Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele ...

More documents

Recommendations

Info

Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele biodiversiteit en natuurlijke plaagbeheersing Naast de Bembidion soorten is ook Pterostichus melanarius een échte cultuurvolger die geen enkel nadeel ondervindt van de landbouw. P. melanarius kan zowel in rand als akker vertoeven en heeft geen specifieke nood aan akkerranden voor overwintering. We vonden deze soort enkel in de randen maar pas vanaf half juni en op dat moment waren er geen vangsten meer in de akker. P. melanarius haalt zijn hoogste activiteit dichtheden in de akker tussen half mei en half juli met soms zeer hoge aantallen. Verspreiding naar de akker Voor het deelonderzoek naar de verspreiding van bodempredators van rand naar akker werd een perceel wintertarwe met een meerjarige grasrand gekozen in Jabbeke (GPS 51.217865,3.084691). De potvallen werden in reeksen van 3 potvallen geplaatst op drie locaties in de rand, één op de overgang tussen rand en akker en vier in het perceel op 5, 15, 40 en 80 m van de rand. Door omstandigheden is deze bemonstering pas gestart op 20 mei. Voor de maaibeurt in juli werden de potvallen verwijderd. Op 9 juli werden ze nogmaals teruggeplaatst voor een laatste bemonstering tot 22 juli. Het sorteer- en determineerwerk binnen dit onderdeel werd uitgevoerd door een thesisstudent van de Hogeschool Gent, Departement BIOT. De resultaten zijn terug te vinden in Decrick, 2011 en Dekoninck et al., 2012. Predatiecapaciteit In het voorjaar trekken de generalistische bodempredators vanuit de akkerrand het gewas in op zoek naar prooi. In wintertarwe vreten ze zo de eerste bladluiskolonies op waardoor hun populatiegroei sterk wordt vertraagd. Zonder de impact van deze natuurlijke vijanden kan de populatie bladluizen in het gewas exponentieel toenemen. Deze predatie in het voorjaar speelt zich echter af wanneer de aantallen bladluizen nog zeer laag zijn in het veld. Maar hoe lager de plaagdichtheden, hoe meer planten moeten worden bemonsterd om eventuele significante verschillen te kunnen aantonen. Dergelijke grote steekproeven vergen echter veel tijd en arbeid. Wachten we dan tot er voldoende bladluizen aanwezig zijn in het veld, bv. tot half juni, dan zouden de natuurlijke vijanden zich al dermate in het gewas hebben verspreid dat de effecten van de akkerranden niet meer aantoonbaar zijn. Daarom wordt gesteld dat zich enkel duidelijke randeffecten voordoen vroeg in het seizoen, bij het wegvreten van de eerste bladluizen door bodempredators die in de akkerrand overwinteren. Daarom is gekozen voor een proefopzet met „exclusietechniek‟ en het uitzetten van gekweekte bladluiskolonies. Het betreft een kleinschalig experiment om het werkingsmechanisme van de polyfage predators in het voorjaar zichtbaar te maken. Proefopzet Figuur 5.4 toont de proefopzet op een perceel wintertarwe en een aangrenzende meerjarige grasrand in Jabbeke. Op 3 mei 2010 werden kleine stukjes akkerrand en gewas ingesloten door een ring uit pvc van 40 cm diameter en 20 cm hoog. Deze ring wordt enkele cm in de grond ingegraven en aangenomen wordt dat de meeste bodemdieren niet of nauwelijks tegen de wand kunnen opklimmen. Binnen deze ring wordt een potval geplaatst en gedurende 14 dagen worden de binnen de ring aanwezige bodemdieren (inclusief predators) weggevangen. Na 14 dagen wordt een graanpol met daarop een kweek van graanluis Sitobion avenae binnen de ring ingegraven en eenzelfde graanpol buiten vlak naast de ring. De graanpollen zijn afkomstig van het Ervibank kweeksysteem van Koppert B.V. en worden geleverd in bakjes van 2500 ml met ca. 500 graanluizen op het groeiende graan. De graanluizen bevinden zich allen in jonge, ongevleugelde stadia zodat ze zich nauwelijks van de bankerplanten kunnen verspreiden. Voor het uitzetten wordt elke graanpol in twee verdeeld en worden de aantallen luizen in elk stuk geteld om een goede schatting te krijgen van het aantal uitgezette luizen per deelplot. De graanpollen worden gedurende twee à drie dagen blootgesteld in de akkerrand en in het aangrenzende tarweveld op 30, 60 en 90 m van de rand. Na deze periode worden de aantallen overlevende bladluizen op elke deelplot binnen de ring (waar 34
Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele biodiversiteit en natuurlijke plaagbeheersing roofvijanden zijn weggevangen) en buiten de ring (waar roofvijanden ongestoord hun gang kunnen gaan) geteld. Deze proef werd uitgevoerd in 4 parallellen in mei. Op dat moment zijn voldoende rovers actief om hun belang bij de natuurlijke bestrijding van bladluizen aan te tonen. 30 m 60 m = pvc-ring = „predator-arm‟ veldje meerjarige grasrand = graanpol met bladluizen 90 m wintertarwe Figuur 5.4: Opstelling van de proef in een perceel wintertarwe met een meerjarige grasrand om de predatiecapaciteit van bodempredatoren demonstratief aan te tonen (Jabbeke, mei 2010) 35
Page 1 and 2: test ONDERZOEK NAAR HET EFFECT VAN
Page 3 and 4: Inhoudsopgave Onderzoek naar het ef
Page 5 and 6: Dankwoord Onderzoek naar het effect
Page 7 and 8: Onderzoek naar het effect van akker
Page 15 and 16: gemiddeld aantal per val gemiddeld
Page 19 and 20: Gemiddeld aantal bladluizen per hal
Page 35: Onderzoek naar het effect van akker
Page 47 and 48: Graanhaantje Onderzoek naar het eff
Page 49 and 50: Bladluizen Onderzoek naar het effec
Page 73 and 74: Gemiddeld aantal per val gedurende
Page 79 and 80: ROOFWANTSEN Onderzoek naar het effe
Page 87 and 88:
Gemiddeld aantal bladluizen per hal
Page 89 and 90:
Onderzoek naar het effect van akker
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109:
show all

Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?