Jaarboek natuurstudie 2000 (1.41 mb, .pdf) - Natuurpunt Velpe-Mene

Natuurreservaten Oost-Brabant • Jaarboek natuurstudie 2000
In het noordelijk deel van het Brabants Leemplateau werden eitjes gevonden in:
• De rand van een holle weg nabij het Moorselbos te Tervuren.
• In de wegberm van de E-40 en een aanpalend bosje te Everberg (Duivelsbos)
• Hierop aansluitend en in een langgerekte band van waarnemingen tot Leuven, de vindplaatsen in
het reliëfrijke en vrij kleinschalige heuvellandschap ten zuiden van de Grevensbos en Bertembos
(Hellegracht, de Kouter, Koeheide, Schoonzicht, Zwanenberg en Alsemberg), die tezamen met de
waarnemingen ten westen van Leuven maar liefst 14 aaneengesloten kilometerhokken beslaan.
In totaal werd de Sleedoornpage in het Dijleland in 29 nieuwe kilometerhokken vastgesteld en lijkt de
soort in deze regio, die bijna de ganse streek tussen Brussel en Leuven beslaat, verspreid voor te
komen. Nochtans werden er in enkele, vaak meer geïsoleerde gebieden geen eitjes gevonden hoewel er
toch geschikt struweel aanwezig is. Aangezien er tijdens de afgelopen drie winters maar een beperkt
aantal dagen gezocht is, kunnen er hier in de toekomst nog heel wat plaatsen met eitjes gevonden
worden en vermoedelijk behoort deze regio tot de beste Sleedoornpagegebieden in Vlaanderen.
B. De populatie van het Land van Hoegaarden
Het gaat hier om de waarnemingen van sleedoornpage-eitjes in het landelijke gebied in de omgeving
van Hoegaarden en aan de bovenloop van de Velpe en op locaties die een mogelijke verbinding
vormen met de Dijlelandpopulaties.
Er zijn geen oude waarnemingen van Sleedoornpages uit dit gebied. Enkel ten oosten van Hoegaarden
is begin jaren ’90 een adulte vlinder gezien door Jules Robijns in de Kleine Getevallei te Ezemaal.
Verder oostwaarts in Limburgs Haspengouw tot aan de oude waarneming nabij de St.-Pietersberg te
Kanne is de soort nog nooit vastgesteld.
Ten westen van Hoegaarden zijn er de Dijlelandwaarnemingen en eind augustus 1993 zag ik een
vrouwtje langs een houtkant in het Butselbos te Boutersem, een plaats waar geen Sleedoorn
(door de zandige en zure bodem) maar wel andere Prunus-soorten staan.
Vindplaatsen in de omgeving van Hoegaarden:
De vindplaatsen van Sleedoornpage-eitjes zijn geconcentreerd rond de Mene- en Jordaanbeekvallei, de
omgeving van Meldertbos en vooral rond de Schoorbroekbeekvallei en het netwerk van holle wegen
op het plateau en de valleiflank van de Grote Gete ten westen en zuiden van Hoegaarden. Al deze
vindplaatsen vormen een volledig aaneengesloten geheel van maar liefst 17 kilometerhokken!
Hierbuiten ligt één vindplaats in een verlaten holle weg aan de overzijde (ten oosten) van de Grote
Getevallei ten noorden van Outgaarden op de Wijnberg. Deze kleine populatie is misschien wel via
Rommersom en de oude spoorwegzate in de Grote Getevallei met de overige Hoegaardse populaties
verbonden.
.
Door de kalkrijke leembodem in dit gebied is de Sleedoorn aspectbepalend aanwezig in de houtkanten
en bosranden. Bepaalde valleiflanken waar de Gobertangekalksteen dagzoomt, verbossen hier op korte
tijd tot een dicht Sleedoornstruweel indien menselijke ingrepen achterwege blijven. De aanwezigheid
van veel Sleedoorn in een heuvelachtig landschap met een dicht holle wegen-en taludnetwerk maakt
het voor de Sleedoornpage bijzonder aantrekkelijk en het is merkwaardig dat er nog nooit
zichtwaarnemingen in dit gebied gedaan werden.
De eitjes werden gespreid over verschillende data in de winterperiode van 1999-2000 en 2000-2001
gevonden. De meest voorkomende eiafzetplaatsen zijn hier met sleedoorn begroeide bermen, graften
en holle wegen. In enkele gevallen werden eitjes gevonden in de bosrand, éénmaal op een open plaats
in een bos (Willebringenbos) en in de omgeving van het Rosdel in een populierenaanplant op verlaten
grasland met opslag van veel Sleedoorn.
• 31 •