOUSE 

K MEP BUILDING 1 

L MEP BUILDING 2 

M LUGGAGE STORAGE 

N HOUSE KEEPING UNIT 1 

AND GUEST TOILET 

O HOUSE KEEPING UNIT 2 

P IRP. PUMP ROOM AND 

GARBAGE STORAGE 

7

OLD INTO NEW 

95 

08 

ภาพพื้นที่ภายในของ 

ห้องอาหาร BOHO ที่มีการ 

ใช้ผนังไม้ในรายละเอียด 

ที่ต่างกันคือผนังไม้ตีชิด 

ตามตั้ง และผนังตีซ้อน 

เกล็ดระบายอากาศ 

09 

ภาพหุ่นจำาลองโครงสร้าง 

ไม้เพื่อศึกษารอยต่อของ 

ตำาแหน่งต่าง ๆ ที่สำาคัญ 

(เครดิตภาพ: สันธาน 

เวียงสิมา) 

10 

พื้นที่ส่วนอาคารต้อนรับ 

ที่เป็นส่วนเลาจน์ โดยที่ 

หลังคาจะมีแสงที่ผ่าน 

ระแนงไม้ลงมาสะท้อน 

แนวคิดนั่งใต้ต้นมะพร้าว 

8 

10 

9

11

11 

Presidential Villa 

(Two Bedroom Villa 

Kitalay) พูลวิลล่า 

สองห้องนอนพร้อม 

สระส่วนตัวขนาดใหญ่ 

เพียงหลังเดียวที่มุม 

ส่วนตัวริมหาดที่วาง 

อยู่เคียง One Bedroom 

Ocean Front Pool Villas 

พูลวิลล่าหนึ่งห้องนอน

98 


12 

The project’s grounds include the lobby, known 

as Lanai Coves, as well as a two-story building 

that houses the resort’s restaurant, café, bar, and 

lounge (Lanai, Hom, and Boho). This building is 

connected to the swimming pool and the seaside 

restaurant, Fish House, as well as the beach bar, 

Shades. All of these amenities are conveniently 

located along the same central axis. The layout 

design allows for spaces on both the right and 

left sides of the property to accommodate all 138 

units of the resort. The beachfront unit is a onebedroom 

oceanfront pool villa spanning 224 square 

meters and offering an unobstructed view of the 

beach. Not too far away sits the 628-square-meter, 

two-bedroom Villa Kitalay. 

13 

12 

One Bedroom Ocean 

Front Pool Villa พูลวิลล่า 

หนึ่งห้องนอน พร้อมสระ 

ส่วนตัวริมทะเล จัดผังเป็น 

แนวลึก วางสวนไว้ตรงกลาง 

เพื่อเพิ่มบรรยากาศที่ดีให้ 

ทั้งห้องนอนและห้องน้ำา 

This villa boasts a private pool and offers full access 

to the beach. There are eight one-bedroom 

garden pool villas, each measuring 171 square 

meters, situated further away from the beach. 

Additionally, there is a cluster of six three-story 

buildings that accommodate a total of 117 units. 

These units range in size from 58 square meters 

for standard rooms to 117 square meters for suites, 

with the latter specifically designed with pool 

access. The spa, Pimãanda, the fitness center, 

Power Room, and the kid’s club, Junio, are all 

situated in separate buildings, each offering its 

own distinct space and private atmosphere.

OLD INTO NEW 

99 

13 

แสงที่พาดผ่านระแนงไม้ 

เกิดเงาในห้องอาบน้ำา 

Ocean Front Pool Villa 

เสมือนแสงที่ผ่านใบของ 

มะพร้าว 


ผัง One Bedroom Ocean 

Front Pool Villa พูลวิลล่า 

หนึ่งห้องนอน พร้อมสระ 

ส่วนตัวริมทะเล 

15 

รูปตัด One Bedroom 

Ocean Front Pool Villa 

The design team faced several challenges in 

creating the right balance between the “old and 

the new” and “spatial experiences and contemporariness” 

while also considering the need for 

functional spaces and efficient management of the 

original structure and materials. The architecture 

team’s proposed new design approach aims to 

clearly distinguish the new and old elements while 

exploring opportunities for interactions between 

the differing elements. This would be achieved 

through a number of techniques, ranging from 

‘insertion,’ ‘parasite,’ juxtaposition,’ ‘wrap,’ and 

‘weaving.’ For example, consider how the wooden 

columns were intentionally constructed to visually 

distinguish themselves from the modern structures. 

This design choice creates an aesthetic where 

the wooden elements gracefully surround and 

complement the contemporary architecture. Another 

example is the deliberate design of a room’s wooden 

components to extend outward and seamlessly 

merge with the concrete exterior of the building. 

“Into the Coconut Grove” is a distinct element of 

the project’s design language. The architecture 

team chose to use wooden laths for the roof, 

arranging them in a slanting, reversed pattern. 

Beneath the laths, there is an additional layer of 

roofing material that allows light to pass through. 

This design element references the shape of the 

shadow cast through coconut leaves, paying tribute 

to the character of Koh Samui. The design team 

successfully implemented a similar concept with 

their design of Koh Samui International Airport. 

The wooden components of Kimpton Kitalay were 

redesigned in collaboration with Suntan Viengsima, 

a woodcraft expert. The collaborative effort resulted 

in the enhancement of structural components, 

joinery, the leakage prevention system, and details 

that facilitate easier future replacement and maintenance. 

The incline laths contribute their own 

accent to the design language of the walls and 

various sections of the roof. 

I 

A 

B 

G 

E 

D 

H 

F 

C 

H 

H 

F 

C 

H 

G 

E 

D 

I 

A 

B 


GROUND FLOOR PLAN 

G A 

E D 

B 

SECTION AB 

15 

A VILLA ENTRANCE 

B SWIMMING POOL 

C POOL DECK 

D COVERED DECK 

E BEDROOM 

F TOILET 

G BATHROOM 

H OUTDOOR SHOWER 

I MEP ROOM

100 


17

OLD INTO NEW 

101 

The wooden components of Kimpton Kitalay were redesigned 

in collaboration with Suntan Viengsima, a woodcraft expert. 

The collaborative effort resulted in the enhancement of structural 

components, joinery, the leakage prevention system, and details 

that facilitate easier future replacement and maintenance. The 

incline laths contribute their own accent to the design language 

of the walls and various sections of the roof. 

ปิ ติรัตน์ ยศวัฒนา 

สถาปนิกและนักวาดภาพ 

ประกอบอิสระ ที่สนใจใน 

การอยู่ร่วมกับธรรมชาติ 

อย่างสมดุล ให้คุณค่า 

หาความสุข-จากสิ ่งรอบ 

ตัว และสอนโยคะเป็ นบาง 

คราว 

16 

Pitirat Yoswattana 

is a freelance architect, 

an illustrator and a 

yoga teacher. She is 

passionate about the 

balance between humans 

and nature, and 

always seeks simple 

happiness. 

16 

มุมมองเปิดสู่ทะเล จาก 

ระเบียงห้องพักชั้นบน 

17 

มุมที่นั่งในสระส่วนตัวของ 

ห้องพูลวิลล่าสองห้องนอน 

ริมทะเล 

However, despite some limitations that restricted 

the use of wood in less prioritized areas, the natural 

material remains a crucial element in setting the 

overall mood and tone of the resort. This is especially 

true in the lobby and the U-shaped common 

area, where guests are welcomed with a panoramic 

view of the pool, leading to the beach and the 

sea. Here, they can fully appreciate the interplay 

of light and shadow created by the wooden laths 

on the roof. 

In addition to the wooden laths, the architecture 

team and the woodcraft expert conducted further 

research on the details of the woodwork. They 

utilized life-sized models to better understand 

and enhance the buildings’ functions, durability, 

aesthetics, and practicality of construction. This 

included studying the joints of building corners, 

roof frames, wood joinery, and the combination 

of different materials and components throughout 

the buildings. 

The architecture team worked impressively with all 

aspects of the wooden components, from aesthetics 

and construction to cost-effectiveness and maintenance. 

Several wooden elements from the initial 

design have been either covered or removed for 

various reasons, just like what has occurred in many 

other projects. The architecture team’s initial vision 

did not come to fruition exactly as intended due to 

a number of factors, both anticipated and unforeseen. 

Compromises had to be made due to budget 

constraints and the need to find solutions that satisfied 

all parties, including investors and the resort’s 

executive team. Despite these challenges, it is clear 

that the final result, which was achieved through a 

lengthy design development process, is a testament 

to the collaborative efforts of everyone involved that 

ultimately conceive a beautifully completed creation, 

a message that Kimpton Kitalay passes on to its 

visitors in the most impressive manner. 

habitaarchitects.com 

Project: Kimpton Kitalay Samui Location: Choengmon Beach, Koh Samui, Surathani, Thailand Hotel Operator: IHG Hotels & Resorts Year of Completion: 2021 Architect: 

Habita Architects Interior Designer: P49 Deesign Landscape Designer: TK Studio Lighting Designer: CWL Structural and MEP Engineer: Beca Signage design: Shrimp Asia 

Branding & Design Agency Bangkok

102 


Holy 

Crab 

1 

At St. Xavier’s Oratory in Tak 

Province, the architect has worked 

closely with the local carpenter 

to create a religious building with 

beautifully woven wooden skin, a 

spectacular representation of the 

relationship between design and 

locals. 

Text: Nathanicha Chaidee 

Photo Courtesy of Francisco Garcia Moro 

and Panoramic Studio except as noted

2 

01 

รูปร่างอาคารถูกออกแบบ 

ให้มีรูปลักษณ์เป็นที่จดจำ าได้ 

02 

จากความตั้งใจของสถาปนิก 

ให้สถาปัตยกรรมที่ไม่โดด 

ออกจากสภาพแวดล้อม 

ธรรมชาติโดยรอบ

104 


ณ พื้นที่ห่างจากแนวชายแดนพม่าเพียง 20 

กิโลเมตร ที่ อ.อุ้มผาง จ.ตาก บาทหลวง 

Reynaldo Tardielly จากอินโดนีเซีย หมายมั่น 

สร้างศาสนสถานที่นอกจากจะเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ 

สำาหรับความเชื่อทางศาสนาแล้ว ยังเป็นศูนย์ 

รวมจิตใจสำาหรับชุมชนชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ 

ความท้าทายของ Francisco Garcia Moro 

สถาปนิกจากสเปน ในการออกแบบ และ 

ก่อสร้างโบสถ์ St. Xavier’s Oratory จึงเป็น 

เรื่องการสร้างสรรค์ศาสนสถานที่ผู้คนในพื้นที่ 

สามารถเข้าใจได้โดยง่าย เข้ากับความรับรู้ 

และวิถีชีวิตของผู้คน เมื่อรวมกันกับทัศนียภาพ 

ของธรรมชาติอันงดงามริมฝั่งแม่น้ำาแล้ว เขา 

จึงเลือกถอดความของงานสถาปัตยกรรม 

พื้นถิ่นอย่างบ้านเรือนที่อยู่อาศัย และการใช้ 

งานคราฟต์โดยช่างฝีมือในท้องที่เป็นแนว 

ความคิดเริ่มต้นของการออกแบบ 

ประการแรกตั้งต้นจากพื้นที่ธรรมชาติที่รายรอบ 

ตัวอาคารตั้งอยู่ริมฝั่งน้ำาและป่าเขา โจทย์ของ 

เขาจึงเป็นการออกแบบให้สถาปัตยกรรม 

ของโบสถ์หลอมรวมไปกับธรรมชาติ โดยที่ 

ไม่โดดออกมาจากสภาพแวดล้อม แต่ยังคง 

เป็นที่จดจำาในฐานะสถาปัตยกรรมของชุมชน 

และขณะเดียวกันจากมุมมองภายในโบสถ์ 

ธรรมชาติเหล่านี้ก็ทำาหน้าที่เป็นจุดเด่นให้กับ 

สถานที่ด้วย 

โจทย์ของสภาพแวดล้อมนำามาสู่การวางผัง 

อาคารที่ใช้การบิดแกนของตัวอาคาร เพื่อให้ 

เสาทำาหน้าที่เหมือนกับเป็นผู้โอบล้อมอาคาร 

โดยรอบ สังเกตจากเสาที่วางตัว 45 องศา 

จากแนวแกนบนผังพื้นของอาคาร ผลพลอยได้ 

คือพื้นที่ภายในที่กว้างโล่งสำาหรับการปฏิบัติ 

ศาสนพิธี หรือการใช้งานสำาหรับชุมชนภายใน 

ได้อย่างยืดหยุ่น องศาของเสาจึงเป็นเหมือน 

กับการนำาสายตาไปสู่จุดศูนย์กลางที่แท่นพิธี 

โดยที่ไม่ได้รู้สึกบดบังทัศนวิสัยแต่อย่างใด 

ในแง่ของรูปแบบสถาปัตยกรรม เขาลงพื้นที่ 

ไปศึกษาที่อยู่อาศัยและความเป็นอยู่ของชาว 

กะเหรี่ยงอย่างใกล้ชิด รวมทั้งการศึกษา 

สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นของภาคเหนืออื่นๆ เพื่อ 

ค้นหาเทคนิคมาประกอบในการทำางานครั้งนี้ 

จนนำามาสู่การออกแบบของอาคารที่มาจาก 

การจับปูในท้องนาของเด็กๆ ในช่วงฤดูฝน 

และเขาเลือกใช้รูปร่างของปูมาสร้างโบสถ์ที่ 

เหมือนกับเป็นปูขนาดใหญ่ของชุมชน เพื่อ 

สร้างภาษาทางการออกแบบที่สื่อสารกับผู้คน 

ในพื้นถิ่นได้อย่างเข้าใจ 

ต่อเนื่องมาสู่การทำางานกับคุณสุลี ช่างไม้ในพื้นที่ 

เพื่อค้นหาเทคนิคการก่อสร้างและลวดลายของ 

การสานเป็นตาข่ายรูปข้าวหลามตัด ที่เหมือน 

กับเป็นผืนผ้าที่ห่มคลุมตัวอาคารทั้งหมดเอาไว้ 

ส่วนนี้คือส่วนที่ท้าทายเป็นอย่างมาก เพราะ 

เป็นการทำางานร่วมกันระหว่างการสร้างลวด- 

ลายในการเขียนแบบในระบบสามมิติ เข้ากับ 

ประสบการณ์งานช่างฝีมือที่ถือว่ามีความคราฟต์ 

สูง ช่างฝีมือเลือกใช้ไม้ยูคาลิปตัสเป็นวัสดุใน 

การสานลายที่ห่มคลุมโบสถ์แห่งนี้ ด้วยเหตุผล 

ของความยืดหยุ่น จนนำามาสู่งานสานจากความ 

ร่วมมือของงานออกแบบและผู้คนในพื้นที่ 

“ผมเองเป็นเหมือนกับสถาปนิกต่างถิ่นที่เข้ามา 

ทำางานที่นี่ เพื่อที่จะพัฒนางานออกแบบของ 

ผมและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ผมต้องอาศัยความ 

เชี่ยวชาญและประสบการณ์ของช่างเป็นอย่าง 

มาก ทั้งในเรื่องเทคนิคการก่อสร้างให้งานเสร็จ 

สิ้นอย่างสมบูรณ์แบบ” สถาปนิกกล่าวถึงบท 

เรียนสำาคัญจากการทำางานออกแบบในครั้งนี้ 

ไม้ซึ่งเป็นวัสดุหลักในงานออกแบบครั้งนี้ล้วน 

แล้วแต่มาจากภายในพื้นที่ทั้งสิ้น สองในสาม 

ของอาคารใช้ไม้ตะเคียนจากสวนป่าที่ได้รับ 

การจัดการให้เป็นตามกฎหมายของกรมป่าไม้ 

และอีกหนึ่งในสาม ใช้ไม้สักที่มาจากการรื้อ 

ถอนบ้านในชุมชน ไปจนถึงเฟอร์นิเจอร์ไม้ 

ภายในอาคารก็ใช้ไม้เหลือทิ้งเหล่านี้ด้วย 

นอกจากจะเป็นการหมุนเวียนใช้ไม้ให้เกิด 

คุณค่าสูงสุดแล้ว ผู้คนยังรู้สึกผูกพันและ 

สัมพันธ์กับโบสถ์แห่งนี้ผ่านวัสดุที่เขาเคย 

เห็นหรือสัมผัสอย่างชินตาในชีวิตประจำาวัน 

รายละเอียดในเรื่องแสงสว่างก็เป็นอีกส่วน 

สำาคัญของงานศาสนสถาน เริ่มตั้งแต่การสาน 

อาคารเป็นทรงโปร่งเพื่อเปิดรับแสงธรรมชาติ 

เข้ามาสู่ภายใน และสร้างบรรยากาศของการ 

เป็นสถาปัตยกรรมชุมชน แสงธรรมชาติจะ 

ช่วยลดความหนาตันของตัวอาคาร รวมทั้ง 

แสงธรรมชาติที่มาจากหลังคากระจกด้านบน 

ศาสนสถานแห่งนี้จึงราวกับเปิดต้อนรับผู้คน 

อย่างเอื้ออารี 

ส่วนการจัดการแสงภายในมีรายละเอียดของ 

ไม้ซ่อนในเสาที่น่าสนใจ เขาใช้เทคนิคการ 

ประกอบไม้เพื่อให้มีร่องสำาหรับซ่อนหลอดไฟ 

เป็นแหล่งกำาเนิดแสงทางอ้อม นอกจากแสง 

สว่างจะไม่สว่างจ้าจนเกินไปแล้ว ยังช่วยให้ 

เสาโครงสร้างดูเบาไร้น้ำาหนัก นอกจากนั้นแล้ว 

เสาไม้ที่เกิดจากเทคนิคการประกอบที่เว้นร่อง 

ยังมีส่วนช่วยในการระบายอากาศให้ทั่วถึง 

ตลอดภายในอาคาร สร้างมุมมองพร้อมกับ 

คุณภาพชีวิตที่ดีขณะใช้งานอาคาร 

หลังผ่านการใช้งานจริงแล้ว ผู้คนรู้สึกถึง 

การมีส่วนร่วมกับศาสนสถานแห่งนี้ผ่านงาน 

สถาปัตยกรรม ตั้งแต่เสาที่เป็นเอกลักษณ์ 

เฉพาะนี้ ซึ่งถูกดัดแปลงไปใช้ในงานอาคาร 

หลังอื่นๆ ในชุมชน ความภาคภูมิใจในแผ่นไม้ 

จากหลังบ้านที่ถูกนำาไปใช้งานในอาคารส่วน 

กลางของชุมชน รวมทั้งตัวอาคารเองที่ซ่อน 

ตัวอย่างสงบเสงี่ยมท่ามกลางสิ่งแวดล้อม 

แต่ทว่าก็ยังคงงดงามและสร้างแรงบันดาลใจ 

ต่อเนื่องให้ผู้คนพยายามสร้างสรรค์อาคาร 

อื่นๆ ของชุมชนที่มีกลิ่นอายของความงาม 

และเป็นศิลปะ

HOLY CRAB 

105 

03 

การวางผังอาคารภายใน 

โบสถ์ที่ปิดแกนเสา 45 

องศาเปิดมุมมองและพื้นที่ 

ใช้งานที่กว้างขึ้น 

04 

สถาปนิกพัฒนารูปทรง 

การออกแบบมาจากรูปร่าง 

ของปู เพื่อสร้างภาษาการ 

ออกแบบที่คุ้นเคยกับคนใน 

ชุมชน 

3 

LAYOUT PLAN 

2.5 M 

4

5

107 

To create a religious 

building that locals 

could relate to and 

understand and 

that resonates with 

people’s perceptions 

and ways of life, the 

architect chose to 

decode the beauty 

of Thai vernacular 

architecture with 

a design concept 

that drew influence 

from local homes 

and craftsmanship 

elements inherited 

and created by local 

builders. 

05 

มุมมองจากภายในโบสถ์ที่ 

เปิดให้เห็นสภาพแวดล้อม 

โดยรอบพื้นที่ผ่านผนัง 

อาคารโปร่งสานด้วยไม้ 

ยูคาลิปตัส

108 


06 

รูปด้านของโบสถ์ที่ห่อหุ้ม 

ด้วยลายสาน จากการ 

ผสานแนวคิดและทักษะ 

ของช่างท้องถิ่น 

6

HOLY CRAB 

109 

07 

การวางบิดองศาของเสา 

ในผังอาคารช่วยนำาสายตา 

ไปสู่จุดศูนย์กลางแท่นพิธี 

โดยที่ไ่ม่ได้รู้สึกถูกบดบัง 

ทัศนวิสัย 

7 

Only 20 kilometers from the Myanmar border, in 

Thailand’s Tak province in Umphang district, Indonesian 

priest Reynaldo Tardielly was determined 

to build a religious structure that would serve not 

only as a sacred ground for the Christian faith but 

also as a spiritual hub for members of the local 

Karen community. 

Spanish architect Francisco Garcia Moro faced a 

challenge while designing and building St. Xavier’s 

Oratory about figuring out how to create a religious 

building that locals could relate to and understand 

through architecture that resonates with people’s 

perceptions and ways of life. The architect chose 

to decode the beauty of Thai vernacular architecture 

with a design concept that drew influence 

from local homes and craftsmanship elements 

inherited and created by local builders. 

Situated on waterside land in the middle of forestland, 

the oratory was designed to exist in harmony 

and humility with nature while still possessing the 

characteristics of a community center. Nature plays 

an important part in the spatial experience of the 

building and is incorporated as the highlight of the 

spatial program.

110 

08 

วัสดุไม้ในอาคารมาจาก 

ในท้องถิ่นทั้งหมด ไม่ว่าจะ 

เป็นไม้ตะเคียนจากสวนป่า 

หรือไม้เก่าจากการรื้อถอน 

บ้านในชุมชน 8

HOLY CRAB 

111 

09 

Drawings แสดง 

รายละเอียดการเข้าไม้ 

The site’s surroundings led the architect to develop 

the layout in which the building’s axis is deviated 

for the columns to perfectly embrace the entire 

structure. The columns are set 45 degrees off the 

axis of the floor plan, creating an open, spacious 

space that is ideal for religious ceremonies. The 

building’s spatial versatility also allows it to host 

community events and activities. The angles in 

which the columns are positioned fulfill an aesthetic 

purpose by drawing users’ attention to the altar in 

the center of the area without obstructing the view. 

In regards to the architecture, the architect conducted 

extensive fieldwork to study the Karen 

people’s homes, living spaces, and way of life. 

The research also looked into various types of 

vernacular architecture in Thailand’s northern 

region in search of native techniques and wisdom 

that could be applied to the project. Such an 

endeavor led to the discovery that during the rainy 

season, the Karen children are usually out in the 

fields catching freshwater crabs. Having learned 

about such a way of life, the architect drew inspiration 

from the shape of a freshwater crab. The 

oratory’s resemblance to a gigantic crab makes the 

building more relatable for community members, 

with a design language that effectively communicates 

with the locals in a meaningful way. 

9

112 


10 

The wood, the principal material of the design, was locally 

sourced: local thakien wood, old teak wood salvaged from 

demolished local homes, and reclaimed wood for interior 

furniture. This circular approach not only maximizes the use 

of harvested wood, but it also fosters a sense of connection 

between locals and the church through the use of materials 

that people are familiar with. 

10 

สถาปนิกเลือกประกอบไม้ 

เพื่อให้มีร่องสำาหรับซ่อน 

หลอดไฟเป็นแหล่งกำาเนิด 

แสงทางอ้อมนอกจากแสง 

จะไม่สว่างจ้าจนเกินไปแล้ว 

ยังช่วยให้เสาโครงสร้าง 

ดูเบา 

Working with Mr. Reen Sulee, a local carpenter, 

was a challenge. The collaboration aimed at finding 

construction and weaving techniques that would 

result in a lattice covering the whole structure of the 

building. The approach was difficult since it was 

a collaborative effort in which three-dimensional 

software was employed alongside the handcrafted 

skills and processes of local artisans. Because 

of its flexibility, Mr. Sulee picked eucalyptus wood 

as the medium to work with. The woven building 

skin is beautifully crafted and eventually becomes 

a spectacular representation of the relationship 

between design and locals.

HOLY CRAB 

113 

“I was this foreign architect who came here to 

develop the design I created for this project as well 

as solutions to problems that arose along the way. 

I relied heavily on the expertise and experiences 

of these local builders, including the construction 

techniques that would help complete the work,” the 

architect recalled of the lessons he had learned 

while working on the project’s design. 

The wood, which serves as the principal material 

of the design, was locally sourced. Two-thirds of 

the structure is built using Thakien wood, which 

was obtained from local communities under the 

management of the Department of Forestry. The 

remaining third is constructed from old teak wood 

salvaged from demolished local homes. Reclaimed 

wood is also used for interior furniture. This circular 

approach not only maximizes the use of harvested 

wood, but it also fosters a sense of connection 

between locals and the church through the use of 

materials that people are familiar with. 

Lighting adds another key aspect to the architecture 

of the oratory. The lattice structure welcomes 

natural light and exudes vernacular features that 

people can easily associate with. Natural light also 

contributes to the building’s visual slenderness. 

Meanwhile, additional light from the skylight makes 

the structure look and feel more welcoming, like 

a warm embrace. 

The indoor lighting design boasts the intricacies of 

hidden lighting sources. Woodworking techniques 

create grooves that allow artificial light to be installed 

and indirect lighting effects to be rendered. 

