Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

4:26 “zeven tijden zullen over u voorbijgaan, totdat gij erkent, dat de
Allerhoogste macht heeft over het koningschap der mensen en dat
geeft aan wie Hij wil ... Uw koningschap zal bestendig zijn van
het ogenblik af, dat gij erkent, dat de hemel de heerschappij
heeft”. Dit is de volgorde: trots - straf - erkenning van God
als Allerhoogste - herstel koningschap.
Bovendien is er zelfs nu nog mogelijkheid voor bekering:
4:27 “laat mijn raad u welgevallig zijn: doe uw zonden teniet door
rechtvaardigheid en uw ongerechtigheden door erbarming jegens
ellendigen - of er misschien verlenging van uw rust wezen
moge”. In het aanzeggen van het oordeel roept God nog tot
bekering. De bijl ligt aan de wortel van de boom, maar het
is nog niet te laat.
Deze boodschap heeft wel indruk gemaakt op Nebukadnesar, want hij weet
het jaren later (wanneer hij het stuk opstelt dat we nu lezen) precies na te
vertellen. Maar heeft het ook wat uitgewerkt? Nou, misschien wel. We lezen
dat er 12 maanden overheen gingen voordat het oordeel daadwerkelijk werd
voltrokken (vs. 29). Misschien is er toch iets van bekering geweest. Maar het
is dan wel een verandering van tijdelijke aard geweest, want na verloop van
die 12 maanden blijkt dat Nebukadnesar niet echt veranderd is:
4:30 “Is dit niet het grote Babel, dat ik gebouwd heb?” Dit is nou
echt: hoogmoed komt voor de val...
Babel schijnt overigens echt een schitterende stad te zijn geweest. En
inderdaad was dat vooral het werk van Nebukadnesar. Daar was hij echter
zelf het sterkst van overtuigd, dat blijkt uit opgravingen. Hij liet zijn naam
zelfs in elke straatsteen zetten, zodat zijn onderdanen bij elke stap er aan
herinnerd werden wie ze als bouwheer van Babel dankbaar moesten zijn. De
hoogmoed van vs. 30 is dus geen incident geweest, maar was een permanente
levenshouding van deze koning.
26