Raad der Wijzen maakt Europese stand van zaken - CxO

Legal & Finance
Dirk Huygens & Sam Bishop
Buntinx Berckmans Advocaten – www.bba.be
Naar een efficiëntere aanpak van mogelijke inbreuken
Geharmoniseerde bescherming
van intellectuele eigendomsrechten
Naar aanleiding van een Europese Richtlijn 2004/48/EG betreffendedehandhavingvanintellectueleeigendomsrechten
werden er in België twee nieuwe wetten goedgekeurd op 9 en
10 mei 2007. Hierdoor wijzigde de bescherming van intellectueleeigendomsrechteningrijpendvoorwatbetreftonderandere
de mogelijke procedures en de bevoegde rechtbanken.
Doel van de Europese Richtlijn
Samen met het alsmaar groeiend internationaal
karakter van het handelsverkeer,
kan ook de bescherming van intellectuele
eigendomsrechten niet langer in een
strikt nationaal kader worden gezien.
Hiertoe werden in het verleden reeds
belangrijke stappen ondernomen, zowel
op Europees niveau (bijvoorbeeld de creatie
van een Gemeenschapsmerk) of op
internationaal niveau (bijvoorbeeld het
TRIPs Verdrag onder de Wereld Handels
Organisatie).
Het procedurele gedeelte van de bescherming
bleef tot hiertoe vrij nationaal
getint. Met de Richtlijn 2004/48/EG heeft
men nu getracht om de handhaving van
intellectuele eigendomsrechten op Europees
niveau te harmoniseren.
In principe moest deze Richtlijn worden
omgezet in nationaal recht uiterlijk op 29
april 2006. In België heeft het dus ongeveer
een jaar langer geduurd.
Geüniformiseerde
vorderingsmogelijkheden
De twee voornaamste vorderingsmogelijkheden
die ter beschikking staan van
de houder van een intellectueel eigendomsrecht,
zijn de stakingsvordering en
de vordering tot (beschrijvend) beslag
inzake namaak. Daarnaast is uiteraard
ook nog de vordering tot schadevergoeding
van wezenlijk belang. Op deze laatste
vordering zal hierna echter niet verder
worden ingegaan.
Vóór de wetswijziging van mei 2007 was
het onder de Wet op de Handelspraktijken
van 14 juli 1991 onmogelijk om een
CxO Magazine | February – March 2008 | www.cxonet.be
stakingsvordering in te stellen voor daden
van namaking betreffende de verschillende
intellectuele eigendomsrechten. Enkel
de Auteurswet van 30 juni 1994 voorzag
in een vordering tot staking voor inbreuken
op auteursrechten.
Het gewijzigd artikel 96 van de Wet op
de Handelspraktijken voorziet nu in de
mogelijkheid tot het instellen van een
vordering tot staking van elke inbreuk op
een intellectueel eigendomsrecht, met
uitzondering van het auteursrecht (dit
laatste wordt immers al geregeld in de
Auteurswet van 30 juni 1994).
Dezelfde ongelijkheid deed zich voor wat
betreft het beslag inzake namaak. Vroeger
stond dit beslag enkel open voor houders
van octrooien of een auteursrecht, en
dus bijvoorbeeld niet voor merkhouders.
Deze discriminatie werd trouwens erkend
door het Grondwettelijk Hof. Door de Wet
van 10 mei 2007 is er nu een uniforme
regeling waarbij de procedure van beslag
inzake namaak ter beschikking staat van
alle houders van eender welk soort intellectueel
eigendomsrecht.
Centralisatie van
de geschillenregeling
Een volgende maatregel die ervoor moet
zorgen dat de bescherming van de verschillende
intellectuele eigendomsrechten
meer gelijklopend wordt, is de centralisatie
van de bevoegde rechtbanken in
geschillen rond intellectuele eigendomsrechten.
Dankzij de Wet van 10 mei 2007 is voortaan
enkel de rechtbank van koophandel
De bescherming van intellectuele eigendomsrechten
kan niet langer in een strikt
nationaal kader worden gezien.
bevoegd voor vorderingen inzake intellectuele
rechten. Uitzondering hierop is
het auteursrecht waar, afhankelijk van
het bedrag van de vordering en de hoedanigheid
van partijen (handelaar of niet),
zowel de vrederechter, de rechtbank van
eerste aanleg als de rechtbank van koophandel
bevoegd kunnen zijn.
Ook territoriaal werden de bevoegde
rechtbanken gecentraliseerd. Enkel de
rechtbanken die gevestigd zijn in de zetel
van een hof van beroep zijn bevoegd
(Antwerpen, Brussel, Gent, Bergen en
Luik). Voor Gemeenschapsmerken is zelfs
enkel de rechtbank van koophandel te
Brussel bevoegd.
Deze centralisatie zou moeten leiden tot
een grotere specialisatie van de rechtbanken
wat uiteraard ook in het belang is van
de houders van intellectuele rechten.
De Wet van 10 mei 2007 is in werking getreden
op 1 november 2007.