When the church is lit at night, the light from the 

hidden lamps inside the pillars illuminates the 

structure, making it appear weightless and almost 

magical. Additionally, the composite pillars allow 

for natural cross-ventilation and cool air to flow 

through the structure while affording stunning 

views of the building and improving user well-being 

simultaneously. 

After a period of actual usage, people have become 

more engaged with the oratory through its architectural 

elements. Such a connection is evident from 

how the church’s unique pillars have been used in 

the construction of other local buildings, or how 

people take pride in the way the planks from their old 

homes have been repurposed for this community 

building, to how the oratory, nestled gracefully yet 

humbly in the midst of nature, has inspired people 

to create more buildings of such beauty and artistry. 

pacogarciamoro.com 

11 

จากกระบวนการ 

ร่วมกันสร้างและวัสดุไม้ 

หมุนเวียนจากในชุมชน 

ทำาให้คนในพื้นที่รู้สึก 

ผูกพันกับศาสนสถาน 

หลังนี้ 

ณัฐนิช ชัยดี 

จบการศึกษาด้านออกแบบ 

ตกแต่งภายใน ปั จจุบัน 

เป็ นคอลัมนิสต์อิสระ 

ด้านสถาปั ตยกรรม งาน 

ออกแบบ และวัฒนธรรม 

Nathanich Chaidee 

is a graduate of 

interior design and 

currently working as 

a freelance journalist 

in architecture, design 

and culture. 

11 

Project: St.Xavier Oratory Design: Francisco Garcia Moro Construction Management: Father Reynaldo Tardielly Contractor: Wanmai Srisuk Carpenter: 

Reen Sulee Engineer: Lophadol Suwan Electrician: Preecha Laothanasan

114 


At 

the 

Heart 

of 

It 

In Khao Yai, DBALP’s Glass Hall stands out with its minimalistic modern 

architecture combined with traditional elements found in Buddhist 

temples in the northeastern and northern regions. 

Text: Xaroj Phrawong 

Photo Courtesy of Duangrit Bunnag Architect Limited and W Workspace except as noted

1 

01 

มุมมองทางเข้าวิหารจาก 

ด้านสกัด

116 


2 

02 

มุมมองทางเข้าวิหารจาก 

ลานด้านหน้าผ่านสระน้ำา 

03 

รูปด้านยาว 

3 

ELEVATION 

วัสดุในงานสถาปัตยกรรมผันแปรไปตาม 

เงื่อนไขแต่ละถิ่นที่ จวบจนโลกสมัยใหม่มาถึง 

วัสดุก่อสร้างได้หลั่งไหล แลกเปลี่ยนกันไปตาม 

แต่ละแห่งหนบนโลกนี้ เราจึงได้พบกับวัสดุ 

สถาปัตยกรรมที่มีความหลากหลายตามความ 

ก้าวหน้าของเทคโนโลยีการขนส่ง อย่างการใช้ 

ไม้จากต่างถิ่นเข้ามาในไทย การใช้ไม้สนจาก 

ป่าปลูกในเมืองหนาว ที่มีการออกแบบให้การ 

ใช้ไม้มีทั้งการตัด และปลูกอย่างสมดุล ถึงแม้ว่า 

โลกสมัยใหม่จะมีวัสดุอย่างเหล็ก และคอนกรีต 

มาห่มคลุมสถาปัตยกรรม แต่ไม้ก็ยังเป็นวัสดุที่ 

ให้ความเฉพาะ ด้วยสัมผัสของไม้ให้ความรู้สึก

อบอุ่น เป็นมิตรใกล้ชิดกับมนุษย์ มีความยืดหยุ่น 

มากกว่าวัสดุอุตสาหกรรม ทำาให้ไม้ได้รับความ 

นิยมในงานสถาปัตยกรรมอยู่เสมอ 

ในพื้นที่เขาใหญ่ อำาเภอปากช่อง จังหวัดนคร- 

ราชสีมา ปรากฏวิหารของศูนย์ปฏิบัติธรรมชื่อ 

ว่า “วิหารแก้ว” เป็นวิหารไม้ทรงสูง รูปทรง 

แลดูสมัยใหม่ เรียบง่าย ด้วยเส้นตั้งจากเสาที่ 

คล้ายเสานางเรียงในสถาปัตยกรรมทางศาสนา 

ศูนย์ปฏิบัติธรรมแห่งนี้ออกแบบโดย บริษัท 

ดวงฤทธิ์ บุนนาค จำากัด แนวคิดการวางผังโดย 

ใช้ประโยชน์จากที่ตั้ง ที่เป็นเส้นบรรจบของ 

เชิงเขาสองลูก สถาปนิกเลือกวางวิหารโถงไว้ 

ที่ตรงกลางปลายจบเขาทั้งสองลูก เกิดเส้น 

เสริมความแรงให้กับสถาปัตยกรรมที่มีแกน 

ชัดเจน แกนกลางทำาหน้าที่แบ่งกลุ่มอาคาร 

ออกเป็นซ้าย-ขวา กลุ่มอาคารบริการที่เป็น 

โรงอาหารแบบเปิดโล่ง และอาคารห้องสมุด 

ทั้งสองอาคารวางเกาะเส้นแกนหลัก ทำาให้ 

การจัดระเบียบเป็นแบบพุ่งเข้าหาศูนย์กลาง 

ที่ลานทางขึ้นวิหารที่มีสระน้ำาตื้นเป็นภูมิทัศน์ 

ส่วนเสริมให้รูปทรงมีขนาดส่วนที่ใหญ่ลดความ 

แข็งลงได้ด้วยการสะท้อนบนผิวน้ำาที่ทำาให้ดู 

เบาลอย ด้านข้างทางทิศตะวันออก ถูกวางไว้ 

เป็นที่พักของผู้มาปฏิบัติธรรม ด้วยกลุ่มเรือนพัก 

จำานวน 10 หลัง ถูกวางรายรอบสระน้ำาที่ขุด 

เตรียมไว้เป็นพื้นที่หน่วงน้ำา และกักเก็บน้ำาไว้ 

ใช้งาน 

การขึ้นรูปทรงวิหารโถง หรือที่เรียกได้ว่าวิหาร 

ที่เป็นแบบเปิดโล่ง มีผนังปกปิดจากภายนอก 

บางส่วน เริ่มจากการที่สถาปนิกศึกษารูปตัด 

ของสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นในภาคอีสาน และ 

ภาคเหนือ ในส่วนของภาคอีสานได้ศึกษาสัดส่วน 

รูปตัดจาก ‘สิม’ วัดปทุมคงคา หรือวัดนกออก 

ที่อำาเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา ในคำา 

อีสานนั้น ‘สิม’ มาจากการกร่อนคำาว่า ‘สีมา’ 

หมายถึงขอบเขตอันศักดิ์สิทธ์ ซึ่งในการกำ าหนด 

สีมาของวัดในภาคอีสาน อันที่มีมาจากภาษาลาว 

คืออุโบสถในภาคกลางนั่นเอง แต่สิมมีขนาด 

ที่เล็กกว่า ตามการใช้สอยที่อนุโลมให้สำาหรับ 

พื้นที่ห่างไกล ขาดแคลนทรัพยากร ไม่สามารถ 

สร้างอุโบสถได้ตามมาตรฐาน 

สิมวัดปทุมคงคาเป็นสถาปัตยกรรมที่มีส่วน 

ผสมของทั้งศิลปะแบบปลายสมัยอยุธยา 

AT THE HEART OF IT 

ต้นสมัยรัตนโกสินทร์ มากกว่าศิลปะแบบลาว 

ต่างภาคอีสานส่วนอื่นๆ เนื่องด้วยนครราชสีมา 

เป็นเมืองหน้าด่านของกรุงเทพ และลาว มา 

ตั้งแต่กรุงศรีอยุธยา ทำาให้สถาปัตยกรรมมี 

ความคล้ายคลึงกับทางภาคกลางมากกว่า 

แต่ย่อส่วนลง เมื่อพิจารณาลักษณะของสิม 

หลังนี้ เป็นแบบมีผนังโดยรอบ ไม่ใช่ชนิดสิ 

มโถง โครงสร้างเสาเป็นไม้แปดเหลี่ยม หุ้ม 

ด้วยผนังปูนที่ภายนอก ทำาให้ความเด่นชัดอยู่ 

ที่ด้านสกัด ที่มีสัดส่วนหลังคาลาดชันสูง 

สำาหรับการศึกษาสถาปัตยกรรมในส่วนภาค- 

เหนือ สถาปนิกได้ศึกษาจากวิหารวัดไหล่ 

หินหลวง จังหวัดลำาปาง วิหารนี้มีลักษณะเป็น 

วิหารโถง หรือผนังโล่ง โดยเมื่อมองไปยัง 

ด้านสกัดที่ทางเข้า จะเป็นเสาลอย ไม่มีผนัง 

โครงสร้างเสาด้านสกัดมี 4 ต้น ทำาให้การแบ่ง 

สัดส่วนพื้นที่ภายในเป็น 3 ส่วน มีเสาร่วมใน 

เป็นตัวขับเน้นที่ว่างปลายวิหารที่มีพระประธาน 

ตั้งอยู่ ลักษณะโครงสร้างเป็นไม้หลังคา มีความ 

ลาดชัน 45 องศา แม้ว่าจะเป็นวิหารโถงที่ไม่มี 

ผนังทึบรอบแบบสิมวัดปทุมคงคา แต่ปลาย 

วิหารช่วงที่เป็นที่ตั้งพระประธานเป็นผนังทึบ 

บางส่วน เพื่อควบคุมความสลัวให้กับบริเวณ 

ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของวิหาร ลักษณะโครงสร้าง 

วิหารวัดไหล่หินหลวงส่งอิทธิพลต่อระบบ 

โครงสร้างหลังคาวิหาร 

วิหารแก้ว ออกแบบโดยการวางให้ด้านสกัด 

หันไปแนวทิศตะวันออก-ตก ตำาแหน่งวาง 

พระประธานอยู่ทางด้านทิศตะวันตก หัน 

พระพักตร์พระพุทธรูป และวางทางเข้าไว้ 

ทิศตะวันออก ตามคติพุทธตอนพระพุทธเจ้า 

ตรัสรู้ การเข้าถึงวิหารโถงจากลานด้านหน้า 

ต้องเดินผ่านสระน้ำาที่ออกแบบไว้ให้เต็มไป 

ด้วยบัว การรับรู้ที่ว่างภายในเป็นไปอย่าง 

คลุมเครือ แม้ว่าชื่ออาคารคือ วิหารแก้ว ที่ 

สื่อถึงความโปรงใส แต่การวางโครงสร้างเสา 

ไม่ได้เป็นแบบตรงไปตรงมา มีการวางเสา 

สลับเหลื่อมกันไปมาของเสาแนวภายนอกสุด 

ส่วนแนวเสาภายในจะตั้งซ้อนอยู่ระหว่างแนว 

เสาภายนอก ผลจากการวางโครงสร้างเสา 

ระบบนี้ ก่อเกิดการรับรู้ที่คลุมเครือ ไม่ชัดเจน 

คาดเดาที่ว่างภายในได้ยาก 

117 

ก่อนจะเข้าไปยังภายในวิหาร จะพบกับปริมาตร 

ของวิหารที่มีขนาดส่วนสื่อถึงพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ 

เป็นภาพที่มีเสาไม้ขนาดใหญ่มีรูปแบบการเรียง 

ไม้ในแนวตั้งขับให้เส้นตั้งที่เสาชัดเจนยิ่งขึ้น 

องค์ประกอบของสถาปัตยกรรมดูเปลี่ยนไป 

จากรูปตัดที่สถาปนิกได้ศึกษาไว้ มีลักษณะ 

การจัดเรียงเป็นสำาเนียงใหม่ในไวยากรณ์เดิม 

ส่วนของแปลานได้ถูกขับให้เน้นชัดขึ้นกว่าสิม 

วัดปทุมคงคา เน้นทางเข้าชัดเจนขึ้น ส่งผลต่อ 

ภาพพระพุทธรูปปลายทาง เมื่อผ่านเข้าไปยัง 

ภายใน เสาจะช่วยพรางพื้นที่ภายในให้ติดต่อ 

กับภายนอกด้วยการวางชุดเสาภายนอกแบบ 

สลับ เมื่อพิจารณารูปตัดแต่ละช่วงเสา จะเป็น 

การพัฒนาจากสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นแบบเดิม 

ให้ตอบสนองกับแนวคิดร่วมสมัยมากขึ้น 

รายละเอียดของเสาไม้ โครงหลังคาไม้ ถูก 

ประกอบกันขึ้นจากโครงสร้างเหล็ก กรุชั้นใน 

ด้วยแผ่นซีเมนต์บอร์ด จากนั้นจึงกรุชั้นนอก 

สุดด้วยไม้สนนำาเข้าขนาด 1” x 6 “ รูปแบบ 

วางไม้กรุให้ขนานไปกับแนวตั้งของเสา ส่วน 

ของขื่อ อะเสเหล็กหุ้มด้วยไม้ในแนวนอน 

ล้อไปกับแนวการวางโครงสร้างหลังคา แม้ว่า 

จะเป็นวิหารโถงที่จะพบกับปัญหาฝนสาด 

ระบบระบายน้ำาที่พื้นได้เตรียมไว้ด้วยยกพื้น 

ปล่อยให้ด้านล่างเป็นพื้นยก ในการออกแบบ 

รายละเอียดงานไม้ สิ่งที่ต้องระวังอันดับต้นๆ 

คือการระวังเรื่องความชื้น ถ้าปล่อยให้ไม้มีจุด 

สะสมความชื้นได้ง่าย จะเป็นจุดที่เสื่อมโทรม 

ได้เร็ว ต้องป้องกันไม่ให้เจอดิน หรือน้ำ าโดยตรง 

ในส่วนที่จะชนกับน้ำา ดิน ได้มีการออกแบบ 

รายละเอียดให้เว้นรอยต่อไว้ ไม่ให้สะสม 

ความชื้นโดยตรง หรือจะเรียกได้ว่าให้ไม้ได้ 

หายใจ 

“สำาหรับผม เรื่องของพุทธศาสนาเป็นเรื่องของ 

การปฏิบัติ เราทำาวิธีการสะท้อนของอาคารนี้ 

ด้วยอะไรบ้างที่สะท้อนความเป็นพุทธ อะไร 

บ้างที่เป็นสาระจริงๆ เพียงแต่ผมไม่ได้ทำามัน 

ออกมาในเชิงสัญลักษณ์เท่านั้นเอง ผมว่าคำาว่า 

สมดุล ธรรมชาติเป็นหัวใจ มันมีไม้แล้วก็มีหิน 

มันมีเปิดแล้วก็มีปิด มีภายนอกแล้วก็มีภายใน 

อันนี้ก็เป็นวิธีคิดแบบที่ผมมอง” ดวงฤทธิ์ 

บุนนาค สถาปนิก และกรรมการผู้จัดการได้ 

เอ่ยถึงแนวคิดของงานออกแบบชิ้นนี้ไว้ในการ 

สรุปช่วงท้าย

04 

ภาพมุมเสยในวิหาร 

แสดงให้เห็นถึงความ 

ซับซ้อนของระบบ 

โครงสร้างหลังคา

4

120 


5 

05 

มุมมองจากภายในวิหาร 

มองไปยังภายนอก 

เสาที่วางเหลื่อมกันทำาให้ 

เกิดภาพที่คลุมเครือ 

06 

หลังคาเป็นโครงสร้าง 

surface structure เมื่อ 

ดูใกล้เข้าไป จะเห็นความ 

ค่อยกลายรูปทรง 

07 

แปลนวิหาร 

6


121 

The steel framework is used with the details 

of the wooden columns and roof frame, with 

cement boards cladding the inside. The imported 

pine wood panels are used as the finishing 

material of the exterior, installed to align with 

the vertical arrangement of the columns. 

Building materials were once varied by the conditions 

and regions in which they were used. The 

dawn of the modern world, however, has resulted 

in mass innovation, production, and transportation 

of construction materials throughout the world. 

As technology and logistics continue to advance, 

Thailand has seen an influx of a diverse range of 

materials from overseas, such as imported pine 

wood from the northern hemisphere from sustainably 

operated plantations that ensure a well-balanced 

production and harvest. 

While the world has grown accustomed to modern, 

industrial materials such as steel and concrete 

being used as the shells of architectural structures, 

wood retains incomparable characteristics, from 

its warm touch that exudes a close connection 

with humans to its superior flexibility compared to 

industrial materials, and thus remains at the top of 

the list of preferred alternatives when it comes to 

building construction. 

The “Glass Hall,” sitting in the Khao Yai region 

of the Pak Chong district of Thailand’s Nakhon 

Ratchasima province, is part of the meditation 

center. The structure stands out with its minimalistic 

modern architecture combined with traditional 

elements, such as the rows of columns that resemble 

the “Nang Rieng columns” commonly found in 

religious architecture. Duangrit Bunnag Architect 

Company Limited, the assigned architecture 

team, designed the layout to optimize the natural 

landscape of the site, where the foothills of the 

mountains converge. 

7

122 


08 

แบบขยาย wall section 

The main hall is strategically positioned to create 

a clear focal axis that enhances the presence of 

the architectural structures. This central axis, which 

is also the area where the service buildings, such 

as the open-plan cafeteria and the library building, 

are located, dividing the structures into two wings 

and creating the centralized layout. A shallow pool 

adds to the scenery on the slope leading up to the 

main hall, making its imposing form more delicate 

with the way it is mirrored on the water’s surface. 

To the west, a cluster of ten lodging structures are 

built around the pool, which serves as a water basin 

during the rainy season and also functions as a 

container for water to be used. 

The design of the main hall incorporates open-plan 

features and partial walls that separate the interior 

space from the outside, drawing inspiration from 

the vernacular elements found in religious buildings 

in the northeastern and northern regions. The design 

team’s research looked into the components of 

“sim” or “sima”, at Pathum Kongkha Temple in Pak 

Thong Chai district, Nakhon Ratchasima province. 

The term ‘sim’ means a monastic boundary or main 

building in temples in northeastern provinces. It is 

equivalent to the Lao-rooted term “Ubosot,” used 

predominantly in Thailand’s central region to refer 

to a temple’s ordination hall. Nevertheless, a sim 

is generally smaller in size and proportion. This is 

partly due to the limited access to resources of 

the temples in remote rural areas, which causes 

ordination halls and decorative elements to be 

smaller than or deviate from the standard even 

though they are deemed acceptable. 

8 

WALL SECTION 1 WALL SECTION 2

TWO IN ONE 

123 

09 

มุมมองจากภายนอก 

สู่ภายในวิหาร ความ 

เชื่อมโยงภายนอกและ 

ในคลุมเครือเกิดจาก 

การวางเสา 

9

124 


“Buddhism is all about practice. I approached the building’s 

architecture with components that reflected Buddhism and 

its real essences but were not delivered in a symbolic way. 

Balance and nature are at the heart of the design: elements 

of wood and stone, closure and opening, inside and outside. 

That’s my take on it,” 

10 

ภาพภายในส่วนอาคาร 

บริวาร 

11 

มุมมองจากลานด้านหน้า 

วิหาร 

Unlike most temples in the northeastern region 

that have Lao influences, the ‘sim’ at Pathum Kong 

kha Temple is a unique blend of artistic elements 

from the late Ayutthaya era and early Rattanakosin 

Era. Nakhon Ratchasima served as a frontier town 

between Bangkok and Laos when Ayutthaya was 

the capital of Siam. The temple architecture in 

Nakhon Ratchasima is primarily influenced by the 

architectural characteristics of religious architecture 

in the central region, with the most notable 

difference being its smaller size. The meditation 

center’s ‘sim’ sees more enclosure of walls, in 

contrast to the comparatively smaller and more 

open ‘Sim Thong.’ The building’s structure consists 

of a series of hexagonal columns, with concrete 

walls wrapping around the exterior. This design 

choice emphasizes the building’s narrow side with 

a steep roof structure, making it the focal point of 

the entire building. 

The design team looked at Lai Hin Luang Temple 

in Lampang Province as a case study of northern 

Thai architecture. The mostly wallless structure 

of the building is especially visible from the entry, 

which is on the narrow side of the building. The 

interior is separated into three portions due to the 

presence of four stand-alone pilasters seen from 

the building’s narrow side. The paired columns further 

into the structure emphasize the empty space 

at the end of the hall, which houses the principal 

Buddha sculpture. The wooden roof structure is 

angled at 45 degrees, while the semi-outdoor 

structure is partially wallless, similar to the sim of 

Pathum Kongkha Temple. Dense walls were built 

on both sides of the building, at the farthest end of 

the building where the main Buddha sculpture is 

located, to keep the most sacred ground of the hall 

dimly lit. Meanwhile, the ordination hall and roof 

structure share certain relevant characteristics. 

The Glass Hall of this Meditation Center is designed 

to have its narrow side facing east-west, evoking 

the historic moment of the Great Buddha’s enlightenment. 

To enter the hall from the front, one must 

walk past the lotus ponds. There’s a sense of obscurity 

to how the empty space inside is experienced, 

despite the transparency that the name ‘Glass Hall’ 

implies. The alternate placement of the columns on 

the outer perimeter, as well as how the columns on 

the inner row are purposefully placed in between 

their spans, obfuscate spatial perception, making 

the space confusing and difficult to define. 

Upon entering the hall, one may perceive the magnitude 

and proportion that define the hallowed 

ground’s boundaries, especially with the presence of 

huge wooden columns that emphasize the vertical 

and long sequence. The general architectural feature 

differs from the components found in the case 

studies. While maintaining the same grammatical 

order, the new arrangement adds a fresh architectural 

accent. The purlins are accentuated, making 

them more visible than those in Pathum Kongkha 

Temple’s main hall, resulting in a more pronounced 

presence of the entrance, which directly affects 

one’s experience of the main Buddha sculpture 

while approaching the temple. The columns veil the 

interiors while keeping them visually and physically 

accessible to the outside surroundings with the 

help of the alternating positioning of the outer 

row of pillars. Each section of each column span 

demonstrates an interesting development of vernacular 

elements to fit a more modern concept.


125 

10 

11

13 

126 

theme / review


127 

12 

มุมมองอาคารบริวารผ่าน 

ลานด้านหน้าวิหาร 

13 

ภาพจากมุมมองแบบสูง 

เห็นการเชื่อมต่อของทุก 

อาคารด้วายลานด้านหน้า 

12 

The steel framework is used with the details of 

the wooden columns and roof frame, with cement 

boards cladding the inside. The 1” x 6” imported 

pine wood panels are used as the finishing material 

of the exterior, installed to align with the vertical 

arrangement of the columns. Steel crossbeams and 

stud beams are also clad with wood, allowing their 

horizontal planes to coincide with the roof structure’s 

framework. Being a semi-outdoor and semi-open 

building comes with rain-related problems. To 

improve the floor’s drainage system, the design 

raises the floor, thereby leaving a space between 

the floor and the ground. The woodwork details 

are extremely reactive to dampness, which can 

cause early damage if left to accumulate. As a 

result, the wooden components are shielded from 

direct contact with the soil or water. Meanwhile, the 

design avoids positioning the joints in areas where 

the wood will come into direct contact with water or 

the ground, allowing the wood to “breathe” better. 

“For me, Buddhism is all about practice. I approached 

the building’s architecture with com-ponents that 

reflected Buddhism and its real essences but were 

not delivered in a symbolic way. Balance and nature, 

I believe, are at the heart of the design: elements of 

wood and stone, closure and opening, inside and 

outside. That’s my take on it,” said Duangrit Bunnag, 

the project’s architect and Chief Executive Officer 

of Duangrit Bunnag Architect Company Limited, on 

the design concept. 

สาโรช พระวงค์ 

เป็ นสถาปนิก นักเขียน 

สนใจในสถาปั ตยกรรม 

สมัยใหม่ถึงสถาปั ตยกรรม 

ร่วมสมัย ปั จจุบันเป็ น 

อาจารย์ประจำาคณะ 

สถาปั ตยกรรมศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี 

ราชมงคลธัญบุรี 

Xaroj Phrawong 

Architect and writer 

who is interested in 

modern an contem 

porary architecture 

now he is a lecturer 

at Faculty of Architecture, 

RMUTT. 

dbalp.com 

Project: The Glass Temple Client: True Corporation Location: Nong Nam Deang, Pak Chong District, 

Nakhon Ratchasima, Thailand Function: Meditation Center Architecture Design Company Architect 

Firm: Duangrit Bunnag Architect Limited Chief Architect: Duangrit Bunnag Design team: (participant 

employee): Kanitha Boonyatasaneekul Supervision: Paiboon Meepanyaprasert Structural Engineer: 

EMS Consultants Engineer: (Water and Electricity): EMS Consultants Interior: Prinponn Boonkham 

Landscape: Ritdhawat Chalermviriya, Songpol Sukto Construction Company Architecture: Wiphanai, 

Ritta Site Area: 160,000 m 2 Gross Floor Area: 8,445 m 2 Design Year: 2011-2013 Completion Year: 

2012-2020

128 

materials 

Materials, 

Tools, 

Techniques 

Fundamental 

Factors in the Design 

Process and Wood 

Architectural Work 

Text: Suntan Viengsima / Sansuda Jiamjit 

Architectural Woodworking Design Research Center Faculty of Architecture, 

Rajamangala University of Technology Thanyaburi

MATERIALS, TOOLS, TECHNIQUES FUNDAMENTAL FACTORS 

IN THE DESIGN PROCESS AND WOOD ARCHITECTURAL WORK 

129 

Materials, tools, and techniques are 

fundamental factors related to one 

another in designing and constructing 

wooden architecture, both in traditional 

and contemporary contexts. The appropriate 

wood material for the tool has a 

direct effect on the quality of the work; 

the appropriate tool for the method of 

work demonstrates the expertise of the 

operator; and the appropriate approach 

to the material will be effective for the 

task. Consequently, through trial and 

error, quality, skill, and efficiency became 

“wisdom” in the creative process 

of wooden architecture. This article 

discusses wood material as one of 

the common factors in designing and 

working with wooden architecture, as 

well as the fundamentals of examining 

the concept of “materials, tools, and 

methods” from a holistic standpoint. 

