Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

DANIËL 4
4:1-3 “Koning Nebukadnesar aan alle volken, natiën en talen. Het heeft
mij behaagd de tekenen en wonderen die de allerhoogste God aan
mij gedaan heeft te verkondigen; hoe groot zijn zijn tekenen en
hoe machtig zijn wonderen! Zijn koningschap is een eeuwig
koningschap, en zijn heerschappij van geslacht tot geslacht!”
Dit is wel heel apart! Koning Nebukadnesar als bijbelschrijver! Ja, het is echt
waar. De koning van het vergankelijke wereldrijk proclameert de eeuwige
heerschappij van het koninkrijk der hemelen! En hij spreekt heel persoonlijk.
Hoofdstuk 4 vertelt wat er gebeurd is waardoor Nebukadnesar zó is gaan
spreken. We zitten inmiddels zo rond 570 v. Chr. en de gebeurtenissen uit
hoofdstuk 3 zijn inmiddels zo’n 30 jaar geleden. Het was dus ook al 30 jaar
geleden dat de Here God eerder tot Nebukadnesar had gesproken. Het is niet
zo vreemd dat er daarvan maar weinig is blijven hangen, vooral wanneer we
bedenken dat Nebukadnesars ster in die periode steeds hoger is gestegen.
Aan de andere kant zien we hoe ontzettend geduldig de Here God met deze
koning is geweest, dat Hij na 30 jaar wéér van zich laat horen in het leven van
Nebukadnesar.
Wat is er dan allemaal gebeurd? Het begon weer met een droom:
4:4 “Ik, Nebukadnesar, bevond mij rustig in mijn huis en in goede
welstand in mijn paleis; daar zal ik een droom die mij
verschrikte”.
Wat zag Nebukadnesar dan in die droom?
4:10-12 “er stond een boom midden op de aarde, van grote hoogte, die
boom was groot en sterk, zijn hoogte reikte tot aan de hemel. Zijn
loof was schoon en zijn vrucht zo overvloedig, dat hij voedsel
bood voor allen; onder hem zocht het gedierte des velds schaduw
en in zijn takken nestelde het gevogelte des hemels, en al wat leeft
werd door hem gevoed”.
23