Net Werk voor de Geschiedenis van Hygiëne en Milieu, 1994-1996 ...

Net Werk studiedag
31 maart 1995
De relatie dier-menslandschap
in de milieugeschiedenis
Utrecht Academiegebouw, Domplein
29, zaal 19
Historisch onderzoek over dieren is
een relatief onbekend terrein, stelt
de redactie van het tijdschrift Groniek
in het voorwoord van haar themanummer’
Het dier, een menselijke
geschiedenis’ (nr 126, september
1994). De nadruk ligt in dat onderzoek
tot nu toe op de omgang van
mensen met dieren. De driehoeksrelatie
dier-mens-landschap in de
geschiedenis heeft minder aandacht
gekregen, waarschijnlijk vanwege de
mate aan pluri-disciplinaire kennis
waarop de onderzoekers individueel
of als team moeten beschikken.
Geheel in de traditie van Net Werk
bijeenkomsten, betreden we nu dit
terrein omdat milieugeschiedenis
bij uitstek complexe interacties behandelt.
De inleiders komen uit verschillende
disciplines (historische geografi
e, geschiedenis, biologie en
genetica) en hebben vanuit hun
belangstelling voor natuur en milieu
de traditionele grenzen van
hun oorspronkelijke vakgebieden
overschreden.
3/4
Programma
10.30 Inleiding op dagthema
10.45 prof. Jelier Vervloet, Hoe de
mensen vanaf de steentijd hun
omgeving hebben veranderd en
welke gevolgen dat had en zal
hebben voor de natuur Discussie
11 .35 Pauze
11.50 dr. Th ijs Caspers, Van Kempen
naar Benelux-Middengebied:
van kemphaan naar scholekster
Discussie
12.40 Lunch
14.00 drs. Henny van der Windt,
Tussen dierenliefde en rationeel
beheer: een oud en actueel dilemma
voor natuurbeschermers
Discussie
14.50 dr. Th ijs Visser, Dierenliefde
en natuurbescherming: een moreel
dilemma
15.20 Algemene discussie
15.50 Afsluiting
Jelier Vervloet
Hoe de mensen vanaf de steentijd
hun omgeving hebben veranderd
en welke gevolgen dat had en zal
hebben voor de natuur
Al heel vroeg zijn de mensen begonnen
met in hun omgeving in te
grijpen teneinde in hun levensonderhoud
te voorzien. Flora en fauna
werden reeds in een vroeg stadium
‘afgeroomd’ door jagers en verzamelaars.
Nog ingrijpender gevolgen had
de introductie van de landbouw. Dit
leidde tot specifi eke landgebruiksvormen
die zich uitbreidden ten
3
4
45
554-555
contactblad van de
stichting net werk voor de
geschiedenis van hygiëne en milieu
redactie: myriam d a r u
webversie: jan van den n o o r t
Net Werk 45 - december 1994/januari 1995
koste van natuurlijke ecosystemen,
Planten- en dierenwereld werden
steeds ingrijpender beïnvloed. Naarmate
de bevolking toenam werd keer
op keer een wankel evenwicht verbroken
en dreigde de milieurampen
het voortbestaan te ondermijnen.
Alleen met behulp van een steeds
meer verfi jnde technologie en organisatiegraad
konden deze problemen
worden overwonnen. Daarbij verwijderde
men zich steeds meer van de
‘oorspronkelijke’ natuurlijke grondslag.
De oerwoudvruchtbaarheid van
vele gronden is al heel lang verloren
gegaan. De natuurlijke diff erentiatie
is door duizenden jaren ‘modderen’
en ‘graven’ onherstelbaar veranderd.
De ‘oude’ natuur komt nooit meer
terug. Wil men ‘nieuwe natuur’
ontwikkelen, dan is het goed om te
beseff en dat onze huidige omgeving
nog slechts beperkte potenties heeft.
Wij leven, in een ‘oude wereld’. Tegen
deze achtergrond is het wellicht
beter niet te streven naar her reconstrueren
van een ‘oernatuur’ maar
zich te laten inspireren door verdwenen
maar nog wel realiseerbare oude
agrarische bodemgebruiksvormen
waarbij de millennia oude interactie
tussen mensen en natuur op de
voorgrond wordt geplaatst. Ik wil
het een en ander toelichten aan de
hand van eeuwenoude bosbeheersystemen
waarvan veel informatie kan
worden achterhaald door palynologisch,
etymologisch en historisch
onderzoek.
Th ijs Caspers
Van Kempen
naar Benelux-Middengebied:
van kemphaan naar scholekster
Het ineenstorten van het potstalsysteem
op de hoge zandgronden
is overbekend, Door de uitvinding
(en toepassing) van kunstmest
kwam mest van schapen - in kuddeverband
op heidevelden bijeen
- minder centraal te staan. De
heidevelden waren niet langer
noodzakelijk als weidegronden. De
hoge, droge heiden werden over
het algemeen ontgonnen als ‘dennenakkers’
, de lage vochtige heiden
en broekgronden tot weiden. Zo
ontstonden eind negentiende en
begin twintigste eeuw de jonge
heide- en broekontginningen. Deze
landschappelijke metamorfose ten
gevolgen van menselijk optreden
had grote gevolgen voor de daarin
vertoevende wilde dieren. Kemphaan,
grauwe kiekendief, sprinkhaanrietzanger
en zwarte stern, aan
natte heiden en broeken gebonden
soorten, verdwenen (nagenoeg).
Toch bleven de overgebleven stukken
hei en broek in combinatie met
de nieuw ontstane stukken cultuurland
biologisch rijke landschappen.
De jonge heide-ontginningen kenden
een hoge dichtheid aan weidevolgels
als kieviet, grutto, tureluur,
wulp. Het korhoen kwam dankzij
de aanliggende cultuurgronden tot
hoge broedtallen op de gespaard
gebleven heideblokken.
4/5
4
5