วััสดุุ เครื่่องมืือ และ วิิธีีการื่ เป็็ นปัั จจัยพื้้นฐานซึ่่ งมีีควัามส ัมืพื้ันธ์์ต่่อกันใน 

กรื่ะบวันการื่ออกแบบและการื่ทำำางานสถาปัั ต่ยกรื่รื่มืไม้้ทำังงานสถาปัั ต่ยกรื่รื่มื 

แบบพื้้นถินนิยมืและสมััยนิยมืในบรื่ิบทำป็ั จจุบัน วััสดุุไม้้ทำีเหมืาะสมก ับเครื่่องมืือ 

ส่งผลโดุยต่รื่งต่่อคุณภาพื้งาน เครื่่องมืือทำีเหมืาะสมก ับวิิธีีการื่ทำำางานแสดุงให้ 

เห็นทัักษะควัามืสามืารื่ถของผ้ป็ฏิิบัติิงาน วิิธีีการื่ทำีเหมืาะสมก ับวััสดุุย่อมืเกิดุ 

ป็รื่ะสิทำธีิภาพื้ในการื่ทำำางาน ซึ่่ งทำังคุณภาพื้ ทัักษะ และ ป็รื่ะสิทำธีิภาพื้ หลอมืรื่วัมื 

กันผ่านการื่ลองผิดุลองถ้กจนคลีคลายเกิดุเป็็ น “ภ้มืิปัั ญญา” ในกรื่ะบวันการื่ 

สรื่้างสรื่รื่ค์งานสถาปัั ต่ยกรื่รื่มืไม้้ บทำควัามืนีจะได้้กล่าวถ ึงเพื้ียงวััสดุุไม้้หน่ งใน 

ปัั จจัยรื่่วัมืในกรื่ะบวันการื่ออกแบบและการื่ทำำางานสถาปัั ต่ยกรื่รื่มืไม้้ ในเบ่องต้้น 

ของการื่ศึึกษาแนวัควัามค ิดุ “วััสดุุ เครื่่องมืือ วิิธีีการื่” โดุยองค์รื่วัมื

130 

materials 

การเสื่อมสภาพของวัสดุไม้เนื่องจากศัตรูทำาลายไม้ประเภทต่างๆ เช่น 

รา ปลวก มอด แมลงกัดเจาะอื่นๆ, การเปลี่ยนแปลงทางขนาดและ 

รูปทรงของวัสดุไม้เนื่องจากสภาวะอากาศและสภาพแวดล้อม, ต้นทุน 

ค่าวัสดุไม้เพื่อการก่อสร้าง ฯลฯ เป็นประเด็นหลักซึ่งถูกตั้งคำาถามใน 

การทำางานสถาปัตยกรรมไม้* หรือสถาปัตยกรรมประกอบไม้** เสมอ 

(คำานิยามของผู้เขียน *สถาปัตยกรรมไม้ หมายถึง สถาปัตยกรรมซึ่ง 

ใช้ไม้เป็นวัสดุหลักสำาหรับองค์ประกอบทางโครงสร้างและองค์ประกอบ 

อื่นๆ เป็นส่วนใหญ่ **สถาปัตยกรรมประกอบไม้ หมายถึงสถาปัตยกรรม 

ซึ่งใช้วัสดุอื่นเป็นวัสดุหลักสำ าหรับองค์ประกอบทางโครงสร้างเป็นส่วนใหญ่ 

โดยใช้ไม้เป็นวัสดุเพื่อการประกอบโครงสร้างและ/หรือเพื่อองค์ประกอบ 

ทางสถาปัตยกรรมและการตกแต่งเป็นส่วนใหญ่) ความเข้าใจในธรรมชาติ 

ของวัสดุไม้สามารถใช้อธิบายคุณลักษณะของวัสดุไม้ซึ่งนำาไปสู่การ 

คาดการณ์สันนิษฐานปัจจัยเสี่ยงในการเสื่อมสภาพของวัสดุไม้เพื่อการ 

พิจารณาออกแบบและวางแผนการก่อสร้างงานสถาปัตยกรรมด้วยวัสดุ 

ไม้ร่วมกับการใช้คุณสมบัติของวัสดุไม้ด้านต่างๆ ให้เกิดประโยชน์สูงสุด 

คุณลักษณะทางกายภาพของไม้เป็นสิ่งแรกที่ควรทำาความเข้าใจใน 

เบื้องต้น ส่วนประกอบหลักของวัสดุไม้ ประกอบด้วย A ใจไม้1 หรือไส้ไม้ 

B เนื้อไม้2 C กระพี้3 เรียงลำาดับตามการเจริญเติบโต โดยใจไม้หรือไส้ไม้ 

เป็นส่วนประกอบซึ่งเกิดขึ้นก่อนที่จะขยายการเจริญเติบโตขึ้นในรอบ 

ของการเจริญเติบโตตามฤดูกาลปรากฏให้เห็นเป็นชั้นวงปี 4 ที่หน้าตัด 

ขวางของลำาต้น 5 อาจกล่าวได้ว่าใจไม้หรือไส้ไม้นั้นเสมือนศูนย์กลางการ 

เจริญเติบโตซึ่งนำาไปสู่ความเข้าใจการปรากฏระยะห่างของชั้นวงปีแต่ละ 

วงที่ไม่เท่ากันแปรผันตามปัจจัยในการเจริญเติบโตในช่วงเวลาต่างกัน 

หรือ ระยะห่างของชั้นวงปีเดียวกันในแต่ละด้านที่ไม่เท่ากันช่วยให้ 

จินตนาการรูปทรงของลำาต้นได้โดยสังเขป เป็นต้น ใจไม้หรือไส้ไม้จัด 

เป็นตำาหนิ6 ประเภทหนึ่งของวัสดุไม้ซึ่งมักเกิดการแตกร้าวเป็นโพรง 

มากน้อยต่างกันดังนั้นการใช้งานวัสดุไม้อมไส้ (ไม้แปรรูปซึ่งมีส่วนของ 

ใจไม้หรือไส้ไม้ปรากฏบนหน้าตัดขวาง) จึงควรพิจารณาอย่างรอบคอบ 

เนื่องจากอาจเกิดการแตกร้าวเพิ่มเติมตามแนวไส้ไม้ตลอดความยาว, 

การเสื่อมสภาพจากสาเหตุของความชื้นและแมลงกัดเจาะ 7 ในร่องโพรง 

ไส้ไม้นั้น, คุณสมบัติเชิงกลที่ลดลงเนื่องจากการแตกร้าวและโพรงไส้ไม้ 

ฯลฯ ทั้งนี้ขนาดและรูปทรงของลำาต้นไม้ก่อนการแปรรูปตามธรรมชาติ 

แตกต่างจากรูปทรงเรขาคณิตที่คาดเดาขนาดและรูปทรงที่ชัดเจนได้ 

ใจไม้หรือไส้ไม้ซึ่งเสมือนศูนย์กลางการเจริญเติบโตจึงอาจคดโค้งแปรผัน 

ตามรูปทรงของลำาต้นด้วยโดยวัสดุไม้แปรรูปสามารถสันนิษฐานแนว 

ของไส้ไม้ได้จากการพิจารณาลักษณะของเสี้ยน 9 ซึ่งปรากฏ 

When working in wood architecture* or wood composite 

architecture**, the most frequently questioned issues include 

the following: deterioration of wood materials due to various 

types of wood-damaging pests such as mold, termites, weevils, 

and other insects; size and shape changes of wood materials 

due to weather and environment; cost of wood materials for 

construction; etc. The author defines timber architecture as 

architecture in which wood is the primary structural and most 

other elemental material. Wood composite architecture 

employs other materials for structural elements, while wood is 

used for structural assembly and the majority of architectural 

and decorative elements. Understanding the character of wood 

materials would aid in describing their properties, leading 

to the prediction and anticipation of risk factors for wood 

deterioration. It must be considered when designing and 

planning architectural construction with wood materials, along 

with maximizing the use of various wood material properties. 

The physical properties of wood are among the initial concepts 

to comprehend. A. Pith, B. Heartwood, and C. Sapwood, 

arranged according to growth, are the primary components 

of the wood material During the periodic growth cycle, the pith 

is the component that forms before the growth cycle. In the 

cross-section of a tree’s trunk, it manifests as layers termed 

annual rings. The pith of the wood or the wood core is similar 

to a growth center, which leads to an understanding of the 

appearance of the unequal distance between each ring layer, 

which varies according to growth factors at different times, or 

the unequal spacing of the same ring on each side, which 

enables one to approximate the shape of the trunk. The pith 

of the wood is one of the defects in wood materials that 

frequently fractures into varying degrees of hollows. The use 

of veneer materials (timber with the pith that is visible in the 

cross-section) should therefore be carefully considered, as 

further cracking may occur along its entire length or cause 

deterioration or damage due to moisture and insect borer in 

the pith hole, or a reduction in strength and physical properties 

due to cracking and a hole or cavity in the pith, etc. Before 

processing, the dimensions and shape of the original tree trunk 

may differ from its predicted geometric shape. Therefore, the 

pith, which resembles a growth center, may be curved and 

differ according to the shape of the trunk. In processed wood 

materials, the orientation of the pith can be inferred from the 

appearance of the grain 

Photo Reference 

1-2. Suntan Viengsima / Sansuda Jiamjit



131 

01 

หน้าตัดแสดง 

ส่วนประกอบของไม้ 

02 

ความเสียหายของ 

องค์ประกอบทาง 

โครงสร้างเนื่องจากไส้ไม้8 

1 

2

132 

materials 

03 

ไม้แปรรูปอมไส้ 

04 

ลักษณะของเสี้ยนไม้เมื่อผ่า 

เปิดปีกไม้สามารถช่วยใน 

การสันนิษฐานแนวของไส้ 

ไม้ได้ตามทิศทางของยอด 

ภูเขาของลายเสี้ยนแบบ 

ลายภูเขา Cathedral grain 

3 

4 





133 

เนื้อไม้เป็นส่วนซึ่งเหมาะสมสำาหรับการใช้งานมากที่สุด เนื้อไม้ที่ดีใน 

อุดมคติควรปราศจากตาไม้10 ลักษณะที่อาจแตกหรือหลุดซึ่งในทาง 

วิศวกรรมโครงสร้างมีผลโดยตรงต่อคุณสมบัติเชิงกลของวัสดุไม้แปรรูป 

ในทางสถาปัตยกรรมย่อมมีผลต่อความทนทานและความงามอย่าง 

ปฏิเสธไม่ได้ นอกจากนั้นในการทำางานตาไม้ที่แม้จะไม่ใช่ตาแตกหรือ 

หลุดอาจเป็นอุปสรรคต่อการทำางานบางประเภทซึ่งส่งผลต่อคุณภาพ 

ของผลงาน ตาไม้ที่ปรากฏนั้นเป็นบริเวณกิ่งของต้น ไม้แปรรูปจากต้น 

ซึ่งมีอายุก่อนตัดโค่นมากและมีขนาดความโตสูงนั้นมีทางเลือกในการ 

แปรรูปเลี่ยงส่วนใกล้กระพี้และเปลือกได้มากกว่าเพื่อให้ปรากฏตำาหนิ 

ประเภทตาไม้น้อยกว่าหรือมีลักษณะตาไม้ที่ไม่เป็นตำาหนิที่อาจเกิด 

ความเสียหายอย่างมีนัยสำาคัญ(ขนาดความโตของไม้ตัดโค่น คือ ขนาด 

เส้นรอบวงของลำาต้นบริเวณกึ่งกลางของลำาต้นไม้ตัดโค่นนั้นโดยอาจทด 

ส่วนเปลือกและกระพี้) นอกเหนือจากตาไม้ประเภทตาแตกหรือตาหลุด 

แล้วยังมีลักษณะทางกายภาพประเภทอื่นๆบนเนื้อไม้ที่เป็นตำาหนิ อาทิ 

รูมอดและร่องรอยการทำาลายเนื้อไม้จากแมลงกัดเจาะประเภทต่างๆ, 

การเสื่อมสภาพจากรา เช่น ราผุ ราผิว หรือ ราเสียสี, เนื้อไม้แตกร้าว 

เนื่องจากการแลกเปลี่ยนความชื้นที่บริเวณปลายไม้ End check หรือที่ 

ผิว Surface check เป็นต้น 

กระพี้เป็นส่วนประกอบของไม้ที่ยังมีชีวิตในขณะที่ตัดโค่น ประกอบด้วย 

ท่อลำาเลียงน้ำาและอาหารซึ่งยังทำางานอยู่เพื่อการเจริญเติบโตของต้น 

กระพี้มีลักษณะอ่อนนุ่มและเป็นแหล่งอาหาร/เจริญเติบโต/เจริญพันธุ์ 

ที่เหมาะสมของศัตรูทำาลายไม้จึงพบว่าส่วนกระพี้เป็นบริเวณที่ถูกทำาลาย 

โดยศัตรูทำาลายไม้มากแม้แต่ส่วนกระพี้ของไม้สักซึ่งกล่าวกันว่าทนทาน 

ต่อการทำาลายโดยปลวกและแมลงกัดเจาะก็ตาม นอกเหนือจากการ 

ทำาลายโดยศัตรูทำาลายไม้แล้วความหนาแน่นที่ต่ำากว่าบริเวณเนื้อไม้ 

ทำาให้มีผลต่อการทำางานตกแต่งผิวในงานสถาปัตยกรรมและการตกแต่ง 

รวมทั้งส่วนกระพี้ยังพร่องคุณสมบัติเชิงกลในเชิงโครงสร้างเนื่องจาก 

อายุ อาจกล่าวได้ว่านอกจากข้อจำากัดทางคุณสมบัติทางกายภาพแล้ว 

ยังมีข้อจำากัดด้านคุณสมบัติเชิงกลอีกด้วยซึ่งหากพิจารณารายการ 

ประกอบแบบและข้อกำาหนดทั่วไปในการก่อสร้าง General specification 

โดยทั่วไปจะพบว่าระบุว่ากระพี้เป็นส่วนที่เป็นตำาหนิและไม่อนุญาตให้ 

ใช้สำาหรับองค์ประกอบทางโครงสร้าง 

ข้อสังเกตสำาคัญอีกประการหนึ่งเกี่ยวกับวัสดุไม้ คือ วัสดุไม้ควรต้อง 

ได้รับการอบ 11 ก่อนนำามาใช้งานหรือไม่ ซึ่งควรจะทำาความเข้าใจกัน 

ก่อนว่า “เหตุใดจึงต้องอบไม้” ไม้เมื่อตัดโค่นแล้วจะคายน้ำาออกจน 

สมดุลกับความชื้นในสภาพแวดล้อมของไม้นั้น กระบวนการคายน้ำาจะ 

เริ่มต้นจากน้ำา Free water ซึ่งอยู่ในช่องว่างระหว่างเซลล์ Cell cavity 

ก่อน ในขั้นตอนนี้น้ำาหนักของไม้จะลดลงแต่ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง 

ทางขนาด 12 และรูปทรง 13 (การเปลี่ยนแปลงทางรูปทรงเกิดจากความ 

ไม่สมดุลของการเปลี่ยนแปลงทางขนาดในระนาบรัศมี14 กับระนาบผิว 

สัมผัส 15 ) จนเมื่อถึงจุดอิ่มตัว FSP-Fiber saturation point (หมายถึง 

จุดอิ่มตัวของน้ำาในเซลล์) น้ำา Free water ซึ่งอยู่ในช่องว่างระหว่าง 

เซลล์16 ถูกคายออกจนหมดไป น้ำา Bound water ซึ่งอิ่มอยู่ในเซลล์จึง 

เริ่มถูกคายออก ซึ่งการคายออกของน้ำาที่อิ่มตัวอยู่ในเซลล์ทำาให้เซลล์ 

Heartwood is the most useful portion of a tree. The optimal 

heartwood should be devoid of knots, which may fracture 

or fall off. This may directly affect the mechanical properties 

of the lumber material in structural engineering. It has an 

undeniable impact on the durability and attractiveness of 

buildings. Moreover, working with these knots, even if they 

are not broken or falling off, may be a hindrance for certain 

types of work, thereby influencing the quality of the work. 

The tree’s tendrils are its knots. Lumber from aged pre-falling 

trees and of larger size has more processing options by 

avoiding the near sapwood and bark, resulting in fewer knot 

defects or non-knot appearances, or the knot with no defect 

that may cause significant damage (the circumference of 

the trunk in the middle of the felled tree trunk is the size of 

the felled tree). Other physical characteristics of defective 

heartwood include moth holes and traces of heartwood 

damage caused by various types of insect borers; fungal 

deterioration such as rot, mold, or discoloration; heartwood 

cracks caused by moisture exchange at the end check or 

surface check, etc. 

Sapwood is the vegetative portion of the tree when it is cut 

down. It contains xylems, the vessels or conduits that transport 

water and nutrients, which are still active for plant development. 

Sapwood is soft and an ideal sustenance, growth, and 

reproduction source for wood-destroying organisms. Even 

the sapwood of teak, which is reputed to be resistant to 

wood pests and insect borers, has been found to be the 

most susceptible to infestation by wood pests. In addition 

to being harmed by insects, the wood’s lower density effects 

the surface finish in architecture and decoration, and the 

sapwood loses its mechanical properties as it ages. In addition 

to these mechanical property restrictions, there are additional 

mechanical property restrictions that, according to the general 

construction requirements and specifications, identify sapwood 

as a defect component and prohibit its use in structural 

applications. 

Before using wood materials, it is essential to determine 

whether or not they must be cured. It must first be understood 

why drying the wood is necessary. When wood is cut 

down, it dehydrates until its moisture content matches that 

of its surroundings. The process of dehydration begins with 

unrestricted water in the cell cavity. At this stage, the weight 

of the wood decreases, but there is no change in size or shape 

(the shape change is caused by the dimensional imbalance 

changes in the radial plane and the tangent plane) until the 

wood reaches the FSP (fiber saturation point), or the point of 

intracellular water saturation. The intercellular space’s free 

water is discharged. Saturated, bonded water in the cell begins 

to be released until it is gone. In addition to the change in 

weight, the evaporation of the saturated water within the cell 

causes the cell to begin to change in size and shape. The

134 

materials 

หดลีบลงตามลำาดับ จึงทำาให้เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงทางขนาดและ 

รูปทรงขึ้นนอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงของน้ำาหนัก กระบวนการ 

คายน้ำา/แลกเปลี่ยนน้ำาและความชื้นกับสภาพแวดล้อมของไม้ยังคง 

ดำาเนินต่อไปจนถึงจุดที่สมดุลกับ EMC-Equilibrium moisture content 

ค่าความชื้นสมดุลซึ่งแปรผันกับอุณหภูมิ T-Temperature และความชื้น 

สัมพัทธ์ในอากาศ RH-Relative humidity ที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ 

ตลอดเวลาซึ่งหมายความว่าไม้จะมีการแลกเปลี่ยนความชื้นในเนื้อไม้ 

MC-Moisture content แปรผันตาม EMC ค่าความชื้นสมดุลนี้ตลอด 

เวลา ซึ่งแม้ว่า EMC ค่าความชื้นสมดุลนี้จะเปลี่ยนแปลงแปรผันตาม 

อุณหภูมิและความชื้นสัมพัทธ์ในอากาศบริเวณนั้นแล้วยังมีปัจจัยแวดล้อม 

ด้านสภาพแวดล้อมจำาเพาะร่วมซึ่งมีผลร่วมด้วยในการแลกเปลี่ยน 

ความชื้นของไม้กับสภาพแวดล้อม อาทิ ความเร็วลม แสงธรรมชาติ 

การทาสารเคลือบผิว ฯลฯ 

ปัญหาที่แท้จริงของน้ำาและความชื้นที่ส่งผลต่อวัสดุไม้ไม่ใช่การคายน้ำา 

หรือแลกเปลี่ยนความชื้นกับสภาพแวดล้อมหากกระบวนการนั้นอยู่ใน 

เงื่อนไขที่เหมาะสม ยกตัวอย่างเช่น บริเวณหน้าตัดขวางของไม้ซึ่งเป็น 

ปลายเปิดของท่อลำาเลียงน้ำา/อาหารและช่องว่างระหว่างเซลล์จะคายน้ำา 

ได้ดีมากกว่าบริเวณผิว ดังนั้นไม้ขนาดหน้าตัดใหญ่และมีความยาวใน 

ระยะหนึ่ง เมื่อมีการคายน้ำาบริเวณหน้าตัดรวดเร็ว ทำาให้ค่าความชื้น 

บริเวณนั้นลดลง ขณะที่ส่วนอื่นมีค่าความชื้นสูงกว่ามาก การเปลี่ยนแปลง 

ทางขนาดของพื้นที่ซึ่งมีค่าความชื้นแตกต่างกันสูงที่ไม่สมดุลกันจึงทำา 

ให้เกิดการแตกร้าวที่ปลายไม้ End check ทั้งนี้หากทำาการทาสารเคลือบ 

ซึ่ง block การคายน้ำาหรือแลกเปลี่ยนความชื้นบริเวณปลายไม้โดย 

สมบูรณ์ ความชื้นในเนื้อไม้ก็จะถูกผลักดันออกทางผิวทำาให้เกิดการ 

แตกร้าวบริเวณผิว Surface check เกิดเป็นปัญหาใหม่ขึ้น เป็นต้น จึง 

เป็นที่เข้าใจได้ชัดเจนว่า การอบไม้เป็นหนึ่งในกรรมวิธีเตรียมวัสดุไม้ 

ให้มีความชื้นลดลง(แห้ง) ภายใต้สภาวะควบคุมเพื่อแก้ป้องกันความ 

เสียหายจากกระบวนการคายน้ำา/แลกเปลี่ยนความชื้นตามธรรมชาติ 

ยังมีกรรมวิธีอื่นในการทำาให้ความชื้นในเนื้อไม้ลดลงภายใต้สภาวะ 

ควบคุมนอกเหนือจากการอบไม้ในตู้ไอร้อน 17 เช่น การผึ่งลมภายใต้ 

ร่มเงา 18 การใช้กระแสลมจากเครื่องกลไหลผ่าน เป็นต้น ดังนั้นจึงคลี่คลาย 

ข้อสังเกตดังกล่าวได้ว่า “ไม้ควรมีความชื้นที่เหมาะสมจากการเตรียม 

ไม้ก่อนนำามาใช้งานไม่ว่าจะโดยกรรมวิธีใดก็ตามในกระบวนการนั้น” 

(กรรมวิธีการทำาให้ความชื้นในเนื้อไม้ลดลงนั้นจำาเป็นต้องพิจารณาปัจจัย 

พื้นฐานของวัสดุไม้ร่วมด้วยเสมอ อาทิ ขนาดหน้าตัดและความยาวไม้ 

เพื่อป้องกันความเสียหายในระหว่างกระบวนการนั้น) เมื่อเข้าใจเช่นนี้ 

ก็จะนำามาสู่ความเข้าใจในลำาดับต่อไปว่าเมื่อเตรียมไม้โดยลดค่าความชื้น 

ภายใต้สภาวะควบคุมได้จนใกล้เคียงค่าความชื้นสมดุล EMC ในสภาพ- 

แวดล้อมของสถานที่ทำางานต่างกันแล้วจึงปล่อยให้ไม้แลกเปลี่ยนความ 

ชื้นตามธรรมชาติในสภาพแวดล้อมนั้นๆ ในระยะเวลาหนึ่งก่อนนำามา 

ใช้งานก็จะเกิดปัญหาในการเปลี่ยนแปลงทางขนาดและรูปทรงได้มาก 

การไสปรับขนาด การติดตั้ง การตกแต่งผิว และการทำางานอื่นๆ ภาย 

หลังจากกระบวนการนี้ย่อมได้ประสิทธิภาพและคุณภาพของงานสูงขึ้น 

5 





135 

05-06 

แสดงการผุและการทำาลาย 

โดยศัตรูทำาลายไม้บริเวณ 

เปลือกและกระพี้ของไม้สัก 

ขณะที่บริเวณเนื้อไม้ยังคง 

สภาพที่ดี 

process of transpiration or exchange of water and moisture 

with the wood’s surrounding environment continues until 

equilibrium with EMC (equilibrium moisture content), which 

varies with ambient temperature and relative humidity. This 

means that the wood’s moisture content will constantly alter 

in accordance with the EMC. This equilibrium moisture content 

varies not only with air temperature and relative humidity, 

but also with specific environmental factors that influence 

the exchange of wood moisture with the environment, such 

as wind speed, natural light, application of coatings, etc. 

