Jakintza-arloa: Historia Komunitate zientifiko euskalduna - Euskara

571
V. Komunitate Zientifiko Euskaldunaren hedatzea
zirelako. Baina oro har ez ziren adituak hizkuntza plangintzetan. Beraz plangintzak ez
zuen hausnarketa sakonik. Hala ere, egileek jakin zuten unibertsitateren euskalduntzeari
begira neurri praktiko eta zehatzak finkatzen. Halaber, plangintzak atzean ez zuen
proiektu oso sendorik. E. Barberá errektorea ez zen bereziki euskaltzalea, eta alde
horretatik euskarari ezin ziezaiokeen proiektu handirik eskaini, nahiz eta arauak
finkatutakoa betetzeko prest egon. Hori guztia gutxi balitz, unibertsitateko kideen atal
handi baten jarrera negatiboa edo axolagabea zen euskarari zegokionez. Horregatik,
plangintzaren sarreran unibertsitario guztiei deialdi bat egiten zitzaien unibertsitatea
euskalduntzea guztien ardura zela adieraziz, eta ez soilik euskaldunen arazoa edo
Euskara Batzordearena:
“Plangintza honek arrakasta izan nahi du, eta ez huts egin, eta horretarako, unibertsitari guztien
kontzientziari zalantza gabeko deialdi zabala egin behar zaio: arauen betetze hutsak
–derrigorrezkoa bada ere– ez du Unibertsitatea euskaldunduko, borondate-aitortze eta
–aldarrikatze berarizkorik ez badago. Harremanak euskaraz izateko aukera denez Euskararen
normalizazio bideetan oinarrizko helburua, Unibertsitateko kargu publikoek Euskara erabiltzeko
gai izan beharko lukete (Errektore, Errektoreordeak, Dekanoak, Dekanordeak, Zuzendari,
Zuzendariordeak, Sailburuak, Sailetako Idazkariak, etc.)” 175
Euskalduntze plangintza honek emaitza hobeak lortuko zituen, baldin eta a)
hasieratik baliabideak esleituta izan balitu (hori 1991. urtera arte, P. Salaburu
errektoreorde izan arte, ez zen gertatu 176 ), eta baldin eta b) plangintza amaitu orduko
(1994. urtean) bigarren plangintza batekin lotu izan balitz. Baina bigarren plangintza ez
zen 1999. urtera arte abiatu.
175 (UPV/EHU, 1990: 5)
176 Honakoa zioen errektoreorde berria zen Salaburuk 1990ko plangintzaren gainean: “... este plan carecía
de consignación presupuestaria y no había sido discutido con el Departamento de Educación. La Memoria
de Necesidades de 1991 aprobado por la Junta de Gobierno tampoco tenía en cuenta las necesidades
derivadas del plan, por lo que en el presupuesto de 1991 no había ninguna partida específica para el
desarrollo de la política lingüística en lo referente a la contratación de nuevo profesorado para impulsar
las líneas bilingües. (...) El nuevo equipo rectoral recientemente elegido consdera prioritaria una actuación
decidida en materia lingüística”. Hala Salaburuk txosten horretan aurkeztu zuen euskara planaren
aurrekontua (1.837 miloi pezeta 1992-1995. urte tarterako) (ikus 1991ko abenduan Salaburuk
aurkeztutako txostena, JMTA).