Enkomputiligis Don HARLOW - JPeregrino

74
"Ankaŭ ne tute konvenis kun miaj antaŭkonceptitaj ideoj pri la digneco de diaj
kurieroj," rimarkigis profesoro Porter, "kiam la -- nu -- sinjoro ŝnuris du ege estimindajn
kaj eruditajn doktulojn ĉe la koloj kaj trenis ilin tra la ĝangalo kvazaŭ ili estus bovoj."
Ĉapitro 17
Enterigoj
Ĉar jam estis tage, la grupo, el kiuj neniu manĝis aŭ dormis post la antaŭa
mateno, komencis movi sin por pretigi manĝon.
La ribelintoj de la Sago jam surbordigis etan provizon da sekigitaj viandoj,
enladigitaj supoj kaj legomoj, biskvitoj, faruno, teo, kaj kafo por la kvin forlasitoj, kaj el
tiuj ili rapide ĉerpis por kontentigi la sopiradon de longe malsatantaj apetitoj.
La posta tasko estis, loĝebligi la kabanon, kaj tiucele oni decidis tuj forigi la
teruraĉajn restaĵojn de la tragedio, kiu okazis tie je iu fore pasinta tago.
Al profesoro Porter kaj s-ro Philander ege interesis esplorado de la skeletoj. Ili
deklaris, ke la du pli grandaj estis tiuj de viro kaj virino el unu el la pli altaj blankaj
rasoj.
La plej etan skeleton ili nur mallonge atentis, ĉar ĝia situo, en la lulilo, lasis
nenian dubon, ke temis pri la infana ido de tiu malfeliĉa paro.
Kiam ili pretigis la skeleton de la viro por enterigo, Clayton eltrovis pezan
ringon, kiu evidente cirklis la fingron de la viro okaze de lia morto, ĉar unu el la
mallarĝaj fingrostoj ankoraŭ kuŝis en la ora ornamaĵo.
Levante ĝin por esplori ĝin, Clayton mirante ekkriis, ĉar la ringo portis la
blazonon de la Domo Greystoke.
Jane samtempe eltrovis la librojn en la ŝranko, kaj malferminte la kovrilon de
unu el ili ŝi vidis la nomon, John Clayton, Londono. En dua libro, kiun ŝi rapide
esploris, troviĝis la sola nomo, Greystoke.
"S-ro Clayton," ŝi kriis, "kion signifas ĉi tio? Jen nomoj de kelkaj el via propra
familio en ĉi tiuj libroj."
"Kaj ĉi tie," li serioze respondis, "estas la granda ringo de la Domo Greystoke,
perdita de kiam mia onklo, John Clayton, la antaŭa Lordo Greystoke, malaperis, supoze
perdita en la maro."
"Sed kiel vi klarigas, ke ĉi tiuj aĵoj estas ĉi tie, en ĉi tiu sovaĝa afrika ĝangalo?"
diris la junulino.
"Ĝi estas nur unumaniere klarigebla, f-ino Porter," diris Clayton. "La lamentata
Lordo Greystoke ne dronis. Li pereis ĉi tie, en ĉi tiu kabano, kaj ĉi tiu kompatindaĵo sur
la planko estas ĉio kiu restas de li."
"Do ĉi tiu nepre estis Damo Greystoke," respekte diris Jane, montrante la
kompatindan ostaron sur la lito.
"La bela Damo Alicia," respondis Clayton, "pri kies multaj virtoj kaj rimarkinda
persona beleco mi ofte aŭdis de miaj gepatroj. Kompatindulin," li malgaje murmuris.
Respektege kaj solene oni enterigis la kadavrojn de la forpasintaj Lordo kaj
Damo Greystoke apud ilia eta afrika kabano, kaj inter ili oni metis la etan skeleton de la
ido de Kala, la Simiego.
Dum s-ro Philander kovris la malfortikajn ostojn de la infano en peco de veltolo,
li zorge esploris la kranieton. Tiam li alvokis profesoron Porter, kaj la du mallaŭte
diskutis dum kelkaj minutoj.
"Ege rimarkinde, ege rimarkinde," diris profesoro Porter.
"Benu min," diris s-ro Philander, "ni devos tuj informi s-ron Clayton pri nia
eltrovo."