The actual issue with water and moisture affecting wood 

materials is not transpiration or exchange of humidity with 

the environment, so long as the process is carried out under 

optimal conditions. For instance, the cross-sectional area 

of wood, which is the open end of the water and nutrientcarrying 

vascular and intercellular spaces, can become 

more desiccated than the surface area. When there is rapid 

dehydration of a large cross-sectional area, the moisture 

content of that area decreases, whereas the moisture content 

of other parts increases significantly. Unbalanced dimensional 

changes in regions with significant humidity differences will 

result in fractures known as end checks. But if a coating is 

applied that completely obstructs transpiration or moisture 

exchange at the end of the wood, the moisture in the wood 

will be forced out through the surface, resulting in surface 

checks and new issues. Wood drying is recognized as one of 

the methods for preparing wood materials to dehumidify (dry) 

under controlled conditions in order to prevent injury from 

natural transpiration or exchange of humidity processes. 

6 

In addition to drying in a hot steam cabinet, there are other 

methods for reducing moisture in heartwood under controlled 

conditions, such as shaded air drying, drying by using air flows 

from machinery, etc. Therefore, it can be assumed that the 

wood will have an appropriate moisture content after any 

pre-treatment in that process, and the process of reducing 

the wood’s moisture content must always take into account 

the fundamentals of the wood material, such as its size, crosssection, 

and length, in order to prevent damage during the 

process. It should also be understood that there will be many 

problems with size and shape changes when preparing wood 

by reducing the moisture under controlled conditions to a level 

close to the EMC equilibrium humidity in the environment of 

a particular location and then allowing the wood to exchange 

natural moisture in that environment for a period of time before 

use. The planning, sizing, mounting, and completing operations 

that follow this procedure result in improved productivity and 

quality of the job.

136 

materials 

การเปลี่ยนแปลงทางขนาดเกิดขึ้นตามธรรมชาติของวัสดุไม้ โดยไม้ 

แต่ละสายพันธุ์มีการเปลี่ยนแปลงทางขนาดที่แตกต่างกันจากอัตรา 

การหดตัว Shrinkage rate ในด้านรัศมี Radial และ ด้านผิวสัมผัส 

Tangential ของวงปี ไม้ทุกสายพันธุ์มีอัตราการหดตัวด้านผิวสัมผัสวงปี 

สูงกว่าด้านรัศมีเสมอ ข้อเท็จจริงนี้อาจใช้ประกอบการพิจารณาคัดเลือก 

วัสดุไม้แปรรูปและการออกแบบรายละเอียดวิธีการประกอบสร้างเพื่อ 

การใช้งานที่เหมาะสมแตกต่างกัน ยกตัวอย่างปัญหาที่พบบ่อยจากการ 

หดขยายตัวของวัสดุไม้ในการติดตั้งพื้นไม้ภายนอกอาคารในสภาพที่ 

เผชิญสภาวะอากาศโดยตรงซึ่งเกิดการบวมเบียดกันของแผ่นพื้นไม้ 

จนโก่งตัว อาจป้องกันด้วยการพิจารณาเลือกใช้วัสดุไม้สายพันธุ์ซึ่งมี 

อัตราการหดขยายตัวต่ำาร่วมกับลักษณะของไม้แปรรูปซึ่งผิวด้านหน้า 

กว้างเป็นระนาบรัศมีที่มีอัตราการหดขยายตัวต่ำาจากสมมติฐานที่ว่า 

ตัวแปรขนาดความกว้างสูงคูณด้วยค่าคงที่อัตราการหดขยายตัวด้าน 

รัศมีต่ำาย่อมได้ผลลัพธ์ที่ต่ำาลง(หมายถึงการขยายตัว) เมื่อเปรียบเทียบ 

กับการใช้วัสดุไม้ซึ่งผิวด้านหน้ากว้างเป็นระนาบผิวสัมผัสซึ่งอัตราการ 

หดขยายตัวสูงกว่า (ระนาบรัศมีปรากฏลายเสี้ยนที่ผิวไม้ลักษณะ 

ลายเส้น Straight grain ขณะที่ระนาบผิวสัมผัสปรากฏลายเสี้ยนที่ 

ผิวไม้ลักษณะลายภูเขา Cathedral grain) โดยรายละเอียดการติดตั้ง 

อาจใช้วิธีการจับยึดซึ่งยอมให้วัสดุไม้หดขยายตัวในขนาดและทิศทาง 

ที่ควบคุมได้ร่วมด้วย 

ทั้งนี้นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงทางขนาดของพื้นไม้ภายนอก 

ดังตัวอย่างที่กล่าวมานี้ยังมีอุปสรรคเรื่องการเปลี่ยนแปลงรูปทรงและ 

ความทนทานร่วมด้วย การเปลี่ยนแปลงทางรูปทรงของวัสดุไม้ซึ่งเกิด 

จากสภาพอากาศส่วนหนึ่งผู้เขียนสรุปเบื้องต้นเพื่อความเข้าใจโดยง่าย 

คือ ผลที่เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ของการหดขยายตัวด้านรัศมีและ 

ผิวสัมผัสของวัสดุไม้นั้นนั้น จากข้อเท็จจริงเรื่องอัตราการหดขยายตัว 

ของวัสดุไม้ทำาให้เข้าใจได้ว่ารูปลักษณะของลายเสี้ยนไม้ที่ผิวหน้าตัดซึ่ง 

เกิดการจากการแปรรูปไม้ที่แตกต่างกันย่อมทำาให้เกิดการเปลี่ยนแปลง 

ทางรูปทรงแตกต่างกันด้วยและรูปลักษณะของลายเสี้ยนที่ผิวหน้าตัดนี้ 

สามารถใช้ในการคาดการณ์ลักษณะการเปลี่ยนแปลงทางรูปทรงของ 

วัสดุไม้นั้นนั้นได้โดยสังเขป กล่าวโดยสรุปว่าวัสดุไม้ซึ่งผ่านกระบวนการ 

ลดความชื้นภายใต้สภาวะควบคุมที่เหมาะสมใกล้เคียงกับความชื้นสมดุล 

ในสภาพแวดล้อมใช้งานจะลดความเสี่ยงจากความเสียหายและเสื่อม- 

สภาพเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของความชื้นในวัสดุไม้อย่างฉับพลัน 

ตามธรรมชาติ 

การจำาแนกจัดกลุ่มวัสดุไม้เนื้อแข็ง ไม้เนื้อปานกลาง และไม้เนื้ออ่อน 

ใช้เกณฑ์ในการจำาแนก 2 ประการ คือ ความทนทานตามธรรมชาติ19 

และความแข็งแรงในการดัด 20 ที่ค่าความชื้นในเนื้อไม้ 12%MC ซึ่งอาจ 

อธิบายสั้นสั้นเข้าใจง่ายด้วยคำาว่า “ทน-ทาน” ในภาษาไทยโดยความ 

ทนหมายถึงอายุการใช้งานโดยคุณสมบัติของตัวเอง ความทานหมายถึง 

คุณสมบัติการต้านทานรับแรงกระทำา หรือความแข็งแรงของวัสดุไม้นั้น 

ในหนังสือไม้เนื้อแข็งของประเทศไทย โดยสำานักวิจัยการจัดการป่าไม้ 

และผลิตผลป่าไม้ กรมป่าไม้ ระบุว่าไม้เนื้อแข็งมีความแข็งแรงในการดัด 

สูงกว่า 1000 กก./ซม.2 และ ความทนทานตามธรรมชาติสูงกว่า 6 ปี, 

Dimensional variation and changes in size occur naturally 

in wood materials. Each wood species has a different size 

variation due to the shrinkage rate in the radial and tangential 

directions of the annual ring. All wood species had a higher 

annual ring tangential shrinkage rate than the radius one. 

This fact may be used to consider the selection of lumber 

and the detailed design of the construction methods to fit 

different uses. For example, a common problem caused by 

the shrinkage of wooden materials when installing wooden 

floors outside the building in direct weather conditions 

may cause the wooden floor to swell and bend. It can be 

prevented by considering the selection of wood species with 

a low shrinkage rate in combination with the characteristics 

of lumber whose front surface is a radial plane with a low 

shrinkage rate, based on the assumption that the high 

amplitude variable multiplied by the constant of a low radial 

contraction rate would have a lower result of expansion when 

compared to using a wooden material whose front surface is 

a tangential plane with a higher contraction rate. (The radial 

plane shows a straight grain on the wood surface, while the 

tangential plane shows the cathedral grain.) The installation 

details may use a clamping method that allows the wood 

material to shrink or expand in a controlled size and direction. 

In addition to the above-mentioned risks of the exterior 

wooden floor shrinking and expanding, there are also risks of 

deformation and durability. The weather contributes to the 

morphological transformations of timber materials. Simply put, 

the result of the relationship between radial and tangential 

direction shrinkage of wood materials is that, based on the 

shrinkage rate of wood materials, the appearance of the grain 

pattern on the cross-sectional surface as a result of different 

wood processing will also result in different shape changes. 

The appearance of the grain pattern on the cross-sectional 

surface can be used to predict the deformation properties of 

the timber material. It can be concluded that wood materials 

dehumidified under optimally controlled conditions near their 

operating environment’s equilibrium humidity will reduce the 

risk of damage and deterioration caused by abrupt natural 

changes in humidity. 

The classification of wood materials into solid, medium, and 

soft employs two classification criteria: natural durability 

and bending strength at a wood moisture content of 12% 

MC, which can be quickly and easily explained in terms of 

their durability and endurance. Durability refers to a timber 

material’s inherent lifetime, whereas endurance refers to its 

resistance to force or its strength. According to the Royal 

Forest Department of Thailand’s Bureau of Forest Management 

Research and Forest Products, hardwood has bending 

strength greater than 1000 kg/cm2 and natural durability 

greater than 6 years; medium hardwood has bending strength 

between 600 and 1000 kg/cm2 and natural durability



137 

07 

ตัวอย่างการติดตั้งพื้นไม้ 

ภายนอกซึ่งใช้วิธีการจับ 

ยึดโดยยอมให้ไม้ขยาย 

ตัวได้ในขนาดและทิศทาง 

ควบคุม การจับยึดด้วย 

วัสดุจับยึดสลับข้างในแต่ละ 

ช่วงตงช่วยให้ไม้สามารถ 

ขยายตัวได้เล็กน้อย 

08 

การขยายตัวบวมเบียดของ 

พื้นไม้ เมื่ออัตราการขยาย 

ตัวของแผ่นพื้นไม้เกินกว่า 

ร่องที่เว้นเผื่อการขยายตัว 

ไว้จึงเกิดการเบียดกันจน 

โก่งตัว 

7 


7-8. Suntan Viengsima / Sansuda Jiamjit 8

138 

materials 

09-10 

ตัวอย่างความเสียหาย 

จากศัตรูทำาลายไม้ 

9 

10 





139 

ไม้เนื้อปานกลางมีความแข็งแรงในการดัดระหว่าง 600-1000 กก./ซม. 2 

และความทนทานตามธรรมชาติระหว่าง 2-6 ปี, ไม้เนื้ออ่อนมีความ 

แข็งแรงในการดัดต่ำากว่า 600 กก./ซม. 2 และความทนทานตามธรรมชาติ 

ต่ำากว่า 2 ปี ค่าความแข็งแรงในการดัดนั้นอธิบายคุณสมบัติ และ 

ประสิทธิภาพของวัสดุโดยตัวเองได้ชัดเจนแล้ว ขณะที่ความทนทานตาม 

ธรรมชาติที่กล่าวถึงนั้นเป็นการทดลองการจำาลองสภาพตามธรรมชาติ 

ในห้องปฏิบัติการเพื่อการเปรียบเทียบคุณสมบัติทางกายภาพและอื่นๆ 

ของไม้แต่ละสายพันธุ์ซึ่งในสภาพความเป็นจริงย่อมมีปัจจัยในการ 

เสื่อมสภาพของวัสดุไม้ที่แตกต่างกัน ผู้เขียนจำาแนกศัตรูทำาลายไม้ซึ่ง 

เป็นปัจจัยในการเสื่อมสภาพของวัสดุไม้ออกเป็น 2 กลุ่มหลัก ดังนี้ 

- Biotic agent ศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งมีชีวิต อาทิ รา 

แมลงกัดเจาะประเภทต่างๆ เช่น ปลวก มอด เป็นต้น 

- Non biotic agent ศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งไม่มีชีวิต 

อาทิ ดิน สภาวะอากาศอันประกอบด้วย แดด ลมอุณหภูมิ 

น้ำา และความชื้น เป็นต้น 

แนวความคิดในการป้องกันการเสื่อมสภาพของวัสดุไม้เบื้องต้น คือ 

การหลีกเลี่ยงความเสี่ยงจากปัจจัยการเสื่อมสภาพจากศัตรูทำาลายไม้ 

ทั้งสองกลุ่มร่วมกับการบำาบัดถนอมรักษาคุณภาพวัสดุไม้ตามสมควร 

แก่เงื่อนไขในแต่ละกรณี 

สาเหตุที่มีนัยสำาคัญในการเสื่อมสภาพของวัสดุไม้โดยศัตรูทำาลายไม้ 

ประเภทสิ่งมีชีวิต Biotic agent โดยทั่วไปจำาแนกเป็น 3 ประการหลัก 

- เพื่อเป็นอาหาร 

- เพื่อเป็นที่อยู่ 

- เพื่อการเจริญพันธุ์ 

ศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งมีชีวิตบางชนิดสร้างรังเพื่อการอยู่อาศัยและ 

เจริญพันธุ์ในดินแต่อาศัยวัสดุไม่เป็นอาหาร เช่น ปลวก บางชนิดทำาลาย 

วัสดุไม้เพื่อใช้อาศัยและเจริญพันธุ์ตามฤดูกาลแต่ไม่ใช้ไม้เป็นอาหาร 

เช่น แมลงภู่ (พบการเจาะรูสร้างโพรงในวัสดุไม้แห้งแต่ไม่พบในไม้ 

ที่ยังมีชีวิต) บางชนิดทำาลายวัสดุไม้ทั้ง 3 สาเหตุหลัก เช่น เห็ด รา ฯลฯ 

จึงเห็นได้ว่าศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดล้วนมีพฤติกรรม 

การทำาลายวัสดุไม้ที่แตกต่างกันดังนั้นการป้องกันสาเหตุการเสื่อมสภาพ 

ย่อมต้องวิเคราะห์ความเสี่ยงจากชนิดของศัตรูทำาลายไม้ ลักษณะ 

พฤติกรรมของการทำาลายในแต่ละกรณีแตกต่างกันไป ยกตัวอย่างการ 

ป้องกันปลวกจากการทำาลายวัสดุไม้เพื่อเป็นอาหารโดยการทำาให้วัสดุ 

ไม้นั้นเกิดสภาพที่ไม่เหมาะสมในการเป็นอาหารของปลวก เช่น การใช้ 

สารเคมีบำาบัดวัสดุไม้เพื่อให้เกิดความเป็นพิษ เป็นต้น หรือ การสร้าง 

อุปสรรคในการกัดกินวัสดุไม้เพื่อเป็นอาหาร เช่น การทาสารเคลือบ 

บางชนิดบนผิวไม้ ซึ่งสารเคลือบนั้นแม้ไม่มีความเป็นพิษแต่ทำาให้เกิด 

อุปสรรคต่อกระบวนการกินและย่อยของปลวก เป็นต้น นอกจากนั้นยัง 

สามารถป้องกันปัจจัยเสี่ยงต่อการทำาลายวัสดุไม้จากปลวกได้โดยการ 

รบกวนสภาพแวดล้อมในการอาศัยและเจริญพันธุ์ เช่น ภูมิปัญญา 

พื้นบ้านในการใช้เกลือเปลี่ยนค่าความเป็นกรดด่างของดิน เป็นต้น 

between 2 and 6 years; and softwood has bending strength 

less than 600 kg/cm2 and natural durability less than 2 years. 

The strength value itself clearly describes the properties and 

performance of the material, whereas the natural durability 

is typically measured by simulating natural conditions in 

the laboratory to compare the physical and other properties 

of each species of wood, in which there are factors in the 

deterioration of different wood materials under real-world 

conditions. The author categorizes wood-destroying factors, 

which are the causes of wood materials’ deterioration, into 

two main categories: 

• Biotic agents include fungi and various types of 

insects, such as termites, weevils, and so on. 

• Non-biotic agents are nonliving objects like soil and 

weather conditions like sunlight, wind, temperature, 

water, and humidity, among others. 

The concept of preliminary prevention of deterioration of 

wood materials is therefore to avoid the danger of deterioration 

factors from both groups of wood-destroying pests while 

preserving the quality of wood materials suited to the circumstances 

in each case. 

In general, the significant causes of deterioration of wood 

materials by biotic agents fall into 3 main categories- 

• for food 

• for shelter 

• for fertility 

Some species of wood-destroying insects, such as termites, 

destroy wood and construct nests to live and reproduce in 

the soil, but feed on wood. Some species destroy wood to 

live and reproduce seasonally but do not consume it, such 

as bumblebees, which drill holes in dry wood materials but 

not living wood to construct nests. Certain organisms, such 

as mushrooms and fungi, are capable of destroying wood for 

each of the three primary reasons. 

Each biotic agent destroys wood in a unique way, and the 

nature of the devastation varies from instance to instance. 

For instance, to protect wood from termites, the wood 

must become unsuitable for termite food, such as by using 

chemicals to treat wood materials to cause toxicity, etc., or 

by creating obstacles to eating wood for food, such as by 

applying non-toxic coatings to wood surfaces that impede the 

eating and digestion processes of termites, etc. In addition, it 

can prevent risk factors from degrading wood materials from 

termites by disrupting their living and reproductive environment, 

such as the local wisdom of adjusting the pH of the soil with 

salt, etc.


materials 

ศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งไม่มีชีวิตบางชนิดส่งผลต่อการเสื่อมสภาพของ 

วัสดุไม้โดยตรง เช่น ความร้อนจากแสงธรรมชาติทำาให้เกิดการแตกร้าว 

ที่ผิว 21 รังสีอัลตราไวโอเลตจากแสงธรรมชาติทำาให้เกิดการเสียสี เป็นต้น 

ขณะที่บางชนิดส่งผลต่อการเสื่อมสภาพของวัสดุไม้ทางอ้อมโดยเป็น 

เงื่อนไขให้เกิดศัตรูทำาลายไม้ประเภทสิ่งมีชีวิตซึ่งสามารถใช้การออกแบบ 

และวิธีการก่อสร้างที่เหมาะสมในการป้องกันความเสี่ยงจากปัจจัยการ 

เสื่อมสภาพ 22 นั้นได้ เช่น การออกแบบการระบายอากาศที่ดีลดการ 

กักเก็บความชื้นซึ่งเป็นสาเหตุร่วมที่ทำาให้เกิดสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม 

ในการเจริญเติบโตของเห็ดราทำาลายไม้ เป็นต้น 

ตามที่ได้กล่าวมาเกี่ยวกับการเสื่อมสภาพและศัตรูทำ าลายไม้โดยสังเขปนั้น 

จะเห็นได้ว่าปัจจัยเสี่ยงต่างๆ สามารถวิเคราะห์เหตุและผลได้ มากน้อยตาม 

เงื่อนไขและสภาพแวดล้อมในการปฏิบัติงานที่แตกต่างกัน พึงตระหนัก 

เสมอว่ากระบวนการถนอมรักษาคุณภาพไม้โดยวิธีกายภาพหรือเคมี 

บำาบัดทั้งก่อน-ระหว่าง-หลังการก่อสร้างจะไม่ได้ประสิทธิภาพสูงสุด 

เลยหากมิได้พิจารณาหลีกเลี่ยงป้องกันความเสี่ยงจากปัจจัยการเสื่อม- 

สภาพอย่างเหมาะสมในเบื้องต้นเสียก่อน 

ภาพสะท้อนภูมิปัญญาความรู้และความเข้าใจวัสดุไม้นำาไปสู่การออกแบบ 

และวางแผนเพื่อแก้ปัญหาและใช้ประโยชน์จากวัสดุไม้สูงสุดในงานสถา- 

ปัตยกรรมพื้นถิ่นในประเทศไทย ความเชื่อที่ว่าบ้านไม้อยู่เย็นเห็นว่า 

คงจะไม่จริงทั้งหมดในทัศนะของผู้เขียน ไม้เป็นวัสดุที่ดูดและคายความ 

ร้อนได้ดี หมายความว่า เมื่อวัสดุไม้ได้รับความร้อนจากแสงธรรมชาติ 

จะดูดรับความร้อนไว้จนเมื่อความร้อนจากแสงธรรมชาตินั้นหมดไป 

อาจจากสาเหตุเมฆบัง, มุมของดวงอาทิตย์ ฯลฯ ไม้จะคายความร้อนได้ 

รวดเร็ว เห็นได้ชัดจากพื้น”ชานแดด”ของเรือนไทยประเพณีภาคกลาง 

ซึ่งรับแดดโดยตรงในเวลากลางวันจะร้อนจนอาจไม่สามารถเดินบนพื้น 

ชานแดดด้วยเท้าเปล่าได้จึงใช้การเดินลัดเลาะผ่านพาไลของกลุ่มเรือน 

ซึ่งมีส่วนเปิดโล่งจากกันในแต่ละเรือนไม่ไกลนัก นอกจากนั้นรูปทรงและ 

ลักษณะของหลังคาซึ่งมีหลังคากันสาดยื่นยาวปกคลุมฝาเรือน 23 ไว้มิใช่ 

เพียงป้องกันฝนเท่านั้นแต่ยังป้องกันความร้อนจากแสงธรรมชาติบริเวณ 

ฝาเรือนด้วย 

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงคำาอธิบายและตัวอย่างส่วนหนึ่งจากความรู้ความ 

เข้าใจทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับวัสดุไม้ปัจจัยร่วมพื้นฐานปัจจัยหนึ่งซึ่งมี 

ความสัมพันธ์ต่อกระบวนการออกแบบและการทำางานสถาปัตยกรรมไม้ 

ที่ส่งผลต่อคุณภาพและคุณค่าของงานไม้สถาปัตยกรรมและงาน 

สถาปัตยกรรมไม้ ไม้เป็นวัสดุธรรมชาติ การทำางานด้วยวัสดุไม้จำาเป็น 

ต้องเข้าใจธรรมชาติของวัสดุไม้ด้วย มิใช่เพื่อการเอาชนะธรรมชาติ แต่ 

เพื่อการใช้ประโยชน์จากธรรมชาตินั้นอย่างสูงสุดสำาหรับการอยู่ร่วมกัน 

ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติอย่างยั่งยืนโดยเครื่องมือในการออกแบบ 

และการทำางานสถาปัตยกรรมไม้เพื่อใช้ประโยชน์จากธรรมชาติของวัสดุ 

ไม้อย่างสูงสุดนั้น คือ ภูมิปัญญา 

Certain non-biological agents have a direct impact on the 

deterioration of wood materials; for instance, heat from 

natural light causes surface flaking and ultraviolet radiation 

from natural light causes discoloration. Some agents indirectly 

influence the deterioration of wood materials by causing 

biotic agents to degrade wood, which can be utilized in the 

design and construction of structures to reduce the risk 

of wood degradation factors. A decent ventilation design, 

for instance, helps minimize moisture retention, which is a 

common factor in the development of deforestation fungi. 

As mentioned previously regarding degrading and wooddestroying 

factors, the risk factors can be analyzed for their 

cause and effect based on the operating conditions and 

environments. Those who work with wood must be aware 

that the process of preserving timber quality by physical or 

chemical means, either before, during, or after construction, 

cannot be effective if the risk of deterioration is not mitigated 

appropriately. 

All of this wisdom, knowledge, and comprehension of wood 

materials led naturally to the design and planning to solve 

problems and maximize the use of wood materials in 

Thailand’s traditional architecture. According to the author, 

however, the notion that a wooden home provides cooler 

space may not be wholly accurate. Wood is a material that 

absorbs and emits heat efficiently, which means that when 

the wood material receives heat from natural light, it will 

absorb heat until that heat is no longer present, which could 

be caused by clouds, the sun’s angle, etc. Wood emits heat 

rapidly. The floor of the ‘sun deck’ of a traditional Thai house 

in the central region of Thailand, which receives direct sunlight 

during the day, demonstrates this. It could be so hot that 

one may not be able to walk barefoot on it, so users must 

travel along the verandas of the cluster of houses, which have 

an open part that is close to each other. (Figure 11 depicts a 

traditional Thai house in the central region) In addition, the 

shape and characteristics of the roof, which include lengthy 

eaves or overhangs that cover the house’s sidings, prevent not 

only rain but also heat from natural light around the house. 

These are merely a few explanations and examples from 

scientific knowledge about wood materials, which are some 

of the fundamental common factors related to the design 

process and woodwork that influence the quality and value 

of wood architecture. Wood is a natural substance. Working 

with wood materials necessitates a comprehension of the 

nature of wood materials, not to conquer nature but to 

make the most of nature for humans and nature to coexist 

sustainably. And wisdom is the most effective method for 

designing and working with wood in architecture in order 

to maximize the nature of wood materials.




