Jaarboek natuurstudie 2000 (1.41 mb, .pdf) - Natuurpunt Velpe-Mene

Natuurreservaten Oost-Brabant • Jaarboek natuurstudie 2000
ten zuiden en westen van Brussel, de omgeving van Mechelen, de omgeving van en de regio tussen
Aarschot en Leuven en de Dijlevallei ten zuiden van Leuven. Hierbuiten zijn er twee schijnbaar
geïsoleerde vindplaatsen in de Kleine Getevallei te Ezemaal en de Maasvallei te Maasmechelen. In
totaal komt de soort in Vlaanderen in 28 atlasblokken (5x5 km) voor. (Maes & Van Dyck, 1999).
Op de Sint-Pietersberg te Kanne en het Westvlaamse Heuvelland werd de soort vroeger waargenomen,
maar recente gegevens ontbreken. Merkwaardig is het ontbreken van de soort in vrijwel heel Zuid-
Limburg, hoewel deze Haspengouwse regio nochtans op het eerste zicht zeer geschikt lijkt voor de
Sleedoornpage.
Net als in Nederland (van der Velden, 1996), wordt de soort in Vlaanderen vooral waargenomen in
stedelijke milieus (Maes, 1997). Buiten het feit dat tuinen zeer geschikt kunnen zijn voor deze vlinder
en dat de populaties van het landelijk gebied ongetwijfeld reeds geruime tijd een achteruitgang
kennen, is de aanwezigheid van potentiële (en toevallige) waarnemers in het stedelijk gebied groter.
Mogelijk kan dit een foutief beeld van de actuele verspreiding geven.
De inventarisatie wordt bemoeilijkt door de verborgen levenswijze van de Sleedoornpage en het aantal
zichtwaarnemingen is dan ook eerder beperkt.
Een gerichte inventarisatie van de eitjes in de winter zou heel wat bijkomende plaatsen kunnen
opleveren (Tax, 1989; Maes & Van Dyck, 1999).
Winterse zoektochten naar Sleedoornpage-eitjes in Oost-Brabant.
De inventarisatie en korte bespreking van de eerste resultaten.
(kleine titel)
In de periode van 1999 tot en met 2000 is gedurende de winterperiode in de regio tussen Brussel en
Tienen gezocht naar de aanwezigheid van Sleedoorn en gespeurd naar de eitjes van de Sleedoornpage.
Het onderzochte gebied komt ongeveer overeen met het Vlaamse deel van kaartblad 32 (Leuven-
Tienen).
Het zoeken naar deze eitjes is vrij makkelijk aangezien ze door hun witte kleur goed opvallen tegen
het donkere, soms bijna zwarte hout van de Sleedoorn. Eens men het eitje, dat ongeveer zo groot is als
een speldenknop, ziet, kan men het zelfs van op een redelijke afstand waarnemen.
Er is weinig verwarring mogelijk gezien de typische vorm van het eitje en het feit dat er in de winter
weinig andere soorten eitjes op sleedoornschors te vinden zijn. Het enige andere eitje, van dezelfde
kleur en grootte, dat we tijdens onze inventarisaties tegenkwamen was platter en heel ovaalvormig.
Deze andere eitjes werden wel steeds op typische Sleedoornpage-eiafzetplaatsen gevonden en
eveneens meestal één, soms twee en zeer zelden drie tezamen. De producent van deze eitjes werd nog
niet geïdentificeerd maar vermoedelijk gaat het hier om een nachtvlinder.
Vindplaatsen in periode 1999-2000
Vindplaatsen in periode 1990-1998
Hoofdrivier
Provincies
Grens Vlaanderen
• 27 •
De verspreiding van de Sleedoornpage in Vlaanderen.