TROEBELE TIJDEN EEN ANALYSE VAN DE RUSSISCHE MAFFIA ...

Met dit verschil dat de positie binnen de Nomenklatura niet erfelijk was. 11
Hieronder volgen nog enkele korte karakteristieken van de Nomenklatura, zoals die zijn opgesteld door de
afdeling Elite Studies van het Sociologisch Instituut van de Russische Academie voor Wetenschappen 12 :
1) Het nomenclatuurkarakter van de Sovjet-elite: Benoemingen gebeuren op basis van de nomenclatuur.
Belangrijke posities kunnen niet ingenomen worden zonder toestemming van het Politbureau of het Secretariaat
van het Centraal Comité van de Partij.
2) Een monolithische kwaliteit: de elite van Staat en Partij. Alle leden moesten communisten zijn, die waren
benoemd door het topkader van de Partij. Ze waren verplicht het Marxisme-Leninisme te belijden en zich te houden
aan de geschreven en ongeschreven regels van de Communistische Partij.
3) De Structuur. Deze kon het beste bepaald worden aan de hand van de leden van het Centraal Comité van de
Partij. Dit waren de leden van de top, zoals Politbureau-leden, ministers, leden van het Secretariaat van het
Centraal Comité, de militaire leiders, de regionale leiders, enzovoort. Het middenkader was vertegenwoordigd door
kolchozdirecteuren, fabrieksdirecteuren, leiders van jeugd-organisaties, van vakbonden, van artistieke en literaire
verenigingen. De 'gewone Sovjetburger' had slechts enkele vertegenwoordigers, die daar ook nog zaten als
decoratie.
4) Hiërarchie. De organisatie was strikt hiërarchisch. Boven-aan de piramide stond de secretaris-generaal, dan de
leden van het Politbureau, dan de kandidaat-leden, dan de leden van het Centraal Comité. Kortom,.....
5) Recrutering. Om nepotisme tegen te gaan, gold de ongeschre-ven regel dat topfuncties niet erfelijk konden zijn.
Deson-danks kwamen de 'kinderen van de elite' door speciaal onder-wijs vaak in aanmerking voor de meest gewilde
banen, zoals stationering in het buitenland.
6) Geografische mobiliteit. Kaderleden, die promotie wilden maken, hadden werkervaring nodig in verschillende
regio's. Dit was het 'harden van de kaders'.
7) Interne mobiliteit. De Nomenklaturacarrière kenmerkte zich ook door een regelmatige verandering van functie.
Promotie was alleen mogelijk met werkervaring in zoveel mogelijk functies binnen het landsbestuur en de Partij.
8) Het systeem van privileges. Naast een salaris ontving een lid van de Nomenklatura ook een reeks aan privileges,
waardoor lidmaatschap zeer aantrekkelijk was. Hoe hoger de functie, hoe meer privileges.
1.2.1 De Corruptie
11 Gennadi Ashin, 'A Change of Elites', Sociological Research 35 (1996) 1, p.58 en 62.
12 Olga V. Kryshtanovskaia, 'Transformation of the Old Nomenklatura into a new Russian Elite', Sociological Research 34 (1995) 6,
p.7-9.
8