Revitalisatie van rietoevers in het Zuidlaardermeer Perspectieven ...

A&W rapport 1576 Revitalisatie van rietoevers in het Zuidlaardermeer 17
Binnen de oeverlanden van het meer is aanzienlijke variatie in hoogteligging aanwezig (figuur 3.3). De
spoelzone heeft zich tot een oeverwal ontwikkeld met een hoogteligging van 1,5-1,75 m + NAP. De droge
rietzones en ruigten daarachter liggen op 0,75-1,5 m + NAP, de lagere delen, die vaak in maaibeheer zijn
gebomen, op 25-75 cm + NAP. De laagste gronden liggen hier beneden boezempeil (57 cm + NAP).
Aan de oostelijke zijde is een geleidelijk verlopend oeverprofiel aanwezig in de waterrietzone, aan de
westzijde een duidelijke steilrand van enkel decimeters, die een harde scheiding tussen waterrietzone en
droge, ruige zone veroorzaakt.
Ter hoogte van De Groeve mondt de Hunze uit in het Zuidlaardermeer. Noordelijk van het
Zuidlaardermeer stroomt de Hunze verder als Drents Diep. Rond het Zuidlaardermeer liggen polders die
via verschillende gemalen afwateren op de boezem. In de praktijk betekent dit dat de waterstanden
fluctueren binnen een bandbreedte van 10 cm rondom het zomer/winterpeil. Vanaf 2005 zijn
bergingsgebieden ingericht, waar bij een extreem hoge waterstand water ingelaten kan worden.
Waterkwaliteit
De waterkwaliteit van het Zuidlaardermeer wordt deels bepaald door de aanvoer van de Hunze. Deze
wordt beïnvloed door kwel in het beekdal (met relatief hoge waarden voor ijzer, calcium en bicarbonaat)
en door landbouwkundig gebruik in het beekdal (met belasting van nitraat, fosfaat en
bestrijdingsmiddelen). Daarnaast zijn er puntlozingen ter hoogte van de rioolwaterzuiveringsinstallaties
van Gieten en Zuidlaren, en enkele riooloverstorten in de omgeving van het Zuidlaardermeer. De
concentraties van fosfaat en nitraat liggen hoger dan ecologisch gewenst (zie tabel 3.1) en hebben een
negatief effect op de ontwikkeling van natuurwaarden in het meer, zoals waterplanten, macrofauna, vis en
fytoplankton. De sulfaatconcentratie in het oppervlaktewater is niet hoog, maar de totale gehalten aan
zwavel in het veen zijn wel hoog (Lucassen & Smolders 2008). Een groot deel van het aanezige zwavel is
waarschijnlijk afkomstig uit de tijd dat het gebied nog in open verbinding stond met de zee. Het grooteste
deel van het aanwezige ijzer in de venbodem wordt gebonden door zwavel in de vorm van. Als gevolg
daarvan hoopt sulfide zich op uit via oppervlaktewater aangevoerd en vervolgens gerecuceerd sulfaat, en
biundt het beschikbare ijzer zich aan sulfide. Het gevolg is dat de fractie beschikbaar fosfaat hoog is.
Deze situatie is ongunstig voor de ontwikkeling van waterplantenvegetatie. Als gevolg van een relatief
hoog zomerpeil treedt geen droogval en oxidatie van ijzersulfiden in de oeverzone op. Hierdoor wordt de
bodem niet opnieuw opgeladen met ijzer, dat fosfaat kan binden.
Tabel 3.1- Biologische en algemeen fysisch-chemische toestand van het Zuidlaardermeer. De kolom ‘Huidige situatie’
bevat waarden die door de beheerders zijn geschat en Goed Ecologisch Potentieel (GEP, streefbeeld voor
kunstmatige wateren, afgeleid van EKR, Ecologische KwaliteitsRatio). Bron: Factsheet KRW per oppervlaktewater,
december 2008. Bron: Strijkstra et al. 2009, gegevens Groninger Landschap. * MTR-norm Vierde Nota
Waterhuishouding (geen KRW-norm gesteld).
Maatlat Huidige situatie GEP
Macrofauna (EKR) 0,51 ≥ 0,6
Macrofagen (EKR) 0,09 ≥ 0,53
Vis (EKR) 0,41 ≥ 0,6
Fytoplankton (EKR) 0,25 ≥ 0,6
Totaal fosfaat (zomergemiddelde in MP P/l) 0,24 ≤ 0,10
Totaal stikstof (zomergemiddelde in mg N/l) 2,6 ≤ 2,2
Chloride (zomergemiddelde in mg Cl/l) 40 ≤40
Sulfaat (zomergemiddelde 1999-2008 in mg/l) 33,5 100*
Temperatuur (gemiddeld jaarmaxium 1999-2008 in gr. Celsius) 23,3 ≤ 25
Doorzicht (zomergemiddelde in meter) 0,35 ≥ 0,60
Zuurgraad (zomergemiddelde 1999-2008) 8,7 5,5-8,5
Zuurstofverzadiging (zomergmiddelde 1999-2008 in %) 104 60-120