Engers, 1995 - docs.szw.nl

1 INLEIDING
1.1 Beleidscontext
Conflicten zijn inherent aan het samenwerken van mensen in arbeidsorganisaties.
Ze kunnen leiden tot zowel gunstige als ongunstige veranderingen (De Dreu &
Van de Vliert, 1997). Ernstige arbeidsconflicten kunnen voor werknemer en/of
werkgever tot een onhoudbare situatie leiden. Als een interne oplossing van het
conflict niet tot stand komt, zijn grofweg twee ‘uitwegen’ te onderscheiden:
beëindiging van de arbeidsrelatie, en
arbeidsuitval; de werknemer wordt ziek of er is sprake van ‘oneigenlijk
verzuim’.
Uiteraard sluit arbeidsuitval beëindiging van de arbeidsrelatie in later stadium niet
uit.
Psychische klachten vormen met een aandeel van ongeveer 30 procent de grootste
afzonderlijke diagnosehoofdgroep in de WAO. De werksfeer en arbeidsconflicten
vormen daarbinnen een belangrijke determinant voor (langdurig) verzuim en
WAO-instroom, zo blijkt uit onderzoek in opdracht van de Commissie Psychische
Arbeidsongeschiktheid (Veerman, Schoemaker, Cuelenaere & Bijl, 2001).
Bovendien is de werkhervattingskans bij werknemers met een verstoorde
arbeidsrelatie relatief laag. Slechts 13 procent van hen keert, als zij zes weken of
langer ziek zijn, binnen het ziektewetjaar terug naar de eigen werkgever (Van
Engers, 1995).
1