Die sosiale aanpassing en verantwoordelikheid van die ...

-32-
Uit literatuurstudie (Frazer, 1994:33; Bongers en
de Klerk, 1980:5-9; Cantor en Kihlstrom, 1981:17-25;
Peterson, 1992:22; Engelbrecht, 1988:4; Bischof,
1964:187/188; Manaster en Corsini, 1982:7; Vosloo,
1986:7; Pelser, 1992:11 en Potgieter, 1991:9) blyk dit
dat definisie van persoonlikheid nie maklik for-
muleerbaar is nie. Die term persoonlikheid dui in sy
wydste betekenis op 'n geintegreerde en dinamiese or-
ganisasie van 'n individu se psigiese, sosiale, morele
en fisiese eienskappe, soos dit in sy/haar wisselwer-
king met die omgewing, en veral met ander persone, tot
uiting kom (Potgieter 1991:9). Hierdie gedagte word
ook deur Engelbrecht (1988:4) gehuldig, met die bewe-
ring dat persoonlikheid 'n dinamiese organisasie van
die individu se kognitiewe, affektiewe, sedelik-
normatiewe en konatiewe eienskappe is. Hierdie
eienskappe kom tot uiting in wisselwerking met die om-
gewing. 'n Verdere omskrywing word gevind in Bischof
(1964:12/13), naamlik dat persoonlikheid dinamies en
nooit rigied is nie.
Wat persoonlikheid dus ook al mag wees, dit verander
gedurig. Die mens is altyd binne bepaalde omgewing
en daarom is persoonlikheid aan verandering on-
derhewig. Eysenck (Engelbrecht, p.13) gaan van die
veronderstelling uit dat die rol en die belang van die
omgewing daarin gelee is dat die student die situasies
waarin hy/sy hom/haarself bevind, self kies. Verder
word persoonlikheid beskou as gestruktureerd en be-
staande uit sekere aspekte en eienskappe. Persoon-
likheid bestaan ook uit meer as wat bloot oppervlakkig
sigbaar is. Cattell (Bischof, p.590) beweer dat per-
soonlikheid 'n aanduiding of voorspelling is van wat
'n persoon in 'n gegewe situasie gaan doen of hoe
hy/sy gaan optree. Indien die omgewing egter 'n rol