Jaarboek natuurstudie 2000 (1.41 mb, .pdf) - Natuurpunt Velpe-Mene

Habitat
Natuurreservaten Oost-Brabant • Jaarboek natuurstudie 2000
De Sleedoornpage is een soort van hagen en bosranden met goed ontwikkelde mantelvegetaties van
Sleedoorn. De soort kan ook voorkomen in parkgebieden en zelfs in tuinen op voorwaarde dat er
waardplanten aanwezig zijn.
De voorkeur wordt gegeven aan een heuvelachtig landschap waarin naast bossen ook voldoende
lineaire landschapselementen aanwezig zijn zoals holle wegen, begroeide graften en houtkanten.
De soort kan als een indicator voor landschapskwaliteit gehanteerd worden (Bink, 1992)
Verspreiding
De Sleedoornpage heeft een groot verspreidingsgebied dat zich van Zuid-Scandinavië tot Zuid-
Frankrijk en van West-Frankrijk en Groot-Brittannië tot Korea uitstrekt.
In Groot-Brittannië is de soort de laatste jaren achteruitgegaan en komt ze nog verspreid voor in het
uiterste zuiden van Engeland en Wales. In Nederland is het een zeldzame standvlinder die een sterke
achteruitgang kent en nu nog slechts lokaal (Zuid- Limburg, Utrechtse Heuvelrug en in Overijssel)
voorkomt. Langs de Maas is de soort bijna overal verdwenen en alleen in het zuidelijke deel van
Nederlands Zuid-Limburg zijn nog meerdere dicht bij elkaar gelegen populaties te vinden. In
Luxemburg komt de soort plaatselijk voor. In Duitsland vliegt de soort vooral in heuvelachtige streken
in het zuiden en is zij veel minder verspreid in het laagland in het noorden.
In België heeft de soort een lokale verspreiding in de vallei van de Samber en Maas, de Condroz en de
Fagne-Famenne-Calestienne. Ten noorden van de Samber en Maas heeft de soort een zeer lokale
verspreiding in Wallonië. Aansluitend hierop zijn de vindplaatsen in Vlaanderen tot de zuidelijke helft
beperkt, wat ongeveer overeenkomt met het Vlaamse deel van de Leemstreek. Er zijn wel enkele
uitlopers van vindplaatsen in de Leemstreek, allen gesitueerd in de valleien. Een eerste in de
Maasvallei te Maasmechelen, een grote uitloper langs de Dijlevallei in de driehoek Mechelen-
Aarschot-Leuven en een laatste in de Zennevallei tussen Brussel en Mechelen. Een mogelijke
verklaring zou kunnen zijn dat door de kalkrijke slibafzettingen van de rivieren, die allen in het
kalkrijke heuvelland ontspringen, er vrij veel Sleedoorn in deze valleien staat. Hierdoor zijn deze
gebieden geschikt voor de Sleedoornpage. Enkel in het Mechelse staat er bijna geen Sleedoorn. Hier
voedt de soort zich met verwilderde pruim en kers en zelfs met de Amerikaanse vogelkers (Jans,
1981). Deze verwilderde struik komt massaal in de Kempen voorkomt, een regio echter waar de
Sleedoornpage, uitgezonderd één oude waarneming, niet aanwzig is.
De Sleedoornpage was vroeger zeldzaam in Vlaanderen en is dat momenteel nog steeds. De grootte
van het verspreidingsgebied is relatief constant gebleven in de loop van de twintigste eeuw. Recente
gegevens (tussen 1991 en 1999) tonen aan dat de soort voorkomt in de Vlaamse Ardennen, de regio
Talud met Sleedoornstruweel in de
Schoorbroekbeekvallei te Nerm. Dit is de
kleinste eenheid waarin alle benodigde
onderdelen aanwezig zijn: open en vitaal
struweel waar de vrouwtjes eitjes leggen en een
opvallende boom waarin de mannetjes
samenscholen. Foto: Robin Geulinckx
Vindplaats van Sleedoornpage in
wegberm nabij Meldertbos.
Foto: Robin Geulinckx
• 26 •
Akker omzoomd met sleedoornstruweel
en enkele hoge opvallende bomen:
leefgebied van de Sleedoornpage.
Holle wegen te Hoegaarden Egypte/
Kruisveld.Januari 2000.
Foto: Robin Geulinckx