HET SCHEMA VAN HET HEELAL - Kabbalah.info

Op die manier, zijn er twee leiders, twee krachten, welke de wegen der ontwikkeling bepalen:
“De Hemelse”, die waarborgt, dat al het kwaad tot het goed en schadelijk – tot nuttig zal
worden gebracht, maar [welke weg] werkt langzaam en pijnlijk. Zodat indien het zich
ontwikkelende element van de schepping levend is, [d.w.z.], over de zintuigen beschikt, dan
wordt pijn gevoeld en hij leed van de meedogenloze hem vooruitduwende ontwikkelende
kracht.
En er is een “Aardse” macht – de afzonderlijke persoonlijkheden, welke [persoonlijkheden]
de Wet der ontwikkeling onder hun controle namen, en daarom zij de kracht hebben om zich
absoluut van de factor tijd vrij te maken, en daardoor het einde – de hoogste trap van hun
ontwikkeling – dichterbij te brengen.
Deze voorwaarde is in de Talmoed weergegeven (Sanhedrin, 98): “Anie – haSjem bieto
hachiesjeno”, d.i. de mensheid kan zelf langs de weg van ontwikkeling gaan, maar indien niet
– dan zal zij alle trappen langzaam en in leed noodgedwongen doorlopen.
Immers, aangezien sprake is van gevoelselementen in de schepping, dan juist bittere
ondervindingen duwen de mensheid tot het overgaan van de meest lage tot de meest hoge trap
der ontwikkeling, waarbij zij “laten niet toe” om te stoppen, daar een vertraging een groter
leed oproept, dan een beweging - en daarom zijn zij gedwongen om zich te ontwikkelen. De
vrijwillige weg van ontwikkeling hangt niet van de tijd af, maar alleen van de grootte van de
wens om het nodige resultaat zo gauw mogelijk te bereiken.
En nu laten wij de kwestie van de correctie van het kwaad in de mens uiteenzetten. Maar eerst
dienen wij afspreken over de betekenissen van deze categorieën – “Goed” en “Kwaad” –
alsmede hun evaluatie. D.w.z., wij dienen duidelijk te bepalen, wat wij onder deze woorden
“goed” en “kwaad” bedoelen, alsook ten opzichte van wie wordt hun evaluatie verricht.
Om dat te begrijpen dienen wij eerst een verband en betrekkingen te evalueren tussen de mens
en de maatschappij, waarin hij leeft en waarvan hij zich voedt, zowel materieel, als ook
geestelijk. De werkelijkheid zegt ons, dat er geen mogelijkheid is voor het bestaan van een
afzonderlijke, van de maatschappij geïsoleerde persoonlijkheid.
D.w.z., de mens is geschapen als een eenheid, als een deel van de maatschappij. Al haar leden
vormen het integrale mechanisme – op die manier, dat er geen vrije beweging van eenieder is,
en eenieder beweegt zich in overeenkomst met de gemeenschappelijke beweging in een
bepaalde richting, welke richting is bepaald door de noodzaak voor het succesvolle werk van
het mechanisme in het geheel.
En indien een storing in één detail van dit mechanisme zal plaatsvinden, dan wordt het niet
beoordeeld als alleen een mankement van deze bewuste eenheid, maar de grootte van de
mankement wordt bepaald in overeenkomst met zijn invloed op het functioneren van het
gezamenlijke werk van het mechanisme in het geheel.
En naar hetzelfde principe tevens in onze analyse – de grootte van nuttigheid of
schadelijkheid van een elke eenheid van de maatschappij dient geëvalueerd te worden niet
naar haar persoonlijke eigenschappen, maar naar haar nuttigheid of schadelijkheid voor de
maatschappij.
26