INFORMATIEF GEDEELTE - Stad Aarschot

STRUCTUURPLAN AARSCHOT – INFORMATIEF GEDEELTE 61
Verder vinden we in deze uitgestrekte en aaneengesloten natuurgebieden van het noordelijk Hageland ook vochtige graslanden, moerassen,
laagvenen en lokale restanten van heiden. Er is een grote verscheidenheid aan vegetatietypes en flora. De natuurwaarden zijn er hoog tot zeer
hoog.
5.2.5.3. Kleine landschapselementen
Kleine landschapselementen zijn veel minder structuurbepalend dan bossen en beekvalleien, maar zijn omwille van hun ecologische waarde
van belang voor de natuurlijke structuur van Aarschot. Het betreft o.a. volgende elementen: holle wegen, solitairen, poelen en meanders,...,
maar ook bomenrijen, houtkanten en hagen. Vaak verbinden de lijnvormige elementen grotere en waardevolle natuurgebieden met elkaar en
fungeren hierdoor als corridors voor de fauna. Bovendien hebben deze elementen een belangrijke rol te vervullen in de
waterkwantiteitsbeheersing, vooral wat betreft het bergen van overtollig water. De kleine landschapselementen in Aarschot zijn sterk uitgedund.
De inventarisatie van deze landschapselementen is opgenomen in het Gemeentelijk Natuurontwikkelingsplan.
Holle wegen vinden we vooral terug tussen de Bloemberg en de Bosberg, tussen de Liederberg en de Eikelberg, ten oosten van de
Wijngaardberg, ten zuiden van Gelrode, ten zuiden van de Aureliaanstoren en tussen Oudenbos en Biezehuizekens. Taluds vertonen een grote
densiteit ten zuiden van de Demer en rond de Diestiaanheuvels ten noorden van de Demer. Op plaatsen die gekenmerkt zijn door
verkavelingen, zoals op de Gijmelberg en Doornberg zijn ze quasi verdwenen. Enkel in wegbermen komen ze nog voor.
5.2.5.4. Andere gebieden van de natuurlijke structuur
Verder worden genoemd als gebieden van de natuurlijke structuur waar voor natuur structuurbepalende elementen en processen tot uiting
komen: 1) kwellen , 2) winterinundaties: door hoge grondwaterstanden in alluvia of op plaatsen met stuwwater en door overstromingen met
oppervlaktewater, en 3) getuigenheuvels: dominante structuren in het landschap door hun reliëf, de samenstelling en de aard van het substraat,
de bodem en de hydrologie; vaak met eigen microklimaat door hun ligging en expositie.
Allen zorgen ze voor bijzondere standplaatsfactoren waaraan specifieke organismen gebonden zijn en die zeer kwetsbaar (kunnen) zijn.