Enkomputiligis Don HARLOW - JPeregrino

flanko por rigardi la malkreskantajn trajtojn de la granda batalŝipo. La maljunulo
poluradis latunaĵoj, kaj, proksimiĝante al Clayton, li sufloris:
"H'infero pagiĝos, sinjor', sur ĉi boato, ja kredu min, sinjor'. H'infero pagiĝos."
"Mi ne komprenas, sinjoro," diris Clayton.
"Nu, ĉu vi ne vidis, kio h'okazas? Ĉu vi ne h'aŭdis tiun diablidon-ŝipestron kaj
liajn matojn senlumigi la duonon h'el la ŝipanaro?
"Du kapojn frakasitajn 'ieraŭ kaj tri 'odiaŭ. Nigra Miĥaelo tute resaniĝis, kaj ne
tiu ŝipulo toleros tian, ne li, ja kredu min, sinjor'."
"Estimata sinjoro, ĉu vi volas diri, ke la ŝipanoj pripensas ribelon?" demandis
Clayton.
"Ribelon!" elkraĉis la maljunulo. "Ribelon! H'ili h'intencas murdon, sinjor', ja
kredu min pri tio, sinjor'."
"Kiam?"
"Tio h'okazos, sinjor'; tio h'okazos, sed mi ne diros kiam, kaj mi jam tro
damninde multan diris, sed vi kondutis bone h'antaŭ tagoj, kaj mi h'opiniis justa, h'averti
vin. Sed fiksu la langon h'en la buŝo, kaj kiam vi h'aŭdas pafadon, subeniru kaj restu tie.
"Jen ĉio, nur fiksu la langon h'en la buŝo, h'alie h'oni kuracos vin per plumba
pilolo, ja kredu min, sinjor'," kaj la maljunulo daŭrigis sian poluradon, kiu forkondukis
lin de la loko, kie staris gesinjoroj Clayton.
"Diable gajan aŭguron, Alicia," diris Clayton.
"Vi devos tuj averti la ŝipestron, Johano. Eble la problemo restas evitebla," ŝi
diris.
"Mi supozas, ke mi devos, tamen pro tute singardaj kialoj min tentas la emo
'fiksi la langon h'en la buŝo.' Kion ajn ili nun faros, ili almenaŭ lasos nin vivaj pro mia
protekto de tiu ulo Nigra Miĥaelo, sed se ili informiĝos, ke mi perfidis ilin, ili tute ne
kompatos nin, Alicia."
"Vi havas unusolan devon, Johano, kaj tiu restas flanke de la rajtigitaj
aŭtoritatuloj. Se vi ne avertos la ŝipestron, vi kulpos pri la sekvo tute same kvazaŭ vi
mem helpis projekti kaj plenumi la aferon per viaj propraj menso kaj manoj."
"Kara, vi ne komprenas," respondis Clayton. "Pri vi mi pensas -- jen mia unusola
devo. La ŝipestro mem instigis la aferon, kial mi do risku plonĝigi mian edzinon en
nepripensendajn hororaĵojn per atendeble senrezulta provo savi lin de lia propra bruta
stulteco? Vi tute ne povas koncepti, kara, kio sekvus, se tiu gorĝoŝirema luparo
ekkaptus la Fuwaldan."
"Devo tamen estas devo, Johano, kaj tion ŝanĝos tute neniom da sofismoj. Mi
estus maltaŭga edzino por angla Lordo se pro mi li evitus evidentan devon. Mi
komprenas la eventualan danĝeron, sed kun vi mi povos fronti ĝin."
"Laŭ via volo, do, Alicia," li ridetante respondis. "Eble ni misatendas
problemojn. Kvankam ne plaĉas al mi la ŝajno de aferoj sur ĉi tiu ŝipo, ili tamen eble ne
estas tiel minacaj, ĉar povas esti, ke tiu 'Antikva Maristo' nur elparolis la dezirojn de sia
malbona koro kaj ne diskutis verajn faktojn.
"Surmaraj ribeloj eble oftis antaŭ jarcento, sed en ĉi tiu bona jaro 1888 ĝi
preskaŭ neniam okazas.
"Sed jen la ŝipestro ĝuste nun eniras sian ĉambreton. Se mi devos averti lin, mi
tuj faru tiun aĉan taskon, ĉar tute ne plaĉas al mi konversi kun tiu brutulo."
Tion dirinte, li senzorge promenis al la irejo, tra kiu ĵus pasis la ŝipestro, kaj post
momento li frapis je ties pordo.
"Envenu," base graŭlis tiu malafabla oficiro.
Kaj, kiam Clayton eniris, kaj malantaŭ si fermis la pordon:
"Nu?"
6