Net Werk voor de Geschiedenis van Hygiëne en Milieu, 1994-1996 ...

4 3Van
43
518-519
contactblad van de
stichting net werk voor de
geschiedenis van hygiëne en milieu
redactie: myriam d a r u
webversie: jan van den n o o r t
Net Werk 43 - juli/augustus 1994
marge naar ‘mainstream’?
Oppervlakkig lijkt het erop dat de geschiedenis
van hygiëne en milieu zich
een weg baant in de richting van de
gevestigde academische wereld. In gespecialiseerde
vaktijdschriften verschijnen
artikelen die pleiten voor meer
milieugericht onderzoek in bijvoorbeeld
stedengeschiedenis, techniekgeschiedenis
of vrouwengeschiedenis. Bij
steden- en techniekgeschiedenis lijkt
het verband met milieuvraagstukken
voor de hand te liggen, bij vrouwengeschiedenis
is dit minder evident. Toch
is een dergelijk verband wel degelijk
aanwezig. Ten eerste door de wijze
waarop veel vrouwen in hun alledaags
bestaan geconfronteerd worden met
de beperkingen die hun materiële
omgeving hun oplegt en door de wijze
waarop zij gebruik maken van de
middelen die ter beschikking staan.
Ten tweede door de ideologische kant
van de relatie mens-milieu, waarbij
beweerd wordt dat vrouwen een ander
type relatie opbouwen met de natuur.
We zien ook dat de organisatoren van
diverse congressen thema’s oppakken
die op hun plaats zouden zijn op een
bijeenkomst van Net Werk (of al tijdens
een bijeenkomst van Net Werk
aan de orde zijn gekomen - zie het
overzicht verder in dit nummer). Toch
blijkt bij nader inzien dat de schotten
tussen (sub)disciplines niet werkelijk
geslecht zijn. Een methodologische
discussie is er slechts in een embryonale
vorm.
Worden sprekers voor meer uitgenodigd
dan om een congresmiddag met
een aantal interessante casusverhalen
te vullen? Bij de organisatoren van
het internationale historische congres
van Montréal, volgend jaar, lijkt de
wil aanwezig een methodologische
vraag te stellen, wellicht zelfs te beantwoorden.
Opvallend is dat een
aantal van de uitgenodigde sprekers
een academische reputatie en positie
heeft opgebouwd in een andere
(sub)discipline dan milieugeschiedenis
- wat ook voor een deel de hang naar
macrogeschiedenis verklaart, zeker
bij iemand als Paul Bairoch die zich
graag toespitst op mondiale syntheses.
We zouden ons dus kunnen afvragen
of een apart opererend clubje als Net
Werk dan nog recht van bestaan heeft.
Uiteindelijk is het doel van Net Werk
immers dat milieu en hygiëne (en
milieuhygiëne) een onderwerp worden
van de ‘normale’ academische en
niet-academische geschiedbeoefening.
Aan de andere kant lijkt een tijd waar
bezuinigingsdrift overheerst niet het
moment om een nog teer lootje aan
de academische kennisboom te laten
volgroeien. En hoe vaak hoor ik niet
universitair werkende historici zeggen
dat Net Werk op handige wijze
informatie verschaft die elders niet of
moeilijk te vinden is. Dan lijkt een
zelfstandig opererende stichting voorlopig
zo gek nog niet.
Myriam Daru
2