Jaarboek natuurstudie 2000 (1.41 mb, .pdf) - Natuurpunt Velpe-Mene

Natuurreservaten Oost-Brabant • Jaarboek natuurstudie 2000
Enkele dagen voor de verpopping (meestal in juli) verlaten de rupsen de waardplant om te verpoppen
in de strooisellaag.
Net zoals bij andere Lycaenidae-poppen, zijn de poppen van de Sleedoornpage erg gedrongen
(Jans, 1981). De duur in dit stadium is gemiddeld 28 dagen (Bink, 1992).
De sterfte bij de poppen kan oplopen tot 66% en is vooral te wijten aan predatie door muizen en
loopkevers.
De poppen worden soms meegenomen door mieren (myrmecofilie). Net zoals bij andere soorten van
de familie van de Lycaenidae scheiden de poppen van de Sleedoornpage een zoete stof af die voor
mieren aantrekkelijk is. In tegenstelling tot andere soorten binnen deze familie zoals bijvoorbeeld het
Gentiaanblauwtje, blijkt dit niet van levensbelang te zijn voor de Sleedoornpage.
Vanaf juli, begin augustus komen de eerste vlinders uit. De Sleedoornpages zitten meestal boven in de
struiken en bomen en brengen daar het grootste deel van hun leven al rustend en zonnend door (Jans,
1981). Veel zichtwaarnemingen van adulten hebben betrekking op vrouwtjes aangezien zij vaker dan
de mannetjes dichter bij de grond in de nabijheid van het struweel vertoeven om daar eitjes af te
zetten.
Als ontmoetingsplaats worden opvallende, vaak alleenstaande of uit het struweel stekende bomen
gebruikt, steeds in de (nabije) omgeving van de waardplanten. De mannetjes scholen hier samen en
brengen er het grootste deel van hun tijd door. Hier gebeurt ook de paring. De vrouwtjes houden zich
na de paring meer in het struweel op en ze zetten gespreid over vele dagen daar en op de nabijgelegen
geschikte locaties hun eitjes af.
De populaties van de Sleedoornpage zijn meestal vrij klein (40 – 300 adulten) en de soort wordt als
honkvast beschouwd (Bink, 1992).
De vlinders voeden zich voornamelijk met de honingdauw die afgescheiden wordt door bladluizen.
Afhankelijk van de weersomstandigheden (in ‘slechte bladluizenjaren’) schakelen de vlinders over op
de nectar van bloemen. Ondanks de onopvallende levenswijze werden er toch reeds waarnemingen
gedaan van dieren nectarzuigend op Leverkruid, Akkerdistel, Guldenroede, Vlinderstruik en Vuilboom
(Jans, 1981, Prins, 1991).
Bloeiende Sleedoorn. Foto: Mark Lehouck
• 25 •