Engers, 1995 - docs.szw.nl

geven toe, beide partijen proberen het probleem op te lossen, of beide partijen
zoeken een compromis. Complementair zijn bijvoorbeeld de hanteringstijlen:
forceren (door de ene partij) en toegeven of vermijden (door de andere partij). Uit
het onderzoek wordt nog niet duidelijk of vermijden en toegeven per definitie de
meest negatieve consequenties hebben, of alleen als sprake is van een
complementaire reactie (forceren) van de andere partij.
Uit de literatuur wordt niet duidelijk of bepaalde conflicthanteringstijlen vaker
door werknemers worden toegepast dan anderen.
2.7 Escalatie
Arbeidsconflicten zijn ook te typeren naar het escalatiestadium waarin ze zich
bevinden. Euwema (2000) stelt dat escalatie optreedt wanneer het aantal kwesties
in geding toeneemt, wanneer die kwesties in belang toenemen en/of wanneer het
aantal partijen dat betrokken is bij het conflict toeneemt. Glasl (1981) beschrijft
drie hoofdfasen, die elk onderverdeeld kunnen worden in drie niveaus van
intensiteit, escalatiegraden genoemd. De niveaus zijn in tabel 2.2 kort getypeerd.
Terwijl in de win-win fase nog gestreefd wordt naar een oplossing die in het
belang van beide partijen is, wordt in de win-verlies fase ernaar gestreefd de eigen
winst zo groot mogelijk te maken ten koste van de andere partij. In de derde,
verlies-verlies fase zijn conflictpartijen er alleen nog maar op uit de andere partij
schade toe te brengen (ook als dit gepaard gaat met eigen schade). Overigens lijkt
het erop dat er bij de escalatiestadia van Glasl vanuit wordt gegaan dat beide
partijen een forcerende conflictstijl hanteren.
21