Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele ...

Onderzoek naar het effect van akkerranden op functionele biodiversiteit en natuurlijke plaagbeheersing
7. MONITORING 2011
Vliegende fauna
De vallen voor het vangen van de vliegende insecten zijn in 2011 geplaatst op drie locaties: in de
bloemenranden en/of -stroken in Vlissegem en Sint-Jan-in-Eremo en in een grasrand in Sint-Margriete.
De eenjarige bloemenrand in Vlissegem was ingezaaid naast een perceel wintertarwe. Op beide
percelen in de regio Sint-Laureins stonden uien, meer bepaald 2 de jaars plantuien op het perceel met de
bloemenstroken in Sint-Jan-in-Eremo en zaaiuien onder biologische teelt op het naburig perceel met de
grasrand. In de drie betreffende akkerranden werden insecten gevangen gedurende 7 weken in de
periode vanaf 21 juni tot 31 augustus.
De vangsten werden gedurende de winterperiode in het labo gesorteerd. Hierbij werden opnieuw de
aantallen van enkele belangrijke groepen natuurlijke vijanden van bladluizen geteld, met name
Coccinellidae (lieveheersbeestjes), Cantharidae (weekschildkevers), Syrphidae (zweefvliegen),
Chrysopidae (groene gaasvliegen), Hemerobiidae (bruine gaasvliegen), Anthocoridae (bloemenwantsen)
en Nabidae (roofwantsen).
Invloed kleur van de vallen
Eén van de conclusies uit de vangsten in 2010 was dat de gele kleur van de vallen de vangstresultaten in
die mate kan beïnvloeden dat we een vertekend beeld krijgen van de lokale dichtheid van bepaalde
bloembezoekende insectengroepen. Op basis van literatuuronderzoek rees het vermoeden dat we in de
grasranden met weinig bloemen, relatief meer individuen vangen van bepaalde insectenfamilies (bv.
zweefvliegen) dan in bloemenranden. Of hoe meer bloemen er aanwezig zijn, hoe minder ze - visueel en
vanuit hun voedingstoestand - aangetrokken worden tot de gele vallen in de randen. Om deze invloed
nader te onderzoeken, werd een deel van de vallen aan de buitenkant groen geverfd. De vangsten in
deze vallen werden dan vergeleken met de vangsten in de oorspronkelijke geel gekleurde vallen.
Figuur 7.1 toont het gemiddeld aantal insecten per val per week van zes groepen natuurlijke vijanden,
gedurende de vangstperiode tussen 21 juni en 31 augustus. Bloemenwantsen (Anthocoridae) en
roofwantsen (Nabidae) werden in dezelfde mate gevangen in de gele en de groene vallen, zowel in de
grasrand als in de bloemenrand. Geel gekleurde vallen trekken duidelijk meer zweefvliegen aan, in dit
onderzoek zowel in de bloemenranden als in de grasrand. Van lieveheersbeestjes, gaasvliegen en
weekschildkevers zijn enkel in de grasrand beduidend meer individuen gevangen in de vallen met een
gele buitenkant. In de bloemenrand was er voor diezelfde insectengroepen geen verschil tussen de
vangsten in de vallen met gele of groene buitenkant. Uit deze resultaten kunnen we besluiten dat deze
drie groepen van nature, in een „neutrale‟ omgeving, aangetrokken worden tot geel. Dat ze in de
bloemenranden minder aangetrokken worden tot de gele vallen, is wellicht te verklaren door de
rijkelijke aanwezigheid van voedselbronnen.
70