Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

werkt schiftend: aan de ene kant (om het in de woorden van het Nieuwe
Testament te zeggen): wie vuil is, hij worde nog vuiler, maar aan de andere
kant ook: wie heilig is, hij worde nog meer geheiligd. Daarvoor gebruikt de
Here de verdrukking. En naarmate het einde dichterbij komt, gaat de
scheiding zich steeds duidelijker voltrekken. De meelopers vallen af, Gods
volk blijft staande omdat God het staande houdt.
11:36-38 “de koning zal doen wat hem goeddunkt; hij zal zich
verhovaardigen en zich verheffen tegen elke god, zelfs tegen de
God der goden zal hij ongehoorde woorden spreken, en hij zal
voorspoedig zijn, totdat de maat van de gramschap vol is; want
wat vastbesloten is, geschiedt. Ook op de goden zijner vaderen
zal hij geen acht slaan; op de lieveling der vrouwen noch op enige
andere god zal hij acht slaan, want tegen alle zal hij zich
verheffen. Maar in hun plaats zal hij de god der vestingen
vereren: de god die zijn vaderen niet gekend hebben, zal hij
vereren met goud en zilver...”.
Dit was Antiochus’ ware aard: hij wilde als God zijn, zich boven elke god
verheffen. Ook de goden van zijn vaderen vereerde hij niet (lieveling der
vrouwen = Tammoez, zie Ezech. 8:14). Alleen de god der vestingen (Zeus
Olympios) vereerde hij. In Zeus zag hij zichzelf. Er zijn munten gevonden
waarop Antiochus staat afgebeeld met de afbeelding van Zeus, en hij noemt
zich op die munten: ‘Antiochus, Theos Epifanes’ (Antiochus, de verschenen
god). Zo zag deze koning zichzelf (een deel van zijn volk noemde hem
overigens niet Epifanes, maar Epimanes: ‘de gek‘).
Antiochus lasterde God ongestraft, zoals ook vandaag ongestraft met de
naam van de levende God gespot wordt. Hij was zelfs zeer voorspoedig.
Maar: het was maar voor een tijd. En zo is het in onze tijd nog precies
hetzelfde. Het duurt slechts totdat Gods tijd is voleindigt. Er komt een einde
aan. Dat blijkt ook uit het slot van Daniël 11. De vraag of het nu om
Antiochus gaat óf over de grote antichrist waar het Nieuwe Testament over
spreekt komt juist aan het slot van deze openbaring terug. Dat heeft te maken
met het feit dat de eerste verzen van Daniël 12 aan de ene kant de afsluiting
78