volumes xlix. - Archive ouverte UNIGE

CAPUT I.
1. Paulus servus Iesu Christi, vocatus apostolus,
sélectus in evangélium Dei, .2. quod ante promiserat
per prophetas suos in scripturis Sanctis 3. de filio
suo, qui factus est e semine David secundum carnem,
4. declaratus filius Dei in potentia, per spiritum
sanctificationis, ex resurrectione mortuorum, Iesu
Christo domino nostro: 5. per quern accepimus gratiam
et apostolatum in obedientiam fidei inter omnes
gentes, pro nomine ipsius, 6. inter quas estis etiam
vos, vocati Iesu Christi: 7. omnibus qui Bomae estis,
dilectis Deo, vocatis Sanctis: gratia vobis, et pax a
Deo patre nostro, et Domino Iesu Christo.
1. Paulus. De nomine Pauli subticerem pror-
6us: quando res non eius est momenti quae diu nos
morari debeat: et nihil afferri potest quod non sit
apud alios interprètes decantatum : nisi et levi opera
satisfacere aliis liceret, sine magno aliorum fastidio:
brevibus enim perstringetur haec quaestio. Qui
nomen hoc apostolum sibi adscivisse putant tanquam
trophaeum subiugati Christo Sergii proconsulis, a
Luca (Act. 13, 7. 9) ipso confutantur, qui ante illud
tempus ita fuisse vocatum ostendit. Nee mihi fit
verisimile, fuisse illi inditum ex quo Christo nomen
dedit. Quod Augustine placuisse hoc tantum nomine
puto, ut argute philosophandi occasionem arriperet,
dum ex superbo Saule parvulum Christi
discipulum factum disserit. Probabilior Origenis
sententia, qui binomium fuisse iudicat. Non enim
a specie veri abhorret, nomen Saulis gentilitium
illi a parentibus fuisse impositum, quod religionom
et genus indicaret: superadditum alter um Pauli,
quod ius romanae civitatis testaretur: quod scilicet
neque hunc honorem, qui tuno magno aestimabatur,
obscurari in ipso vellent: neque tanti ducerent ut
israelitici generis notam induceret. Pauli vero
nomen frequentius in Epistolis ideo forte usurpavit,
quod apud ecclesias quibus scribebat magis erat
célèbre et usitatum, magis gratiosum in romano
imperio, in eius cognatione minus cognitum. Neque
enim illi negligendum fuit, ut supervacuam suspicionem
fugeret et odium, quo tunc iudaicum nomen
laborabat apud romanos et provinciales: atque a
rabie suorum inflammanda abstineret sibique caveret.
Servus Iesu, etc. His titulis se insignit, quo
doctrinae autoritatem conciliet. Idque facit bifariam:
primo, dum vocationem suam in apostolatum
asserit: deinde ubi earn ab ecclesia romana non
alienam docet. Utrumque enim magni referebat,
ut Dei vocatione apostolus haberetur, ut sciretur
ecclesiae quoque romanae destinatus. Hinistrum
ergo Christi, et ad munus apostoli vocatum se dicit:
quo significet, non temere se illuc irrupisse. Continuo
post 1 ) selectum se dicit: quo melius confirmée,
non se quemlibet esse ex populo, sed eximium Domini
apostolum. Quo etiam sensu 2 ) a genere ad
speciem inferiorem prius descenderat 3 ) : quandoquidem
apostolatus ministerii est species. Nam*) quisquis
docendi munus sustinet, inter Christi servos censetur:
sed apostoli gradu honoris inter alios omnes
longe excellunt. Selectio autem ista quam deinde 5 )
commémorât, fin em simul et usum apostolatus exprimit.
Voluit enim breviter indicare quorsum vocatus
ad istam functionem foret. Ergo quod se
praedicat servum Christi, hoc habuit cum universis
doctoribus commune. Apostoli titulum sibi vendicando
aliis se anteponit : sed quia nihil autoritatis
meretur qui sponte se ingeret, se a Deo institutum
admonet. Ita sensus erit: Paulum esse Christi ministrum,
nee quemlibet, sed apostolum, idque Dei
vocatione, non temerario conatu. Turn sequitur
clarior explicatio muneris apostolici, nempe quod
ordinatus sit in evangelii praeconium. Neque enim
iis assentior, qui earn de qua loquitur vocationem
ad aeternam Dei electionem referunt: segregationem
intelligunt, vel illam ab utero matris, de qua meminit
ad Galatas (1, 15), vel qua gentibus esse destinatum
refert Lucas. Simpliciter enim se Deum
habere autorem gloriatur, ne quis eum privata audacia
sibi honorem sumere putet. Hie observandum,
non omnes esse verbi ministerio idoneos, in quo requiritur
specialis vocatio. Imo eis, qui sibi maxime
idonei videntur, curandum ne sine vocatione se proripiant.
Porro qualis sit apostolorum vocatio, qualis
episcoporum, alibi videbitur. Notandum etiam,
') Quum.
2 ) Et simul.
3 ) descendit: apostolus enim,
4 ) Quia.
5 ) continuo post.