Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

Heilige Israëls uw Verlosser’. Deze belofte is hier letterlijk in vervulling
gegaan, en dat is geweldig! Maar Gods verlossing had evenzeer gegolden, als
hun lichamen wél verbrand waren. Dat er vier mannen in de brandende oven
waren is voor Gods volk in tijden van vervolging altijd tot troost geweest:
Gods volk staat een sterke Held terzij, en Hij zal hen de overwinning geven,
zelfs al wordt hun lichaam wel verbrand.
3:27 “En de stadhouders, de oversten, de landvoogden en de
raadsheren des konings kwamen bijeen; zij zagen, dat het vuur
geen macht had gehad over de lichamen van deze mannen”
Dit was natuurlijk wel een nederlaag voor Nebukadnesar. Daar staat hij nu
bij zijn grote beeld. Alle mensen stromen samen om de drie dienstknechten
van God, niemand heeft er meer aandacht voor dat mooie beeld en het staat
er maar wat verloren bij. Er zit voor hemzelf ook niets anders op dan zijn
grootspraak uit vs. 15 bij te stellen. Hij lijkt als een blad aan de boom
omgedraaid :
3:28 “Geloofd zij de God van Sadrak, Mesak en Abednego! ”.
Loven, dat is ‘gewicht geven aan’, erkennen dat je er niet om heen kan. En
dat doet Nebukadnesar uiteindelijk. Al blijft een schuldbelijdenis achterwege,
en al laat hij ook zijn beeld rustig staan (zo handhaaft hij toch nog zijn eigen
positie tegenover de God die hij net beleden heeft). Nebukadnesar is wel
onder de indruk van de grootheid van God, maar hij wil wel graag zelf
koning blijven. Hij gaat geen stapje opzij om werkelijk te buigen. De schrijver
Veldkamp zegt het zo: “Daarom klinkt het ‘halleluja’ van Nebukadnesar zo
onzuiver. Hij zegt wel: ‘geloofd zij God’, maar hij zegt het niet ‘met diepst ontzag’,
doch slechts uit eigenbelang. Men kan nooit weten welk voordeel er aanzit om deze
God te vriend te houden”. Veldkamp waarschuwt ons ervoor dat ook óns
‘geloofd zij God’ zo vals kan klinken, als wij het wel met de mond zingen,
maar als in ons hart alles bij het oude blijft!
22