11 

11 

ชานแดดของเรือนไทย 

ประเพณีภาคกลาง 

สันธีาน เวัียงสิมืา 

เป็ นสถาปนิก ช่างไม้สถาปั ตย- 

กรรม มีผลงานการเขียน 

หนังสื อเกี่ยวกับงานไม้ 

มากมายหลายเล่ม และยัง 

เป็ นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน 

คณะสถาปั ตยกรรมศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราช 

มงคลธัญบุรี (2565-2566) 

และได้รับรางวัลสำาคัญ 

ต่างๆ เช่น รางวัลราชมงคล 

สรรเสริญกิตติมศักดิ์ ด้าน 

ศิลปะ สาขาสถาปั ตยกรรม 

(2564) รางวัลวิ โรฒ ศรีสุโร 

ประเภทส่งเสริม เพื่อการ 

อนุรักษ์ สร้างสรรค์ ทัศนศิลป์ 

และสถาปั ตยกรรมพื้นถิ่น 

(2566) 

สรื่รื่สุดุา เจียมืจิต่ 

เป็ นสถาปนิก ผู้เชี่ยวชาญ 

อาคารเขียวไทย ปั จจุบันเป็ น 

อาจารย์ประจำาสาขาวิชา 

เทคโนโลยีสถาปั ตยกรรม 

คณะสถาปั ตยกรรมศาสตร์ 

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราช 

มงคลธัญบุรี และเป็ นผู้ร่วม 

เขียนหนังสื อเกี่ยวกับงานไม้ 

มากมายหลายเล่ม เช่นหนังสื อ 

ชุดงานไม้ ไร้จารีต ช่างไม้ ไร้จริต 

เล่มที่ 4 ปากไม้ (2566) 

หนังสื อชุดคู่มือการอนุรักษ์ 

สถาปั ตยกรรมไม้ โดยยูเนสโก 


is an architect and architectural 

carpenter who 

has authored numerous 

volumes on architectural 

woodwork. In addition 

to being an expert in the 

Faculty of Architecture 

at Rajamangala University 

of Technology Thanyaburi 

(2022-2023), he has 

received numerous prestigious 

awards, including 

the Honorary Rajamangala 

University of Technology 

Thanyaburi Award (2021) 

in the field of architecture 

(2021) and the Wirot Srisuro 

Award for the conservation 

and creativity of visual arts 

and vernacular architecture 

(2023). 

Sunsuda Jiemjit 

is an architect who 

specializes in ecological 

structures in Thailand. 

She is currently a lecturer 

in the Department of 

Architectural Technology, 

Faculty of Architecture at 

Rajamangala University 

of Technology Thanyaburi, 

as well as the co-author 

of numerous books on 

woodwork in architecture, 

including a series of books 

on woodworking, and a 

series of UNESCO handbooks 

for the conservation 

of wooden architecture.


materials 

Renewable Energy 

Wood Flooring 

Wood Flooring 

ต้นแบบพื้นไฮเทคใน Union South รัฐ 

Wisconsin นี้ได้รับการติดตั้งโดยทีมวิจัย 

จากมหาวิทยาลัย Wisconsin-Madison. 

แผ่นพื้นไม้ดัดแปลงทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาด 

96 ตารางฟุตจะสะสมพลังงานจากการย่ำา 

เท้าบนพื้นและแปลงเป็นไฟฟ้า เยื่อไม้ซึ่งเป็น 

วัสดุเหลือใช้ราคาถูก มีจำานวนมากมายและ 

หมุนเวียนได้ เป็นหัวใจสำาคัญของการทำางาน 

เทคโนโลยีนี้ ประจุจะถูกส่งผ่านสายไฟที่ฝังไว้ 

ซึ่งสามารถจ่ายไฟให้กับหลอดไฟหรือชาร์จ 

แบตเตอรี่ได้ การทดสอบเบื้องต้นในห้อง 

ปฏิบัติการแสดงให้เห็นว่าเทคโนโลยีใช้งาน 

ได้หลายล้านรอบโดยไม่มีปัญหาใดๆ แม้ว่า 

ทีมงานยังไม่ได้แปลงตัวเลขเหล่านั้นเป็น 

จำานวนปีของอายุการใช้งานของพื้น แต่ด้วย 

การออกแบบที่เหมาะสม เทคโนโลยีนี้คาดว่า 

จะสามารถมีอายุใช้งานได้ยาวนานพอสมควร 

เลยทีเดียว 

A high-tech flooring prototype in Union 

South, Wisconsin, has been installed 

by a research team at the University of 

Wisconsin-Madison. The 96-squarefoot 

rectangle of modified wood flooring 

panels harvests the energy of footsteps 

and converts it into electricity. The wood 

pulp, a cheap, abundant, and renewable 

waste material, is central to the technology’s 

function. The charge is transmitted 

through embedded wires, which 

can power lights or charge batteries. 

The initial test in the lab shows that the 

technology works for millions of cycles 

without any problem. The team haven’t 

converted those numbers into years of 

life for a floor yet, but with appropriate 

design, the technology expectedly can 

outlast the floor itself 

news.wisc.edu

Wood 

Chirp Barn 

Wood Structure 

ไม้ซึ่งเป็นวัสดุก่อสร้างที่ได้รับความนิยมมา 

นานนับพันปี ยังคงได้รับการคิดค้นเพื่อพัฒนา 

ความเป็นไปได้ใหม่ๆ ในด้านสถาปัตยกรรม 

จากนวัตกรรมทางเทคโนโลยี 

ล่าสุด โปรแกรม Design + Make ของ Architectural 

Association มุ่งเน้นไปที่การใช้ไม้ใน 

สถาปัตยกรรม โดยมุ่งเน้นไปที่การประยุกต์ใช้ 

นวัตกรรมของไม้ในกระบวนการ โปรแกรมนี้ตั้ง 

อยู่ใน Hooke Park เมือง Dorset มีวัตถุประสงค์ 

เพื่อการวิจัย สาธิต และสอนการใช้ผลิตผลจาก 

ป่าให้ดีขึ้น โดยผสานรวมเครื่องมือต่างๆ เช่น 

การสแกน 3 มิติ การสร้างแบบจำาลองเชิง 

กำาเนิด และการประดิษฐ์ด้วยหุ่นยนต์ ช่วยให้ 

นักออกแบบสามารถแสดงความคิดเห็นเกี่ยว 

กับคุณสมบัติวัสดุของท่อนไม้ได้ ในโครงการ 

ชื่อ Wood Chirp Barn นักเรียนได้ออกแบบ 

และสร้างโครงสร้างโรงเก็บของโดยใช้รูปทรง 

ไม้ธรรมชาติ โดยใช้กิ่งก้านบีช 25 แฉกเป็น 

โครงสร้างหลังคา โปรแกรมนี้แสดงให้เห็นว่า 

เทคโนโลยีสามารถสร้างโอกาสในการออกแบบ 

ไม้ท่อนได้มากขึ้น แม้จะอยู่ในรูปแบบธรรมชาติ 

ที่เรียบง่ายก็ตาม 

Timber, a popular construction material 

for thousands of years, has been explored 

in architecture due to technological 

innovations. 

Recently, the Design + Make program 

at the Architectural Association focuses 

on the use of timber in architecture, with 

a focus on the innovative application 

of timber in the process. The program, 

located in Hooke Park, Dorset, aims to 

research, demonstrate, and teach better 

use of forest produce. It integrates tools 

like 3D scanning, generative modeling, 

and robotic fabrication, allowing designers 

to feedback with the material properties 

of timber logs. In a project called Wood 

Chirp Barn, students designed and built 

a shed structure using natural timber 

forms, using 25 forked beech branches 

for the roof structure. The program demonstrates 

that technology can create 

more design opportunities for timber 

logs, even in simple natural forms. 

archdaily.com


materials 

ForestBank Collection 

Alternative Material 

พื้นที่ป่าไม้ทั่วโลกถูกตัดลดลงทุกปี เพื่อรับมือ 

กับวิกฤตการตัดไม้ทำาลายป่าทั่วโลก สตูดิโอ 

ออกแบบของญี่ปุ่น Studio Yumakano กำาลัง 

นำาขยะอินทรีย์มาสร้างสิ่งทดแทนที่มีลักษณะ 

คล้ายไม้ขึ้นมาเอง คอลเลกชันงานออกแบบ 

ForestBank ถูกสร้างขึ้นโดยใช้วัสดุใหม่ ซึ่ง 

ประกอบด้วยเศษต้นไม้และใบไม้ 

ForestBank พยายามสร้างมูลค่าจากป่าใน 

องค์รวม ไม่ใช่แค่ไม้ แต่มุ่งเน้นไปที่การค้นหา 

คุณค่าต่างๆ ในป่าทั้งหมดโดยการรวมต้นไม้ 

ขนาดเล็ก ใบไม้ เปลือกไม้ เมล็ดพืช ดิน และ 

วัสดุอื่นๆ ที่ไม่มีประโยชน์สำาหรับการก่อสร้าง 

หรือการผลิตเฟอร์นิเจอร์ ด้วยฐานแร่ที่ทำา 

ปฏิกิริยาและเรซินอะคริลิกสูตรน้ำา วัสดุเหล่านี้ 

มีลวดลายที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับมุมและ 

ความลึกของการตัด ทำาให้เกิดความหลากหลาย 

พอๆ กับลายไม้ ฤดูกาล ภูมิประเทศ และสภาพ 

ป่าอื่นๆ ในช่วงเวลาเก็บเกี่ยวจะส่งผลต่อเฉดสี 

ของวัสดุที่เก็บเกี่ยว วัสดุนี้สามารถขึ้นรูปได้ 

โดยใช้เทคนิคงานไม้ทั่วไป และนำาไปใช้ใน 

หลากหลายสาขา รวมถึงเฟอร์นิเจอร์และการ 

ออกแบบตกแต่งภายใน 

Forest areas around the world are being 

cut down every year. To deal with the 

global deforestation crisis, Japanese 

design studio Studio Yumakano is taking 

organic waste and creating its own 

wood-like replacement. The ForestBank 

material collection is created using new 

materials. which consists of tree debris 

and leaves 

ForestBank investigates the worth of 

complete forests, not just lumber. It 

concentrates on discovering the various 

values in entire forests by combining 

small trees, foliage, bark, seeds, soil, 

and other materials deemed useless for 

construction or furniture production with 

a reactive mineral base and water-based 

acrylic resin. These materials have patterns 

that vary depending on the angle 

and depth of the cut, producing a variety 

as fascinating as wood grain. Season, 

terrain, and other forest conditions at 

the time of harvest affect the hues of 

the harvested materials. The material 

can be shaped using conventional wood 

working techniques and utilized in numerous 

disciplines, including furniture 

and interior design. 

yumakano.com

ASA Journal 

asa Platform Selected 

Materials 2023 


OUT 

NOW! 

asa Platform Selected Materials 

2023 is a new materials 

and product selection programme 

to introduce new 

materials to watch in architecture 

and construction, organised 

by the asa Journal and 

the asa Platform of the Association 

of Siamese Architects 

under Royal Patronage. This 

book is the official catalogue 

of the project, which collects 

the interesting stories of 

materials from 13 awardwinning 

brands in various 

categories for the year 2023. 

asa Platform Selected Materials 

2023 คือโครงการคัดเลือกวัสดุและ 

ผลิตภัณฑ์ ใหม่ สําหรับงานสถาปั ตย- 

กรรมbและการก่อสร้างที่น่าจับตามอง 

ซึ ่งจัดโดยวารสารอาษา และ asa 

Platform ของสมาคมสถาปนิกสยามฯ 

หนังสื อฉบับพิเศษเล่มนี้เป็ นสู จิบัตร 

อย่างเป็ นทางการของโครงการ ซึ ่ง 

รวบรวมที่มาและเรื่องราวที่น่าสนใจ 

ของวัสดุจาก 13 แบรนด์ที่ได้รับรางวัล 

ในสาขาต่าง ๆ ประจําปี 2023 

Download the e-book here


PROFESSIONAL 

Sher 

Maker 

Sher Maker is a Chiang Mai-based 

design studio founded by 

Patcharada In-plang and Thongchai 

Chansamak, two trained architects 

who also refer to themselves as 

makers. Their shared interests in 

hobbies and handcrafted creations 

led to a design philosophy centered 

around the ‘making process’. 

Text: Surawit Boonjoo 

Photo Courtesy of Sher Maker, Rungkit charoenwat, 

Ratthee Phaisanchotsiri and Nontarat Hasitapong

01 

บรรยากาศพื้นที่ภายใน 

อาคารที่ถูกแบ่งให้มีพื้นที่ 

ใช้งาน 34 ส่วน 1


professional 

2 

02 

พัชรดา อินแปลง และ 

ธงชัย จันทร์สมัคร 

ผู้ก่อตั้ง Sher Maker 

งานออกแบบสถาปัตยกรรมผ่านกระบวนการสืบค้น เรียนรู้ 

และทดลอง นับเป็นหนึ่งในทิศทางการทำงานออกแบบอันนำ 

สู่การพบเจอกับสิ่งใหม่ๆ อย่างมากมาย ที่รายล้อมประกอบ 

อยู่กับองค์ความรู้ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง หากแต่เมื่อ 

นำองค์ความรู้เหล่านั้นมาผสานทำงานร่วมกับการทำความ 

เข้าใจผู้ใช้งาน บริบท สภาพแวดล้อม โดยเฉพาะการทำงาน 

ด้วยกระบวนการเชิงช่างพื้นถิ่น นับเป็นคำจำกัดความที่มัก 

ใช้นิยามสตูดิโอออกแบบ Sher Maker จากเชียงใหม่ ที่ก่อตั้ง 

โดยสองผู้วางบทบาทตนเองเป็นทั้งสถาปนิกและเมกเกอร์ 

ตุ๋ย-พัชรดา อินแปลง และ โอ๊ต-ธงชัย จันทร์สมัคร 

หลายครั้งเมื่อได้ยินชื่อสตูดิโอ Sher Maker อาจจะชวน 

นึกถึงกระบวนการทำงานของสตูดิโอที่เหมือนจะมุ่งเน้น 

ความสนใจไปทางด้านการทำงานที่เกี่ยวข้องกับต้นไม้ ซึ่ง 

อ้างอิงมาจากคำว่า “เฌอ” หากแต่พัชรดาได้ขยายความ 

ต่อว่า แท้จริงแล้วเหตุผลหลักในการเลือกใช้คำดังกล่าว 

เนื่องจากเป็นคำที่มีความเป็นเพศหญิง หรืออาจจะกล่าว 

ต่อไปได้ว่าเป็นคำที่ให้ความรู้สึกไม่สามารถระบุเพศได้ 

อย่างชัดเจนว่าเป็นหญิงหรือชาย แล้วจึงนำมาประกอบ 

กับสิ่งที่ทั้งคู่เป็นอยู่ นั่นคือ “เมกเกอร์” 

“เราทำงานกับพี่โอ๊ต ธงชัย ตั้งแต่ช่วงปี 2558-2559 

โดยเจอกันเพราะว่าเป็ นคนที่ทำงานในแวดวงงานคราฟต์ 

เอาง่ายๆ เลยเราก็เป็ นเมกเกอร์ โดยพี่โอ๊ต ก็ทำ Brown 

Bike แล้วเราก็ทำสตูดิโอที่เป็ นงานคราฟต์ งานทำมือ 

อยู่แล้วก็เลยได้เจอกัน ก่อนหน้านั้นตัวเราเองก็ทำงาน 

เป็ นสถาปนิก freelance อยู่แล้ว และอีกงานหนึ ่งที่ 

เราทำก็คือคิวเรทงานคราฟต์ เป็ นคิวเรเตอร์ด้วย ทำ 

หลายๆ อย่าง งานแรกที่ทำแล้วตีพิมพ์รวมกันผ่านชื่อ 

Sher Maker คือเมื่อปี 2561 เป็ นงานรีโนเวทปั ๊ มน ้ำมัน 

ปตท. ในอำเภอสารภี แต่ก่อนหน้านั้นก็มีคุยกันเรื่อง 

แนวทางความคิดว่า ถ้าหากจะทำสตูดิโอจะทำไปใน 

ทิศทางไหน เราก็เริ ่มต้นด้วยความเรียบง่าย คุยกัน 

และเล็งเห็นถึงความสนใจและแนวทางที่ตรงกันจึงเป็ น 

ที่มาของการร่วมตั้งสตูดิโอร่วมกัน” 

พัชรดาจบการศึกษาจากคณะสถาปัตยกรรม ศิลปะและ 

การออกแบบ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหาร 

ลาดกระบัง ขณะที่ธงชัยสำเร็จการศึกษาจากคณะสถาปัตย- 

กรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หลังจากจบการศึกษา 

พัชรดาได้เริ่มต้นทำงานกับ Studiomake ออฟฟิศสถาปนิก 

และเวิร์กช็อป ซึ่งตั้งอยู่ ณ จังหวัดนนทบุรี เป็นเวลา 3 ปี 

ก่อนกลับมาที่จังหวัดเชียงใหม่ และทั้งสองก็ได้เริ่มต้นพบ 

เจอกันเนื่องด้วยความสนใจร่วมกันทั้งในด้านงานอดิเรก 

และการทำงานในสายงานทำมือ อาจกล่าวได้ว่านี่น่าจะเป็น 

รากฐานทางความคิดให้กับการทำงานออกแบบที่คิดคำนึง 

ถึงกระบวนการลงมือทำอันเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ จึงนำไป 

สู่การวางฐานรากในการทำงานบนความเข้าใจถึงกระบวนการ 

ผลิตในทุกขั้นตอน

SHER MAKER 


03 

ชั้นจัดวางโมเดล 

และชิ้นงานวัสดุต่าง ๆ 

The process of designing architecture through research, learning, and experimentation is 

one of the approaches that can reasonably lead to endless possibilities and discoveries, many 

of which come to light along the way, revolving around the materialized body of knowledge 

that is the end result. The application of the acquired knowledge to an understanding of users, 

contexts, and the environment, as well as the methods and skills of local craftsmanship, are 

vital elements by which Sher Maker is frequently characterized and defined. Patcharada Inplang 

and Thongchai Chansamak, two trained architects who also refer to themselves as 

makers, are the driving forces behind this Chiang Mai-based design studio. 

Upon hearing the name of the studio, Sher Maker, many wonder about the meaning of the 

name. Patcharada explained that the reason for choosing such a word is because it sounds 

feminine. It also gives the impression that the gender cannot be identified as male or female. 

And then attributed to what both are, “makers”. 

“I originally began working with Thongchai around 2015–2016. We met 

because we were both active in the craft community. Thongchai was working 

on his Brown Bike at the time, and I was a maker. I also opened my own craft 

studio, specializing in crafts and handmade products, so we naturally met. 

I was also a freelance architect and curator, curating craft exhibitions and 

things like that. I was doing a lot of different things. In 2018, we completed 

and published our first project under the name Sher Maker. It was the refurbishment 

of a gas station in Chiang Mai’s Saraphi neighborhood. But we 

had been discussing our ideas and aspirations for opening a studio together 

for a while before that, as well as the route we would be taking. It was a 

modest start, just us talking and noticing that we have similar interests 

and approaches to design. That’s essentially how we started this studio 

together.” 

3 

Patcharada is a graduate of the Faculty of Architecture, Art, and Design at King Mongkut 

Institute of Technology, while Thongchai is an alumnus of the Faculty of Architecture at 

Chiang Mai University. After graduating, Patcharada spent three years working with Studiomake, 

an architecture practice and workshop based in Nonthaburi. After relocating back to 

Chiang Mai, she crossed paths with Thongchai. They discovered their shared interests in 

hobbies and handcrafted creations, which became the foundation for the studio’s design 

philosophy centered around the importance of the ‘making process.’ It led to the foundation 

of their design practice, which is founded on a true understanding of every step in the entire 

production process. 

“I believe that studios located outside of Bangkok have an advantage in developing a strong brand. 

During our lectures and presentations abroad, we noticed a genuine interest in our work. People 

were intrigued by the fact that our studio is situated in an unexpected location and possesses this 

unpredictable design language. We have reached a consensus that residing in a rural suburb does 

indeed have an impact on our work, thoughts, and work process, as well as our language and perspective 

towards our design. We are content and at ease with our current situation, which positively influences 

the quality and efficiency of our work. We have the ability to work on projects that truly interest us. 

That is the reason why we have decided to establish 

our studio in Chiang Mai.”

150 

professional 

“เราคิดว่า แต้มต่อของคนที่ทำสตูดิโออยู่ที่ต่างจังหวัด 

มันมีแบรนด์บางอย่างที่แข็งแรงมาก โดยเวลาที่เราไป 

บรรยายในต่างประเทศ เรารู้สึกว่าพวกเขามีความสนใจ 

ในความที่เราเป็ นสตูดิโอที่มาจากพื้นที่ที่คาดไม่ถึง โดย 

มันจะเดาภาษางานออกได้อย่างไร แล้วเราก็มองว่าการ 

อยู่ในพื้นที่ชนบทมันก็จะส่งผลโดยตรงต่อการออกแบบ 

กระบวนการคิด กระบวนการทำงาน ภาษาการทำงาน 

และการมองงานของเราด้วย เราอยู่ที่นี้แล้วสบายใจ 

ทำงานออกมาอย่างมีประสิทธิภาพ และได้ทำงานอย่าง 

ที่ตัวเองอยากทำจริงๆ จึงตั้งสตูดิโออยู่ที่ต่างจังหวัด 

ที่จังหวัดเชียงใหม่” 

สตูดิโอหลังคาทรงจั่วขนาดใหญ่ที่คลุมเกือบจรดพื้น ขนาด 

200 ตารางเมตร ซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เป็นสถานที่ 

ตั้งของสตูดิโอ Sher Maker บนที่ดินซึ่งแต่เดิมมีต้นไม้ขนาด 

ใหญ่ อย่างต้นนนทรีและต้นกระถินยักษ์อยู่ก่อน อาคารหลังนี้ 

ก่อสร้างในรูปแบบ “self-built” ที่ก่อสร้างและต่อเติมกันเอง 

โดยมีช่างทีมหนึ่งเข้ามาขึ้นโครงสร้างหลัก และหลังจากนั้น 

ก็เริ่มจัดการต่อกันเอง ภายใต้ความคิดในการสร้างเพื่อใช้ 

งานเพียงชั่วคราวระยะ 10 ปี โครงสร้างของอาคารจึงใช้ 

วัสดุและออกแบบอย่างเรียบง่ายด้วยรูปทรงเรขาคณิต 

ประกอบกับการแบ่งสัดส่วนอาคารที่มุ่งเน้นความสำคัญไป 

ที่ส่วนโถง พื้นที่อเนกประสงค์ของอาคาร และเนื่องจากมี 

ต้นไม้เดิมขนาดใหญ่ในบางจุดของอาคารจึงผสานโครงสร้าง 

แทรกต้นไม้ใหญ่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในพื้นที่อาคารอีกด้วย 

ก็เพราะเรามีความใกล้ชิดกับช่างทีมนี้มากๆ หมายถึงเขา 

รับโปรเจกต์จากเราเป็นหลัก แต่เขาก็มีอำนาจอิสระในการ 

ตัดสินใจ คิดราคา ปรับปรุงแก้ไขรายละเอียดต่างๆ ร่วมกับ 

เรา คือการทำงานเป็นสองยูนิตร่วมกัน” 

เนื่องด้วยการทำงานใกล้ชิดกับทีมช่าง และการมีช่าง 

ร่วมอยู่ด้วยในทีม ก็ช่วยให้สามารถปรับเปลี่ยนข้อจำกัด 

เป็น “เซนส์ในการออกแบบ” ได้ กล่าวคือการออกแบบ 

สถาปัตยกรรมของสตูดิโอแห่งนี้จะไม่มองการออกแบบ 

ในรูปแบบเส้นตรง พชัรดากล่าวเสริมว่า ในการออกแบบ 

ออฟฟิศที่ทำการของสตูดิโอมีแปลนแค่เพียงแผ่นเดียว 

เท่านั้น หลังจากนั้นก็จะทำงานในรูปแบบ self-built ที่ 

เชื่อมต่อส่วนที่พร่องกันเอง คือการพูดคุยในส่วนของการ 

สเก็ต สัดส่วนขององค์ประกอบต่างๆ รวมถึงวัสดุ ผ่าน 

การสนทนาตกลงรายละเอียดการก่อสร้างและวัสดุแบบ 

ปากต่อปาก แล้วจึงเริ่มต้นทำงาน และซื้ออุปกรณ์ หรือ 

ในกรณีที่การก่อสร้างที่มีงบอยู่อย่างจำกัดมากๆ การ 

มีช่างอยู่ในทีมด้วยก็จะเข้ามามีส่วนช่วยลดหลายขั้นตอน 

ในการดำเนินงานได้ด้วยเช่นกัน 

04 

บรรยากาศภายใน 

ส่วนสานักงาน 

“ออฟฟิ ศสถาปนิกที่ดี ต้องเป็ นสถานที่ที่ผู้ทำงานมี 

สมาธิ เพราะฉะนั้นการยืนชายคาลงเตี้ยมากๆ ก็เพื่อให้ 

เราสามารถทำงานในสถานที่ซึ ่งสามารถจดจ่อกับงาน 

ได้จริงๆ นอกจากนั้นยังควรมีพื้นที่ที่ไม่ใช่พื้นที่ทำงาน 

ในปริมาณที่ควรจะเป็ นครึ ่งต่อครึ ่ง โดยจะเป็ นพื้นที่ 

สำหรับนั่งคุย นั่งประชุมกับช่าง หรือแม้กระทั่งสังสรรค์ 

และทำเวิร์กช็อป ซึ ่งพื้นที่เหล่านี้ก็จะเป็ นส่วนช่วยนำไปสู่ 

การค้นพบเรื่องสิ ่งใหม่ๆ” 

Design and built 

สตูดิโอ Sher Maker แบ่งการทำงานภายในออฟฟิศออก 

เป็น ทีมออกแบบจำนวนประมาณ 5-6 คน โดยจะปรับเพิ่ม 

และลดลงอยู่ในจำนวนดังกล่าว ซึ่งรับผิดชอบดำเนินการ 

ทำงานเป็นสามส่วนหลัก คือส่วนแรกดำเนินงานสืบค้นและ 

เก็บข้อมูลวัสดุ ทำ mock up ทำเวิร์กช็อป ส่วนงานลำดับ 

ต่อมาจะเป็นงานออกแบบ และในส่วนสุดท้ายก็จะเป็นการ 

เขียนแบบ นอกจากนั้นยังมีทีมช่างขนาดเล็ก ที่พัชรดาเน้น 

ย้ำว่า นี่ไม่ใช่ทีมช่างประจำของสตูดิโอ และสตูดิโอก็ไม่ได้ 

ทำงาน turn key ซึ่งมักจะเป็นที่เข้าใจโดยผู้คนโดยทั่วไป 

“หากแต่ที่ทางสตูดิโอเลือกใช้คำว่า “design and built” นั้น 

4

SHER MAKER 

151 

5 

A large gable roof covering 200 square meters of the studio space, nestled peacefully in 

nature, located Sher Maker’s studio on a plot of land that initially had large trees, such as 

the nonsee trees and the giant acacia trees. The building was done in a “self-built” manner— 

built and constructed by themselves. A team of professional builders handled the main 

structure, and after that, the studio started dealing with the rest with the idea of building 

for temporary use for ten years. Hence, the structure of the building uses simple materials 

and is designed with a simple geometric form. The design was focused on the hall and the 

multi-purpose area of the building, and since there were large existing trees in some parts 

of the building, the structure was designed to merge into the building area. 

