Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

DANIËL 9
9:1-3 “In het eerste jaar van Darius ... lette ik, Daniël, in de boeken op
het getal van de jaren, waarover het woord des Heren tot de
profeet Jeremia gekomen was, dat Hij over de puinhopen van
Jeruzalem zeventig jaar zou doen verlopen. En ik richtte mijn
aangezicht tot de Here God om te bidden en te smeken, in vasten
en in zak en as.”
Daniël bidt tot God vanuit de ballingschap omdat hij weet dat het einde van
die ballingschap volgens Gods eigen belofte nabij moet zijn. Hij las dat in Jer.
29:10-14 en Jer. 25:10-12: 70 jaar zou het duren, en daarna zou er verlossing
komen. Daniël zal ook gedacht hebben aan een bijbelgedeelte als 1 Kon. 8:46-
53, en daaruit moed geput hebben om God te herinneren aan zijn belofte.
Het eerste jaar van Darius, de zoon van Ahasveros, uit het geslacht der
Meden. Dit is dezelfde Darius als in Dan. 6:1, en het koningschap is dus van
Babylonische handen overgegaan naar een koning uit het rijk van de Meden
en de Perzen. En Daniël weet dat dit een belangrijk punt in de geschiedenis
is, de troonswisseling is een aanwijzing dat de Here bezig is in vervulling te
doen gaan wat Hij beloofd had. Het herstel van Jeruzalem zou onlosmakelijk
verbonden zijn aan Babels ondergang. Welnu, Babel wás ten onder gegaan,
nú mocht dus ook de verlossing van Jeruzalem verwacht worden. Daarom is
Daniël nú in gebed. Hij gaat aan het werk met wat hij heeft gelezen, en pleit
bij de Here God op de vervulling van Gods beloften. Zijn gebed staat in vs. 4-
19 en het is een indrukwekkend gebed, ons tot een voorbeeld. Enkele dingen
daaruit:
9:11 “Ja, geheel Israël heeft uw wet overtreden en is afgeweken door
niet te luisteren naar uw stem .Daarom is over ons uitgestort de
met een eed bekrachtigde vloek, welke geschreven staat in de wet
van Mozes...” . Het volk had op de vervloekingen van de
wet steeds ‘amen’ gezegd (zie o.a. Ex. 20, Lev. 26:14 e.v.,
Deut. 28:15 e.v.).
57