Jaarboek natuurstudie 2000 (1.41 mb, .pdf) - Natuurpunt Velpe-Mene

Natuurreservaten Oost-Brabant • Jaarboek natuurstudie 2000
Tekening 2: Het eitje van de Sleedoornpage in zij- en bovenaanzicht (tekening Paul Jans).
habitat. Dit is een eigenschap die de overleving van de soort zeker ten goede komt.
Meestal gebeurt de eiafzet op de buitenkant van houtkanten en mantels van Sleedoorn. Dat is vaak het
geval op beschutte en warme (zuidoost tot zuidwest gerichte) plaatsen, met een voorkeur voor jonge
en vitale uitlopers in mantelvegetaties met lage tot hoge struwelen. Er is reeds gebleken dat de
Sleedoornpage een voorkeur gaf aan waardplanten die onderhevig zijn aan droogtestress (de plant
produceert dan vermoedelijk stoffen die aantrekkelijk zijn voor de vlinder) of aan begrazingsstress
(door het afknabbelen vertakt de tak sterker, wat meer geschikte eiafzetplaatsen oplevert).
Het eitje is vrij klein (0,9 mm) en wit van kleur. Ze zijn half bolvormig en netvormig van structuur met
op de uiteinden kleine stekeltjes. Bovenaan op het eitje is een klein gaatje dat dient voor de
ademhaling. Dit is zelfs met het blote oog, en beter nog met de loep of een omgedraaide verrekijker,
goed zichtbaar.
De eitjes komen uit na de overwintering op de twijgen van de Sleedoorn op het moment dat de
knoppen aan het uitlopen zijn. Dit is in de loop van de maand april tot en met begin mei, na de bloei
van de sleedoornstruiken.
De groene, goed gecamoufleerde rupsen voeden zich met het zeer jonge blad en verbergen zich
overdag aan de onderkant van een blad. De rupsen verblijven, afhankelijk van de temperatuur, een
tweetal maanden op de waardplant en vervellen in deze periode drie keer. De sterfte onder de rupsen
kan oplopen tot meer dan 65 % en is voornamelijk te wijten aan predatie door andere insecten en
vogels.
• 24 •
Vindplaats van Sleedoornpage-eitjes in de berm van de oprit
van de autosnelweg E314 nabij de Gasthuisberg te Leuven.
Foto: Robin Geulinckx