Art_938_001_150corr.:Layout 1

DE COMMUNIONE INFIRMORUM 51
Vel:
Ave verum corpus, natum
ex María Vírgine,
vere passum, immolátum
in cruce pro hómine:
cuius latus perforátum
fluxit aqua et sánguine,
esto nobis prægustátum
mortis in exámine.
O Iesu dulcis,
o Iesu pie,
o Iesu fili Maríæ. 17
Vel: Io 6,51
Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi:
si quis manducáverit ex hoc pane,
vivet in ætérnum.
42. Tunc minister, ceroferario pro opportunitate comitante, dicit semel pro
omnibus infirmis:
Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi.
Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.
Quilibet autem communicandus semel subdit:
Dómine, non sum dignus ut intres sub tectum meum:
sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.
Deinde ad unumquemque communicandum accedit eique Sacramentum ostendens
dicit:
Corpus Christi (vel, si casus ferat: Sanguis Christi).
Infirmus respondet:
Amen.
Et communicatur. Alii adstantes, si qui sint, qui communicandi sunt, modo consueto
Sacramentum recipiunt.
17
PS, p. 454.