05 

ทีมงาน Sher Maker 

06 

พื้นที่เวิร์กช็อป 

สาหรับทดสอบวัสดุ 

และงานก่อสร้าง 

“A good architecture studio must be one where architects and staff can 

concentrate well on the work. Therefore, we lowered the eaves to work where 

we could truly concentrate on the work. In addition, there should also be a 

spacious non-working space, which could be half and half. It will be a space 

where everyone can sit, talk, meet with technicians, or even socialize and do 

workshops. These areas are important, and we believe they will contribute to 

discovering new things.” 

Design and Build 

Sher Maker sets up their studio operation to have a design team of 5–6 people. The number 

can vary depending on the project, but it stays within these numbers. The members of the 

design team are primarily in charge of three aspects. The first part entails conducting research 

and gathering material data, as well as working on mock-ups and in workshops. The next 

phase encompassed the design development, and the third was to create workable drawings. 

They also collaborate with a small team of builders and artisans. Patcharada stressed that 

these builders are not part of the studio’s in-house staff and that Sher Maker does not undertake 

turnkey projects in the way that most people would think. 

“We use the phrase ‘design and build’ because we have a close 

working relationship with this team of builders.” They mostly 

work on our projects, but as our independent partner, they have the 

authority to make decisions, estimate expenses, and revise details 

of a project together with us. It’s almost like we’re two units working 

together.” 

Working directly with builders and artisans and having some of them on the team assists 

Sher Maker greatly in transforming limits into ‘senses in design.’ To elaborate on this subject, 

Sher Maker’s approach to architectural design does not consider design to be a linear process. 

Patcharada recalls how they sketched out the design of their office building on a single 

piece of paper, then began the self-built process that would eventually fill in the gaps through 

discussions about sketches, proportions of various components, and materials. These conversations 

encompass details of the construction and materials purchased prior to the actual 

commencement of production, including the purchase of the necessary tools and supplies. 

When the budget is very restricted, having builders on the team helps a great deal to eliminate 

certain needless steps in the production process. 

6

152 

PROFESSIONAL 

7

ECO ARCHITECT 

153 

07 

อาคารสานักงาน 

ทรงหลังคาจั่วด้วย 

การใช้วัสดุไม้เก่าและ 7 

กรอบเหล็ก

154 

professional 

นอกจากนั้นกระบวนการทำงานดังกล่าวก็ยังมีส่วนช่วยให้ 

ช่างได้คุ้นชินและเข้าใจภาษาในระบบการก่อสร้างที่มีความ 

หลากหลายมากยิ่งขึ้น โดยจากเดิมที่ช่างอาจแค่เคยทำ 

เพียงการก่ออิฐฉาบปูน ก็จะได้ลงมือทำงานในวิธีการต่างๆ 

มากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตามเนื่องด้วยระบบที่ไม่ใช่การรับเหมา 

ก่อสร้าง การทำงานในหลายๆ ครั้งก็อาจเกิดการผิดพลาด 

ในส่วนของรายละเอียดการก่อสร้าง แต่นี่ก็นับเป็นเรื่อง 

ปกติธรรมดาของการทำงานด้วยมือ ซึ่งสตูดิโอก็จะเข้ามา 

พยายามจัดการและดูแลในส่วนข้อผิดพลาดนี้ให้ดีที่สุด 

โดยทั้งจัดการให้ทีมช่างทำงานให้อย่างมีประสิทธิภาพและ 

ไม่ให้ส่งผลกระทบต่องานออกแบบมากให้ได้มากที่สุด 

กล่าวได้ว่าความมุ่งเน้นในสองส่วนดังกล่าวก็สามารถปรากฏ 

ให้เห็นผ่านหลากหลายโปรเจกต์งานออกแบบของสตูดิโอ ที่ 

ถึงแม้จะดำเนินการด้วยฐานกระบวนการคิดเดียวกัน หากแต่ 

รูปแบบของผลงานนั้นกลับมีความโดดเด่นและหลากหลาย 

อีกทั้งมีเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละพื้นที่ ในกรณีนี้อาจเป็น 

ผลสืบเนื่องจากการทำความเข้าใจถึงภาษาวัสดุและทักษะ 

เชิงช่างเฉพาะของแต่ละพื้นที่และปรับพัฒนาบอกเล่าบน 

ฐานรากนั้นๆ ด้วยกระบวนการและกลวิธีที่ช่วยเสริมสร้าง 

ความโดดเด่นแต่ไม่แปลกแยกให้กับสถาปัตยกรรมต่อบริบท 

พื้นที่โดยรอบ 

08 

ผลงานออกแบบโชว์รูม 

เฟอร์นิเจอร์ไม้ Moonler 

“ตั้งแต่การคุยโปรเจกต์ เราจะคุยกับเจ้าของว่า เขา 

เป็ นคนที่รับได้กับข้อดีและข้อเสียของสิ ่งเหล่านี้ ไหม 

(ข้อผิดพลาดที่จะเกิดขึ ้นจากการลงมือทำ) ยกตัวอย่าง 

เช่น โปรเจกต์ Moonler ที่เป็ นโชว์รูม ซึ ่งก็พู ดถึงเรื่อง 

คราฟต์เหมือนกัน แต่ในการทำงานก่อสร้างที่ออกมา 

ก็ไม่มีอะไรที่เป็ น human error ปรากฏให้เห็น คือ 

สามารถพู ดถึงเรื่องคราฟต์ ได้ แต่วิธีการหรือภาษาที่ 

ใช้ ในการนำเสนอก็สามารถแสดงออกมาในอีกรูปแบบ 

ได้เช่นกัน” 

Localtechtonic and local human skill 

ด้วยความหลงในความเป็นท้องถิ่นทั้งในแง่มุมทางด้าน 

ภาษาทางสถาปัตยกรรมและกระบวนการทำงาน สตูดิโอ 

Sher Maker จึงมีรูปแบบวิธีการคิดในการทำงานโดยการ 

ใช้วิธีคิดแบบช่างในพื้นที่ ซึ่งสามารถปรับเปลี่ยนไปตาม 

กระบวนการทางสถาปัตยกรรมของแต่ละพื้นที่นั้นๆ กล่าว 

คือ สตูดิโอแห่งนี้จะมองย้อนทำงานออกแบบผ่านความ 

ความเป็นพื้นถิ่นนั้นๆ ก่อนการทำงานออกแบบที่เข้าใจ 

ถึงรากฐาน และสะท้อนออกมาผ่านความเป็นไปได้ทาง 

สถาปัตยกรรม ที่ผสานรวมกับทักษะกระบวนการทำงาน 

เชิงช่างของช่างในท้องถิ่นนั้นๆ 

“ไม่ว่าจะเป็ นวิธีคิดในการก่อรูปอาคาร มันมีเหตุและผล 

ในการก่อรูปสิ ่งๆ นี้อยู่ โดยจะคิดขึ ้นใหม่ตามบริบทนั้นๆ 

แล้วก็จะให้เวลากับการรีเสิร์ชสิ ่งที่จะนำมาใช้ อย่างเช่น 

วัสดุและวิธีการทำระบบอาคาร โดยเป็ น localtechtonic 

และอีกส่วนที่เราโฟกัสมากๆ ก็จะเป็ นทักษะของคนใน 

พื้นที่ โดยเราไปทำงานในพื้นที่ไหนๆ เราก็จะใช้ทักษะของ 

คนในพื้นที่นั้นๆ และไม่ว่าเราจะไปทำงานในพื้นที่ไหนๆ 

เราก็จะสนใจในสองส่วนนี้อยู่เสมอ โดยคีย์เวิร์ดหลักเลย 

ของ Sher Maker ก็คือ localtechtonic และ local 

human skill” 

8

SHER MAKER 

155 

09 

ดีเทลการเข้าเดือย 

เฟรมไม้จามจุรีบริเวณ 

โถงอาคาร 

10 

ภาพเวิร์กช็อปการเผาไม้ 

ด้วยเทคนิค Shou Suki 

Ban แบบญี่ปุ่นดั้งเดิม 

9 

Builders can develop a broader and deeper understanding of the language and jargon used 

in the architectural construction process through Sher Maker’s work process. Builders who 

were previously expected to perform only basic brick and concrete work can now learn about 

all of the varied methods and techniques. Nonetheless, undertaking a project outside of the 

contracting system may result in mistakes in details, but this is quite normal for work processes 

where everything is done by hand. The studio, on the other hand, seeks to oversee and supervise, 

including mitigating problems as soon as possible and ensuring that the building team delivers 

the work with the highest level of efficiency, thus avoiding any adverse impact on the design. 

“We would discuss with project owners from the start whether they would be able to accept the 

pros and cons (the mistakes that come with the handmade method).” Moonler, a showroom with 

crafty features, is one such instance where there were no construction-related errors. You can 

talk about craft, but the presentation or language can be delivered in various ways. 

Sher Maker has adopted and developed their own ideation process in a manner similar to that 

of local builders or artisans, which is adaptability based on locally derived or evolved modus 

operandi that may be unique to a location or region. This goes hand in hand with their passion 

for locality, particularly the facets of vernacular architectural languages and the work processes 

behind them. Sher Maker views design through the vernacular characteristics of the area in 

which a work is located before developing a work based on a true understanding of the root 

and foundation represented through diverse architectural possibilities alongside the varying 

skills and methods of local builders and artisans. 

“Behind the conceptualization that shapes an architectural form are the rationale 

and consequences distinctively determined by the work’s context. We also spend 

time researching the materials we will use and developing a local tectonic building 

system. Another aspect that we pay special attention to is the skill of local makers. 

We would look for and incorporate the skills and know-how of local builders into 

our work. These two components have always been our primary priorities and 

interests, no matter where we work. The keywords of Sher Maker are local tectonics 

and local human skill.” 

10 

“The emphasis on these two elements is visible in several of the studio’s projects, which, despite 

being carried out using the same elemental thought process, are diverse and have their own 

individual characteristics that are also indicative of the areas from which they are conceived.” 

Such an end product may result from the studio’s attempt to understand the language uttered 

through materials, craftmanship skills originating from a specific locality, and how stories are told 

based on such roots using processes and methods that bring distinctive traits to an architectural 

creation while retaining its connection to the context and place of which it is a part. 

If we had to pick a project to illustrate the aforementioned process, it would be the refurbishment 

of the PTT gas station in Saraphi district, Chiang Mai, which the two founders completed shortly 

after starting the studio. The simple idea behind the magnificently remodeled façade composed 

of lustrous ceramic tiles is that it reintroduces the petrol station with a fresh, distinct identity. 

Meanwhile, the spectacular façade reflects the site’s surroundings, much like how reflective 

mirrors face one another and produce infinite reflections. The underlying significance of the 

wonderfully polished surface, which includes the earth used in the manufacturing of each tile, 

comprises the work process, which encompasses thorough research, site inspection, and 

experimenting with a local ceramic tile factory in the Saraphi area. The project met the brief, which 

was to convey the unique characteristics of Chiang Mai. Patcharada went on to say that, in her 

opinion, Chiang Mai should be represented by the craftsmanship skills of its people rather than 

an attempt to tell a Chiang Mai story through spectacular but superficial architectural design.

156 

professional 

11 

หากจะหยิบยกโปรเจกต์ใดมากล่าวถึง โปรเจกต์รีโนเวท 

ปั๊มน้ำมัน ปตท. ในอำเภอสารภี ระหว่างช่วงรอยต่อของ 

การเริ่มตั้งสตูดิโอ นับเป็นตัวอย่างที่สามารถอธิบายกรณี 

ข้างต้นได้อย่างพอดิบพอดีและชัดเจน ทั้งในความหมาย 

อย่างตรงไปตรงมา ของส่วน façade กระเบื้องมุกที่ถูก 

ออกแบบขึ้นใหม่ ได้สร้างเอกลักษณ์อันเด่นชัดให้แก่ปั๊ม 

น้ำมันแห่งนี้ และขณะเดียวกันบนภาพความโดดเด่นนั้น 

ก็สะท้อนสภาพพื้นที่โดยรอบพร้อมๆ กัน ราวกับกระจก 

ที่ส่องในทิศทางตรงกันข้ามที่สร้างพื้นที่การสะท้อนกลับ 

อันไร้ขอบเขต หรืออีกความหมายที่สอดแทรกภายใต้ความ 

เงางามและดินที่ปั้นขึ้นรูปกระเบื้องแต่ละแผ่น ซึ่งเป็นการ 

ทำงานผ่านกระบวนการสืบค้นข้อมูล ลงพื้นที่ ท ำงานทดลอง 

ร่วมกับโรงงานช่างทำกระเบื้องในพื้นที่อำเภอสารภี เพื่อ 

ตอบรับกับโจทย์ในการทำงานออกแบบคือ การสะท้อน 

ถึงความเป็นเชียงใหม่ พัชรดากล่าวเสริมว่า สำหรับเธอ 

การนำเสนอมุมมองความเป็นเชียงใหม่ ควรจะเป็นการ 

ถ่ายทอดผ่านทักษะฝีมือของคนในพื้นที่ มากกว่าการคำนึง 

ถึงรูปแบบการบอกเล่าด้วยรูปลักษณ์ที่ฉาบฉวยภายนอก 

ของสถาปัตยกรรม 

“วิธีการที่เราโน้มน้าวลูกค้าในการลงทุนกับวัสดุ คือ 

แทนที่จะเลือกใช้วัสดุอะไรก็ไม่รู้ เราก็เลือกใช้วัสดุที่ 

อยู่ในพื้นที่ที่อยู่ในพื้นที่ใกล้เคียง ในขณะที่คนทำวัสดุ 

เหล่านั้นก็คือ ลูกค้าที่จะมาใช้งานปั ๊ มจริงๆ ทุกวัน อันนี้ 

ก็คือการใช้กระบวนการออกแบบในการช่วยให้เกิด 

เศรษฐกิจหมุนเวียนในพื้นที่จริงๆ” 

ผลสืบเนื่องต่อจากนั้นโรงงานเซรามิกแห่งนี้ ก็ได้รับงาน 

จากสตูดิโอออกแบบหลากหลายแห่งในเวลาต่อมา กระทั่ง 

เปิดส่วนบริการใหม่ Raw Material เพื่อดูแลในส่วนวัสดุ 

แคลดดิ้งอาคาร ในขณะเดียวกันทางสตูดิโอก็ได้ชุดข้อมูล 

จากการค้นคว้าเกี่ยวกับกลุ่มเซรามิกและกลุ่มดินในเชิงลึก 

ของพื้นที่เชียงใหม่มาพร้อมๆ กัน จะเห็นได้ว่า รูปแบบ 

กระบวนการทำงานที่ขับเน้นที่กระบวนการค้นคว้าและ 

ทดลองของสตูดิโอ มักจะนำไปสู่การเข้าถึงองค์ความรู้ 

ใหม่ๆ อีกทั้งช่วยเสริมสร้างให้เกิดการพัฒนาทั้งต่อตนเอง 

และผู้ร่วมงานอยู่เสมอไม่ว่าในทางตรงหรือทางอ้อม ซึ่ง 

ก็เป็นสิ่งที่พัชรดาพยายามเน้นย้ำถึงความต้องการในการ 

ขับเคลื่อนส่วนดังกล่าวให้เกิดขึ้นอยู่เสมอ 

“เราได้มีโอกาสทำ pavilion ของบรัษัทแผ่นลามิเนต EDL 

ในงานสถาปนิก ปี 2565 ที่ผ่านมา เราได้ออกแบบทำเป็น 

trimetric pavilion โดยคิดว่าไม่จำเป็นต้องสวย แต่ควรจะ 

ต้องมี message บางอย่างที่ชัดเจน เราก็คิดอย่างเรียบง่าย 

มากว่าเราจะไม่ทำ pavilion ที่สร้างขยะ โดยเราก็ออกแบบ 

โครงสร้างเป็นกล่องโปร่งในรูปแบบพื้นที่ปิด แล้วก็สล็อต 

แผ่นลามิเนตเข้าไปอย่างหลวมๆ โดยไม่มีการเจาะยึด หรือ 

แม้กระทั่งลอกสติ๊กเกอร์ออกเลย ซึ่งได้ไอเดียนี้เกิดจากการ 

ขนตีลังขนส่งแผ่นลามิเนต ซึ่งเราก็ไปหยิบเอาภาษาในการ 

ทำงานนั้นมาใช้ สุดท้ายแผ่นลามิเนตก็ไม่เสียหาย สามารถ 

นำไปตัดเป็นแผ่นตัวอย่าง หรือนำไปขายจริงเป็นตัวโชว์ 

ก็ได้ และสำหรับไม้ที่เป็นโครงก็สามารถถอดออกนำไป 

ประกอบเป็นลังขนส่งได้จริง” 

ภาษาการทำงานออกแบบของสตูดิโอแห่งนี้ นอกจากจะ 

พยายามขับเน้นขยายส่วนของกระบวนการดำเนินงาน หรือ 

ธรรมชาติของความเป็นสิ่งนั้น ก่อนพลิกกลับมาน ำเสนอ ด้วย 

วิธีการที่คำนึงการหมุนเวียนอันไม่เสียเปล่า ในกระบวนการ 

เดียวกันนี้ ก็เอื้อให้สามารถสังเกตเห็นถึงความพยายามใน 

การนำเสนอศักยภาพความยึดหยุ่นในการดัดโค้งของวัสดุ 

ที่นำมาใช้งานไปในคราวเดียวกัน อีกทั้งภาษาที่คล้ายคลึง 

ก็ได้ปรากฏอย่างเด่นเช่นในงานออกแบบส่วนทางเดินเข้า 

ร้านกาแฟ Boonma ด้วยเช่นกัน

SHER MAKER 

157 

“We persuade customers to invest in materials. Instead of using 

whatever materials were available, we chose those that could be 

sourced locally or from nearby areas. Meanwhile, the creators of 

these materials are actual customers of the gas station. A project 

such as this depicts how design can be utilized to help propel the 

local economy.” 

Since then, the ceramic factory has been asked to collaborate with several other design studios, 

and they have even expanded their services with the Raw Material Unit, which specializes in 

building cladding materials. Meanwhile, Sher Maker obtained a new set of data from their 

extensive research on various groups of ceramics and earth in Chiang Mai. It demonstrates 

how the studio’s work method, which focuses on research and experimentation, frequently 

leads to the opening of a new door that grants access to a new body of knowledge. The approach 

also benefits both the studio and their collaborators in both direct and indirect ways, 

something Patcharada wishes the studio would continue to do. 

11 

ภาพการเวิร์กช็อป 

งานวัสดุดินเผา 

12 

Façade เซรามิก 

โครงการ PTT Saraphi 

13 

ผลงานออกแบบ 

Thematic Pavilion 

งานสถาปนิก’ 65 

12 

“At the Architect Expo 2023, we had the opportunity to design a pavilion for EDL, the laminate 

company. It was one of the thematic pavilions, and we created the design with the idea that 

it didn’t have to be visually stunning, but it should include and communicate a clear message. 

The idea was to build a zero-waste pavilion, which was really simple and straightforward. It 

birthed this boxy and airy framework inside a closed-off space with slots for the laminates to 

be loosely inserted without the need for drilling, fastening, or even the use of adhesive. The 

concept was inspired by the way laminates are packaged for shipment. By factoring that into 

the design, we were able to create a pavilion that could successfully display the laminates 

without causing any damage to them, while the materials could later be turned into samples or 

sold at the shop display model pricing. The structure’s timber components were disassembled 

and reassembled into shipping crates for transporting goods. 

The studio’s design language frequently emphasizes work processes and the natural properties 

of materials or technologies. The delivery is carried out through an efficient circular approach, 

exhibiting an attempt to bring forth the potential and flexibility of the materials used. Such design 

language can be found in the design of the entryway to Boonma Café. 

The café’s design aims to showcase the site’s unique surroundings, highlighting its potential 

to generate one-of-a-kind spatial experiences rather than the tactility of physical objects. 

The café’s entrance was designed with a curtain wall that formed a semi-circular enclosure. 

To reflect the surrounding scenery, the original façade was removed and replaced with a 

mirror. Because of the site’s limited space, the design avoided interfering with the current 

setting, instead opting for the intervention of the preexisting landscape, making it appear 

wider and serving to enhance spectacular spatial experiences for users. 

13 

Processing Research and Open Data 

The core, or perhaps the most visible, component of Sher Maker’s work method is how the 

studio positions itself on the foundation, which begins with a true understanding of what 

they were planning to develop before commencing the ‘making’ process. While that is 

something that any design studio or line of work would also do, Sher Maker’s methodology 

and approach to gaining a good grasp of the subject matter with which they are working 

generally overlap with the actual practice and ‘making’ part of the process. It results in a set 

of data that is placed in a given direction and perspective, which finally leads to a specific 

way of accessing the body of knowledge.

