De kunst van het vestigen van een diepe rapport - Christel Brughmans

Het lichaam in cliëntgerichte therapie, wat vermag rapport?
Wat gebeurt er bij goede rapport via het lichamelijk ‘begrijpen’? Door het ontwikkelen
van de eigen innerlijke relatie, de innerlijke toetssteen, heeft de therapeut een
verbinding met wat er werkelijk in hem leeft. Hij staat open voor wat er in hem gebeurt
en kan dit ontvangen en toestaan. Hij ervaart het voortdurend, zonder afwijzing, en is
congruent. Hij is in goed contact met zichzelf.
We kunnen dit grafisch voorstellen als een persoon met een tweerichtingsverkeer dat op
en neer gaat in zijn lichaam (pijl 2 & 5). Hij kan in zijn lichaam observeren wat er is, en
kan zich bewustzijn van de betekenis.
Deze therapeut heeft een cliënt tegenover zich waarbij het tweerichtingsverkeer
geblokkeerd, of onbestaande is (doorkruiste pijlen). De cliënt kan niet of heel moeilijk
stilstaan bij wat er in hemzelf leeft, en kan niet bij de betekenis hiervan komen. Hij is
incongruent.
De therapeut luistert naar het verhaal van de cliënt, en dat is beweging 1 in het schema.
De therapeut kan bij zichzelf nagaan wat het hem doet, in beweging 2, en het aanvullen
met wat hij opmerkt bij de lichaamstaal van de cliënt, beweging 3. Wanneer de
therapeut spiegelt wat hij merkt, beweging 4, en bij hemzelf in zijn lichaam nagaat wat
dit kan betekenen, beweging 5, kan hij dit inbrengen in de relatie: beweging 6. Op deze
wijze is de cirkel rond, die millimeter voor millimeter verschuiving teweeg brengt bij de
cliënt tot deze de ontbrekende innerlijke relatie stilaan begint te verkennen. Dit kan dan
later beweging 7 en 8 worden genoemd, bij de pijlen in het lichaam van de cliënt horend.
Rapport vestigen is in dit schema het geheel van het tweerichtingsverkeer (alle
genummerde pijlen dus) tussen het lichaam van de therapeut en de cliënt, hoewel de
cliënt in dit geval passief deelneemt omdat hij incongruent is. De therapeut kan invoelen
voor zichzelf en dit terug spiegelen naar de cliënt. De therapeut kan zijn invoelen
gebruiken om het verbaal terug te geven aan de cliënt (kloppend met het lichaam en met
het gevoel) en hij kan tegelijk zijn lichaamsluisteren een bron van felt sense of intuïtie
laten zijn, en dit ook verbaal teruggeven aan de persoon tegenover hem.
Bij de cliënt ontstaat er door het spiegelen ook een mogelijkheid tot voor het eerst
opmerken hoe het nu in feite met hem gesteld is. Hij ziet het namelijk vóór hem in
plaats van ín zichzelf. Het wordt buiten hem aanwezig gesteld. Hierdoor kan er een
herkenning optreden, en een ‘zien’ van de cliënt van zichzelf. Hierdoor kan er
12