158 

professional 

หากแต่เป็นการพลักดันศักยภาพเพื่อสร้างประสบการณ์ 

ในการรับรู้ทางสภาพแวดล้อมที่โดดเด่นของพื้นที่แทนสิ่ง 

ที่เป็นวัสดุที่จับต้องได้ ในการทำงานออกแบบทางเข้าร้าน 

กาแฟแห่งนี้ ทางสตูดิโอเพียงทำงานผ่านการล้อมม่านเป็น 

ครึ่งวงกลม ตัดส่วน façade เดิมออก และติดตั้งกระจกเงา 

เพื่อสะท้อนทิวทัศน์โดยรอบ ภายใต้ข้อจำกัดทางพื้นที่ที่มี 

ขนาดแคบ งานออกแบบนี้จึงไม่ได้เข้าไปดัดแปลงสภาพ- 

แวดล้อมแม้แต่น้อย แต่กลับแทรกแซงฉีกขยายภาพภูมิทัศน์ 

เดิมให้กว้างและทำงานเสริมสร้างประสบการณ์และตราตรึง 

ภาพในการจดจำแก่ผู้เข้ามาใช้บริการ 

Processing research and open data 

ตลอดกระบวนการทำงานของสตูดิโอ Sher Maker สิ่งที่ 

สามารถรับรู้และเป็นแก่นแกนหลักในการทำงานออกแบบ 

ของพวกเขา คงต้องกล่าวว่าเป็นเรื่องของการจัดวางต ำแหน่ง 

แห่งที่ตนเองบนพื้นฐานที่จะต้องเริ่มจากการทำความเข้าใจ 

ในสิ่งที่ต้องการปรับพัฒนาอย่างถ่องแท้เสียก่อนการเริ่มต้น 

ลงมือดำเนินการ ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นสิ่งพื้นฐานที่ไม่ว่า 

สตูดิโอออกแบบแห่งไหนหรือการทำงานใดๆ ก็ต้องทำ 

หากแต่กระบวนการและแนวทางอันนำไปสู่ความเข้าใจ 

ที่ถ่องแท้ของสตูดิโอแห่งนี้ ได้ซ้อนชั้นไปพร้อมกับการทำ 

ความเข้าใจในการลงมือทำจริง ส่งผลให้ชุดข้อมูลที่วางอยู่ 

บนทิศทางและมุมมองอันเฉพาะที่ได้รับอาจน ำไปสู่การเข้าถึง 

องค์ความรู้ในรูปแบบเฉพาะเจาะจง 

“ส่วนตัวเราสนใจในเรื่องของ material resource 

มากๆ โดยสนใจว่า แหล่งที่เราอยู่อาศัยนั้นมีอะไรที่มันดี 

และสามรถใช้ทดแทนกันและกันได้บ้าง อะไรที่อยู่ใกล้ 

ไซต์ก่อสร้าง ถึงขั้นทำแผนผังกัน โดยที่ออฟฟิ ศได้มี 

การจัดทำแผนที่โรงเผาอิฐ โรงไม้เก่า บ่อดิน ลานทราย 

ทั่วเชียงใหม่ไว้ และเรามองว่าอยากจะเปิ ดเป็ น open 

data โดยสิ่งเหล่านี้สามารถทำให้คนรู้ ได้ว่าภูมิภาคที่ 

เราอยู่อาศัยนั้น มันสามารถใช้วัสดุอะไรและสามารถ 

ช่วยประหยัดไม่เพียงในส่วนของงบประมาณ แต่รวมถึง 

รอยเท้าคาร์บอนในกระบวนการขนส่ง” 

นอกจากนั้นพัชรดายังกล่าวเสริมถึงความใส่ใจในประเด็น 

เรื่องของการทิ้งรอยเท้าคาร์บอนซึ่งเป็นหนึ่งในความสนใจ 

ที่ทางสตูดิโอพยายามจะจัดการ กระทั่งมีการสร้างความ 

ท้าทายกับตนเองในการทำงาน โดยการใช้วัสดุก่อสร้างใน 

รัศมีที่ไม่เกิน 20 กิโลเมตร และสามารถสร้างเป็นบ้านดีๆ ได้ 

สักหนึ่งหลังด้วยราคาที่สามารถจับต้องได้นั้นเป็นไปได้จริง 

สิ่งนี้ยังเห็นผ่านการทำงานในหลายโปรเจกต์ข้างต้นซึ่งวัสดุ 

ที่เลือกใช้ล้วนเป็นวัสดุภายในพื้นที่หรือภายในองค์กร หรือ 

อีกโปรเจกต์ที่ทางสตูดิโอกำลังออกแบบ working space 

ของสตูดิโอเซรามิกเก่า ก็ได้นำเศษวัสดุอิฐเผาแกร่งที่เหลือ 

อยู่ภายในพื้นที่โรงงานเดิมนำมาใช้ในงานออกแบบ ผ่าน 

กระบวนการแปลงเปลี่ยนวัสดุเก่าด้วยการบิดสร้างเรื่องราว 

บนบริบทพื้นที่ใหม่ซึ่งซ้อนทับอยู่บนสถานที่เดิม 

สำหรับการวางเป้าหมายของสูติโอ Sher Maker พัชรดา 

ได้เลือกมองผ่านทัศนะของการทำงานออกแบบของสูติโอที่ 

มีส่วนช่วยสร้างเสริมแรงกระเพื่อมต่อสังคม คือเธอมองว่า 

ในเวลาอีก 10-20 ปี ข้างหน้าสิ่งที่คาดหวังอยากให้เกิดขึ้น 

คือ การได้เผยแพร่ชุดข้อมูล open data ดีๆ สักหนึ่งชุด 

อันสามารถเข้ามาช่วยเสริมสร้างประสิทธิภาพในระบบ 

กระบวนการก่อสร้าง รวมถึงในเชิงธุรกิจการก่อสร้างใน 

ภูมิภาคขึ้นมาได้ ซึ่งนักศึกษาหรือคนในสายงานก่อสร้าง 

สามารถเข้าถึงและใช้งานข้อมูลได้ โดยสามารถรู้ถึงแหล่ง 

วัสดุที่ต้องใช้ที่อยู่ใกล้ตัว และในส่วนของกระบวนการทาง 

ความคิดเธออยากให้การเป็นสตูดิโอออกแบบที่อยู่ต่างจังหวัด 

เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้โดยปกติทั่วไป ด้วยชุดความคิดเดียวกัน 

กับคนที่เลือกตัดสินใจตั้งสตูดิโอในพื้นที่เมืองหลวง 

“ในพักหลังๆ มานี้คนก็ทยอยกลับบ้านกันมากขึ้น และ 

เราก็อยากให้มีความหลากหลายของออฟฟิศ ไม่ใช่เพียง 

กระจุกตัวอยู่แต่ในพื้นที่กรุงเทพฯ เราอยากเห็นว่าการ 

ตั้งสตูดิโอในพื้นที่ต่างจังหวัดนั้นทำได้ ช่วงหลังๆ ที่ไป 

บรรยายในมหาวิทยาลัย ก็จะมีเด็กๆ ถามว่าหากจะกลับไป 

ตั้งออฟฟิศอยู่ที่บ้านเกิดของตนเองนั้นจะเป็นไปได้จริงหรือ 

แล้วมันจะต้องทำอย่างไร เราจึงอยากทำให้เรื่องเหล่านี้เป็น 

เรื่องที่ปกติที่สามารถเกิดได้ในทุกภูมิภาค 



ผลงานออกแบบพื้นที่ 

ภายใน Boonma คาเฟ่ที่ 

เล่นกับขอบเขตของอาคาร 

และงาน landscape

SHER MAKER 

159 

15 

พื้นที่ใต้ชายคาของอาคาร 

สานักงานถูกออกแบบ 

เป็นพื้นที่เวิร์กช็อปและ 

พื้นที่รับประทานอาหาร 

15 

“We’re particularly interested in material resources, especially what good materials each locality or 

area has and whether they can be used as alternatives, including resources close to a project’s location. 

We’ve developed a map of makers and manufacturing facilities in Chiang Mai, such as brick fire kilns, old 

timber mills, and places that sell earth and sand. We’ve been planning to launch it as open data in order for 

people to have access to information about locally sourced materials in the regions they live in and what 

materials they can use as substitutes. It will not only help to cut building costs, but it will also help to 

minimize the carbon footprint associated with logistics.” 

Patcharada elaborated on the studio’s interest in carbon footprint concerns, one of the interests 

that they have been attempting to resolve. The situation has even become a challenge for them 

as they work to devise a realistic method to obtain all of the building materials from within a 

20-kilometer radius of the site for the construction of a high-quality home at an affordable cost. 

The effort has been shown in many of their projects, some of which were previously mentioned, 

where they chose to use materials that were available in the area or something that they made 

through collaborations with their partners. One of the studio’s current projects is the design of a 

ceramic studio’s workplace, which incorporates highly durable leftover bricks from the owner’s 

factory. The approach repurposes previously underutilized resources, telling a new story in a 

new context, emerging from and superimposing the original site. 

สุระวิทย์ บุญจู 

จบการศึกษาจากคณะ 

โบราณคดี มหาวิทยาลัย 

ศิลปากร ปั จจุบันมีความ 

สนใจด้านงานศิลปะ 

วัฒนธรรม ทั้งแบบ 

ประเพณีและร่วมสมัย 


Graduated from the 

Faculty of Archeology, 

Silpakorn University. 

His interest currently 

is in art and culture, 

both traditional and 

contemporary. 

Patcharada chose to view the goal of Sher Maker through the studio’s works and how they 

have contributed to helping create positive ripple effects in society. Patcharada said that what 

she expects to see happening within the next 10–20 years is the studio’s publication of a set of 

well-developed open data that can help improve the efficiency of construction processes and 

systems as well as the overall regional construction industry. The data will be accessible to 

students and those working in the construction field and allow them to search for local material 

sources. She also hopes to see a paradigm shift in how design studios can be operated outside 

of Bangkok, with similar reasons that birth a Bangkok-based studio as well as how it keeps its 

business running. 

“Recently, I’ve seen more people moving back home, and I’d really like to see more diversity 

in design offices in this country. Rather than having the majority of studios situated in Bangkok, 

I want to see that it is possible and practicable to establish a design studio in provinces other 

than Bangkok. When I give lectures at universities, students often ask if it is possible to run a 

design studio in their hometowns and what they need to do to achieve that. I want this to be a 

normalized condition in which every area and region has the ability for creative professionals 

to start a career and work for and from the places in which they were born. 

fb.com/Sher Maker

160 

professional / studio 

1922 

Architects 

ทีมงาน 1922 Architects 

Songtam Srinakarin and Piangor 

Pattayakorn chose to establish 

their studio in Chiang Rai due to the 

remoteness of the area and the desire 

to create something of their own. 

จุดเริ ่มต้นของสตูดิโอ 1922 Architects 

เริ่มขึ ้นได้อย่างไร ช่วยย้อนเล่าให้ฟั งสั้น ๆ 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: เดิมผม และคุณ- 

เพียงออ พัทธยากร เราทำงานอยู่ที่ Spacetime 

Architects กันมาก่อน หลังจากเราตัดสินใจ 

สร้างครอบครัวร่วมกัน ก็มีจังหวะให้ได้จับพลัด 

จับผลูมาเปิดสตูดิโอกันอยู่ที่เชียงราย ตอนนั้น 

เรามองว่า ถ้าจะมาเริ่มปักหลักอยู่ที่นี่ก็ต้องสร้าง 

ผลงานอะไรเป็นของตัวเอง เราก็เลย สร้างบ้าน 

ของเรา โดยคิดเอาไว้ว่านอกจากบ้านหลังนี้จะ 

เป็นผลงานให้กับเราแล้ว เราก็ยังได้ใช้พื้นที่ตรง 

นี้เป็นพื้นที่ในการทดลองอะไรหลาย ๆ อย่าง 

และไขคำตอบใน สิ่งที่เราเคยสงสัยจากที่ผ่านมา 

บ้านหลังนี้ก็เลยเป็นเหมือนจุด เริ่มต้นของ 

หลายสิ่ง ทั้งสตูดิโอ การทดลอง และการได้ 

เริ่มร่วมงานกับผู้คนหลา ๆ ส่วน 

ทำไมถึงไปเปิ ดสตูดิโอที่เชียงราย ทั้ง ๆ ที่จะ 

เปิ ดสตูดิโออยู่กรุงเทพฯ ก็ได้ 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: ขอเกริ่นก่อนว่าผม 

เป็นคนจังหวัดขอนแก่น ไปเรียนอยู่เอแบค 

ส่วนคุณเพียงออเป็นคนจังหวัดเชียงราย ไป 

เรียนอยู่ศิลปากร ก็คือเราอยู่กรุงเทพฯ กัน 

ตั้งแต่สมัยเรียนจนจบมาทำงานหลายปีเลย 

ด้วยความที่เป็นคนต่างจังหวัด แน่นอนก็มี 

ความคิดอยากกลับไปอยู่จังหวัดบ้านเกิดของ 

ตัวเอง สุดท้ายก็เลยเลือกมาอยู่เชียงราย ซึ่ง 

เป็นบ้านเกิดของคุณเพียงออ กับอีกส่วนหนึ่ง 

เราก็คิดเห็นตรงกันว่าสถาปนิกก็ไม่ควรไป 

กระจุกตัวอยู่แค่ที่กรุงเทพฯ ถึงแม้ในเรื่องของ 

ค่านิยมในสายงาน ค่าแรง หรือปัจจัยอื่น ๆ ใน 

ต่างจังหวัดจะไม่สะดวกหรือคุ้มค่าเท่ากรุงเทพฯ 

แต่การที่เรากระจายตัวมาอยู่ต่างจังหวัดก็จะ 

เป็นการเข้ามาทำให้พื้นที่เกิดความเข้มแข็งใน 

เรื่องเหล่านี้ในอนาคตได้ ซึ่งสำหรับเรื่องแบบนี้ 

ก็ต้องใช้เวลากันพอสมควร เพราะขนาด สตูดิโอ 

ของเรากว่าจะตกตะกอนหรือได้เริ่มมาทำงาน 

ของตัวเองจริง ๆ ก็ยังใช้เวลาเกือบ 7 ปีเลย 

แล้วการไปสร้างผลงานที่เป็ นเหมือนชิ ้นงาน 

ทดลองของตนเองในพื้นที่ที่อาจไม่ได้มีคน 

เข้าใจในสิ ่งที่เรากำลังตั้งใจจะทำมันยากไหม 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: ถ้าถามว่ายากไหม 

ก็มีทั้งความโชคดีที่ทำให้การทำงานมันง่ายขึ้น 

และก็มีความยากในเรื่องของการพูดคุยเกี่ยวกับ 

ดีเทลการออกแบบปะปนกันไป ความโชคดี 

ที่ว่าก็คือคุณสุดาพิมพ์ ภิระบรรณ์ ซึ่งเป็น 

เพื่อนสถาปนิกของเราเป็นคนเชียงราย แล้ว 

ครอบครัวของเค้า ก็ทำงานรับเหมาอยู่ที่นี่ แต่ 

ก็เป็นช่างรับเหมาแบบชาวบ้าน เหมือนระดม 

คนทั้งหมู่บ้าน มาอะไรทำนองนั้น หนึ่งในนั้น 

ก็จะมีสล่าไม้อยู่ แต่ก็เป็นงานไม้ทั่วไป อาจไม่ 

ได้เข้าใจดีเทลในงานของเรามาก คือเค้าก็ทำ 

ตามประสบการณ์รุ่นสู่รุ่น พอมาทำงานกับเรา 

ก็จะมีความยากในเรื่องการเห็นภาพไม่ตรงกัน 

ในครั้งแรก ก็ต้องมาคุยกันให้ชัดเจนว่าอยาก 

ให้เค้าลองเปิดใจว่าสิ่งที่เราอยากทดลองมัน 

อาจไม่ใช่สิ่งที่เค้าเคยทำมาก่อน และเราเองก็ 

ไม่รู้ว่ามันจะออกมาสำเร็จหรือเปล่าแต่เราก็ 

อยากลองดู ตอนแรกเค้าก็ไม่เข้าใจเราเท่าไหร่ 

จนงานมันออกมาสำเร็จแล้วได้รับคำชมจาก 

หลาย ๆ คน เค้าก็เริ่มมีกำลังใจ มีความภาค- 

ภูมิใจขึ้นมา แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มคุยกันง่าย 

ขึ้นเริ่มเห็นเป็นภาพเดียวกันมากขึ้น 

จากตัวอย่างผลงานของ 1922 Architects 

ที่ผ่านมา คิดว่าตนเองคือสตูดิโอ 

หนึ ่ง ที่กำลังตั้งใจจะนำเสนอถึงเรื่องการใช้ 

วัสดุจากธรรมชาติหรืองานประเภทพื้นถิ ่น 

เลยหรือเปล่า 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: ส่วนตัวผมไม่ได้อิน 

กับความเป็นพิ่นถิ่นประเพณีอะไร ก็แค่ ชอบ 

บ้านไม้ชาวบ้าน ๆ ทั่วไป เราไม่ได้มีแนวทาง 

ที่ชัดเจนขนาดนั้น เพราะคิดว่าเป็น เรื่องของ 

มุมมองมากกว่าว่าโจทย์นั้น ๆ ที่ได้มาคืออะไร 

แล้วเราก็แสดงความคิดเห็นของเราผ่านงาน 

สถาปัตยกรรมลงไป สำหรับงานบ้านตัวเองที่ 

เป็นบ้านไม้และทำงานร่วมกับสล่า อาจเป็น 

ส่วนหนึ่งที่ทำให้หลายคนมองภาพไปในทิศทาง 

นั้นว่า แนวทางของเราน่าจะเป็นแบบนั้น ซึ่ง 

จริง ๆ แล้ว เราแค่พยายามอยากทำงานให้ 

เชื่อมโยงกับสิ่งแวดล้อม เราคิดเสมอว่าจะทำ 

ยังไงให้อาคารสร้างปัญหาให้กับสิ่งแวดล้อม 

น้อยที่สุด แบบที่ว่าถ้าเราตายไปแล้วมันก็จะ 

ไม่เป็นขยะต่อ 

ดังนั้นในมุมของเราคิดว่าแนวทางของพวกเรา 

คงเป็นการพูดถึงเรื่องความเชื่อมโยงระหว่าง 

คนและธรรมชาติ สถาปัตยกรรมไม่ควรเป็น 

เครื่องมือที่ทำให้คนแยกตัวออกจากธรรมชาติ

แต่ควรจะเป็นสิ่งที่ทำให้คนอยู่อย่างกลมกลืน 

กับธรรมชาติ เรื่องนี้ จะเป็นแก่นของเรา ส่วน 

เรื่องอื่น ๆ ก็จะเป็นการเสริมประเด็นเข้าไป 

ตามความ เหมาะสม 

ช่วยขยายความการเชื่อมโยงกับธรรมชาติ 

ในแบบฉบับของ 1922 Architects ได้ไหม 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: ส่วนหนึ่งก็น่าจะ 

เป็นเรื่องการเลือกใช้วัสดุยั่งยืน อย่างบ้านของ 

ตัวเองก็เลือกใช้ไม้จริงเกือบทั้งหมด เพราะ 

ในมุมของเราไม้มันยั่งยืนมาก ถ้ามองกลับไป 

ยุคก่อน จะเห็นว่ามีอาคารเก่า ๆ อายุเป็นร้อยปี 

มากมายที่สร้างขึ้นจากไม้ แต่ด้วยที่วัสดุไม้จริง 

ในทุกวันนี้ไม่ได้สามารถตอบโจทย์ทั้งวิธีชีวิต 

ของคนยุคปัจจุบันได้ดี เช่น สภาพอากาศ 

แปรปรวน การบำรุงรักษา หรือแม้แต่การ 

ก่อสร้างในแบบพื้นถิ่นโบราณที่มีความยาก 

และต้องมี ความรู้เฉพาะทางก็เลยทำให้ไม้ได้ 

รับ ความนิยมน้อยลงเรื่อย ๆ และมีราคาสูงขึ้น 

1922 ARCHITECTS 

คนก็เลยหันไปเลือกใช้วัสดุอื่น ๆ ที่ตอบโจทย์ 

กว่า ง่ายกว่า หรือสะดวกกับการดำเนินชีวิต 

เค้ามากกว่า 

แต่ทั้งนี้ก็ไม่ใช่ว่าวัสดุในปัจจุบันจะไม่ดี ทุกวันนี้ 

มีวัสดุทดแทนธรรมชาติให้เลือกใช้ มากมาย 

เพียงแต่ถ้าดูจากที่ทำมาก็จะเห็นว่าถ้าเรามี 

โอกาสใช้วัสดุธรรมชาติ เราก็จะใช้ให้ได้มาก 

ที่สุด แต่ก็ต้องดูความเหมะสมทั้งในเรื่องการ 

ใช้งานของสถานที่นั้น ๆ และโจทย์ที่ได้รับมา 

อีกที ถ้าใช้วัสดุธรรมชาติแล้วเป็นภาระกับ 

คนอยู่ เราก็จำเป็นต้องลดลงแล้วมองหาวัสดุ 

ทดแทนที่เป็นมิตรกับธรรมชาติหรือที่มีความ 

น่าสนใจมาใช้ 

คุณมองภาพสตูดิโอในอนาคตไว้อย่างไร 

ทรงธรรม ศรีนัครินทร์: เราตั้งใจไว้อยู่แล้ว 

ว่าไม่ได้อยากมีสตูดิโอสเกลใหญ่ รวมถึงเรา 

ก็ตั้งเป้าว่าคงรับงานกันเฉพาะในพื้นที่ของ 

161 

เราด้วย แล้วคงเน้นไปที่เรื่องการทดลองและ 

พัฒนาแนวทาง การทำงานในแง่มุมที่เราสนใจ 

อย่างเรื่องของไม้ ถ้าเราอยากทำให้ไม้กลับมา 

แพร่หลายอีกครั้ง เราอาจต้องทดลองหาวิธี 

แก้ไขทีละจุด เช่น การคิดเทคนิคทุกอย่างให้ 

ช่างปัจจุบันสามารถทำงานได้ง่ายขึ้น เรื่องของ 

หน้าตาและดีเทลเทคนิคการก่อสร้างมันอาจ 

ไม่ได้เหมือนงานพื้นถิ่น แต่แก่นหลัก ๆ ที่มันดี 

อยู่แล้ว ที่ถูกคิดมาดีแล้ว เราก็เอามาประยุกต์ 

ใช้ในรูปแบบของเรา เราจะทำยังไงให้มันอยู่ 

อย่างร่วมสมัย อันนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่คงจะ 

พัฒนาและหาคำตอบกันไปเรื่อย ๆ ในอนาคต 

รวมถึงถ้าหากมีโอกาสก็อยากแชร์แนวทาง 

หรือประสบการณ์ต่างๆ ของเราอยู่เหมือนกัน 

เพราะหลัง ๆ มานี้ก็มีน้อง ๆ ติดต่อมาขอ 

ฝึกงานอยู่เรื่อย ๆ ก็น่าจะเป็นเรื่องดีที่จะช่วย 

ให้สิ่งที่เรา คิดมีคนไปสานต่อหรือไปต่อยอดให้ 

มันดียิ่งขึ้นกับงานออกแบบ 

Baan Nang Lae Nai 

Baan Brain Clinic 

Piti

162 

professional / studio 

Baan Nang Lae Nai 

How did 1922 Architects get their 

start? Could you please tell us 

about it briefly? 

Songtam Srinakarin: I and Piangor 

Pattayakorn used to work at Spacetime 

Architects. After deciding to start our own 

family, we were given the unexpected 

opportunity to open a studio in Chiang Rai. 

We believed that if we were to settle here, 

we would have a chance to construct 

something of our own. So we built our 

house, hoping that it could be a space to 

experiment with various things and receive 

answers to questions we’d had in the past, 

as well as a work of our own. So this 

property serves as a jumping-off for many 

things, including a studio, an experiment, 

and collaborations with many people. 

Why did you open a studio in 

Chiang Rai when you could have 

opened a studio in Bangkok? 

Songtam Srinakarin: Let me first 

say that I am from Khon Kaen Province 

and went to study at AAU, ABAC. As for 

Piangor, she is from Chiang Rai Province, 

and she studied at Silpakorn University. 

That is, we actually met in Bangkok. From 

the time we studied until we graduated, 

we worked for many years. As a person 

from another province, of course, there are 

thoughts of wanting to return to live in your 

own home province. In the end, we chose 

to come to Chiang Rai, which is Piangor’s 

hometown. And we have the same opinion 

that architects’ studios should not be 

located only in Bangkok, even in matters of 

values in the line of work, wages, or other 

factors. In the provinces, it will not be as 

convenient or worthwhile as in Bangkok, 

but the fact that we spread out to the outer 

provinces will help strengthen the remote 

community. It was not an easy decision, as 

it took some time for our studio to settle 

down or start working on our project, 

which took almost 7 years. 

Is it difficult to make your own 

experimental work in an area 

where no one may understand 

what you’re attempting? 

Songtam Srinakarin: Well, there is 

both good fortune that makes working 

simpler and difficulty in discussing 

design specifics. Sudapim Piraban, our

1922 ARCHITECTS 

163 

we believe that our approach should 

be the relationship between people 

and nature. Architecture should not be 

used to separate people from nature; 

rather, it should enable people to live in 

harmony with nature. This will be our 

overarching theme. 

colleague architect from Chiang Rai, 

was the source of our good fortune. Her 

family also works as contractors here. 

However, they are contractors, not plain 

peasants. It’s like rallying the entire community 

to come together and work. One 

of them is a wood artist, but his specialty 

is general woodworking. Because there 

are numerous details in our work, it may 

be tough at first because they always 

work via their conventional experiences 

from generation to generation. After 

coming to work with us for the first time, 

it would be tough to see the visuals of 

the design not matching up, therefore 

we needed to communicate properly. 

We want people to open up because 

what we’re proposing may be something 

they’ve never done before. We didn’t 

sure if it would be successful, but we 

wanted to give it a shot. They didn’t 

understand us at first, but once the task 

was completed effectively and received 

positive feedback from many people, 

they began to feel encouraged and 

proud. After that, it became easier to 

communicate with one another and to 

see more of the same picture. 

Based on previous instances of 

1922 Architects’ work, do you 

consider yourselves a studio that 

seeks to present the utilization of 

natural materials or local works? 

Songtam Srinakarin: Personally, 

I am not interested much in any local 

traditions. Ordinary wooden houses 

appeal to me. We don’t have a set of 

rules. I believe it is an issue of perception 

more than problem or what exactly it is. 

Then we communicate our thoughts 

through our architecture. For our own 

wooden house and collaboration with 

local artisans, I think that could be one 

of the reasons why so many people see 

us in that light. Actually, we merely strive 

to stay connected to our surroundings. 

We are constantly thinking about how 

to keep structures from generating difficulties 

for the environment, in such a way 

that it will no longer be garbage if we die. 

As a result, we believe that our approach 

should be the relationship between 

people and nature. Architecture should 

not be used to separate people from 

nature; rather, it should enable people to 

live in harmony with nature. This will be 

our overarching theme. In terms of other 

matters, further issues will be added as 

needed. 

Can you explain how 1922 Architects 

sees its work in relation to 

nature? 

Songtam Srinakarin: Part of it is 

presumably due to the use of environmentally 

friendly materials. In our own 

home, for example, I used almost entirely 

natural wood. Wood, in our opiniown, is 

quite sustainable. When we look back 

in time, we can see that there are many 

old buildings that are hundreds of years 

old that are built from wood, but because 

real wood materials today are not able 

to meet both the lifestyle and the needs 

of people in the present era, such as 

changing weather conditions, maintaining 

or even building in the ancient local style 

is difficult and requires specialized know- 

ledge. As a result, the wood received 

is becoming less popular and more 

expensive. As a result, people resort to 

other materials that better meet their 

demands, are easier to work with, or 

are more convenient for their lifestyle. 

This is not to say that present materials 

aren’t useful. There are numerous natural 

options available nowadays. However, if 

you look at what has been created, you 

will notice that if we have the possibility 

to use natural resources, we will use 

as many as we can. However, we must 

consider the appropriateness of both 

the utilization of that location and the 

concerns that we have received. If using 

natural resources is a burden on people, 

we must decrease their use and explore 

for substitute materials that are environmentally 

beneficial or entertaining to use. 

What do you think the future holds 

for Studio 1922? 

Songtam Srinakarin: We’d previously 

decided we didn’t want a large-scale 

studio. We also intend to work only in 

our current location, with the intention 

of experimenting and developing new 

methods of working in areas that interest 

us. As in the case of wood If we want 

to make wood popular again, we may 

have to solve each problem one at a 

time, such as thinking of every technique 

to make it easier for current technicians 

to work, the appearance of the work, and 

the details of the construction, which 

may not be as good as local work, but 

the main core is already good. That was 

carefully considered. How to use it in 

our own way, how to make it contemporary—this 

is one aspect that should be 

expanded and researched in the future, 

including whether there is a possibility 

to share various experiences we have. 

Many younger people have recently 

contacted us to inquire about internship 

opportunities. It would be beneficial to 

help us promote our ideas and have 

someone continue or develop them 

further, making them even better with 

design work. 

1922architects. com

164 

chat

VASU POSHYANANDANA 

165 

ในสถานะสมาคมวิชาชีพทางด้านสถาปั ตยกรรม เราจำเป็ นต้องแสดงบทบาทในการ 

ให้ความรู้เพื่อให้ตระหนักถึงคุณค่าของอาคารที่เป็ นมรดกทางสถาปั ตยกรรม แนวทาง 

ในการทำงานของคณะกรรมาธิการอนุรักษ์สถาปั ตยกรรม จึงแบ่งออกได้เป็ นสามกลุ่ม 

คือการรณรงค์ คัดการ การเผยแพร่องค์ความรู้เพื่อให้เกิดการตระหนักรู้ ด้วยการจัด 

กิจกรรมเสวนา รวมถึงการให้ความช่วยเหลือทางวิชาการให้คำปรึกษา และส่วนที่สาม 

ก็คือการมอบรางวัลอนุรักษ์ศิลปสถาปั ตยกรรมดีเด่น ซึ ่งทำกันมาอย่างต่อเนื่อง 

วสุ โปษยะนันทน์ 

กรรมการกลาง 

อาษา: นโยบายและวิสัยทัศน์ของฝ่ ายอนุรักษ์ 

สถาปั ตยกรรมของคณะกรรมการบริหาสมาคม 

ชุดนี้มีแนวทางและแผนงานเป็ นอย่างไรบ้าง? 

วสุ โปษยะนันทน์: ผมขอเล่าย้อนกลับไปนิดนึงนะครับ 

ก่อนที่มีการก่อตั้งขึ้นมานั้น เกิดขึ้นจากสถาปนิกกลุ่มหนึ่ง 

มองเห็นว่า เกิดสถานการณ์การคุกคามต่อมรดกทาง 

สถาปัตยกรรมตามสถาปัตยกรรมไทยโบราณของวัดต่างๆ 

โดยวัดรื้อทิ้งบ้างอะไรเช่นนี้ จึงมาคิดกันว่า ในสถานะของ 

สมาคมทางวิชาชีพทางด้านสถาปัตยกรรม เราจำาเป็นต้อง 

แสดงบทบาทในการให้ความรู้เพื่อให้ตระหนักถึงคุณค่าของ 

อาคารเหล่านั้น และพยายามรณรงค์เพื่อให้หยุดเหตุการณ์ 

ที่กำาลังจะเกิดขึ้น ซึ่งในจุดเริ่มต้นก็จะเป็นเช่นนี้ อาจพูด 

ได้ว่าเป็นการเกิดขึ้นจากปัญหา และเราก็พยายามหาทาง 

แก้ปัญหา โดยการที่มีทั้งในเชิงรุก ซึ่งออกไปคัดค้าน หรือ 

รณรงค์เพื่อหยุดโครงการพัฒนาที่จะส่งผลกระทบต่อมรดก 

ทางสถาปัตยกรรม ในส่วนที่สองเราก็จะมีการเผยแพร่ 

ความรู้เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ที่ยั่งยืน และในเวลาต่อมาเรา 

ก็มีการจัดมอบรางวัลการอนุรักษ์ เพื่อเป็นการให้กำาลังใจ 

และแรงจูงใจในการผลักดันให้ผู้คนอยากที่จะอนุรักษ์ 

สถาปัตยกรรม 

จากเรื่องราวและวัตถุประสงค์ในเบื้องต้น ก็จะสะท้อน 

ถึงกิจกรรมที่ทางกรรมธิการของสมาคมเราดำาเนินการ 

ตลอดมา เฉพาะนั้นเราจึงสามารถแบ่งแนวทางในการ 

ทำางานของเราออกได้เป็นสามกลุ่มด้วยกันดังที่กล่าวไป 

คือการออกไปรณรงค์ การเผยแพร่องค์ความรู้เพื่อให้เกิด 

การตระหนักรู้ ด้วยการจัดกิจกรรมเสวนา รวมถึงการให้ 

ความช่วยเหลือทางวิชาการให้คำาปรึกษา และส่วนที่สาม 

ก็คือการมอบรางวัลที่เราทำากันต่อเนื่องมา โดยในช่วงเวลา 

ที่ผ่านมาไม่นานนี้เราก็มีการปรับทิศทางสำาหรับการมอบ 

รางวัลกันเล็กน้อย นโยบายในปัจจุบันเราก็จะยังคงสืบทอด 

เจตนารมณ์ของกลุ่มกรรมธิการนับตั้งแต่ยุคแรกเริ่มสืบต่อ 

กันมา

166 

chat 

อาษา: ขณะนี้ฝ่ ายอนุรักษ์มีโครงการอะไร 

ที่อยู่ในระหว่างดำาเนินการบ้าง? 

วสุ โปษยะนันทน์: ถ้าหากจะให้เล่าอย่างต่อเนื่องเลย 

ก็จะเป็นเรื่องการมอบรางวัล ที่จะเป็นการเสนอชื่อเพื่อ 

ขอพระราชทานรางวัลอนุรักษ์ดีเด่น ที่แต่เดิมเลยเราเรียก 

กันว่างานอนุรักษ์ศิลปะสถาปัตยกรรมดีเด่น ซึ่งมีระดับที่ 

เทียบเท่ากันทั้งหมด และเราจะมอบให้กับผู้ที่เป็นผู้ครอบ- 

ครองอาคารนั้นๆ โดยในรูปแบบเดิมจะเป็นเช่นนี้ ต่อมา 

เมื่อผมได้รับมอบหมายให้จัดการดูแลงานสถาปนิกฯ อยู่ 

ครั้งหนึ่งนั้น ซึ่งมีธีมเน้นในเรื่องของการอนุรักษ์ “มองเก่า 

ให้ใหม่” เราจึงมาคิดกันต่อว่าจะทำาอย่างไรเพื่อให้งาน 

อนุรักษ์สามารถเป็นเรื่องที่จับต้องได้และทุกคนสามารถมี 

ส่วนร่วม เพราะแต่เดิมเมื่อพูดถึงการอนุรักษ์ คนก็มักจะ 

มองเป็นภาพของเก่าๆ ความโบราณ ที่อยู่ตรงกันข้ามกับ 

การพัฒนา เราจึงอยากปรับแนวความคิดในจุดนี้เสียใหม่ 

คือการอนุรักษ์นั้นนับเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาอย่าง 

ยั่งยืน โดยการใช้ศักยภาพของทรัพยากรให้เต็มที่และ 

เกิดประโยชน์สูงสุด การใช้อะไรที่มีอยู่แล้วมาปรับใช้ใน 

ชีวิตประจำาวันเป็นสิ่งที่ทำาได้ จึงต้องคิดว่า การอนุรักษ์ 

ไม่ใช่เพียงแค่การแช่แข็ง เก็บเอาไว้ ห้ามเปลี่ยนแปลง 

ห้ามแตะต้อง แต่ท้ายที่สุดเนื่องจากเหตุการณ์การแพร่ 

ระบาดของโควิด-19 งานจึงถูกเลื่อนออกไป เราจึงปรับ 

เปลี่ยนเป็นการจัดเป็นนิทรรศการบนช่องทางออนไลน์แทน 

พร้อมๆ ไปกับการขับเคลื่อนนโยบายมองเก่าให้ใหม่ เราก็ 

ย้อนกลับมาพิจารณาเรื่องของการมอบรางวัลการอนุรักษ์ 

เช่นเดียวกัน ซึ่งแต่เดิมมอบให้เพียงเจ้าของอาคาร แต่เพื่อ 

ที่จะช่วยให้คนส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างเราที่เป็นสถาปนิก 

ก็สามารถที่จะทำาสิ่งเหล่านี้ได้ โดยไม่จำาเป็นต้องเป็น 

สถาปนิกของกรมศิลป์ สถาปนิกที่ชอบของเก่าๆ หรือ 

สถาปัตยกรรมไทยเท่านั้น เราจึงเพิ่มรางวัลคู่ขนานกันไป 

กับการมอบรางวัลข้างต้นโดยมอบให้กับสถาปนิกผู้ออกแบบ 

ด้วย นอกจากนั้นที่แต่เดิมรางวัลการอนุรักษ์จะมีเพียงระดับ 

เดียวนั้น เราก็ปรับเปลี่ยนแบ่งระดับของรางวัล ซึ่งดัดแปลง 

จากรูปแบบการจัดแบ่ง กฎเกณฑ์ วิธีการในการตัดสิน 

รางวัลของยูเนสโก ฝั่งเอเชีย-แปซิฟิก โดยเล็งเห็นว่าการ 

มอบรางวัลที่สอดคล้องกันจะช่วยให้เกิดการผลักดันที่ 

ต่อเนื่องไปในระดับสากล ในปัจจุบันรางวัลการอนุรักษ์ของ 

สมาคมฯ จึงมีการแบ่งออกเป็นระดับต่างๆ เป็น 4 ระดับ 

คือระดับดีเยี่ยม ดีมาก ดี และลำาดับสุดท้ายจะเป็นการมอบ 

ให้กับอาคารที่อาจจะยังไม่มีการอนุรักษ์หรืออนุรักษ์ได้ 

อย่างไม่เพียงพอ แต่อาคารนั้นมีคุณค่าหรือเป็นอาคารที่มี 

ความเสี่ยง โดยเราเรียกรางวัลนี้ว่า รางวัลสมควรแก่การ 

เผยแพร่ 

นอกจากนั้น เราก็จะมีการมอบรางวัลเสริมแก่บุคคลและ 

องค์กรที่มีการประกอบกิจกรรมส่งเสริมและสนับสนุนให้ 

เกิดประโยชน์ในการอนุรักษ์ไปพร้อมๆ กัน และในส่วน 

กลุ่มของอาคาร เราก็จะไม่แยกประเภทของลักษณะอาคาร 

ดังในอดีต รวมถึงกลุ่มสถาปัตยกรรมที่รวมกันอยู่เป็นชุมชน 

เราก็จะนับรวมอยู่ในประเภทเดียวกันทั้งหมด และก็จะมี 

อีกหนึ่งอันที่เพิ่มเข้ามาและอาจจะเป็นเอกลักษณ์สำาคัญ 

ที่สื่อถึงความไม่หยุดนิ่งของการอนุรักษ์ นั่นก็คือรางวัล 

สิ่งก่อสร้างใหม่ในบริบทอนุรักษ์ โดยอาจจะเป็นงานอาคาร 

ที่ปรับใช้ประโยชน์ของอาคารเก่าให้สอดคล้องกับความ 

ต้องการในปัจจุบัน และในการปรับฟังก์ชันใหม่ บ่อยครั้งก็ 

จะนำาไปสู่การคิดนอกกรอบทำาให้รูปแบบพื้นที่ของอาคาร 

เปลี่ยนแปลงไป โดยรูปแบบของการออกแบบของใหม่ให้ 

กลมกลืนไปกับของเก่าที่ไม่ใช่การทำาเลียนอาคารเดิมอย่าง 

แนบเนียนเป็นจนส่วนเดียวกัน ก็เป็นแนวทางที่เรากำาลัง 

ผลักดันอยู่ 

เราจะมีการเปิ ดรับสมัครขอพระราชทานรางวัลอนุรักษ์ โดยอยาก 

ให้เกิดการมีส่วนร่วมทั้งในส่วนของเจ้าของอาคารและสถาปนิกที่ 

มีส่วนร่วมในการออกแบบได้เสนอผลงานเข้ามา ซึ ่งเราก็อยากที่ 

จะมอบกาลังใจให้กับผู้ดูแลรักษามรดกสถาปั ตยกรรมไว้เป็ น 

อย่างดี นอกจากนี้เรายังมีโปรเจกต์หนังสื อรวบรวมข้อมูลทาง 

สถาปั ตยกรรมของอาคารที่ได้รับรางวัลอนุรักษ์ โดยได้มีการเผย 

แพร่ออกมา ซึ ่งจะเป็ นข้อมูลเกี่ยวกับงานสถาปั ตยกรรมที่ได้รับ 

รางวัลในยุคแรก ๆ รวมถึงหนังสื อเกี่ยวกับการอนุรักษ์หอไตร 

จานวนสามเล่ม ทั้งหมดนี้สามารถอ่านและดาวน์ โหลดได้ ในรูป 

แบบ e-book

VASU POSHYANANDANA 

167 

อีกส่วนงานหนึ่งที่เรากำาลังดำาเนินการกันไปพร้อมกันก็คือ 

การร่วมงานกับสำานักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติ 

และสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีคณะกรรมการระดับชาติ ชื่อคณะ 

กรรมการกรุงรัตนโกสินทร์และกรุงเก่า รับผิดชอบดูแล 

รักษาคุณค่าของสิ่งต่างๆ ที่อยู่ในพื้นที่กรุงรัตนโกสินทร์ 

และเมืองเก่า สมาคมของเราจึงได้รับเชิญเป็นหนึ่งในคณะ 

กรรมการชุดดังกล่าว อีกทั้งในส่วนของอนุกรรมการย่อย 

ที่ดูแลส่วนเมืองเก่า เราก็ได้รับเชิญเป็นผู้แทนให้เข้าไป 

เป็นหนึ่งในอนุกรรมการของแต่ละเมืองเก่า ซึ่งนำาไปสู่การ 

ทำางานร่วมกับสถาปนิกที่มีความสนใจหรือมีประสบการณ์ 

ทางการอนุรักษ์ที่อยู่ในภูมิภาคต่างๆ เข้ามาร่วมเป็นผู้แทน 

ของสมาคมเข้าไปค่อยรับผิดชอบให้คำาปรึกษาแก่ทาง 

อนุกรรมการแต่ละชุด อย่างในกรณีล่าสุดทีเกิดขึ้นที่จังหวัด 

กาญจนบุรี ที่มีการสร้าง skywalk ในบริเวณพื้นที่เมืองเก่า 

ในส่วนนี้เราก็ได้เข้าไปจัดการปรึกษาหาทางออกร่วมกัน 

เพื่อให้สามารถในการดำาเนินการต่อเนื่องไปได้ นอกจากนี้ 

เราก็ยังมีการประสานงานแนะนำาให้ข้อมูลในกรณีเรื่องร้อง- 

เรียนเกี่ยวกับมรดกทางสถาปัตยกรรมจากคณะกรรมาธิการ 

ศาสนาและศิลปวัฒนธรรมของสมาชิกวุฒิสภา 

อาษา: คณะกรรมการฝ่ ายอนุรักษ์มีทีมงาน 

หรืออนุกรรมการต่างๆ ทำางานอย่างไรบ้าง? 

วสุ โปษยะนันทน์: ทีมของเราจะเป็นสถาปนิกที่ประกอบ- 

วิชาชีพ นักวิชาการ และอาจารย์มหาวิทยาลัย เมื่อมีปัญหา 

ต่างๆ เกิดขึ้นเราก็จะนำาเข้ามาหารือเพื่อคิดหาทางแก้ไข 

ปัญหาทั้งในทางปฏิบัติและทฤษฎี ในกรรมาธิการอนุรักษ์ 

ของเราก็จะมีตัวแทนกรรมาธิการภูมิภาคเข้ามาด้วย 

ซึ่งจะคอยดูแลประสานงานกับสถาปนิกในแต่ละภูมิภาค 

ทั่วประเทศของเรา โดยในหลายๆ กลุ่มกรรมธิการแต่ละ 

ภูมิภาคก็จะมีการเน้นเรื่องการอนุรักษ์ด้วย อย่างกลุ่มล้านนา 

และเรายังมีการติดตามประสานงานตัวแทนของเราที่เข้าไป 

อยู่ในอนุกรรมการเมืองเก่ากลุ่มต่างๆ อีกด้วย 

อาษา: สมาคมสถาปนิกสยามฯ มีการมอบ 

รางวัลอนุรักษ์มาโดยตลอด ถ้ามีสมาชิก 

หรือผู้สนใจจะเสนอโครงการเพื่อให้สมาคม 

พิจารณาจะต้องทำาอย่างไรบ้าง? 

วสุ โปษยะนันทน์: เร็วๆ นี้เราก็จะมีการประกาศรับสมัคร 

และมีการประชาสัมพันธ์ข้อมูลบนเว็บไซต์ โดยจะมีแบบ 

ฟอร์มให้กรอกเพื่อสมัครเสนอโครงการ หากมีคำาถาม 

หรือเกิดข้อสงสัยในรายเอียด หรือต้องการสอบถามข้อมูล 

เพิ่มเติม สามารถติดต่อได้ผ่านทุกช่องทางต่างๆ ของ 

สมาคม ก็จะไม่ยุ่งยากมากมายประมาณนี้ แต่หากเปรียบ 

เทียบกับในอดีตก็อาจจะดูต้องจัดการมากขึ้นเล็กน้อย 

ซึ่งแต่เดิมก็จะเป็นเพียงการเสนอชื่อหรือเขียนนำาเสนอ 

เพียงเล็กน้อย และกรรมาธิการก็จะทำาการสืบค้นหาข้อมูล 

เพิ่มเติมเอง แต่อย่างที่แจ้งไปข้างต้นเนื่องจากเราทำาการ 

อ้างอิงไปตามเกณฑ์ของยูเนสโก จึงต้องมีการร้องขอ 

รายละเอียดข้อมูลมากยิ่งขึ้น 

อาษา: เนื่องจากคุณมีบทบาทและทำากิจกรรม 

เกี่ยวข้องกับงานอนุรักษ์มาเป็ นเวลายาวนาน 

ในความคิดเห็นของคุณตลอดเวลาที่ผ่านมามี 

สิ ่งใดที่เปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเช่นไร? 

วสุ โปษยะนันทน์: ผมมองว่าเปลี่ยนแปลงไปมากเลยครับ 

ในช่วงต้นของการทำางานของผม สำาหรับในสายตาของ 

คนทั่วไปนั้น คนทำางานอนุรักษ์มักจะถูกมองว่าเป็นอะไร 

ที่ประหลาด ก็จะถูกแปลกแยก จำาแนกกลุ่มออกมาอีก 

ต่างหาก ต่อมาเมื่อเกิดแนวคิดในการนำาอาคารเก่าที่ไม่ได้ 

ใช้งานมาปรับเปลี่ยนเป็นพื้นที่ใหม่ ในจุดนี้สำาหรับเราใน 

สถานะนักออกแบบ ก็เริ่มมองเป็นความท้าทายอีกรูปแบบ 

ในการทำางานออกแบบ ซึ่งพอเมื่อเวลาผ่านมาพวกเราก็เริ่ม 

จะเห็นงานต่างๆ เหล่านี้มากยิ่งขึ้น ช่องว่างระยะระหว่าง 

คนทำางานอนุรักษ์กับคนออกแบบสมัยใหม่จึงแคบลง และ 

ในปัจจุบันสถาปนิกระดับปรมาจารย์หลายๆ คนที่ชื่อเสียง 

ก็ล้วนมีผลงานที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ เราจึงมองว่าการ 

อนุรักษ์ก็สามารถแสดงบทบาทของเราในสถานะนักออกแบบ 

ได้เหมือนกัน ถ้าหากสังเกตก็จะเริ่มเห็นถึงกระแสสังคมที่ 

มีความตื่นเต้นในการย้อนกลับไปในอดีต โดยมีการรื้อฟื้น 

ตลาดร้อยปีหรือว่าชุมชนเก่าเกิดขึ้นในหลายๆ ที่ 

อาษา: มีข่าวสารหรือเรื่องอะไรที่จะฝากถึง 

สมาชิกสมาคมบ้างหรือไม่? 

วสุ โปษยะนันทน์: อย่างที่แจ้งไปเลยครับ ก็จะมีการเปิดรับ 

สมัครขอพระราชทานรางวัลอนุรักษ์ โดยเราอยากให้เกิด 

การมีส่วนร่วมทั้งในส่วนของเจ้าของอาคารและสถาปนิกที่มี 

ส่วนร่วมในการออกแบบได้เสนอผลงานเข้ามา ซึ่งเราก็อยาก 

ที่จะมอบกำาลังใจให้กับผู้ดูแลรักษามรดกสถาปัตยกรรม 

ไว้เป็นอย่างดี นอกจากนี้เรายังมีโปรเจกต์หนังสือรวบรวม 

ข้อมูลทางสถาปัตยกรรมของอาคารที่ได้รับรางวัลอนุรักษ์ 

โดยได้มีการเผยแพร่ออกมาเป็นจำานวน 2 เล่ม ซึ่งจะเป็น 

ข้อมูลเกี่ยวกับงานสถาปัตยกรรมที่ได้รับรางวัลในยุคแรกๆ 

ในปัจจุบันเป็นเวลาที่ผ่านมาเกือบอีกทศวรรษหนึ่งแล้ว เรา 

จึงรวบรวมชุดข้อมูลได้ในระดับที่เพียงพอ ที่จะสามารถ 

จัดทำาหนังสือขึ้นใหม่ได้อีกหนึ่งเล่ม โดยคาดการณ์ว่าจะ 

จัดทำาแล้วเสร็จและเผยแพร่ในงานสถาปนิกปีหน้าก็สามารถ 

ติดตามกันได้นะครับ รวมถึงหนังสือเกี่ยวกับการอนุรักษ์ 

หอไตรจำานวนสามเล่ม ที่เล่มหนึ่งเกิดขึ้นจากโครงการ 

อนุรักษ์สถาปัตยกรรมไทยประเพณี ทั้งหมดสามารถอ่าน 

และดาวน์โหลดได้ในรูปแบบ e-book นี่ก็จะเป็นส่วนหนึ่ง 

ของการบริการข้อมูลทางวิชาการของสมาคมสถาปนิก 

สยามฯ ครับ

168 

the last page 

ไม้แต่ละท่อนจะมีคุณลักษณะทั้งเชิงความงามและเชิงกลเป็นของ 

ตนเอง ช่างที่มีฝีมือจะสามารถดึงลักษณะเฉพาะของไม้แต่ละชิ้น 

ออกมาได้ เช่นในตัวอย่างของเรือนชาวไต เมืองกายา จังหวัด 

ทัญฮว้า ประเทศเวียดนาม ที่มีลักษณะเป็นห้องโล่งหนึ่งห้อง 

มีพื้นที่ว่างต่อเนื่องไม่ได้มีการกั้นผนัง มีช่วงโครงสร้างที่กว้าง 

ในแนวรูปตัดตามขวาง (transversal frame) ช่างเลือกใช้ไม้ 

หนึ่งท่อนที่มีหน้าตัดขนาดใหญ่มาพาดช่วงเพื่อทำาหน้าที่เป็นขื่อ 

(tie beam) ในโครงสร้างหลังคา จากช่วงเสาที่กว้างและน้ำาหนัก 

ในตัวของขื่อเอง ช่างจึงเลือกใช้ไม้ที่มีลักษณะโค้งขึ้น เมื่อสังเกต 

แนวของเสี้ยนไม้โดยละเอียด พบว่ามีความโค้งตามธรรมชาติ 

ซึ่งไม้ที่มีเสี้ยนวิ่งในลักษณะนี้มีความสามารถในการรับแรงใน 

แนวตั้งฉากกับเสี้ยนได้ดีกว่าไม้ที่มีลักษณะปกติทั่วไป สะท้อนถึง 

ความสามารถของช่างไม้ที่จะฉกฉวยใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติ 

เชิงกลเฉพาะของไม้ชิ้นนั้นได้สูง 

Each timber possesses unique aesthetic and mechanical 

qualities. An experienced craftsman can exploit aforementionedpotential. 

In the example of a Tai house in 

Kaya township, Thanh Hoa Province, Vietnam, the house 

charactered by a basic open room with no walls dividing 

the space that resulted from relative wide span along 

the transverse frame. A large timber cross-section is used 

as a tie beam in the roof structure by the craftsman. 

Based on the house span and the weight of the tie beam, 

the craftsman used slightly curved log. Upon a closer 

examination on its grain, we found that it is naturally 

curved. Its mechanical quality can resist shear force perpendicular 

to the grain better than the straight one. This 

demonstrates the craftsman’s ability to take advantage 

of the wood’s highly specific mechanical properties. 

Photo Courtesy of Suchon Mallikamarl 

อ.ดร.สุชล มัลลิกะมาลย์ 

ประจำภาควิชาสถาปั ตยกรรม คณะสถาปั ตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย 

เกษตรศาสตร์ จบการศึกษาจากปริญญาเอกด้านประวัติศาสตร์การก่อสร้าง 

สถาปั ตยกรรมไม้ จาก Vienna University of Technology, Austria 

Suchon Mallikamarl, 

PhD., a Lecturer at Department of Architecture, Faculty of 

Architecture, Kasetsart University. He graduated PhD on Historic 

Timber Construction from Vienna University of Technology.

ASA JOURNAL 14/2023

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?